Να φύγει η Γερμανία… για να σωθεί το ευρώ

[ortho]

Ακολουθεί μετάφραση του άρθρου


Op-Ed Contributors

To Save the Euro, Leave It

By KENNETH C. GRIFFIN and ANIL K. KASHYAP

Published: June 26, 2012







AS the European economic crisis continues to intensify, policy makers are faced with the need to take ever more extreme measures to prevent a financial cataclysm. Tomorrow, European Union leaders will meet in Brussels to discuss the latest proposals: centralizing banking regulation and putting limits on national spending and borrowing.
A better, bolder and, until now, almost inconceivable solution is for Germany to reintroduce the mark, which would cause the euro to immediately decline in value. Such a devaluation would give troubled economies, especially those of Greece, Italy and Spain, the financial flexibility they need to stabilize themselves.
Although repeated currency devaluations are not the path to prosperity, a weaker euro would give a boost in competitiveness to all members of the monetary union, including France and the Netherlands, which is why they might very well choose to remain in it even if Germany were to gradually leave. A resurgence of manufacturing would also allow the vast unemployment rolls of Spain, Portugal, Greece and other countries to begin to decline. The tremendous loss of human capital and human dignity we are witnessing would ease.
Reintroducing the mark would not solve the debt burdens of southern European countries, but it would give them needed breathing room to restructure their economies, reform labor markets, collect more taxes and reassure investors. The ability of the southern European countries to service their sovereign debt would immediately improve, helping to end the slow-burning debt and banking crises that have engulfed the Continent since 2008.
A weaker euro would also encourage greater foreign investment. For example, Spain’s distressed real estate market would become far more attractive. Rising capital flows would also assuage investors worried about the unrealized losses on property loans held by Spanish banks.
Unlike Greece — whose exit from the euro would require either a redenomination or outright repudiation of its euro-denominated debts (with potentially catastrophic financial consequences) — Germany would be able to reintroduce the mark without altering the form of any current asset, liability or contract. For example, euros deposited in German banks would remain euro-denominated. So would outstanding German sovereign and corporate debt now denominated in euros.
A German phaseout of the euro could occur gradually, by first issuing government bonds denominated in marks, followed by corporate securities. Germany could establish a transition period before the mark would be used on a daily basis.
Germany’s industrial base would unquestionably endure hardship in the transition to a stronger currency. In the early years, Germany could use a variety of measures to manage the rate of appreciation of the mark, much as China or Switzerland do today. Over time, the industrial base of Germany would adapt and move forward.
Critics will say our plan invites financial chaos. To the contrary: capital would flow from “safe haven” assets toward more productive investments, boosting global growth prospects. Resources now dedicated to the alphabet soup of bailout programs and financial guarantees could be redirected. Besides, the current situation is hardly a model of stability.
While most observers, including German policy makers, believe Germany will do what is necessary to save the euro, it is more important to save the European Union, which is older, larger and more significant than the euro zone. Continuing on the current trajectory will most likely entail more bailouts, more guarantees and ultimately dramatic sovereign defaults or enormous fiscal transfers. That would mean a continued loss of human capital and dignity for southern Europe and a nightmare of an open-ended commitment of trillions of euros on the part of Germany.
Germany’s historic responsibility is at odds with present-day reality. The only way for the euro to survive is for Germany to put every bit of its financial strength at the service of the euro — an outcome that would be deeply unfair to ordinary Germans — and even then it’s not clear the euro zone could be salvaged in its current form. Given what has played out in Greece, for German leaders to provide further financial assurances to the periphery would be unconscionable.
Like Britain, Germany can be part of the European Union without being part of the euro. What is essential is the preservation of the European Union’s greatest accomplishment: the free movement of labor, goods and services. Germany alone has the ability to end a dysfunctional monetary union and to bring prosperity back to Europe.
Kenneth C. Griffin is the founder and chief executive of Citadel, an investment company. Anil K. Kashyap is a professor of economics and finance at the University of Chicago Booth School of Business.



