Στο Magadan, μεσω ...Μογγολιας !

[nkavoura1970]

Δεν πιστευω αυτη να ειναι η μονιμη εικονα του δρομου, τοσο κοντα στο Γιακουτσκ αν και την αλλη μερα συναντησα και παλι τετοια χιλιομετρα, λιγο εξω απο την Τσουραπτσά. Οχι πως τα αυτοκινητα το αντιμετωπιζουν σαν καποιο προβλημα (δεν εχει και καμια ανηφορα εξαλλου, τα δε ρωσικα τετρακινητα πανε με ...χιλια). Με τη μηχανη παντως αυτες οι ροδιες, μια προσοχη τη θελουν, αν και οσο περναει η ωρα κλεινεις το γκαζι ολο και λιγοτερο. Το πολυ δυσκολο (παρα πολυ, δεν ξερεις τι εχει μπροστα και δεν βλεπεις τι ερχεται με ΦΟΡΑ απο απεναντι) ειναι να περασεις τριαξονικο. Ακομα και να το αφησεις να φυγει δεν εχει νοημα, θα σε προλαβει αλλο, ο δρομος εχει πολυ κινηση, λεμε. Highway, ονομα και πραγμα!

[nkavoura1970]

Μια τετοια δυσκολη προσπεραση ειχε προηγηθει και δεν εδωσα ιδιαιτερη προσοχη σε μια μεγαλη πινακιδα, μονο στα ρωσικα, διαφορετικη απο τις αλλες: passport oblast, διαβατηριο περιφερειας. Φαντασου, λεω να ειναι αυτη η αδεια εισοδου σε border zone, που αποκταται στο Γιακουτσκ και για την οποια οι πληροφοριες απο το ιντερνετ ελεγαν πως δεν χρειαζεται πλεον. Λοιπον, φιλοι, εχω την εντυπωση απο την ιδια πινακιδα που συναντησα τις επομενες μερες πως "ο δρομος των οστων" δεν απαιτει πλεον αυτη την ειδικη αδεια, που ειναι απαραιτητη ομως για περιοχες βορειοτερα, οι διασταυρωσεις των οποιων ειναι πανω στον Kolyma Highway (Zyrianka, Seymchan, Anadyr). Παραθετω αυτουσια την πληροφορια, οπως τη βρηκα στο ιντερνετ. VERY IMPORTANT - All visitors entering the republic should keep in mind two things: 1. If stay for more than three days should register in local PVS (police passport visa service - former OVIR) - non registers migration registration - should have a valid passport visa and immigration card. Usually this procedure could easily be done in most hotels in Yakutsk city. But if a visitor is going to travel around the vast area of Yakutia or use homestay accommodation this one should register in PVS within three days. 2. In every frontier region (administration center) of Yakutia, Anabarskiy (Saskylakh), Bulunskiy (Tiksi), Ust-Yaniskiy (Deputatskiy), Allaikhovskiy (Chokurdakh) and Nizhnekolymkiy (Cherskiy), must follow the frontier regulations and get special permission to enter these areas. Application should be submitted for 30 days before and not a day less. Εμενα παντως στα φυλακια της αστυνομιας που υπαρχουν μπαινοντας στα χωρια, ουτε με σταματησαν, ουτε μου ζητησαν κατι.

[nkavoura1970]

Η επομενη μερα δεν ειχε τιποτα το αξιολογο εκτος απο 280 χιλιομετρα μεχρι τη Khantyga, ενα διωρο πανακριβο barge και τη σχετικη τετραωρη καθυστερηση μεσα στην αποπνικτικη ζεστη και τα αιμοδιψη κουνουπια. Το πλοιο ειναι ο μοναδικος τροπος για να συνδεθουν οι δυο οχθες του ποταμου Aldan που συνεχιζει την πορεια του προς τα δυτικα, μεχρι να συναντησει τον τεραστιο Lena. Τα αλλα δυο μεγαλα ποταμια της διαδρομης, ο Nera και ο Kolyma, ξεπερνιουνται πλεον, με καινουργιες, τσιμεντενιες γεφυρες.

[ΙoannisPanagiotidis]

..προσπαθω να σε ακολουθησω στο Google map φιλε ...εχεις διαβεί τρελες αποστασεις!... Ανυπομονώ ταξιδιωτη ...να γυρισεις πρωτα με το καλο και να βρεις τρόπο να ανεβασεις φωτο !... θα χασουμε τη μπαλα...

