[gemara]

26 χρόνια από την τελευταία μου επίσκεψη στην τότε Σοβιετική Ένωση και στο Λένινγκραντ, επισκέφτηκα πρόσφατα για δουλειές την πάλαι ποτέ πρωτεύουσα της Ρωσίας. Αγία Πετρούπολη λεγόταν αυτή τη φορά, όπως ξανα-ονομάστηκε το 1991 η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας... Το όνομά της έχει "δεινοπαθήσει" κατά καιρούς και οι Ρώσοι το αλλάζουν ανάλογα με τα πολιτικά τους κέφια...

Ξημέρωμα απογείωση από το εθνικό μας αεροδρόμιο, το οποίο και αυτό έχει δεινοπαθήσει όσον αφορά τις διάφορες ονομασίες του...
Η Ραφήνα από κάτω και η λεωφόρος Μαραθώνα.




Ενδιάμεσος σταθμός η βροχερή Ζυρίχη με ένα αεροδρόμιο που έλαμπε μέσα έξω...




και αμέσως μετά στο σκουριασμένο Pulkovo της Αγίας Πετρούπολης...




Με την προσγείωση, όντας χαμένος αρχικά σε ταμπέλες που δεν μπορούσα να διαβάσω και με ελάχιστο κόσμο να με καταλαβαίνει, με οδήγησαν από το information του αεροδρομίου πως θα φτάσω στο κέντρο της πόλης με λεωφορείο και μετρό. Εντύπωση που έκαναν τα "καλοσυντηρημένα" βαγόνια του μετρό...




Βγαίνοντας στην πλατεία Βλαντιμίρσκαγια, αφού πρώτα φόρεσα σκούφους, γάντια και ότι άλλο είχα, φωτογράφισα το πρώτο θέαμα της πόλης που αντίκρισα.




Ο gemara σε ταξιδιωτικό χωρίς μηχανή θα μου πείτε; Κι όμως. Η μηχανή είναι ένα φρούτο που δεν ευδοκιμεί όλο το χρόνο, ούτε σε όλους τους τόπους. Δεκέμβρη μήνα στη Ρωσία, δεν στέκεσαι πάνω σε μηχανή παρά μόνο αν έχεις BMW R12 του '35 με κάνιστρο και πας να πολεμήσεις. Και πάλι θα χάσεις αν διαβάσεις τι λέει η ιστορία. Οι Ρώσοι και ο χειμώνας τους δεν αστειεύεται. Τις λίγες μέρες που κάθισα εκεί, δεν είδα ούτε μία μοτοσυκλέττα, ούτε ένα παπάκι...





Το πρώτο βραδάκι το είχα ελεύθερο και παρ' όλο το ψοφόκρυο, λίγο κάτω από το μηδέν ήταν, αλλά το μέτεο έλεγε feels like -10, το πέρασα περπατώντας και χαζεύοντας δεξιά και αριστερά. Που και που έμπαινα σε κανένα εμπορικό κέντρο για να ζεσταθώ...




Δεν ξέρω αν οι Ρώσοι περνάνε κρίση, εγώ αυτό που είδα πάντως ήταν μια πόλη που έσφυζε από ζωή και κίνηση, δεν υπήρχε ΟΥΤΕ ΕΝΑ κατάστημα κλειστό, σαν το χάλι το δικό μας και για την καθαριότητα θα σας μιλήσω αργότερα...




Γιατί θα έπρεπε να μου κάνει εντύπωση που ΟΛΟΙ οι Ρώσοι σταματάνε το αυτοκίνητό τους αν κάνεις ότι πατάς διάβαση πεζών;;; Μα φυσικά γιατί ζω στην Ελλάδα!




