Το πρώτο μου ταξίδι με όλα του τα ευτράπελα

[Slane]

Είναι Δευτέρα 4.10 & σχολάω από το γραφείο γύρω στις 5. Μέσα σε 5 ώρες έχω να τοποθετήσω την καινούργια μου μπαγκαζιέρα, να ετοιμάσω πράγματα & να περάσω από ένα φίλο στον Αϊ Γιάννη να μου δώσει ένα δανεικό U-lock. Με λίγο άγχος όλα έγιναν μια χαρά & το ταξίδι ξεκινά. Φεύγω μόνος μια που οι φίλοι που τους το πρότεινα δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τη δεδομένη χρονική στιγμή. Κλειδώνω το σπίτι & φεύγω. Περνώντας από το νεώρια & βλέποντας τα τόσο όμορφα φωτισμένα κάνω μια στάση για την πρώτη φωτογραφία αν & έχει αρχίσει να ψιχαλίζει.






Έρχεται ή ώρα να μπω στο καράβι από τον καταπέλτη. Τα πρώτα μέτρα του γκαράζ είναι βρεγμένα λόγω της βροχής. Πηγαίνοντας ανέμελος ο πίσω τροχός “πατάει ####” ‘άσχημα αλλά εγώ βγάζω πόδια & τη μαζεύω. Έρχεται ένας αξιωματικός & λέει “προσοχή γλιστράει” & λέω από μέσα μου “ α στο διάλο, εσένα περίμενα να μου το πεις.” Αράζω το σιδερένιο άτι μου, αναβαίνω να βρω τη θέση μου στα αεροπορικά & έπειτα βγαίνω στην κουπαστή στο πίσω μέρος & περιμένω να φύγει το πλοίο. Με διακατέχει ενθουσιασμός αλλά & ανησυχία αφού όπως ανέφερα ήταν το πρώτο μου ταξίδι με μοτοσικλέτα εκτός Κρήτης. Προορισμός η Άμφισσα που είχε περάσει στο ΤΕΙ η μικρή μου αδερφή & μόλις είχε εγκατασταθεί αλλά & ένα tour στις πανέμορφες γύρω περιοχές. Κάνω μερικά τηλεφωνήματα & μετά πάω στη θέση μου για ξεκούραση αφού ακολουθούσαν πολλά km την επόμενη μέρα.

Τρίτη 5.10

Φτάνουμε στο λιμάνι του Πειραιά όπου με περιμένει ένας αγαπημένος μου ξάδερφος ταρίφας που δουλεύει εκεί τα ξημερώματα. Τα λέμε κανένα μισάωρο, μου λέει πόσο πολύ με ζηλεύει & μόλις χαράζει ξεκινάω. Έχω αποφασίσει να πάω από Ρίο – Αντίρριο & όχι από το γνωστό δρόμο. Έχω μείνει απορημένος με την τρελή κίνηση που επικρατεί τόσο πρωί. Βάζω καύσιμα κάπου στην Κηφισού & φεύγω. Η πολύ κίνηση κρατάει έως την Κινέττα, μετά ο δρόμος αδειάζει & αρχίζω να ανεβάζω επιτέλους ταχύτητα. Φτάνω στα πρώτα διόδια όπου & μου έρχεται μια δυσάρεστη οσμή. Κάνω δεξιά & διαπιστώνω πως ο φόβος μου επαληθεύτηκε. Είχα βάλει σαμάρια μου πολύ πίσω με αποτέλεσμα το αριστερό να ακουμπάει στην εξάτμιση, να τρυπήσει & να καεί & μια μπλούζα μου. Τα δένω πιο μπροστά & συνεχίζω. Ο καιρός αρκετά συννεφιασμένος αλλά καλός. Ο δρόμος αφάνταστα κουραστικός αφού στο 70% της διαδρομής υπάρχουν κώνοι, σκαψίματα & έργα. Φυσικά δε με πτόησαν.
Φτάνω στη γέφυρα Ρίου – Αντίρριου όπου κάνω μια πεντάλεπτη στάση & ξεκινάω για να τη διασχίσω & να αλλάξω γεωγραφικό διαμέρισμα.





