Με Όποιον Δάσκαλο Καθήσεις...! (Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες)

[gemara]

Ένα απόσπασμα από το κινηματογραφικό ντεμπούτο της Ρένας Βλαχοπούλου που αποτελεί και την δεύτερη έγχρωμη ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου.

Παρακολουθήστε στα πρώτα λεπτά, πως οδηγούσαν στην Αθήνα του 1956 οι παππούδες μας, πως έμαθαν τους γονείς μας να οδηγούν, για να καταλάβετε γιατί οδηγούμε και μεις έτσι σήμερα!

Δείτε στα τελευταία λεπτά το έθιμο της εποχής, να αφήνουν τα Χριστούγεννα δώρα στους τροχονόμους, θαυμάστε το κύρος του "πολισμάνου" με το γυαλιστερό κράνος, το βενζινάδικο με μια αντλία στο δρόμο και την πρόγονο της Ολυμπιακής, αεροπορική εταιρεία ΤΑΕ. Πολλά άλλα επίσης, που ο καθένας μπορεί να παρατηρήσει...

Όσον αφορά τα δίκυκλα, νομίζω ότι το μάτι μου πήρε μόνο 2 βέσπες.

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Ωραίο Γιώργο ... μας θύμησες αρκετά ...

Δεν ξέρω αν πρόσεξες, η ΒΡ από "τότε" έβαζε πρόσθετα ...

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Αρχική Δημοσίευση από gemara

Όσον αφορά τα δίκυκλα, νομίζω ότι το μάτι μου πήρε μόνο 2 βέσπες.

... ένας απ' αυτούς, μπορεί να ήταν ο πατέρας μου ...

Το 1956 την αγόρασε ...

[gemara]

Αρχική Δημοσίευση από ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ

Ωραίο Γιώργο ... μας θύμησες αρκετά ...

Δεν ξέρω αν πρόσεξες, η ΒΡ από "τότε" έβαζε πρόσθετα ...

Δεν το πρόσεξα, αλλά το είδα στο replay, κάτι ΒΡ08 έλεγε...

Αρχική Δημοσίευση από ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ

... ένας απ' αυτούς, μπορεί να ήταν ο πατέρας μου ...

Το 1956 την αγόρασε ...

"Ήξερε από βέσπα" λοιπόν!

[ckk]

Αρχική Δημοσίευση από gemara

Ένα απόσπασμα από το............................................................... νομίζω ότι το μάτι μου πήρε μόνο 2 βέσπες.

Εξ ίσου κακή δε, με την συμπεριφορά των πεζών. Όχι διάβαση δεν περνάνε, αλλά είδα και τον πρόγονο του ανέκδοτου με το σήμα της Mercedes να κυνηγάει πεζούς.

Παντελής έλλειψη οδηγικής παιδείας, που είναι απόρροια της παντελούς αφθονίας αγένειας και άγνοιας του λαού μας. Δυστυχώς.

Επιπλέον κοροϊδεύουμε και τους κουτόφραγκους, που υπακούουν σε σωστά βγαλμένους νόμους.

Και βέβαια δεν κάνουμε και τίποτα για να διορθώσουμε, ακόμα και τώρα, το κακό. Δεν βλέπω ας πούμε κατακλυσμό από καθημερινά spotάκια, που να μας δείχνουν ότι όχι μόνον δεν πατάμε τον πεζό στην διάβαση ή όπου αλλού, αλλά, άκου το αδιανόητο, τον αφήνουμε να περάσει. Το ίδιο για την μητέρα με τον κάθε εποχούμενο σε καροτσάκι Κωστή, το ίδιο για τον ηλικιωμένο, που εντάξει μπορεί να μην περνάει από την διάβαση.
Το ίδιο για τον πεζό, να περνάει πάντα με πράσινο και από διάβαση. Τον οδηγό επίσης για το κόκκινο ή την διπλή διαχωριστική ή την τυφλή στροφή. Τους φορτηγατζήδες να μην υπερφορτώνουν τα φορτηγά τους και η λίστα δεν έχει τέλος.

Απλά, τίποτα. Και βέβαια συνεχίζουμε να σκοτωνόμαστε σαν τα κοτόπουλα όχι μόνον σε τρόπο αλλά και ποσότητες.

[gemara]

Δυστυχώς.