http://www.nytimes.com/2012/06/27/op...e-it.html?_r=2










Όσο εντείνεται η οικονομική κρίση της Ευρώπης, τόσο περισσότερο χρειάζονται δραστικά μέτρα από πλευράς των Ευρωπαίων πολιτικών, αν είναι να αποφευχθεί ο οικονομικός κατακλυσμός.
Σήμερα, οι ηγέτες της ΕΕ συναντώνται στις Βρυξέλλες για να συζητήσουν τις πιο πρόσφατες προτάσεις: ενιαία τραπεζική νομοθεσία και οριοθέτηση των δαπανών και του δανεισμού των κρατών μελών.
Μια καλή, και πολύ θαρραλέα λύση, που μέχρι σήμερα ήταν αδιανόητη, είναι για την Γερμανία να επαναφέρει το μάρκο, ώστε να υποτιμηθεί αμέσως το ευρώ.
Μια τέτοια υποτίμηση θα βοηθούσε τις αδύναμες χώρες, ειδικά την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία, να αποκτήσουν οικονομική ευελιξία και σταθερότητα.
Αν και οι συνεχείς υποτιμήσεις δεν οδηγούν στην ευμάρεια, ένα αδύναμο ευρώ θα τόνωνε την ανταγωνιστικότητα για όλα τα κράτη μέλη της ευρωζώνης, μαζί και την Γαλλία και την Ολλανδία, οι οποίες και θα επέλεγαν να παραμείνουν στο ευρώ, άσχετα αν αποχωρούσε η Γερμανία.
Μια ανάκαμψη του βιομηχανικού τομέα θα οδηγούσε στη μείωση της τερατώδους ανεργίας που σήμερα πλήττει την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, κ.ά. Η απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του ανθρώπινου δυναμικού που ζούμε σήμερα, θα μειώνονταν ευχάριστα.
Η επαναφορά του μάρκου δεν θα έλυνε τα χρεωστικά προβλήματα της Νοτίου Ευρώπης, αλλά θα έδινε λίγη ανάσα σε αυτά τα κράτη ώστε να αναδιαρθρώσουν τις οικονομίες τους, να ελευθερώσουν τις αγορές εργασίας, να μαζέψουν φόρους και να δώσουν αυτοπεποίθηση στους επενδυτές.
Η δυνατότητα των χωρών αυτών να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους θα βελτιώνονταν αμέσως και η φωτιά που σιγοκαίει την ευρωπαϊκή οικονομία από το 2008 θα άρχιζε επιτέλους να σβήνει.
Ένα πιο ασθενές ευρώ θα ενθάρρυνε τις ξένες επενδύσεις. Η καταταλαιπωρημένη αγορά ακινήτων της Ισπανίας θα γίνονταν πιο ελκυστική. Η αύξηση της ροής κεφαλαίων θα έδινε εμπιστοσύνη στους επενδυτές που ανησυχούν για τα ενυπόθηκα δάνεια που έχουν στα χέρια τους οι τράπεζες της Ισπανίας.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, που μια έξοδός της θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα λόγω των χρεών της που είναι σε ευρώ, η Γερμανία θα μπορούσε να επαναφέρει το μάρκο χωρίς να χρειαστεί καμιά αλλαγή σε συμβόλαια, κλπ. Τα ευρώ που θα ήταν κατατεθειμένα στις γερμανικές τράπεζες θα συνέχιζαν να είναι ευρώ. Το ίδιο και τα γερμανικά δημόσια ή ιδιωτικά χρέη.
Μια γερμανική έξοδος θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί σταδιακά, με την έκδοση κρατικών ομολόγων σε μάρκα και στη συνέχεια με εταιρικούς τίτλους. Θα μπορούσε μάλιστα να οριστεί μια μεταβατική περίοδος, μέχρι να αρχίσει να κυκλοφορεί κανονικά το μάρκο.
Η βιομηχανική βάση της χώρας θα υφίστατο κάποια ταλαιπωρία καθ οδόν προς ένα σκληρότερο νόμισμα. Η χώρα θα μπορούσε αρχικά να πάρει μια σειρά από μέτρα διαχείρισης της υπερτίμησης του μάρκου, όπως κάνουν ήδη η Ελβετία και η Κίνα.
Με τον καιρό, η βιομηχανία θα προσαρμόζονταν και θα προχωρούσε.
Κάποιοι ίσως θεωρούν ότι θα προκαλούνταν οικονομικό χάος. Το αντίθετο όμως: Τα κεφάλαια θα έρρεαν από ασφαλή περιουσιακά στοιχεία προς πιο παραγωγικές επενδύσεις, τονώνοντας την προοπτική της παγκόσμιας ανάπτυξης.
Πόροι που σήμερα διατίθενται για προγράμματα διάσωσης θα κατευθύνονταν αλλού. Εξάλλου, το σημερινό μοντέλο κάθε άλλο παρά βοηθά στην σταθερότητα.
Αν και οι περισσότεροι παρατηρητές, μαζί με τους Γερμανούς πολιτικούς, πιστεύουν ότι το Βερολίνο θα κάνει ότι είναι δυνατόν για να σωθεί το ευρώ, είναι πιο σημαντικό να σωθεί η ΕΕ, που είναι μεγαλύτερη και σημαντικότερη από την ευρωζώνη.
Αν συνεχιστεί η σημερινή πορεία, θα χρειαστούν κι άλλες διασώσεις χωρών και ίσως συμβούν και χρεοκοπίες κρατών. Αυτό θα σήμαινε περαιτέρω απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στον Νότο και ακόμη περισσότερα τρισεκατομμύρια ευρώ από πλευράς Γερμανίας.
Η ιστορική ευθύνη της Γερμανίας βρίσκεται σε σύγκρουση με την σημερινή πραγματικότητα. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει το ευρώ είναι αν η Γερμανία θέσει την οικονομική της ισχύ στην διάθεσή του, κάτι όμως που θα ήταν άδικο για τον Γερμανό φορολογούμενο. Και ίσως ακόμη και έτσι, να μην σώζονταν η ευρωζώνη, με την σημερινή της μορφή. Με δεδομένα αυτά που βλέπουμε στην Ελλάδα, η οποιαδήποτε επιπλέον γερμανική οικονομική συνεισφορά προς την περιφέρεια θα ήταν μια ασυνείδητη πράξη.
Όπως η Βρετανία, έτσι και η Γερμανία θα μπορούσε να ανήκει στην ΕΕ χωρίς το ευρώ.
Αυτό που προέχει είναι να διατηρηθεί το μεγάλο επίτευγμα της ΕΕ, που είναι η ελεύθερη διακίνηση της εργασίας, των αγαθών και των υπηρεσιών.
Μόνο η Γερμανία έχει την δύναμη να τερματίσει την δυσλειτουργική νομισματική ένωση, και να ξαναφέρει την ευμάρεια στην Ευρώπη.
nytimes.com
S.A.