Βρίσκομαι λοιπόν στο Αντίρριο & ξεκινάει ένα μαγευτικό κομμάτι της διαδρομής από Ναύπακτο για Ιτέα γεμάτο μικρά παραθαλάσσια χωριουδάκια με πανέμορφες παραλίες. Μου κάνουν εντύπωση οι κάμερες της τροχαίας που συναντώ κάθε 15 km. Φτάνω στο μαγευτικό Γαλαξίδι & εκεί αποφασίζω να μπω μέσα & να κάνω & εκεί μια ολιγόλεπτη στάση.



Μου κάνουν τρομερή εντύπωση η ησυχία που επικρατεί αλλά & κάτι λίγοι τύποι που είναι αραχτοί στα κεφανεδάκια πάνω σε καρέκλες σκηνοθέτη & απολαμβάνουν την ομορφιά του τοπίου δίχως να μιλάνε. Αφού παρατηρώ κάποια γραφικά σπιτάκια που έχει εκεί συνεχίζω τη διαδρομή & φτάνω στην Ιτέα. Πλέον απέχω 10’ από τον τόπο που θα αποτελέσει ορμητήριο μου. Καθόλου κουρασμένος, λιγάκι πιασμένος.



Φτάνω στην Άμφισσα & με δύο τηλεφωνήματα βρίσκω το σπίτι της αδερφής μου που με περίμενε στο μπαλκόνι. Παίρνω μια ανάσα κανένα μισάωρο, αυτή ετοιμάζεται & φεύγουμε για την πρώτη μας βόλτα στα βορειοδυτικά του νομού Φωκίδας. Ξέχασα να σας πω πως δεν έχω GPS αλλά ένα χάρτη pocket της Στερεάς Ελλάδας στην εσωτερική τσέπη του μπουφάν μου. Η θερμοκρασία στην Άμφισσα είναι πάνω από 20 oC & ο καιρός ηλιόλουστος. Επίσης παρέλειψα να σας πω πως ο ξάδερφος μου στον Πειραιά μου έδωσε το κράνος της γυναίκας του για να το φοράει η μικρή.
Πιάνουμε το δρόμο για Λαμία, με προορισμό το χωριό του Αθανάσιου Διάκου. Μπαίνουμε σε ένα μαγευτικό, πυκνό δάσος από έλατα, & περνάμε το χωριό Καλοσκοπή για όσους γνωρίζουν από εκεί. Το υψόμετρο στη Γκιόνα ανεβαίνει & η θερμοκρασία πέφτει συνέχεια. Έπειτα περνάμε ένα μικρό καταρράκτη & το μαγευτικό χωριουδάκι της Στρόμης. Συνεχίζουμε τη μαγευτική διαδρομή & το board computer μου δείχνει θερμοκρασία 13 οC , 8 βαθμούς κάτω από την Άμφισσα που είχαμε ξεκινήσει. Φτάνουμε στο χωρίο Αθανάσιος Διάκος όπου σταματάμε για φαγητό. Μου κάνει εντύπωση που το χωρίο πήρε το όνομα του ήρωα ενώ θυμάμαι πως αυτός κατάγονταν από τη διπλανή Μουσουνίτσα. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Μασαβέτας όπως είδαμε στο μνημείο του & Διάκος προέκυψε επειδή ήταν από μικρός σε μια εκκλησία.



Τρώμε λοιπόν στα γρήγορα μια & η μικρή είχε μάθημα στις τρεις & δεν ήθελε επ’ ουδενί να λείψει. Αποφασίζω να επιστρέψουμε από τη λίμνη του Μόρνου, Λιδορίκι, Μαλανδρίνο. Η επιστροφή ήταν μακρινότερη & λιγότερο όμορφη. Στο τέλος της είχε & μερικούς χωματόδρομους. Φτάνω πλακωμένος 3 και κάτι στην Άμφισσα, η μικρή φεύγει για το μάθημα & εγώ την πέφτω για ξεκούραση.