[nkavoura1970]

Ειχα ολο το απογευμα στη διαθεση μου να "απολαυσω" τη Χαντυγια. Και να παρω μια πρωτη γευση απο τους κατοικους της, τους Γιακουτιους ή Σαχα. Η τουρανικη τους καταγωγη δεν κρυβεται. Και στα μελαχρινα τους χαρακτηριστικα, που απεχουν αρκετα απο αυτο που εχουμε στο μυαλο μας ως ρωσικο προτυπο και απο τη γλωσσα τους που ξεκαθαρα φαινεται να εχει τουρκικες καταβολες. Salom ειναι ο συνηθισμενος χαιρετισμος μεταξυ τους, κατι που ειχα τρεις εβδομαδες, περιπου, να ακουσω, απο τους Καζακους στα μογγολικα χωρια των βουνων αλται. Αν και σε αρκετες επιγραφες εμφανιζεται το BAYRAM, οι ιδιοι πολυ μικρη σχεση εχουν με το μουσουλμανισμο. Τζαμι δεν ειδα να υπαρχει, καθως το μεγαλυτερο μερος του πληθυσμου ασπαστηκε την ορθοδοξια, αρκετοι παραμενουν προσκολλημενοι στις παγανιστικες συνηθειες του παρελθοντος, ενω ενα επισης σημαντικο κομματι δηλωνουν επισημως αθεοι. Μεσα στην πολη παντος, αυτο που γινεται ενα καλοκαιρινο απογευμα, δυσκολα περιγραφεται στο χαρτι. Σκονη, κουνουπια, λαμαρινες να τριζουν και αναρτησεις να κοπανιωνται στον κεντρικο χωματοδρομο, χωρις κανενας να κοβει ταχυτητα ή να δειχνει να ενοχλειται, ειναι μια ακομα εικονα του φετινου ταξιδιου που θα κανει καιρο να φυγει απο το μυαλο μου. Τωρα, ποσο πιο ωραια ειναι τα πραγματα το χειμωνα με τους μειον πενηντα, αυτο φιλοι μου, δεν ειμαι σε θεση να σας το απαντησω...

[nkavoura1970]

Οι φιλικοι κατοικοι της Χαντυγια, εξεφραζαν συνεχως μια "συγκρατημενη αισιοδοξια" για τη συνεχεια της διαδρομης, αναφεροντας μου συνεχεια, οτι για τα επομενα 600 χιλιομετρα της διαδρομης, μεχρι την Ουστ Νερα, δηλαδη, δεν υπαρχει απολυτως τιποτα. Η αληθεια ειναι πως μια ανησυχια, εδω και μερες την ειχα, χωρις ομως καποιο γεγονος να την επιβεβαιωσει μεχρι εκεινη τη στιγμη. Δεν σας κρυβω οτι συχνα-πυκνα ερχοταν στο μυαλο μου αυτη η απαξιωτικη και με μπολικη δοση κακου χιουμορ, αποψη καποιων που ισχυριζονταν πως η προελαση των ναζι ανακοπηκε περισσοτερο απο τους ρωσικους χωματοδρομους και λιγοτερο απο τον Κοκκινο Στρατο. Ποσο "κακοι" μπορει να ειναι αυτοι οι δρομοι, τελος παντων;

[nkavoura1970]

Η επομενη μερα μου επιφυλαξε μια απο τις καλυτερες εμπειριες στη "μοτοσυκλετιστικη" μου πορεια. Πραγματι, 72 χιλιομετρα μετα τη Χαντυγια υπαρχει ενα νοικοκυρεμενο χωριο (με βενζιναδικο) και μετα αρχιζουν 500 χιλιομετρα, τιποτα, οπου οι λεξεις δασος, ποταμι, λιβαδι αποκτουν αλλη διασταση, εντελως εξωπραγματικη. Κατι εργα, μονο, ερχονται να διακοψουν το ρυθμο στην οδηγηση κι ενα βενζιναδικο, εκει ακριβως που επρεπε να ειναι (και που ο χαρτης αναφερει ενα δυσκολοπροφερτο τοπονυμιο). Μην ξεχασετε να κολλησετε το αυτοκολλητο σας στο τζαμι, διπλα στην Kacca, θα σας το θυμισει ο μικρος εξαλλου. Η κινηση εχει κοψει εντελως και η διαδρομη ειναι σκετη απολαυση για μεγαλο on-off με τρακτερωτα λαστιχα. Ενα ΚΤΜ μεγαλο η εκεινο το BMW το HP2 (καπως ετσι δεν το λεγαν, το ηθελα εκεινη τη στιγμη να σας πω την αμαρτια μου. Ο δρομος εχει ενα μαυρο χωμα που κραταει φοβερα, λιγο ψιλο χαλικακι ισα να μη λασπιζει, πρεπει την υψηλοτερη τελικη του ταξιδιου να τη "χτυπησα" εκει περα. Ενα εργοστασιο στη μεση του πουθενα, ενα ορεινο περασμα, αρκετα πανω απο τα χιλια μετρα και μια κατηφορα διαρκειας σε φερνουν επιτελους (μετα απο πολλες ωρες) στην πολυποθητη Ουστ Νερα. Κι οταν η μερα ξεκιναει καλοκαιρινη, συννεφιαζει, ψιχαλιζει ευχαριστα, τρως μια καταιγιδα με αστραποβροντα τριγυρω και τελειωνει με αυτον τον χλιαρο ηλιο στα πλαγια που δεν δυει (σχεδον) ποτε, τοτε εχεις ολοκληρωσει μια μερα απο αυτες που θυμασαι για καιρο.