Να φύγει η Γερμανία… για να σωθεί το ευρώ | ANTINEWS

[vellos]

Εφόσον από το ευρώ κονομάει η Αγγέλα.Τι θα την βοηθούσε η έξοδος;;;Την βαριά βιομηχανία την έχει έτσι και αλλιώς.Γιατί να χάσει και τα πανωτόκια από κάτι πελατάκια σαν την Ελλάδα.

[napgeo]

Να μην ξεχνάμε όμως τον φόβο των Γερμανών ότι σε βάθος χρόνο μη βρεθεί σε χειρότερη θέση απο τη χώρα μας......................

[ortho]

Ολοι super tenere!!!!!

[ckk]

Οι σοβαροί άνθρωποι λένε ότι η Γερμανία πρέπει να φύγει από το Ευρώ και όχι η Ελλάδα.

Αλλά αυτό δεν συμφέρει τους μεγάλους...

[TEOSS]

Κι εάν φύγει η Γερμανία … ποιος ο λόγος να υπάρχει πλέον ευρώ ???



Μήπως για να παιχτεί το μεγάλο στοίχημα, δηλαδή εάν συντόμως αποκτήσει την αξία της δραχμής ή της λιρέτας ???

[ortho]

Οτι και να γίνει, είτε η Ελλάδα φύγει από το ευρώ είτε η Γερμανία, αυτοί θα χάσουν πολλά χρήματα. Αν εμείς γυρίσουμε στη δραχμή χλωμό φαίνεται να παίρνουν πίσω τα χρήματά τους. Αν πάνε αυτοί στο μάρκο, το νόμισμα τους θα υπερτιμηθεί έναντι του ευρώ και πάλι θα χάσουν πολλά.

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι μας σπρώχνουν προς την έξοδο. Το θέμα είναι με τι όρους για εμάς.....Πολύ πιθανόν ότι θα γίνει αφού θα έχουν βάλει χέρι σε ότι θέλουν.

[ckk]

Deutsche Welle: Μήπως να εγκαταλείψει η Γερμανία το ευρώ;


Χθεσινή ανάρτηση της εφημερίδας.


Εγώ πιστεύω ότι αυτό θα ήταν προς το συμφέρον όλων των μικρότερων κρατών της Ευρωζώνης.

Η Γερμανία από την μεριά της δεν τα λέει άσχημα. Γενικότερα είμαι και λιγάκι Heil και στην προσωπική μου ζωή. Καλό θα ήταν να είμασταν και εμείς σαν τους Γερμανούς. Δεν είμαστε όμως. Και δεν γίνεται μέσα σε λίγα χρόνια. Όπως και οι Γερμανοί δεν θέλουν και δεν μπορούν να είναι - γίνουν σαν εμάς.

Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση, θέλει ΧΡΟΝΟ.

Αν μπορέσουν να μας τον διαθέσουν, έχει καλώς. Θα γίνουμε ένας μεγάλος οικονομικός πόλος, που θα μπορέσει να αντιμετωπίσει στο μέλλον τεράστιες δυνάμεις όπως η Αμερική, η Ρωσία, οι Bricks κλπ.

Αλλιώς θα χαθούμε μέσα από την αποδυνάμωση της διαίρεσης της Ευρώπης.

Αυτό πρέπει να καταλάβει η Γερμανία και να μην ζητάει αμοιβή για να φέρει εις πέρας το έργο. Πρέπει να δείξει την ευγένεια του οικονομικά ανώτερου προς τον κατώτερο. Την ανωτερότητα του υγιούς προς τον καθυστερημένο.

Αλλιώς εμείς θα συνεχίσουμε τα μπανάκια μας με τις Cayenne τους, με τα σκάφη τους, με τις γυναίκες τους κλπ κλπ για να μην επαναλαμβάνομαι.