Τετάρτη 6.10

Ξυπνάω νωρίς το πρωί & βλέπω από το παράθυρο πως ουρανός είναι πολύ βαρύς οπότε αποφασίζω να μην πάρω τη μικρή μαζί μου & να ξεκινήσω μόνος. Άλλωστε είχα πάρα πολλά χιλιόμετρα να κάνω. Ξεκινάω με προορισμό την Ευρυτανία από νότια. Όταν έφευγα από τον Πειραιά ο ξάδερφος μου είχε πει να είμαι προσεκτικός με τα πρατήρια βενζίνης εκεί γιατί είναι τρομερά δυσεύρετα. Δεν τον άκουσα & μπλέχτηκα σε περιπέτειες.
Ξεκινάω στις 8.30 το πρωί από την Άμφισσα & έχοντας στο ρεζερβουάρ καμιά 200ρια χιλιόμετρα καύσιμα. Έχω πάρει τον παραλιακό δρόμο προς Ναύπακτο οποίος είναι γεμάτος κάμερες οι οποίες κάθε άλλο παρά κρυφές είναι. Κάθε φορά που τις βλέπω πλακώνομαι στα φρένα & περνάω αργά αργά για λίγα μέτρα μπροστά τους. Φτάνω έξω από τη Ναύπακτο & εκεί κάνω το μέγα λάθος να μην βάλω βενζίνη.
Έχω σκοπό να πάω Καρπενήσι περνώντας από τη λίμνη Τριχωνίδα & τη μονή Προυσσού. Σε εκείνο το σημείο βλέπω μια ταμπέλα με ένα βελάκι που δείχνει προς Καρπενήσι. Αρχίζει ο ανήφορος προς την ορεινή Ναυπακτία & τα μοναδικά τοπία.





Εκεί που οδηγώ ανέμελος & καθόλου υποψιασμένος ξαφνικά βλέπω σε ένα τοίχο στην ερημιά το επίθετο μου. Προφανώς το έγραψε κάποιος υποστηρικτής ενός ντόπιου υποψηφίου που είχε το ίδιο επίθετο με μένα. Δε χάνω την ευκαιρία, πλακώνομαι στα φρένα & σταματάω για φωτογραφία.



Ανεβαίνω όλο & πιο ψηλά σε υψόμετρο, το επίπεδο της βενζίνης όλο & πέφτει δίχως να φαίνεται κανένα βενζινάδικο.




Μετά από αρκετά km περνάω μέσα από πολλά μικρά χωριουδάκια αλλά μέσα σε αυτά δε βλέπεις ψυχή. Βλέπω στο τέλος ενός χωριού ένα παππού σταματάω, τον χαιρετώ & όταν του λέω πως έχω ακόμη 45 Km βενζίνη. Αποκρίνεται “φτάνει & δε φτάνει”. Εγώ φύσει αισιόδοξος άνθρωπος συνεχίζω & ανεβαίνω όλο & πιο ψηλά στο όρος Παναιτωλικό, σε σημείο που περνάω μέσα από ομίχλη. Ο δείκτης της βενζίνης στο board computer έχει πέσει κάτω από 7 km οπότε φτάνοντας στην κορυφή βάζω νεκρά & κατεβαίνω. Βλέπω ταμπέλα “προσοχή αγριογούρουνα” & εκεί σκέφτομαι “για σκέψου να μείνω εδώ, στην ερημιά, που δεν περνάει κανένα αμάξι & να μου την πέσει & καμιά αρκούδα..” Μετά από πολλές ταμπέλες διαπιστώνω πως έχω βγει εντελώς εκτός πορείας & πως αυτή δεν είναι η λίμνη Τριχωνίδα αλλά η λίμνη του Ευήνου. Το τοπίο μαγικό.




