საქართველოს და სომხეთის

[XCHALLENGE]

Αρχική Δημοσίευση από Uriah Heep

Μάγκες, σας ευχαριστώ όλους για το καλωσόρισμα και για τα πολυβιταμινούχα εγκωμιαστικά σχόλια, που με τιμούν πραγματικά!


Ομολογώ ότι βρίσκομαι σε αμηχανία...


Ως γνωστόν ή άγνωστον δεν γράφω γυαλισμένα ταξιδιωτικά κλασσικών αφηγηματικών κομμώσεων, αλλά σκληρά σατυρικά εξαρθρογραφήματα, που κουτσουλούν “αγενώς” μοτοσυκλετιστικές και μη απόψεις του διαδικτυακού ρεφενέ.
Αλλά κύριος, μπορεί να είμαι μηδενιστής, αυτοκαταστροφικός και είρων, όσον αφορά την καλή μου πλευρά...
.
...αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν σέβομαι τις απόψεις, τα ταξιδιωτικά και τις επιλογές των άλλων.


Η σάτυρα και η παρεξήγηση, πάνε σαν τον #### με το βρακί, my friend και οι αυθόρμητες καυστικές διατυπώσεις προσφέρονται σε παρερμηνείες, παρανοήσεις και διαστρεβλώσεις...
Και ειδικά άμα το σατυρικό κείμενο είναι πετυχημένο και κάνει σουξέ, ο καθείς βλέπει εαυτόν ...ως προσβεβλημένη προδωμένη τσελιγκοπούλα!


Γενικώς, με βαραίνει αφόρητα η αριστοφάνεια κληρονομιά και φοβάμαι να πάρω το ρίσκο να τη διοχετεύσω σε ταξιδιωτικό στο φόρουμ...
.
.
...γιατί από το μπλέξιμο των παρεξηγήσεων θα προκύψει κανταϊφι!
Και δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.


Έχω ήδη αρχίσει τη συγγραφή ενός βιβλίου με πιθανό τίτλο “Lawrence της Αλητείας” με ταξιδιωτικές ιστορίες γι’ αγρίους, που θα ξεκινούν από τα κρατητήρια στα Σουδανο-Αιγυπτιακά σύνορα, με αναφορές σε αυτοτελείς μπουρλέσκ περιπέτειες των τελευταίων 37 χρόνων.
Οι ιστορίες μου δεν "βγαίνουν" …απλά και γρήγορα, σαν διαφημιστικό τραπεζοδανείου…
Δεν είναι …μπλούμπερυ φίλντς φορ έβα, θέλει πολύ δουλειά και θα πάρει χρόνο.
Επί πλέον στοχεύω σε όλες τις ποικιλίες αναγνωστών, από γκαραγκαγκάν ταξιδιάρηδες μέχρι βασανισμένες κυράδες ...lying down on the beach under the umbrella…
.
.
Κι αυτό δεν είναι διαφήμηση, γιατί όπως είπα και στο παρελθόν, θα 'ναι δύσκολο να βρεθεί εκδότης με τάσεις επαγγελματικού αυτοχειριασμού για να το κυκλοφορίσει.








Επανέρχομαι με λίγα λόγια και μερικές -τρεκλίζουσας ποιότητας- φωτό από το πρόσφατο ταξίδι...

Και μονο που γραφεις και μιραζεσαι τις εμπειριες σου σ'αυτο το φορουμ ειναι ενας παρα πολυ σοβαρος λογος της ύπαρξής του...

Με σεβασμο & εκτιμηση.

Τα λεμε...

[Uriah Heep]

Λίγοι γνωρίζουν ότι αυτό το ταξίδι ξεκίνησε στις 16 του περασμένου Ιουλίου. Διεκόπη προσωρινά στο Μudurnu της Τουρκίας (γύρω στα 850 χλμ από Σαλονί) εξ αιτίας της ...παραδοσιακής ομαδικής δυσεντερίας σε γνωστή κατασκήνωση της Χαλκιδικής όπου συμμετείχε κι ο γιός μου.
Skoura τα κέφια! Επιστροφή...

