[Magelanos]

2-8-11-ΤΡΙΤΗ (150χιλ):





Μια πανέμορφη μέρα ξεκινά, με ωραίο πρωινό από την Ανκα, και σε απόλυτη αρμενία με την φύση και την ησυχία που είχε. Μετά η Ανκα θα πήγαινε στο φαρμακείο και ο Ντορουτ είχε αναλάβει το δύσκολο κομμάτι της ξεναγήσεως και το να περάσω ευχάριστα την μέρα μου. Πραγματικά με σκλάβωσαν αυτά τα παιδιά!!!! Ξανά στην πόλη οπού το σκηνικό το ίδιο, δηλαδή άδεια από κόσμο, και μια πόλη ένα εργοτάξιο παντού ανακαινίσεις σε κτήρια, πεζοδρόμια, δρόμους.

Αυτό ήταν λίγο άσχημο γιατί δεν μπορούσα να βγάλω μια φωτογραφία χωρίς εμπόδια. Καταλήγουμε σε εμπορικό κέντρο της πόλης και βρίσκουμε καφέ και αράζουμε. Έχω αρχίσει να αγχώνομαι λίγο γιατί η ώρα περνά και εγώ σήμερα πρέπει να είμαι Μολδαβία στην πρωτεύουσα. Το καλό είναι ότι μόνο 150χιλ με χωρίζουν, αλλά σκέπτομαι τα σύνορα. Ο Ντορουτ μου προτείνει να πάμε για φαγητό σε ένα πάρκο κοντά.

Φτάνουμε και όντως είχε δυο μαγαζιά για φαγητό, με τεράστιο εξωτερικό χώρο για πολύ κόσμο. Μου είπε ότι εδώ μαζεύονται όλοι οι φοιτητές για φαγητό. Και παρεμπιπτόντως είχε κόσμο και αρκετή νεολαία. Το ρώτησα για τα σύνορα με Μολδαβία αν έχει ακούσει κάτι και ξέρει τίποτα περίεργο. Λέει ότι δεν πρέπει να με απασχολεί γιατί οι Ρουμάνοι δεν έχουν πρόβλημα εγώ γιατί να έχω; Αλλά μου κάνει και την κρίσιμη ερώτηση, αύριο έτσι και αλλιώς δεν μπαίνεις Μολδαβία. Εδώ άσπρισα αμέσως!!!

Νόμιζε ότι θα κάτσω και σήμερα. Του εξηγώ ότι έχω κάνει booking από Ελλάδα για σήμερα και για δυο νύχτες στην πρωτεύουσα της Μολδαβίας. Τότε απαντά ότι τρώμε το φαγητό μας και φεύγουμε. Κρίμα λέει νόμιζα ότι θα καθόσουν και σήμερα. Καλά θα ήταν, αλλά το ταξίδι συνεχίζεται και έχω κάνει τα κουμάντα μου και δεν θέλω να αλλάξω κάτι τώρα. Μια άλλη φορά που θα επισκεφτώ μόνο Ρουμανία του λέω σίγουρα. Φεύγουμε και πάμε σπίτι, γρήγορα μαζεύω πράγματα η ώρα 16:30. Η Ανκα στενοχωρημένη που φεύγω γιατί και αυτή νόμιζε ότι ήταν για αύριο, παίρνει θέση για μια τελευταία φωτογραφία.