Έχουν αρχίζει να με ζώνουν τα φίδια. Από ψηλά βλέπω πως στο τέλος της κατηφόρας διακρίνεται ένα χωριουδάκι & λέω πως εκεί θα έχει βενζινάδικο..αμ δε..
Περνάω & αυτό το χωριουδάκι & στο δρόμο βλέπω ένα άλλο παππού. Σταματάω & η συζήτηση που ακολουθεί είναι απολαυστική.Tονίζω πως δε μιλάω με χλεύη για τους ευγενέστατους ντόπιους απλά σας μεταφέρω πως ήταν η κουβέντα ακριβώς :
-“Παππού καίγομαι. Που έχει εδώ κοντά βενζινάδικο’”
-“Δεν έχει βενζινάδκά εδώ πιδί μ, μόνο πολύ μακριά”
- “Παππού σώσε με πρέπει να βρω βενζίνη “
- “ Άκου πιδί μ. Σε 3 km είναι το χωριό Κλεπά που βλέπεις. Θα πας στον πάνω μαχαλά & θα βρεις τον Δημητρόπουλο. Αυτός θα σι δως”
-“ Ωραία αφού έχει βενζινάδικο όλα καλά”
-“Βρε δεν είναι βενζινάδκο. Ένα μπακάλικου εινι!!!”
- “ Ώπα παππού. Βενζίνη για τη μοτοσικλέτα θέλω & όχι για εντριβή!”
-“Τράβα εκεί & ο Δημητρόπουλος θα σι δως”
Τον ευχαρίστησα & συνέχισα να οδηγώ παράλληλα στην λίμνη του Εύηνου. Πέρασα ένα γεφυράκι όπου φτάνω στην Κλεπά & ο μοναδικός άνθρωπος που βλέπω στο διάβα μου τυχαίνει να είναι ο Δημητρόπουλος μπροστά στο μαγαζάκι του.



Φωνάζει τη γυναίκα του & φέρνει ένα παλιό κάνιστρο το οποίο βρωμούσε απ’ έξω.
Του ζητάω λοιπόν κανένα φίλτρο ή έστω σουρωτήρι για να την καθαρίσουμε & φυσικά δεν είχε. Φωνάζω λοιπόν τη γυναίκα του & της ζητάω να μου φέρει βαμβάκι.
-“Τι να του κανς του μπαμπακι πιδι μ; Λαβωθκες;”
-“ Όχι, ΄φέρτο & θα δεις”
Βάζω λοιπόν το βαμβάκι πάνω στο χωνί & η ευγενέστατη γυναίκα γυρίζει το κάνιστρο με τη βενζίνη & σιγά σιγά το ρεζερβουάρ γεμίζει ξανά. Μου ζητάει 34 €
για 16lt αμόλυβδης & αν κάνετε την αναγωγή θα δείτε ότι μου κόστισε πάνω από 2 € το λίτρο !!! Τους ευχαρίστησα & έφυγα.
Συνεχίζω τη μαγευτική διαδρομή για μονή Προυσσού & Καρπενήσι. Το καλύτερο της διαδρομής έρχεται.



Ένα από τα must-see μέρη ήταν το φαράγγι “πάντα βρέχει” της Ευρυτανίας. Φτάνω στη διακλάδωσή του αλλά βλέπω πως χρειάζεται να διανύσω 50 km χωματόδρομου & με τη βροχή να παραμονεύει δεν παίρνω το ρίσκο όντας μόνος οπότε οδεύω για το μοναστήρι. Απίστευτο φαράγγι με ποτάμι στη μέση που κάνουν rafting & canoe-kayak.



Η μονή Προυσσού έχει αρχίσει να φαίνεται από μακριά μετά από κάμποσα χιλιόμετρα.



Φτάνω στο μοναστήρι αράζω τη μοτοσικλέτα & κατηφορίζω να ανάψω ένα κερί.



Εντυπωσιακό & το καμπαναριό πάνω στην κορυφή.