[nkavoura1970]

Το θεαμα της λασπωμενης Ουστ Νερα ειναι επισης μια εικονα που θα θυμαμαι για καιρο. Προβληματισμοι για το τι κραταει αυτους τους ανθρωπους εδω, στη μεση του πουθενα, ποσο πολυ μπορει να αγαπαει καποιος τον τοπο του για να μην φευγει και τι προοπτικες ψαχνει ο καθενας στη ζωη του σιγουρα εγειρονται, αυτες τις απαντησεις τις δινει ο καθενας μονος του στον εαυτο του. Η εικονα του ρωσου με το μπουκαλι της βοτκας στο χερι ειναι κοινος τοπος για ολοκληρη τη χωρα και η Γιακουτια, σιγουρα, δεν θα μπορουσε να αποτελεσει εξαιρεση. Αρκει να παρατηρησεις με τι βγαινουν φορτωμενοι απο το τοπικο σουπερ μαρκετ, οι κατοικοι και θα συμφωνησεις οτι και το θεμα του αλκοολ εδω ψηλα, κινειται περα απο οτι θεωρειται φυσιολογικο για ολο τον υπολοιπο κοσμο. Καθ ολη τη διαρκεια του ταξιδιου δεν αντιμετωπισα το παραμικρο προβλημα και ουτε νομιζω πως καποιος θα αντιμετωπισει, τουλαχιστον αν δεν παει γυρευοντας. Το αντιθετο μαλιστα, οι ανθρωποι δειχνουν ιδιαιτερα φιλικοι και δεν ειναι λιγοι αυτοι που θα ρωτησουν δυο πραγματα και αλλοι που θα θελησουν να φωτογραφηθουν μαζι σου. Αλησμονητα, παντως, θα μου μεινουν και τα 65 ευρω που πληρωσα στο τοπικο ξενοδοχειο. Οταν εισαι η μοναδικη επιλογη σε μια εκταση οση και τα Βαλκανια, σε "παιρνει" να ζητησεις οτι γουσταρεις. Ο γειτονας παντως απο το διπλανο δωματιο, μεχρι κπνσερβες μου εφερε να φαω και ψωμι. Φανταστειτε σε τι κακο χαλι πρεπει να ημουνα μετα απο τοση βροχη και λασπη...

[nkavoura1970]

Βρεθηκα στο βορειοτερο σημειο της διαδρομης στις 21 Ιουνιου και οι κατοικοι γιορταζαν τις white nights ριχνοντας πυροτεχνηματα που δεν ελαμπαν, ομως, σχεδον καθολου μεσα στο φως ημερας. Και εχω την αισθηση οτι θα μπορουσα να οδηγω κι ολη τη "νυχτα", αφου οτι ωρα και να ανοιγα τα ματια, εξω ειχε φως. Γνωστη εικονα σκανδιναβιας, για πολλους, ασχετα με το αν δεν μπορουσα να σηκωθω απο το κρεβατι λογω κουρασης. Βεβαια, ολη η διαδρομη κινειται κατω απο τη γραμμη του αρκτικου κυκλου (η Ουστ Νερα βρισκεται στις 64 μοιρες γεωγραφικο πλατος), αυτο σημαινει πως δεν υπαρχει ουτε μια μερα του χρονου που ο ηλιος να μην δυει καθολου.

[nkavoura1970]

Στη Χαντυγια μου ειχαν δωσει την εντυπωση πως μετα την Ουστ Νερα επανερχεται ο "πολιτισμος" και η κινηση στο δρομο. Λαθος μεγαλο. Το μεγαλο κομματι των 400 περιπου χιλιομετρων χωρις βενζινη ειναι αυτο μεχρι το Σουσουμαν. Βεβαια, σε ενα εγκατελειμενο χωριο καπου στη μεση, εβγαινε καπνος και υπηρχαν δοχεια βενζινης σε ενα υποστεγο. Γενικα, πιστευω πως με μια αυτονομια γυρω στα 300 χιλιομετρα, ο Kolyma Highway "βγαινει" και χωρις εξτρα μπιτονι βενζινης για ανεφοδιασμο. Το highlight της διαδρομης, που και παλι σε ανεβαζει στα 1.150 (τωρα ειχε πινακιδα στο περασμα), ειναι η πολη φαντασμα του Khandychan, ενα ερημο μεγαθηριο στη μεση του πουθενα. Η κινηση στον ερημο δρομο με τις απεραντες ευθειες γινεται με γρηγορο ρυθμο αν και το μαυρο χωμα κολλαει πανω σου και σε κανει χαλια. Οσο για το Σουσουμαν (οπου διανυκτερευσα με 75!!! Ευρω φοβουμενος μην επιδεινωθει το ψιλοβροχο), ε μετα τη Χαντυγια και την Ουστ Νερα μου φανηκε υπεροχο!