Δεν ξέρω πως πάνε τα οικονομικά της Ρωσίας, πάντως σε όλες τις φωτογραφίες μου θα προσέξετε ότι κυκλοφορούν αμαξάρες εκεί. Στην αρχή μου έκανε εντύπωση και ο θόρυβος που έκαναν καθώς με πλησίαζαν, σαν να άκουγα ερπυστριοφόρο παρόλο που έβλεπα ότι φορούσαν λάστιχα. Προσέχοντάς τα όμως από κοντά, διαπίστωσα ότι όλα έχουν "καρφιά" πάνω τους για να μην γλυστράνε στον πάγο. Μετά απο μισή ώρα ποδαρόδρομο, διαπίστωσα ότι και τα παπούτσια μου είχαν γίνει χάλια και άσπρα από το αλάτι που είναι γεμάτοι όλοι οι δρόμοι...




Τη Ρωσία και τα έθιμά της δεν τα ανακάλυψα τώρα εγώ, αυτό που διαπιστώνει πάντως ο οποιοσδήποτε προερχόμενος από μια τριτοκοσμική χώρα σαν εμένα, είναι ότι οι Ρώσοι τρέφουν απεριόριστη εκτίμηση και σεβασμό στον πολιτισμό τους. Προσέχουν και διατηρούν σε απίστευτη κατάσταση όλα τα κτήριά τους και μνημεία τους. Έχουν μια πολύ καλή αίσθηση του όμορφου (δε μιλάω για τις γυναίκες μόνο!!!) και παντού υπάρχει τάξη. Αλβανούς και Πακιστανούς δεν θα δεις να κείτονται πουθενά στους δρόμους. Ούτε μαστούρια ανάσκελα. Πως μπόρεσε αυτός ο λαός και άντεξε τον κομμouνισμό και τον ολοκληρωτισμό για περισσότερο από 80 χρόνια, είναι απορίας άξιον. Όπως είναι απορίας άξιον πως έχει γίνει η Ελλάδα ένα ξέφραγο αμπέλι των δήθεν αριστεροκουλτουριάδηδων όψιμων αντιρατσιστών που θίγονται γιατί εξυβρίζονται όλοι αυτοί οι αλλοδαποί που μπήκαν στο αμπέλι μας και το αλωνίζουν...




Χιχι!




Παλάτια στους παραποτάμους του Νέβα...
Το παρακάτω κείμενο μου εστάλει σχετικά με τη φωτογραφία από Ρωσίδα υπάλληλο του Ελληνικού Προξενείου στην Αγ. Πετρούπολη που προφανώς γνωρίζει Ελληνικά. Αντιγράφω το κείμενο όπως ακριβώς το έγραψε. Η υπάλληλός αυτή εργάζεται αμισθί πλέον στο Προξενείο, μετά τις "περικοπές" του ΥΠΕΞ προς το προσωπικό του εξωτερικού. Δεν τρελαίνεστε πιστεύω;;;
"Της παλαιάς ρωσικής πριγκιπικής οικογένειας Μπελοσέλσκι - Μπελοζέρσκι, κτισμένο στα μέσα του 19ου αιώνα από τον διάσημο αρχιτέκτονα γερμανικής καταγωγής Stakenschneider (αυτός, εκτός τούτου, έχει κτίσει και το παλάτι για την ανάπηρη κόρη του Νικολάου Α´ την Μαρία, τώρα εκεί βρίσκεται η Νομοθετική Συνέλευση της πόλης). Το παλάτι θεωρήθηκε από τα καλύτερα της εποχής, στην ίδια σειρά με το χειμερινό ανάκτορο..."





Προσέξτε το κτήριο στο βάθος. Είναι "γιαπί" (τούρκικη λέξη αλλά με καταλαβαίνετε νομίζω!!!) γεμάτο με σκαλωσιές για ανακαίνιση αλλά του έχουν κρεμάσει απ' έξω ζωγραφισμένους μουσαμάδες για λόγους καλαισθησίας!