Η ζωή συνεχίζεται...
Το ταξίδι συνεχίζεται...

Ζω μισό αιώνα εν κινήσει μεταλλασσόμενος μέσα στην ταξιδιωτική περιπέτεια. Διδάχτηκα να μην πιστεύω σε παχυλά όρια, αφόρητη τυποποίηση διαδρομών, μπουρμπουλιθρέ τοπωνύμια και προσκυνημένες ταμπέλες......κόντρα στο σύγχρονο μοτοσυκλετιστικό φασονατζίδικο ταξιδιωτικού ξυλοτέξ.
Και λέω “μοτοσυκλετιστικό” γιατί οι σύγχρονοι Έλληνες μηχανόβιοι αποδεικνύονται σκληρώτεροι λάτρεις των συμβόλων, ακόμη κι από τους πρώην Σοβιετικούς!

Τελικά το ταξίδι? Δε πα να το συζητούσα για Σεπτέμβριο? Δεν μπορείς να τα βάλεις ούτε με τη ζωή αλλά ούτε και με το θάνατο!

Η συνέχεια του ταξιδιού ήρθε κι έπεσε σαν ώριμο φρούτο. Αργά τ΄απόγευμα στις 25 Οκτωβρίου οι “κεραίες” μου ανίχνευσαν ...ελεύθερο πεδίο.
Το πρωί της 26ης (αργία Σαλονί) ήμουν στο δρόμο.
Με την πάντα καλοδιατηρημένη “βασίλισσα”, χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, να τρέχει ως έλαφος επί τας πηγάς των υδάτων, με μισό κιλό αμύγδαλα και 200 γραμμάρια παστέλι, ρολάριζα με χαρωπή “στ΄@ρχίδια μου” διάθεση προς Ανατολάς...


Φωτό:Πίσω μου η παλιά πόλη της Τιφλίδας

[Uriah Heep]

Προορισμός το Αζερμπαϊτζάν.

Πρέπει να βάζεις κι ένα στόχο, να ξέρουν κατά που βρίσκεσαι...
.
.

...ώστε σε περίπτωση "στραβής" να υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για την εκπομπή "Φως στο Τούνελ" της Αγγελικής Νικολούλη.


Παρκάρισμα της βασίλισσας στην Τιφλίδα, βίζα και συνέχεια με σακίδιο και marshrutkas (mini bus) για περιπλάνηση στην επαρχία του Αζερμπαϊτζάν, μιας και δεν δίνουν παραμονή για όχημα πάνω από 2 μέρες.
Όμορφες σκέψεις, αιωρούμενες εν μέσω νεφών και μεθυστικών αρωμάτων...


Καλώς ή κακώς τα ταξίδια μου δεν έχουν την συνέπεια βραζιλιάνικου σίριαλ και όπως ήταν φυσικό δεν πήγα ούτε για βίζα στην πρεσβεία του Αζερμπαϊτζάν στην Τιφλίδα.
Τα σπιτικά κρασιά του Kakheti, τα chacha (γεωργιανές ρακές), οι μπύρες και οι βότκες δημιούργησαν τέτοια ...απόνερα που με παρέσυραν εκτός ταξιδιωτικής πασαρέλας...


Κι ενώ έχω πολλούς γνωστούς στην Γεωργία (πρώην μαστόρια κι ενοικιαστές) προτίμησα να πάω ...φάντης μπαστούνι.
Ο καλύτερος τρόπος άλλωστε για να τσεκάρεις και τους ανθρώπους...


Αποτέλεσμα?

Μια πολλαπλών ultra επίθεση ...φιλοξενίας, πακέτο από σπίτι σε σπίτι οικογενειακώς κι από ταβέρνα σε καταγώγιο με ανελέητη κατανάλωση αλκόλ και με διάθεση όμοια με την τρέλλα που καταλαμβάνει τους πόντικες όταν απέλθει η γάτα.


