12 Δεκεμβρίου η τελευταία ημέρα άρνησης δωρητού οργάνων

[ntinopoulos]

Αρχική Δημοσίευση από fotis1

Καλέ μου φίλε δεν είναι κακεντρέχιες. Είναι η πραγματικότητα. Σου εύχομαι να μην έχεις ποτέ και κανένα άνθρωπο δικό σου σε νοσοκομείο. Εγώ πάντως έχω δώσει αρκετά τάληρα, δεκάρικα και φακελάκι σε γιατρό αλλά δεν θέλω να το καταγγείλω γιατί το έδωσα χωρίς να μου το ζητήσει.
Αλλά να ξέρεις δεν είμαι ο μόνος. Το έδωσα γιατί όλοι (και όταν λέμε όλοι .....................) έδιναν. Ο καθένας οτι μπορούσε.

Φίλε μου,αφου τα έδωσες χωρίς να στα ζητήσουν,γιατι τα φερνεις ως παράδειγματα δωροληψιας;

Και σε παρακαλώ απάντησε μου γιατι τα έδωσες αφου θεωρείς οτι οι παροχές αυτες που παρέχουν ειναι αμοιβομενες και μέσα στα καθήκοντα τους....

[napgeo]

Αρχική Δημοσίευση από ntinopoulos

Συμφωνώ!

Ειλικρινά χαίρομαι που συμφωνείται και συμφωνώ που συμφωνείται. Θα επιθυμούσα όμως να μου δώσετε μια εξήγηση σε ένα περιστατικό.
Γερόντισσα στο χωριό μου έχει έρπει ζωστήρ. Εγώ την πήγα στο Νοσοκομείο. Το αρχικό φάρμακο (εάν τα γράφω σωστά) είναι το vosiflex με τιμή 80€. Το ταμείο δεν το χορηγεί αλλά το γενόσημο που είναι το vosiflon με τιμή 49,01€. Κανένα φαρμακείο δεν το έχει και στην Αθήνα που ψάξαμε ούτε ο Μπακάκος που θεωρείται το μεγαλύτερο της χώρας. Το βρήκαμε τελικά στο Αγρίνιο μέσω φαρμακοποιού που μας παρακάλεσε να μην το διαδώσουμε. Σε αναλογία είναι αυτό που λέμε στους επαγγελματίες το 5% Άνθρωποι!!!!
Η εξήγηση είναι πως στο αρχικό ο φαρμακοποιός έχει 40% κέρδος ενώ στα γενόσημα κάτω από 20%.
Βεβαίως και υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά είπαμε. Τα Λαμόγια δεν έχουν χρώμα και τιμή. Μην μας γράφετε εδώ μέσα για επαγγελματίες και τιμιότητα. Καταντήσαμε περίγελος διεθνώς με όλα τα λαμόγια που έχουμε μπλέξει. Για πια υγεία και παιδεία έχουμε το θράσος να γράφουμε. Είμαστε στην τελευταία θέση διεθνώς στο φακελάκι. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Σε αυτή τη χώρα δεν μπορείς να έχεις σε κανέναν εμπιστοσύνη.
Μακάρι να είμαι εγώ το λάθος στην όλη ιστορία και ας οδηγώ αξιόπιστο……………..

[ntinopoulos]

