Ξεκινώντας την ανάβαση του δύσκολου δρόμου κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι οι οδηγικές ιστορίες που είχα ακούσει ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Γκρεμός, λακούβες, πέτρες συνέθεταν το σκηνικό.
Πριν προλάβουμε να διασχίσουμε τα πρώτα χιλιόμετρα από την απέναντι πλευρά ένα 4χ4 του οποίου ο οδηγός μόλις μας πλησίασε μας έκανε νόημα να σταματήσουμε. Ήταν ο τσοπάνης ενός από τα μεγαλύτερα κομμάτια αιγοπροβάτων που έχω δει στη ζωή μου. Για να καταλάβετε το μέγεθος τα σκυλιά που συνόδευαν το κοπάδι πρέπει να ήταν πάνω από 20 !!!
Μας είπε να σβήσουμε τους κινητήρες και να κατέβουμε από τις μοτοσυκλέτες μέχρι να έρθουν τα ζώα και να μας προσπεράσουν. Δεν χρειαζόταν και δεύτερη κουβέντα. Αφήσαμε τις μοτοσυκλέτες στην άκρη του δρόμου και ανεβήκαμε σε ένα μικρό λόφο λίγο πιο πέρα.
Πρέπει να μείναμε σε εκείνο το σημείο πάνω από μισή ώρα μέχρι να αρχίσουν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπαθή τετράποδα.
Σαν να μην υπήρχαμε στον χώρο τα ζώα περνούσαν ανάμεσα από τις μοτοσυκλέτες. Δύο σκυλιά, εντυπωσιασμένα και αυτά με τα Karoo του Θάνου, έκαναν την ανάγκη τους εκεί κοντά έτσι για το "καλοφόρετα" :P
Όσο περιμέναμε ήταν ευκαιρία να απολαύσουμε την θέα και φυσικά τι άλλο. Φωτογράφιση.