Τιφλίδα και Καχέτι λοιπόν. Ένα long play γλέντι...
Τελικά οι Γεωργιανοί πίνουν!
Πολύ!


Πιστεύω ότι τους ακολούθησα ικανοποιητικά, με ιδεαλιστικές τάσεις εθνικής υπερηφάνειας μέχρι το ύστατο σφηνάκι...


Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!


Φωτό: έρχονται οι σπιτικοί μεζέδες για το κρασί. Τα ζυμαρικά είναι τα παραδοσιακά khingali, που περιέχουν κυμά.

[ilias vara]

Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!


Φωτό: έρχονται οι σπιτικοί μεζέδες για το κρασί. Τα ζυμαρικά είναι τα παραδοσιακά khingali, που περιέχουν κυμά.
[/QUOTE]


ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΠΙΝΟΥΜΕ.,.,.,., ΑΠΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.........ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ....
ΠΑΝΤΩς ΤΑ khingali ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΗΜΑ....

[Uriah Heep]

Από την Τιφλίδα τα σύνορα με την Αρμενία είναι γύρω στα 70 χιλιόμετρα και το Ερεβάν γύρω στο τρακοσάρι με αργό και κακό δρόμο, όλο στροφιλίκι, περνώντας από τα χιονισμένα υψίπεδα του όρους Μaymech.
Το μόνο βράδυ που έμεινα σε guest house ήταν μόλις έφτασα στο Ερεβάν.

Την επόμενη μέρα τηλεφώνησα σε μια γνωστή μου Αρμένισα στη Σαλονί -που μου τα 'χε πρήξει για το πόσο όμορφη ήταν η Αρμένικη πρωτεύουσα- για να την ξαφνιάσω.


Αποτέλεσμα ήταν να μΕ δώσει το τηλέφωνο του αδελφού της για να με φιλοξενήσει.
Ιδιοκτήτης ρεστοράν στο Ερεβάν και του στριπτιζάδικου “Fiery Vegas” έξω από το Vanadzor, μαφιόζος, χαμηλωμένο μαύρο απαστράπτον τζιπ mercedes G55 AMG, μαύρα τζάμια, χρωμέ ζάντες, εξατμήσεις, λουσμένος στο πατσουλί, αρκουδοειδής Καυκάσιος, ντυμένος με μαύρα Armani σαν σολίστ του λυρικού θεάτρου.


Άλλα κόλπα, ιστορίες γι΄αγρίους. Να γράψεις opera buffa!


Αρμένικο κωλάδικο στο Vanadzor (γύρω στα 120 χλμ από Ερεβάν)...
Μαφιόζοι, ναρκισσευόμενοι νεοπλούσιοι και επιχειρηματίες με φάτσες πετυχημένου Ρωμαίου τοκογλύφου συμπλήρωναν το κιτς décor, που θα 'κανε τους δικούς μας λαϊκοσκυλέ ναούς να φαντάζουν σαν το Ζάππειο Παρθεναγωγείο Κωνσταντινουπόλεως!
Κάικαν οι βολβοί των ματιών μου από τα αχλαδόσχημα "ζωντανά θαυμαστικά", μαζί με τα εγγεφαλικά μου κύτταρα από τα σφηνάκια...


Από το κωλάδικο έφυγα σηκωτός σε κατάσταση γκροκί, από τις βότκες. Την επομένη πήρα marshrutkas για Ερεβάν και την έκανα ξανά για Τιφλίδα.




Φωτό :Ερεβάν

[Uriah Heep]

Επιστροφή στην Τιφλίδα και βουρ για το Καχέτι που υπερηφανεύεται για τα καλύτερα σταφύλια της Ασίας και κοντράρει στα ίσα αυτά του Ιταλικού Πιεμόντε.

