14-8-08 Πέμπτη: Σήμερα είναι σημαντική μέρα, γιατί θα επισκεφτούμε το ποιο σημαντικό αξιοθέατο της πόλης αλλά και όλης της χώρας. Μιλάμε για την <<BLUE-LAGOON>>…
Εδώ κόσμος έρχεται από όλες τις άκρες της γης, μόνο για να κολυμπήσει στα ιαματικά νερά της, που είναι θεραπευτικά για πολλές δερματολογικές παθήσεις, και πολλά άλλα. Πριν όμως πάμε για εκεί, μόνο 50χιλ απόσταση είναι από την πρωτεύουσα, ξεκινάμε με τα πόδια για το εμπορικό δρόμο της πόλης, για τελευταίες αγορές. Σήμερα είναι η τελευταία μέρα εδώ στο Reykjavik… κάνουμε ξεκούραστα τις αγορές μας, πίνουμε και το καφεδάκι μας, και πάμε να πάρουμε την μηχανή.
Ξεκινάμε από την πόλη με τον δρόμο [41] προς (Keflavik). 10χιλ πριν φτάσουμε, στρίβουμε για τον δρόμο [43] για (Grindavik και Blue Lagoon). Αυτό που αντικρίζουμε δεξιά και αριστερά του δρόμου είναι ένα ερημικό τοπίο μόνο από λαβα.
Φτάσαμε και παρκάρω στο χώρο του παρκινγκ, οπού και ήταν γεμάτο από αυτοκίνητα και πούλμαν. Δίπλα είναι οι εγκαταστάσεις του εργοστασίου που επεξεργάζεται το νερό το οποίο είναι θαλασσινό και έρχεται από 2000μ κάτω από την επιφάνεια της γης.… περνά από το εργοστάσιο οπού παράγουν και ρεύμα….
Μπαίνουμε μέσα πληρώνουμε εισιτήριο, και μας δίνουν ένα βραχιόλι. Αυτό έχει ένα τσιπ μέσα, με το οποίο ανοίγει και κλείνει το ντουλάπι που βάζεις τα πράγματα σου.
Πάμε στα αποδυτήρια ο καθένας ξεχωριστά και δίνουμε ραντεβού στον εξωτερικό χώρο στην λίμνη.
Η Μόνικα είναι ηδη στο νερό κ’εγω κάνω γρήγορα το ίδιο, γιατί η εξωτερική θερμοκρασία δεν ξεπερνούσε τους 10 βαθμούς. Μέσα στο νερό ένιωθες άλλος άνθρωπος.
Αμέσως ότι κούραση και αν είχες έφευγε εντελώς. Η θερμοκρασία του νερού κυμαίνονταν βάση του θερμομέτρου στο ρολόι μου, από 37 μέχρι 40.
Παρατηρώντας και χαζεύοντας, πάμε κολυμπώντας πάντα, σε ένα πλωτό μπαρ!!!! Ήταν μια εξέδρα ξύλινη πλωτή και με διάδρομο ξύλινο, ερχόταν η κοπέλα με την παραγγελία του καθενός και την έδινε.
Εσύ ήσουν μέσα στο νερό και ακουμπούσες το ποτό σου στην πλωτή ξύλινη βάση. Το θέμα είναι πως πλήρωνες; Είχες λεφτά μαζί σου πως; Το μόνο που είχες πάνω σου ήταν το μαγιό, τα λεφτά πως; Το ρόλο αυτό έπαιζε το βραχιόλι.
Η κοπέλα είχε μαζί της ένα μηχάνημα όπως αυτό που διαβάζει κωδικούς στα ταμεία σε μαγαζιά, το πέρναγε πάνω από το βραχιόλι, και χρέωνε την τιμή του ποτού. Όταν εσύ φεύγεις και παραδίνεις το βραχιόλι, πάλι με τον ίδιο τρόπο βλέπουν τι έχεις χρεωθεί και πληρώνεις. Απλά, έξυπνα και χωρίς πολλά πολλά… φυσικά υπάρχει εστιατόριο, σάουνες, αίθουσες για σπα, εσωτερικό χώρο με ξαπλώστρες για να αράξεις, και διάφορα μαγαζιά.
Εμείς μετά από πολύ ώρα αποφασίζουμε να βγούμε, και γρήγορα πάμε στην αίθουσα με τις ξαπλώστρες και καθόμαστε. Παίρνουμε και κάτι να φάμε, και με βαριά καρδιά αποφασίζουμε ότι πρέπει να φύγουμε σιγά σιγά. Έχει αρχίσει να πέφτει ο ήλιος και αυτό σημαίνει εδώ, ότι η ώρα είναι περασμένες 22:00. κάνει η Μόνικα και διάφορες αγορές καλλυντικών που οι ίδιοι από εδώ τα παρασκευάζουν, και είναι για διάφορες δερματοπάθειες.
Τα τελευταία λεπτά τα αφιερώνουμε ψηλά, σε εξωτερικό χώρο με πιάτο όλη την λίμνη, αλλά και τον ήλιο, να μας αποχαιρετά.
Πραγματικά η στιγμή αυτή ήταν παραπάνω από μαγική. Μήπως ήμαστε σε άλλον πλανήτη και δεν το ξέρουμε; Έχει φτάσει το τέλος; Ναι, και αληθινά μπορώ να πω, ότι την ερωτεύτηκα αυτήν την πρωτεύουσα. Ο γυρισμός ήταν ο ίδιος αλλά, πολύ σε χαλαρούς ρυθμούς και απολαυστικά.