Βρίσκομαι στο εντυπωσιακότερο κομμάτι της διαδρομής & οι εικόνες δε σταματούν να εναλλάσσονται. Ο ουρανός έχει βαρύνει όμως πάρα πολύ. Έχω ένα ολόσωμο αδιάβροχο στη βαλίτσα αλλά έχω τη φαεινή ιδέα να το φορέσω όταν κάνω στάση στο Καρπενήσι. Ανοίγουν όμως οι καταρράκτες του ουρανού 5 km πριν φτάσω & βρέχομαι ως το κόκαλο. Φτάνω στην πόλη σκασμένος & ψάχνω άρον άρον μια ψησταριά να τσιμπήσω κάτι & να ντυθώ. Ανεβαίνω μια ανηφόρα στο κέντρο με τη βροχή να συνεχίζεται ακατάπαυστα. Στο τέλος της ανηφόρας πέφτω πάνω σε ένα περιπολικό που ανοίγει το παράθυρο του & μου κάνει νεύμα να σταματήσω.
-“Τι τρέχει κύριε αστυνόμε;”
-“ Κλης”
-“Ορίστε;”¨ (δεν καταλάβαινα)
-“Κάνε στην άκρη θα σε δώσω κλης. Δεν ειδές τα σήματα πως είναι μονόδρομος;”
-“ Κύριε αστυνόμε με συγχωρείτε, δεν είμαι από εδώ αλλά από το Ηράκλειο της Κρήτης.”
-“ Στο Ηράκλειο δεν έχετε σήματα;”
-“Ειλικρινά δεν είδα σήμα”
-Ναι αλλά πρέπει να σε κόψω κλης”
-“Κύριε αστυνόμε με έπιασε η μπορα έξω από την πόλη & έχω βραχεί ως το σώβρακο. Aν το βαστάει η καρδιά σου τότε δώσε μου κλήση..”
Μου κάνει ένα νεύμα να φύγω δείχνοντας ανθρωπιά. Σταματάω σε μια σουβλακερί & τσιμπάω κάτι κάνοντας μια ημίωρη στάση. Το επόμενο check point ήταν η λίμνη Κρεμαστών. Περιμένω να σπάσει η βροχή αλλά μάταια. Ρωτάω τα παιδιά πόσο απέχει από εκεί η λίμνη & μου λένε μιάμιση ώρα περίπου οπότε με τόση βροχή μου φεύγει κάθε επιθυμία & παίρνω το δρόμο της επιστροφής προς Λαμία. Φεύγοντας δεν παραλείπω να περάσω από μνημείο του Μάρκου Μπότσαρη στην είσοδο της πόλης. Δόξα & τιμή σε όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους με αυταπάρνηση για να μιλάμε σήμερα ελληνικά & να είμαστε ελεύθεροι.



Περνάω τη σήραγγα Παύλου Μπακογιάννη & αρχίζουν οι συνεχόμενες φουρκέτες στον Τυμφρηστό. Η βροχή μαίνεται ενώ πηγαίνω παράλληλα στον ποταμό Σπερχειό. Περνάω την είσοδο της Λαμίας & συνεχίζω στην ατέλειωτη ευθεία που υπάρχει εκεί.
Επόμενος προορισμός η Παύλιανη που αρκετοί από εσάς θα γνωρίζετε από το rally Acropolis. Περνάω τον κόμβο για το όμορφο Ελευθεροχώρι που μετάνιωσα που δεν έκανα στάση. Μετά από αρκετή ώρα φτάνω στην Παύλιανη



Ο pocket χάρτης που έχω έχει λιώσει τόσες φορές που τον έπιασα εκείνη τη μέρα με τα βρεγμένα γάντια. Μπαίνω σε ένα καφενέ για οδηγίες προς Άμφισσα. Μου λένε πως ο συντομότερος δρόμος είναι αυτός που πέρασα την προηγουμένη, μέσω Καλοσκοπής & Στρόμης τον οποίο & ακολουθώ. Τέλεια η διαδρομή μέσα στο δάσος, η βροχή επιτέλους σταμάτησε αλλά η θερμοκρασία έχει πέσει στους 11 oC. Στα τελευταία Km πριν την Άμφισσα έχουν γίνει δύο τροχαία λόγω της ολισθηρότητας του οδοστρώματος, ειδικά στο δεύτερο ένας τροχονόμος κάνει νεύματα από μακριά πως έχουν χυθεί λάδια.

