Ομως μπροστα μας ειχαμε ακομα αρκετο δρομο και ετσι πιασαμε να ανηφοριζουμε την Αμφικλεια με κατευθυνση τον Μπραλο.
Εδω θα μπορουσα να ελεγα για το πως στριβαμε και διασκεδαζαμε στην (γνωστη και μη εξαιρετεα) "πιστα", μονο που θα ελεγα τεραστια ψεμματα... Οι δυνατες ριπες του ανεμου που ειχαν ξεκινησει εδω και αρκετα χιλιομετρα ολο και δυναμωναν, και καθως ανεβαιναμε και το βουνο ολο και παγωναν επισης!
Η εξωτερικη θερμοκρασια ηταν δεν ηταν 5-6 βαθμους παρα την ηλιοφανεια αλλα εμεις ιδρωναμε προσπαθοντας να παλατζαρουμε τις φορτωμενες μηχανες και να γλυτωσουμε τα φερινγκ απο το να συναψουν στενες σχεσεις με το οδοστρωμα!
Δεν θυμαμαι και εγω ποσες στιγμες "γμτ γμτ πεφτουμε" ειχαμε!
Οι ταχυτητες ειχαν πεσει σε ρυθμους χελωνας (40-50) και η συγκεκριμενη αναβαση προς τον Μπραλο μεσα απο τα στενα ορεινα δρομακια ηταν κυριολεκτικα η χαρα του S&M...
Ισως δεν υπαρχει αλλος ανθρωπος να εχει χαρει ετσι βλεποντας τον φαρδυ επαρχιακο του Μπραλου οπως εγω σε εκεινη τη φαση...
Η σταση για να συνελθουμε απο την τρομαρα επιβεβλημενη... Καπου εκει μετανοιωσα που δεν ειχα φερει μαζι μου καμια μπουκαλα Ουισκι και καμια ντουζινα πακετα τσιγαρα...
