ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ κλπ

[kostas_366]

Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας
Ορχηστρικό
Μουσική/Στίχοι: Λοΐζος Μάνος

.
.
.
Το ακούμε εδώ:

[kostas_366]

No Woman No Cry

Φάλτσα μπάντα...


Ας το ακούσουμε ως το τέλος!!

[riga]

Σήμερα έχει u2

[kostas_366]

Πάμε λοιπόν..
U2
Beautiful Day

Το ακούμε εδώ:

[kostas_366]

Πάμε λοιπόν..
U2
Beautiful Day

Το ακούμε εδώ:

[kostas_366]

Συνήθεια
Στόκας Μπάμπης
Μουσική/Στίχοι: Στόκας Μπάμπης

Πάλι μόνος ξενυχτάω
μες στο σπίτι σιωπηλός
τα καράβια μου μετράω
στης ζωής μου το βυθό

Φράγκα, γκόμενες και φίλοι
μου ανάβουν το φιτίλι
πυροτέχνημα η ζωή μου και καπνός

Γαμ***νη συνήθεια
καναπές, τσόντες και καφές
κ η ζωή μου με πνίγει
το κορμί μου σαπίζει
τρομαγμένος ο χρόνος και βουβός

Φράγκα, γκόμενες και φίλοι
μου ανάβουν το φιτίλι
πυροτέχνημα η ζωή μου και καπνός


To ακούμε εδώ:

[kostas_366]

Μάτια δίχως λογική
Μαχαιρίτσας Λαυρέντης
Μουσική/Στίχοι: Μαχαιρίτσας Λαυρέντης/Σούσης Ισσάκ

Είναι τα μάτια ένας σου διάδρομος παλιός
δάκρυα πνιγμένα ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος αθόρυβος κρυφός
αντί συνθήματα ζωγράφισε με στίχους

Πιο μέσα υπάρχουν τα σκαλιά που οδηγούν
σ’ ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα
όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
μετά την χρήση τα φορτώνουνε σε σένα

Μου λες τα μάτια σου να μην τα αγαπώ
και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου
μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου

Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
που κάθε άστεγο και άνεργο ζεσταίνει
κι η καλοσύνη τους απλώνει σαν λαδιά
να μαλακώσει μιαν ανάγκη πετρωμένη
Σ’ αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω μ’ αγαπούνε
της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή
στα παραμύθια και στ’ αστέρια να με βρούνε


Το ακούμε εδώ:

[kostas_366]

Θα 'μαι κοντά σου
Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ξύπνησα μες στον ύπνο μου κι άκουσα δυο φωνές
Η μία μου 'πε ξέχνα τη και πάψε πια να κλαις
Μα η άλλη ήταν η δικιά σου μέσα απ' του ύπνου, του εφιάλτη οι γραμμές
Μου 'λεγε αγάπη μου κοιμήσου θα 'μαι κοντά σου όταν με θες

Τα χρόνια είν' αμέτρητα μα είν' η ζωή μικρή
Συνήθισα να σ' αγαπώ, συνήθισες και συ

Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο, ένα φτηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές
Για να χωράει κάπου ο πόνος τις νύχτες όταν μένω μόνος
Τις σιωπές μου να μετράω, να σε θυμάμαι, όταν πονάω να μου λες
Θα 'μαι κοντά σου όταν με θες

Το παραμύθι τελείωσε κι αρχίζει η ζωή
Αχ να 'ταν η αλήθεια σου σαν ψέμα αληθινή

Τι να την κάνω τη ζωή μου, στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί
Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου, να σε πιστέψει πάλι απ' την αρχή
Να σε πιστεύει όταν μ' αγγίζεις, τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις

Όταν λες θα 'μαι κοντά σου όταν με θες


Το ακούμε εδώ:

[kostas_366]

Ο Γέρος
Μουσική/στίχοι
Poll

Εσύ γέρο που μιλάς χωρίς να σκέφτεσαι εμάς
Σκέψου λίγο τι έχεις κάνει εσύ

Όταν ήσουνα παιδί είχες κάποιον να σου πει
ότι αυτό είναι σωστό ή λάθος

Κι εσύ θύμωνες γι αυτό κι έλεγες για το Θεό
Πείσμωνες στη γνώμη σου με πάθος

Κι αν τα ρούχα παρδαλά κι αν τα μακριά μαλλιά
είναι τώρα η εποχή μας, γέρο

Έχει αγάπη στην καρδιά, όχι πόλεμο, φωτιά
κι εσύ λες, πώς, πού μπορώ να ξέρω

Κι έφτιαξα τραγούδι αυτό για να δεις πως σ’ αγαπώ
Μήπως έτσι καταλάβεις, γέρο

Κι αν ρωτήσεις, θα σου πω το μεγάλο μυστικό
Της ζωής το γνωμικό το ξέρω

[Capitain]

Θα ήθελα να σας δώσω κι εγώ έναν τραγουδιστή μιας και πιστεύω θα σας αρέσει επειδή είσαστε φευγάτοι αρκετοί από σας και σίγουρα κάποιοι θα δείτε κάτι ξεχωριστό σ'αυτόν τον καλλιτέχνη.. Βέβαια διαλέγω ακούσματα με τα δικά μου κριτήρια και φίλτρα, έχω πλεον συνηθίσει να μου λένε 'καλά εσύ ακούς ολο περίεργα, οπότε έχω σταματήσει να μιλάω για μουσική μιας και είναι σπάνιο να βρω ταίρι στο στυλ μου.. Ισως αισθάνονται έτσι βεβαια πολλοί, (ιδιαίτεροι στα ακούσματα τους)..
Τεσπά, μιλάω για το Γιάννη Χαρούλη, ένα παιδί που τον πήραν από τα βοσκοτόπια (ήταν βοσκός) και τα πανηγύρια που τραγουδούσε στην Κρήτη για να τραγουδήσει σε ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στον Ξυλούρη - λόγω της ομοιότητας της φωνής του.
Ανέβηκε για ένα Σαββατοκύριακο με ένα σακκίδιο, και δεν ξαναγύρισε ποτέ (μόνιμα) στην Κρήτη..
Τονε συμπάθησα γιατί μου έβγαλε μια καθαρότητα στα μάτια του, και μια καλλιεργεια στην ψυχή του. Μιλούσε σε ένα αφιέρωμα που τον είδα, σαν να τα είχε όλα λυμένα, σαν να μην τονε νοιάζει τίποτα. Του ελεγε ο δημοσιογράφος, για ποιους γράφεις μουσική, σε ποιους απευθύνεσαι? Και λεει ο Χαρούλης: Μουσική γράφω για μένα, για να ελαφρύνω την ψυχή μου που σκάει να τα πει...Το ότι αρέσει σε κάποιους είναι καλό, για τους άλλους δε με ενδιαφέρει...