Εδώ τι έβγαλα; Το πάτωμα προφανώς.
Περπάτησα χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων στην Αγ. Πετρούπολη. Μου την "έσπαγαν" οι Ρωσοι και οι Ρωσίδες (μην το πιστέψετε το τελευταίο!!!) που κάπνιζαν σα φουγάρα! Βρε όλες με ένα τσιγάρο στο χέρι;;; Χεχε, λέω, σκεφτόμενος πάλι σαν κάτοικος τριτοκοσμικής χώρας! Ο τόπος θα είναι γεμάτος γόπες! Αμ δε! Κατάντησα να περπατάω σκυφτός κοιτάζοντας τις γωνίες μπας και δω καμία πεταμένη γόπα να τους πιάσω!!! Βρε καμία!!! Μετά διαπίστωσα ότι κάθε 20 (μετρημένα) βήματα υπήρχαν πανέμορφα και καλαίσθητα απορριμματοδοχεία στους δρόμους και τις έβλεπα να τα σβήνουν εκεί μέσα...
Σας μεταφέρω πάλι αυτούσιο το σχόλιο της Ρωσίδας, μητέρας 4 παιδιών μάλιστα, σχετικό με την καθαριότητα και το κάπνισμα των γυναικών στο δρόμο...
"Οι άντρες έχουν πιο πολύ δυνατότητα (και χρόνο πρώτο απ´όλα) να καπνίζουν στα μπαρ, αυτοκίνητα, γραφεία... Οι γυναίκες πάντα δεν έχουν χρόνο
Όσο για γόπες και σκουπίδια εν γενει - πολεμάμε, δυστυχώς δεν είναι τόσο ήπια η κατάσταση. Προσπαθούμε όμως τα παιδιά μας να μάθουμε να μην ρίχνουν τίποτα στους δρόμους..."



Δεν φαντάζεστε πόσο πολύ μου κακοφάνηκε χτες το πρωί που είδα τον μπροστινό μου πατριώτη ξεκράνωτο πάνω στο παπάκι του να πετάει στο δρόμο την καπνισμένη γόπα του... Σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο έγινα από τα λαμπάκια που μου άναψαν!!!
"gemara, θα μας τρελάνεις τώρα" σκέφτεστε οι περισσότεροι...


Κάποια Αικατερίνη είναι τώρα αυτή, συγχωρέστε δεν θυμάμαι ποια...




Μια πόλη με στυλ. Προσέξτε τις κολώνες οδικής σήμανσης και φέρτε στο μυαλό σας τις αντίστοιχες Ελληνικές, από τσιμέντο, σπασμένες από τα τρακαρίσματα με τα σίδερα του οπλισμού τους σκουριασμένα και να εξέχουν...
Αυτήν την πλησίασα και ήταν... ξεσκονισμένη μάλιστα!!!



Σε διάβαση ήμουν, σταμάτησα για να φωτογραφήσω την κεντρικότερη λεωφόρο της Αγ. Πετρούπολης, την Νέβσκι Πρόσπεκτ...




Η Ασία είναι δυο βήματα μην ξεχνάμε, τα ψάρια μπόλικα, εξ΄ου και η πόλη γεμάτη sushi bar. Ξέρω, δεν φωτίζονται καλά. (Οι Ρωσιδούλες...)




Τα κόκαλα του Λένιν, σίγουρα θα έτριζαν. Η πόλη είναι γεμάτη Mac Donalds και όποια άλλη Αμερικάνικη φίρμα φαντάζεστε...




Την επόμενη μέρα διάλεξα να περπατήσω μέχρι τον προορισμό μου τα 6,5 χιλιόμετρα που απείχε από το ξενοδοχείο που έμενα για να κάνω ταυτόχρονα τον τουρισμό μου. Πρωί πρωί περίπατο και τουρισμό στην Ρωσία θα μου πείτε;;; Σπάνιο, αλλά ήταν μια καλή ευκαιρία να παρατηρήσω πολλά πολιτισμικά στοιχεία του λαού αυτού. Μετά από 1,5 ώρα περπατήματος είχα φτάσει στο ραντεβού για τη δουλειά που είχα, είπα να βγάλω και μια φωτογραφία το Ερμιτάζ. Η ώρα ήταν 0945 το πρωί, δέκα παρά τέταρτο, καλά διαβάσατε...



Κάνω ένα καφεδάκι και τα λέμε αργότερα...