Τι σκαφάρα είναι αυτό;; (vol 2)

[sagini.sail]

Επειδή τα οικονομικά μου δεν ήταν ποτέ της τάξης που θα μπορούσαν να μου χαρίσουν ένα σκάφος σαν αυτό που είδαμε στο προηγούμενο νήμα κάποτε (το 2003) έψαχνα να βρω ένα σκάφος που θα μπορούσα να αγοράσω! Γνωρίζοντας πως δημιουργούνται οι (εσφαλμένες) εντυπώσεις θέλω από την αρχή να σας ξεκαθαρίσω πως.. για μένα σκάφος θεωρείται αυτό που έχει πανιά! Γνωρίζοντας τα οικονομικά μου, θέλησα επίσης να ξεκαθαρίσω (στον εαυτό μου) ότι για μένα η λέξη σκάφος είναι απαγορευμένη.. μιλάω δηλαδή για βάρκα.. και για να μη δημιουργώ εντυπώσεις (ναι, θέλω να'μαι ξεκάθαρος..) μιλάω για.. βαρκούλα..
Μια βαρκούλα με πανιά έψαχνα λοιπόν να αγοράσω!!
Ματαίως!!
Όχι ότι δεν βρήκα.. Βρήκα.. απλά ήταν σκαφάκι κι όχι βάρκα, πόσο μάλλον βαρκούλα άρα.. δεν μπορούσα να το αγοράσω!
Έτσι λοιπόν, έκοβα βόλτες στην παραλία του Βόλου και προσπαθούσα να βρω τρόπο να έχω τουλάχιστον πρόσβαση (μιας και σκάφος δε θα είχα ποτέ μου) σε κάποιο από τα σκαφάκια που θα μπορούσαν να είναι διαθέσιμα "δια το κοινό".
Υπάρχουν αρκετοί όμιλοι ιστιοπλοΐας ανά την Ελλάδα που έχουν ομάδες και σίγουρα θα μπορούσα σε κάποια από αυτές να ικανοποιήσω την ακόρεστη επιθυμία μου για ιστιοπλοΐα!
Ματαίως!!
Οι όμιλοι που υπάρχουν στο Βόλο διαθέτουν σκαφάκια στα πληρώματά τους αλλά τα μέλη των ομάδων είχαν ηλικία μέχρι 14 ετών κι εγώ ,ήταν ξεκάθαρο στα μάτια τους πως, είμαι λίγο παραπάνω!
Όσο τα πράγματα ξεκαθάριζαν οι ματαιώσεις διαδέχονταν η μία την άλλη και η απελπισία μου μεγάλωνε! Οι δε σκέψεις μου, βασανιζόντουσαν από τη σαγήνη της θάλασσας και η ζήλια για όποιον τυχερό καπετάνευε κανένα ιστιοφοράκι, με γέμιζε θυμό! Και σκεφτόμουν, ξέρετε τώρα : "Άτιμη κενωνία που άλλους τους ευνοείς κι εμάς μας έριξες στα τάρταρα, τι θέλησα μωρέ; κανένα πλοίο; ένα βαρκάκι θέλησα ο μαύρος, δεν θέλω να γίνω πλοιοκτήτης ρε γμτ ιστιοπλόος είμαι και θέλω να.. έτσι λίγο, να αρμενήσω! Κακιά μου τύχη κι άσπλαχνη, από την πρώτη γυμνασίου δουλεύω ανελλιπώς κάθε καλοκαίρι και ούτε ένα σκαφάκι, άντε βαρκάκι δεν μπορώ ν’αγοράσω, λες και είπα να γίνω ο Ωνάσης" και άλλα τέτοια!
Ένα απόγευμα λοιπόν μοναχός κι απελπισμένος (το 2004) είμαι στην παραλία της Κάτω Γατζέας και αγναντεύω τη θάλασσα, πίνοντας το καφεδάκι μου..
Τα ιστιοφοράκια που περνούσαν στ’ανοιχτά έκαναν τη θλίψη μου μεγαλύτερη..
Λες και ζήτησα να γίνω ο Ωνάσης.. Τότε θυμήθηκα κάτι που είχε πει κάποτε ο Ωνάσης «οι "δυνατοι" αντρες φτιαχνουν μονοι τους τη μοιρα τους!»
Αυτό ήταν!
Θα φτιάξω μόνος μου τη βάρκα μου! Τέλος..
Έτσι ακριβώς αγαπητοί μου φίλοι αρχίζει αυτή μου η περιπέτεια!
Το σχέδιο (μεταξύ πολλών άλλων) το βρήκα αμέσως.
Ένα μικρό σκαφάκι, 4,80 m. ελαφρύ με κόντρα πλακέ, έξι μέρα άλμπουρο, αποσπώμενη καρίνα, μαΐστρα και φλόκο:


