ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Το ταξίδι.
ΚΑΤΕΡΙΝΗ-ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ
Τα παιδιά έχουν φτάσει από την προηγούμενη στην Ολυμπιακή Ακτή από Κρήτη. Ξεκουράστηκαν στο ξενοδοχείο που διατηρούμε οικογενειακά στην Πιερία και…….ντρίίίίίίίίννννννννννννννννν!!!!!!!!!!
……η πολυπόθητη μέρα έφτασε.
Το ημερολόγιο έγραφε 28 Ιουνίου 2013.Εννέα μήνες προσμονής , πολλοί άλλοι προετοιμασίας, γεμάτοι από την ομορφιά του ονείρου είχαν φτάσει στο τέλος. Από σήμερα ξεκινάει το άλλο όνειρο, αυτό που βιώνεις με όλες σου τις αισθήσεις. Δύο μοτοσυκλέτες, με ευτυχισμένους αναβάτες τον Μανώλη (emlazo) με την Εύα και τον Γιάννη(katsab) με την Θάλεια θα ταξιδέψουν επιτέλους, για ένα προορισμό που αποτελεί όνειρο για πολλούς και μοτοπροσκύνημα.
ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΚΤΗ
Εγερτήριο 7:30 χωρίς καμία πίεση. Πακετάραμε τα πράγματα και τα φορτώσαμε στις μηχανές… χμμμμ δηλαδή εγώ γιατί ο Μανώλης ήταν έτοιμος από την προηγούμενη και έχει βαλίτσες και όχι σαμάρια(ποτέ ξανά σαμάρια). Μέχρι να τα φτιάξω, να φορτώσω, να τα δέσω, να διπλοτριπλοτσεκάρω πήγε 9:30.
Ήπιαμε τα πρωινά μας φρέντο (μια και θα τα ξεχάσουμε για 12 μέρες), και 10:20 καβαλήσαμε τις γαλέρες μας αποχαιρετήσαμε τα παιδιά μας και φύγαμε για Εγνατία.
ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ
Έχουμε αποφασίσει να κινούμαστε με μία ταχύτητα μεταξύ 100-120Κμ/ώρα ,με μέση ταχύτητα τα 110 χιλ/ώρα. Έτσι θα απολαμβάνουμε τις διαδρομές, τα τοπία και θα έχουμε καλύτερο έλεγχο εάν συνέβαινε κάτι.
Η πρώτη στάση έγινε Σιάτιστα. Ο Γιάννης μας περίμενε (jtnakos) έχοντας στήσει μπλόκο σε κάθε μέλος του Φόρουμ το οποίο περούσε από τα λημέρια του. Μας οδήγησε στην πλατεία όπου είχε μπλοκάρει και δύο άλλους καβαλάρηδες οι οποίοι πήγαιναν προς τα Τζουμέρκα. Τον Κορνήλιο και τον Πέτρο. Μάζωξη του Gs forum στη Σιάτιστα.
ΑΦΙΞΗ ΣΤΑ ΛΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ( ΣΙΑΤΙΣΤΑ)
Ήπιαμε τον καφέ μας που φυσικά δεν μας άφησε ο Γιάννης να πληρώσουμε, είπαμε για πράγματα που μας ενώνουν και αφού χαιρετηθήκαμε ξεκίνησε ο κάθε ένας για τον προορισμό του.
ΣΙΑΤΙΣΤΑ
Γιάννη είσαι ψυχάρα.
Η διαδρομή όμορφη, μέσα από πράσινα τοπία μας αποζημίωνε.
Όταν τα στομάχια άρχισαν να γκρινιάζουν φτάσαμε στα Γιάννενα. Στάση στη λίμνη για κοντοσούβλι , ξεκούραση και μία μπυρίτσα αφού η θερμοκρασία ήταν ψηλή.
ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Αφού χαλαρώσαμε καλά, ξεκινήσαμε για το τελευταίο κομμάτι της ημέρας προς το λιμάνι της Ηγουμενίτσας.
ΕΔΩ ΦΑΓΑΜΕ ΚΑΙ ΧΑΛΑΡΩΣΑΜΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ
Η ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ
Φτάσαμε 7:00 το απόγευμα. Το Superfast θα έφτανε μετά από καμιά ωρίτσα. Ήπιαμε τον τελευταίο καφέ σε Ελληνικό έδαφος, τσεκάραμε εισιτήρια και σε λίγο φάνηκε .Επιτέλους… Η καρδιά μας σκίρτησε λες και θα γινόταν κάτι πολύ σημαντικό .Μα ήταν πολύ σημαντικό.
Τακτοποιήσαμε τις μηχανές στο γκαράζ, τις ασφαλίσαμε, πήραμε τα απαραίτητα για το καράβι και πήγαμε να βρούμε την σουίτα μας. Δεν αργήσαμε να την εντοπίσουμε. Ήταν άνετη, με θέα και όλα τα κομφόρ. Δείτε τις φωτογραφίες και θα καταλάβετε.
Η όρεξη, το κέφι , η ευθυμία στα ύψη. Πολύ γέλιο. Τέσσερεις ενήλικες και να συμπεριφέρονται σαν έφηβοι. Τελικά μήπως παραμένουμε κατά βάθος πάντα έφηβοι;
- « Εύα εάν ήταν μαθητές μας από μια μεριά και μας έβλεπαν , τι θα έλεγαν;»
- « Άσε θα γινόμασταν ρεζίλι…»
Η ώρα πέρασε, ετοιμάσαμε τα κρεβάτια μας, ευχαριστήσαμε το Θεό που μας αξίωσε να κάνουμε αυτό το ταξίδι και αφήσαμε τον Μορφέα να μας πάρει στην αγκαλιά του.
Άλλωστε αύριο θα πατήσουμε Ιταλία.