Αρχική Δημοσίευση από napgeo

Ειλικρινά χαίρομαι που συμφωνείται και συμφωνώ που συμφωνείται. Θα επιθυμούσα όμως να μου δώσετε μια εξήγηση σε ένα περιστατικό.
Γερόντισσα στο χωριό μου έχει έρπει ζωστήρ. Εγώ την πήγα στο Νοσοκομείο. Το αρχικό φάρμακο (εάν τα γράφω σωστά) είναι το vosiflex με τιμή 80€. Το ταμείο δεν το χορηγεί αλλά το γενόσημο που είναι το vosiflon με τιμή 49,01€. Κανένα φαρμακείο δεν το έχει και στην Αθήνα που ψάξαμε ούτε ο Μπακάκος που θεωρείται το μεγαλύτερο της χώρας. Το βρήκαμε τελικά στο Αγρίνιο μέσω φαρμακοποιού που μας παρακάλεσε να μην το διαδώσουμε. Σε αναλογία είναι αυτό που λέμε στους επαγγελματίες το 5% Άνθρωποι!!!!
Η εξήγηση είναι πως στο αρχικό ο φαρμακοποιός έχει 40% κέρδος ενώ στα γενόσημα κάτω από 20%.
Βεβαίως και υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά είπαμε. Τα Λαμόγια δεν έχουν χρώμα και τιμή. Μην μας γράφετε εδώ μέσα για επαγγελματίες και τιμιότητα. Καταντήσαμε περίγελος διεθνώς με όλα τα λαμόγια που έχουμε μπλέξει. Για πια υγεία και παιδεία έχουμε το θράσος να γράφουμε. Είμαστε στην τελευταία θέση διεθνώς στο φακελάκι. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Σε αυτή τη χώρα δεν μπορείς να έχεις σε κανέναν εμπιστοσύνη.
Μακάρι να είμαι εγώ το λάθος στην όλη ιστορία και ας οδηγώ αξιόπιστο……………..

Ναπο το ποσοστό κέρδους ειναι το ίδιο για ολα τα φάρμακα εκτός των νοσοκομειακών...
Το οτι μπορει να μη βρίσκεις ένα φάρμακο,κοινώς να εχει έλλειψη,εχει να κάνει με τις εταιρείες...
Μη γράφεις ανακρίβειες για σοβαρά θέματα...

[aeriko]

εχετε ξεφύγει του θέματος,παρακαλώ όπως επανέλθετε

[diomiles]

Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις.Είναι αυτοί οι λίγοι γιατροί που δεν ζητούν επιτακτικά φακελάκι .

Οταν πέσει κάποιος σε γιατρό που έκανε την δουλειά του χωρίς να ζητήσει χρήματα τότε μιλάμε για ένα εξαιρετικό γεγονός που το συζητάμε με ιδιαίτερο θαυμασμό .

Δεν έχει καμία σχέση να δώσεις χρήματα η κάποιο δώρο σε γιατρό επειδή σε πρόσεξε , με το να δώσεις χρήματα ως βασική προϋπόθεση για να προχωρήσει η εγχείρηση .Οταν κουβεντιάζουμε με κάποιον φίλο η συγγενή για κάποιο πρόβλημα υγείας που χρειάστηκε νοσηλεία σε νοσοκομείο και πιθανόν κάποια επέμβαση , το πρώτο που ρωτάμε είναι ¨πόσα σου πήρε ο γιατρός?¨

[napgeo]

Αρχική Δημοσίευση από aeriko

εχετε ξεφύγει του θέματος,παρακαλώ όπως επανέλθετε

Σωστά.

Προσωπικά το κλείνω.................

[frits]

Αρχική Δημοσίευση από victorakos

Δωρητές οργάνων και εγκεφαλικός θάνατος

COPYRIGHΤ 2002 ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ "ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ"


Θέλοντας να συμβάλλουμε στον προβληματισμό γύρω από τα σημαντικά αυτά θέματα, δημοσιεύουμε αυτό το κείμενο, προς εξέτασιν και έρευνα του θέματος. Πολλοί από εμάς ευχαρίστως θα δωρίζαμε κάποιο από τα όργανά μας μετά θάνατον, για χάρη κάποιων συνανθρώπων μας. Τα όργανά μας όμως αφαιρούνται μετά θάνατον; ΄Η αφαιρούνται μόλις επέλθει ο λεγόμενος "Εγκεφαλικός Θάνατος"; Πώς δημιουργήθηκε ο όρος "Εγκεφαλικός Θάνατος"; Γιατί συνεχίζονται οι αμφισβητήσεις και ο διχασμός στην Ελληνική και διεθνή επιστημονική κοινότητα; Γιατί κάποιοι επιστήμονες αρνούνται ότι ο "Εγκεφαλικός Θάνατος" ταυτίζεται με τον οριστικό βιολογικό θάνατο;


ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Οι περισσότεροι δωρητές οργάνων φαίνεται να αγνοούν τον όρο "Εγκεφαλικός Θάνατος" και το τι συμβαίνει πραγματικά στο χειρουργείο.