Να και η κάτοψή του!


Παραγγελία λοιπόν στο ναυπηγό τα σχέδια τα οποία έρχονται σε 4 ημέρες και μετά παίρνω στη σειρά μία μία τις αποθήκες ξυλείας, να ρωτήσω να μάθω τι γίνεται με τα ξύλα και πως θα μπορέσω να τα κόψω!
Κάθε μου ενέργεια ήταν μια ολόκληρη περιπέτεια ένα μικρό κι άλλες φορές ένα μεγάλο ταξίδι και δεν θέλω να σας κουράζω! Καλύτερα να σας δείχνω.


Τα ξύλα (ιρόκο και κόντρα πλακέ θαλάσσης 6mm)τελικά αγοράστηκαν, στο σπίτι τα πράγματα πήγαν όλα τοίχο τοίχο κι έτσι έγινε χώρος και μπήκαν μέσα ακριβώς δίπλα από τον καναπέ που κοιμάμαι για να είναι εκεί και να μην με αφήνουν να χαλαρώσω! Από ναυπηγικό σχέδιο δεν είχα ιδέα (θα μου πείτε από άλλου τύπου σχέδια είχες; Όχι..) κι έτσι αποφάσισα να έχω τα σχέδια μονίμως ανοικτά πάνω στα ξύλα, πράγμα που δυσκόλευε την οποιαδήποτε μετακίνησή μου μέσα στο σπίτι και με ανάγκαζε να τα έχω συνέχεια στο μυαλό μου και να τα επεξεργάζομαι.. Ήταν ο μόνος τρόπος να αναγκαστώ να τα καταλάβω, να «φτιάξω» πρώτα το βαρκάκι στο μυαλό μου και μετά να αρχίσω να το δουλεύω στην πράξη! Ο γάτος κατάλαβε οτι κάτι δεν πάει καλά με μένα και παρατηρούσε τα πάντα κρυμμένος στην αρχή μετά ξεσάλωσε εντελώς!


30 μέτρα ριζόχαρτο σχεδίαση σε μεγάλη κλίμακα, στερέωση πάνω στα ξύλα έχοντας τοποθετήσει καρμπόν από κάτω και καταγραφή των γραμμών πάνω στα φύλλα κόντρα πλακέ!


Ο σκύλος με κοιτούσε απορημένος.. Ο γάτος είχε βρει πλέον αρκετό χώρο ελεύθερο στην αυλή!!






Κι όχι μόνο στην αυλή αλλά και μέσα.. Καραβόγατος!!!


Όλη η δουλειά έγινε με 3 εργαλεία!!! Μία σέγα, ένα τρυπάνι κι ένα τριβείο!
Μόλις οι καμπύλες χαράχτηκαν στις επιφάνειες μεταφερθήκαμε πλέον στην αυλή για το κόψιμο!


Απαιτείται ακρίβεια..


Όσο πιο καλά κομμένες και τριμμένες είναι οι επιφάνειες τόσο λιγότερα προβλήματα θα αντιμετωπίσω στο μέλλον!


Όταν όλα έχουν πια κοπεί, σχέδια, ξύλα και ζώα μεταφερόμαστε ξανά μέσα!


Οι παλιές τετράγωνες επιφάνειες έχουν πιά άλλη μορφή!