Τα γνωστά...

Οικογενειακή φιλοξενία, δοκιμή όλων των ποικιλιών σπιτικού κρασιού και το βράδυ έξοδος σε ζόρικες υπόγες για μπύρα με σφηνάκια vodka...

Μπήκαμε ευθεία...
.
.
...και βγήκαμε παραπατώντας ζιγκ-ζαγκ, με το υδρωμένο ύφος της αγελάδας!

Το 'χα ψιλιαστεί ότι παραήπια, από την ώρα που επέμενα στη συζήτηση ότι ο Σάρτρ ήταν από τη Σάρτη...

Γυρίσαμε στο σπίτι με ταξί...

Έπεσα πτώμα στο κρεββάτι, φέρνοντας στο μυαλό μου τους στίχους από ένα παλιό τραγούδι του George Brassens:

"Στο δάσος του Clamart υπάρχουν αγριολούλουδα,
στο βάθος της καρδιά μου υπάρχουν παλιοί φίλοι..."

[z_atomic]

περιμενουμε να ξυπνησεις για τη συνέχεια πάντως ......

[Uriah Heep]

Από την παρέα των Γεωργιανών είχε πέσει η ιδέα να πάμε με τζιπ στο Σβανέτι πάνω στον Καύκασο, σ΄ένα χωριό έξω από τη Μέστια όπου έμενε κάποιος συγγενής τους.
Ο άσχημος καιρός λόγω εποχής (θερμοκρασίες -2 με -10), καθώς και ο κίνδυνος ταλαιπωρίας από ενδεχόμενο αποκλεισμό (εκεί οι νιφάδες του χιονιού είναι σαν μπιφτέκια), μΕ οδήγησαν στο να επιλέξω -για τη συνέχεια- το Batum, γνωστό θέρετρο στη Μαύρη Θάλασσα (με θερμοκρασίες 15 με 14 χαμηλή).

Αλλαγή πλεύσης...
Δεν μΕ καίγεται λυχνία, my friend!
Βουρ για Aζαρία λοιπόν!

Θα πάρω τηλέφωνο κι ένα παλιό φίλο που δούλευε Σαλονί και θα τη βρώ την άκρη.
Έλα όμως που τα φιλαράκια από την Τιφλίδα είχαν κανονίσει να με φιλοξενήσει ένας φίλος τους ζωγράφος, που κι αυτόν τον φιλοξενούσε ο αδελφός του, επειδή έκανε κάποιες επισκευές στο σπίτι του...

Τελικά την πέρασα μέγκλα!

Εξαιρετικά τα κρασιά και του αδελφού και του ζωγράφου και του πρώην βενζινά.
Εκεί δοκίμασα και το καλύτερο χατσαπούρι (τυρόπιττα Καυκάσου).

Το Batum είναι ο πιο hot προορισμός για διακοπές Αρμενίων και Γεωργιανών.
Σουλατσάροντας τη νύχτα σε εντυπωσιάζει με τα φωταγωγημένα σαν ζαχαρωτά κτίριά του, τα τεράστια πάρκα του και την αχανή παραλία.
Πάσχει από ένα σύνδρομο μιμιτισμού κι εντυπωσιασμού, προσπαθώντας (χωρίς αντίπαλο) να πλασαριστεί σαν Miami of Black Sea...
Ενώ οι δρόμοι που έχουν ανακατασκευαστεί, είναι άριστοι με κυβολίθους, πιθανόν στον επόμενο παράλληλο (παλιό δρόμο) να χρειάζεται hard enduro για να περάσεις!

Φωτό no5: Ο Γεωργιανός αρχιτέκτονας "την είδε" Αntoni Gaudί
Φωτό no6:Τα κορίτσια άπλωσαν τη ...μπουγάδα!
Φωτό no8:Οι μισοί δρόμοι στο Batum προσφέρονται για hard enduro!

