Αυτά είναι τα πιθανά σενάρια για την Ελλάδα

[MARK]

Αυτά είναι τα πιθανά σενάρια για την Ελλάδα

Λίγες ώρες πριν την τηλεδιάσκεψη των αξιωματούχων της ευρωζώνης και της ΕΚΤ και της κομισιόν, διέρρευσε ένα έγγραφο από το Reuters το οποίο δείχνει πως και μέχρι


αυτή την ώρα οι ευρωπαίοι δεν έχουν καταλήξει σε μια συγκεκριμένη λύση.

Το έγγραφο φέρεται να έχει ημερομηνία 16 Ιουλίου 2011 και περιλαμβάνει τρεις εναλλακτικές εκδοχές για την συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο επιπλέον πακέτο στήριξης για τη Ελλάδα.

Η πρώτη εκδοχή αφορά την περιβόητη επαναγορά του χρέους συνδυαστικά με οικονομικές ενισχύσεις για ιδιώτες ομολογιούχους. Η δεύτερη είναι η πρόταση που έχει κάνει εδώ και πολύ καιρό η Γαλλία, δηλαδή η μετακύλιση ομολόγων, ενώ η τρίτη είναι η πρόταση για έναν ειδικό φόρο στις τράπεζες σε συνδυασμό με μια επιλεκτική με τις ιδιωτικές τράπεζες που κατέχουν το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού χρέους, ώστε να διατηρήσουν την έκθεσή τους στα ελληνικά ομόλογα και μετά τη λήξη τους.

Ειδικότερα:

Το πρώτο σενάριο εκτιμάται ότι μπορεί κάλλιστα να πυροδοτήσει αντιδράσεις από τους οίκους αξιολόγησης. Τουτέστιν, να αξιολογηθεί η εξέλιξη αυτή ως “επιλεκτική χρεωκοπία”. Παρόλα αυτά, αυτή η λύση είναι μακράν η πιο αποτελεσματική ως προς τη μείωση -σε απόλυτους αριθμούς- του ελληνικού χρέους.

Η δεύτερη επιλογή βασίζεται στην πρόταση των γαλλικών τραπεζών για αναχρηματοδότηση (rollover) του χρέους, η οποία δεν προβλέπει κίνητρα για τα νέα ομόλογα που θα αγοράσουν οι ιδιώτες. Πιθανότατα, θα οδηγήσει στην υποβάθμιση της Ελλάδας στην κατηγορία της επιλεκτικής χρεοκοπίας. Το κόστος για το ΕΤΧΣ θα είναι το κόστος του νέου πακέτου για την Ελλάδα, συν το κόστος για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και τις εγγυήσεις στην ΕΚΤ, μείον τη συμβολή των ιδιωτών. Θα απαιτείται επίσης η μείωση του επιτοκίου δανεισμού από το ΕΤΧΣ και μεγαλύτερη ωρίμανση των δανείων του, ενώ η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους θα εξαρτηθεί από το πόσο θα μειωθεί το επιτόκιο και θα επιμηκυνθεί η διάρκεια των δανείων του ΕΤΧΣ.

Η τρίτη επιλογή μπορεί να βασισθεί στην επιβολή ενός φόρου στον χρηματοπιστωτικό τομέα ή σε μία αποκεντρωμένη συμφωνία, τύπου Βιέννης, με τις ιδιωτικές τράπεζες - ιδιαίτερα τις ελληνικές, οι οποίες έχουν μεγάλο χαρτοφυλάκιο ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου - για να διατηρήσουν τις θέσεις τους. Η επιλογή αυτή δεν είναι πιθανό να θεωρηθεί επιλεκτική χρεοκοπία, αναφέρει το έγγραφο. Το κόστος για την Ευρωζώνη θα είναι μικρότερο σε σχέση με τις δύο άλλες επιλογές, καθώς θα αποτελείται μόνο από το κόστος του πακέτου χρηματοδότησης της Ελλάδας μείον τη συμβολή των ιδιωτών.