Καθώς το φώς πέφτει στο δωμάτιο εχώ δεν βλέπω ούτε πάτωμα ούτε ξύλα.. βλέπω τη βαρκούλα μου! ..και να τη φαντάζομαι να ανοίγει πανιά όταν ο ήλιος θα γέρνει πίσω από το νησί του Αλατά και το φως του θα έχει τέτοιο χρώμα!


Προς το παρών έχω πολύ δουλειά μπροστά μου και το μόνο που γέρνει είναι ο γάτος πάνω στο κρεβάτι μου!


Το μέγεθος της βάρκας απαιτεί να κολληθούν τα κόντρα πλακέ κατά μήκος! Αυτό που βλέπετε δεξιά τυλιγμένο στο πλαστικό είναι μια κουλούρα καλώδιο!


Εδώ θέλει προσοχή! Στρώσιμο κάτω πλαστικό για να μην κολλήσουν τα ξύλα στο πάτωμα. Καλό αλφάδιασμα! Και προσεκτική κόλληση με υαλοταινία και εποξειδική ρητίνη!


Ότι βαρύ υπήρχε στο σπίτι ήταν χρήσιμο! Ένας τενεκές με μπογιά, χαρτόκουτα με πλακάκια, ακόμη και μια εγκυκλοπαίδεια αστρονομίας!!!


Όταν όλες οι επιφάνειες ήταν έτοιμες, μεταφερθήκαμε στην μικρή ταράτσα του σπιτιού εκεί έγινε το ράψιμο τον επιφανειών με χαλκό!


Η τεχνική αυτή λέγεται stitch and glue! Συρραφή με σύρμα που έβαλα απογυμνώνοντας το καλώδιο που σας έδειξα πριν-Αυτό που κάνουν τώρα οι γύφτοι δηλαδή! Ο χαλκός δεν σκουριάζει και δεν αντιδρά με την εποξειδική ρητίνη, έτσι είναι το καλύτερο υλικό γι’αυτή τη δουλειά!


Τα πράγματα έχουν αγριέψει.. μπορεί μέσα στο σπίτι να μην μπορούσα να μετακινηθώ αλλά είχα τουλάχιστον σκιά.. Εδώ έπρεπε να φτιάξω σκιά!! Κι αυτό το διχτάκι το μόνο που μπορούσα να κάνω δεν κάνει τίποτα!


Να κάπως έτσι θα φαίνεται απο μέσα η πλωριά μεριά..


Και κάπως έτσι θα είναι το σχήμα του!


Το σπίτι πλέον άδειασε η μικρή ταράτσα τώρα φιλοξενεί το νέο μέλος της φαμίλιας! Εκεί γυρισμένο ανάποδα και σκεπασμένο με νάιλον έβγαλε όλο το χειμώνα!
Η εργασία είναι πολύ δύσκολη πλέον, (αδύνατη, για την ακρίβεια) και πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί ένας χώρος για να στεγάσει το μωρό μου και να μπορώ να το δουλεύω..
Όταν τα πράγματα μπλοκάρουν τότε θέλει ηρεμία.. Η σύγχυση, το άγχος και η αγωνία μόνο λύσεις δεν προσφέρουν.. Από την άλλη όμως η δουλεία στην ταράτσα δεν μπορούσε να συνεχιστεί άλλο.. Πάντα πίστευα ότι αν κάτι το θες με όλο σου το είναι ,η λύση αργά ή γρήγορα θα εμφανιστεί μπροστά σου! Έτσι μου συνέβαινε πάντα.. Έτσι έγινε κι αυτή τη φορά!!
Ένας φίλος ήρθε επίσκεψη κάποια στιγμή σπίτι μου μαζί μ’ έναν άλλο φίλο του, άγνωστο σε μένα! Αυτός όταν πλησίασε στην αυλή το πρώτο πράγμα που είδε ήταν η πλώρη της καλής μου που φαίνονταν από τα κάγκελα!


Δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της.. Όταν τον πήγα και του το έδειξα εντυπωσιάστηκε ακόμη περισσότερο κι όταν του είπα ότι χρειάζομαι χώρο για να συνεχίσω σχεδόν με διέταξε να μεταφερθούμε σε μια αποθήκη δίπλα στο εργαστήρι του, σε χωριό του Πηλίου!