[Uriah Heep]

Και μερικές σκόρπιες σκέψεις για το ταξίδι...

Ξεκίνησα μουδιασμένος με μια ψυχολογική καθίζηση. Ακόμα δεν έχω ξεπεράσει τους πρόσφατους θανάτους του Νώντα και του Panvas.
Ταξίδευα με ταχύτητα από 90 εως 110 χλμ/ωρα για χιλιάδες χιλιόμετρα, ταχύτητα που πιθανόν να ανάγκαζε αναβάτη GS1200 να προτιμήσει ένα αξιοπρεπές χαρακίρι, από το να με ακολουθήσει!
Δεν ένοιωσα να κινδυνεύω (από τροχαίο) πουθενά, μέχρι τα σύνορα της Γεωργίας. Στη Γεωργία και την Αρμενία οδηγούν σαν τρελλοί!!!
Πολύ προσοχή λοιπόν!

Δολοφόνοι, κλέφτες, serial killers, ελεύθεροι σκοπευτές, βιαστές εν στύσει...δεν έπεσαν στην αντίληψή μου, ούτε ένοιωσα μια στιγμή να κινδυνεύω.

Τα τοπία? Και στις 2 χώρες δεν έχουν τίποτα το ξεχωριστό για το Ελληνικό μάτι. Είναι σαν να ταξιδεύεις στα ...Αθάνατα Ελληνικά Βουνά!
Δεν υπάρχει κάτι για να τρελλαθείς...
Οι άνθρωποι? Όπως ακριβώς τους βλέπετε στις λαϊκές αγορές, στα παζάρια και στις οικοδομές στην Ελλάδα.
Οι πόλεις? Κλασσικά απομεινάρια του πρώην ...Υπαρκτού.
Εξαίρεση αποτελούν οι πρωτεύουσες (Τιφλίδα και Ερεβάν) με εντυπωσιακά κέντρα, σαν να βρίσκεσαι σε Ευρωπαϊκή χώρα, με όλες τις γνωστές φίρμες και εξαιρετικά φροντισμένα για να εντυπωσιάσουν. Με το που απομακρύνεσαι λίγο από το κέντρο, ξαναρχίζει η μιζέρια...

Άμα είναι να πας για τις πόλεις, έχασες μεγάλε!
Πάνε καμιά Πράγα καλύτερα!

Για τα τοπία? Άστο είδαμε και καλύτερα!
Και γιατί ενθουσιάστηκες? θα μΕ πεις...

Μα δεν αξιολογώ τα ταξίδια μου εν είδει καλλιστείων...θα σΕ πω.
Μου αρκεί που η ψυχή μου έχει την ταξιδιωτική διαθεσιμότητα,
...να εισπράξει υλικό περιφρονητέο...
...και την ικανότητα να φωταγωγεί τις ασήμαντες λεπτομέρειες της καθημερινότητας.

Κι όταν σ' αυτό το παζλ προστεθεί η αγνή φιλία και η ακατέργαστη ανθρώπινη φιλοξενία στον ξένο τόπο...
.
.
...τότε μπορώ να λέω ότι κι αυτό το ταξίδι έκανε άλλο ένα σουξέ στην καρδιά μου!




Εις ευτυχή και ασφαλή miles, φίλτατοι ταξιδευτές!



Φωτό : Επισκευή ψυγείου στο κέντρο του Ερεβάν







ΥΓ Για οποιαδήποτε πληροφορία στη διάθεση κάθε ταξιδιώτη, είτε τηλεφωνικά είτε εκ του σύνεγγυς στον Χολομώντα με hamsi, mangal, köfte, izgara, τα γνωστά...

[HAWK_46]

Είμαι σίγουρος οτι η χάραξη της επόμενης απόδρασης και τα πάντα όμορφα όνειρα και η προσμονή του επόμενου ταξιδιωτικού σουξέ άρχισαν ήδη κατά την επιστροφή σου!!
Ευχαριστούμε Βασίλη.