Είναι η ώρα 18.30 & φτάνω στο σπίτι στην Άμφισσα, κουρασμένος, ταλαιπωρημένος, βρεγμένος, παγωμένος αλλά τόσο γεμάτος & χαρούμενος.
Ξεκίνησα στις 8.30 το πρωί & γύρισα στις 18.30 το βράδυ. 10 ώρες ασταμάτητα πάνω στη μηχανή με μόνο μια ημίωρη στάση για φαγητό & ντύσιμο στο Καρπενήσι & τις δύο πεντάλεπτες, στην Κλεπά για καύσιμα & στον Προυσσό για το κερί.

Τέλος ξημερώνει Πέμπτη, η μέρα επίστροφής εμένα & της αδερφής μου στην Αθήνα.
Κοιτάω τον ουρανό έξω & έχει ωραία μέρα μεν αλλά συννεφιά. Ο Θεός με φώτισε & δεν πήρα τη μικρή μαζί μου αλλά της είπα να επιστρέψει με το λεωφορείο. Τρώω μπόρα από Αράχωβα έως Αλίαρτο ασταμάτητα. Έβρεχε τόσο πολύ που είδα 2-3 αυτοκίνητα να σταματούν εγώ όμως απτόητος συνέχισα για τον προορισμό μου.
Η βροχή έχει σταματήσει & πέφτει τρελό τρέξιμο από τις ευθείες της Θήβας έως τη Μαλακάσα. Σε 2 ώρες κι ένα τέταρτο έχω φτάσει στο πατρικό μου στον Περισσό & το παρθενικό μου ταξίδι έχει τελειώσει.

Μπορεί να ταλαιπωρήθηκα λόγω της πολλής βροχής που έφαγα όμως γύρισα πανευτυχής & γεμάτος από τις εικόνες που τα μάτια μου είδαν.
Όμορφα τέτοιου είδους ταξίδια όμως είναι καλύτερο να τα κάνεις με 1-2 μηχανές παρέα ή ακόμα καλύτερα να μοιράζεσαι τη σέλα με μια ζεστή αγκαλία.

[TAKIS04]

με το καλο φιλε και στο επομενο..........

[Slane]

Α ρε Τάκη αν ήταν πιο νωρίς θα σου έλεγα να πηγαίναμε για κανένα ξίδι στη Guernica

[yns]

Γιώργη είναι ωραίο μια ιστορία που άκουσα από κοντά να την βλέπω και με εικόνες... Να έχουμε την υγειά μας όλοι να κάνουμε πάντα ωραίες εκδρομές, όπως είπε κι ο Τάκης και στην επόμενη με το καλό!

[CPretenteriS]

Γιώργαρε... αν και τα είχαμε πει από κοντά και ήξερα την ιστορία... τη διάβασα με πολύ ευχαρίστηση!!!

Θα τα πούμε προσεχώς από κοντά...

Με το καλό και στην επόμενη !!!

[tsompanis]

χαίρομαι που ειδες μερικες απο τις ομορφιες της στεριας με την μηχανη σου.
αφου πηρες το βαπτισμα,τα καλυτερα ερχονται!
και οι μηχανοβιες παρέες και τα διπλά

σγα σγα αβας αβας

[riko46]

Το βαφτισμα εγινε με ολα του τα καλα,

αντα και στην επομενη βολτα..........

[klagenfurt]

mπραβο,
ωραιο το βαπτισμα,
τα καλυτερα ερχονται,
(οι καμερες δεν λειτουργουν, επειδη ειναι με 72αρια φιλμ και η υπηρεσια δεν διαθετει χρηματα για φιλμ, τις καμερες τις δωρισαν οι ασφαλιστικες εταιρειες, αλλα υπεθεσαν οτι το κρατος θα εχει λεφτα για φιλμ...)

[Jefe]

Φίλε Γιώργο πολύ καλή αρχή έκανες! Οι διαδρομές σου πανέμορφες μέσα στην φύση. Ευτυχώς, παρ'όλο που το ψιλορίσκαρες με το θέμα της βενζίνης, δεν ταλαιπωρήθηκες. Κ γνώρισες κ τον Δημητρόπουλο. Άντε με το καλό κ στην επόμενη!


Jefe

[pirate]

ωραίος ο Γιώργος Παράσχος !!!!, με το καλό και στην επόμενη φιλαράκι και να είναι και στεγνή