"Όταν διαβάζουν τη φράση 'μετά το θάνατό μου' πολλοί φαντάζονται ένα πτώμα χωρίς σφυγμό και θα τρόμαζαν αν μάθαιναν ότι η φράση 'μετά το θάνατό μου' σημαίνει πραγματικά 'αφού θα βρίσκομαι σε κατάσταση κώματος και άπνοιας, αλλά όλα τα άλλα όργανά μου θα δουλεύουν και ότι θα με πετσοκόβουν ενώ θα είμαι ακόμα ροδαλός και ζεστός, και η καρδιά μου ακόμα θα χτυπά κανονικά και το αίμα μου θα κυκλοφορεί' . Επιπλέον, κανείς δεν πληροφορείται ότι το σκεπτικό της εξίσωσης του 'Εγκεφαλικού Θανάτου' με το θάνατο παραμένει διαμφισβητούμενο και ότι εξακολουθούν να συσσωρεύονται εμπειρικές αποδείξεις, οι οποίες γεννούν σοβαρές αμφιβολίες ως προς τη λογική της επικρατούσας τάσης. Έτσι, συστηματικά αποκρύπτονται πληροφορίες εξαιρετικά σημαντικές για την ηθική λήψη της απόφασης του μελλοντικού δότη οργάνων." Με αυτά τα λόγια μας εισάγει στο πρόβλημα ο διεθνούς φήμης Καθηγητής Παιδ. Νευρολογίας στο UCLA (Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες), Dr. Alan Shewmon.[1]

Πράγματι, τόσο η έννοια του "Εγκεφαλικού Θανάτου", όσο και η εφαρμογή των κριτηρίων διάγνωσής του, εξακολουθούν να επιφέρουν πλήθος αντιδράσεων στην επιστημονική κοινότητα. Κορυφαίοι επιστήμονες στην Ελλάδα (Κ. Καρακατσάνης 2001, Ε. Παναγόπουλος 1998, Μ. Βρεττός 1999, Ι. Κουντουράς 1999, Κ. Χριστοδουλίδης 1995, Ν. Μπαλαμούτσος 1999, Ν. Κωνσταντινίδης 1999, Μ. Γκιάλα 1999, A. Αβραμίδης 1995, Π. Κούγιας 1999, Α. Γουλιανός 1999, κ.α.) και στο εξωτερικό (R. D. Truog 1992, D. A. Shewmon 1997, R. M. Taylor 1997, κ.α.), έχοντας έλθει αντιμέτωποι με τον "Εγκεφαλικό Θάνατο" εκφράζουν σοβαρές επιστημονικές ενστάσεις ή και δεν διστάζουν να προτείνουν ακόμη και αυτήν την πλήρη εγκατάλειψη της έννοιας του " Εγκεφαλικού Θανάτου".[2]

"O 'Εγκεφαλικός Θάνατος'...", (δηλώνει ο Καθηγητής Παιδ. Αναισθησιολογίας στο Harvard και Διευθυντής Μον. Εντατ. Θεραπείας στο Παιδιατρικό Νοσοκομείο Βοστώνης Dr. Robert D. Truog), "...παραμένει ασυνάρτητος στη θεωρία και συγκεχυμένος στην πράξη. Επιπλέον, ο μόνος σκοπός που εξυπηρετείται από την έννοια (του ΕΘ) είναι η διευκόλυνση εξεύρεσης οργάνων προς μεταμόσχευση."[3] Aξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι στην πολιτεία New Jersey των ΗΠΑ πριν μερικά χρόνια πέρασε ένας νόμος που απαγορεύει στο γιατρό να εξαγγείλει νεκρό κάθε ασθενή, ο οποίος αντιτίθεται προς την ιδέα του "Εγκεφαλικού Θανάτου".[4]



ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Επίκουρος Καθηγητής Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ohio, Dr. Robert M. Taylor ορίζει το θάνατο ως "το γεγονός που χωρίζει τη διαδικασία του θνήσκειν (the process of dying) από τη διαδικασία της αποσύνθεσης (the process of disintegration)" και τονίζει ότι "το καταλληλότερο κριτήριο θανάτου στα ανθρώπινα όντα είναι η μόνιμη παύση της κυκλοφορίας του αίματος"[5]. Aυτός είναι και ο ορισμός που δέχονται και άλλοι ειδήμονες.[6]

Στην Ελλάδα ο κ. Εμμανουήλ Παναγόπουλος, Αναπληρωτής Διευθυντής της Β΄ Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου "Άγιος Σάββας" και Καθηγητής Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δηλώνει ξεκάθαρα ότι " Ο 'Εγκεφαλικός Θάνατος' είναι διαδικασία θανάτου, πορεία προς το θάνατο, αλλά όχι θάνατος."[7] Μάλιστα, ερωτηθείς ο κ. Παναγόπουλος εάν στον "εγκεφαλικά νεκρό" έχει αρχίσει η αποσύνθεση του οργανισμού, απαντά ότι δεν μπορεί να γίνει τέτοιος ισχυρισμός, εφόσον "αυτό που εμείς οι γιατροί κάνουμε με τεχνολογική υποστήριξη σε έναν 'εγκεφαλικά νεκρό' είναι η αναστολή της επελεύσεως του θανάτου. Δηλαδή δεν υπάρχει τότε αποσύνθεση."[8] Επιπλέον, ο επίσης διακεκριμένος επιστήμονας κ. Κωνσταντίνος Καρακατσάνης, Αναπληρωτής Καθηγητής Πυρηνικής Ιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διατείνεται ότι "ο σωματικός θάνατος δεν είναι μια συνεχιζόμενη διεργασία, αλλά ένα στιγμιαίο γεγονός".[9]

Τέλος, ο Dr. Alan Shewmon, ενώ αρχικά ήταν υπέρμαχος του "Εγκεφαλικού Θανάτου", μελετώντας "εγκεφαλικά νεκρούς" με παρατεταμένη επιβίωση άλλαξε θέση και πλέον δηλώνει απερίφραστα ότι "μόνον ο κυκλοφορικός-αναπνευστικός ορισμός (του θανάτου) μπορεί να γίνει καθολικά αποδεκτός.[10]"


ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ "ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ"

Όταν το 1967 έγινε στη Νότια Αφρική η πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς, τέθηκε ο κίνδυνος να παρέμβει η Δικαιοσύνη. Για να αποφευχθεί λοιπόν αυτό, μία ήταν η λύση: να επαναπροσδιορισθεί ο θάνατος.[11] Ετσι, το 1968 ορίζεται για πρώτη φορά από την ad hoc επιτροπή της Ιατρικής Σχολής του Harvard o "Eγκεφαλικός Θάνατος" ως ένα νέο κριτήριο θανάτου με την αιτιολογία

"α) ότι οι ευρισκόμενοι σε βαθύ, απνοϊκό κώμα ασθενείς αποτελούν φορτίο (sic) για τους εαυτούς τους, τις οικογένειές τους και τα νοσοκομεία και β) ότι είναι δυνατόν να προκύψουν διαφωνίες για την απόκτηση των οργάνων των 'εγκεφαλικά νεκρών' ασθενών προς μεταμόσχευση εάν εξακολουθούσαν να ισχύουν τα παλαιά κριτήρια του θανάτου."[12]

Σύμφωνα με την Mita Giacomini, έγκριτη ερευνήτρια, η οποία μελέτησε εκτενώς τα πρακτικά της ad hoc επιτροπής του Harvard, η ληφθείσα απόφαση παραποιήθηκε και νοθεύτηκε σε σχέση με τα επιστημονικά ιατρικά δεδομένα. Το πόρισμα της έρευνας ήταν ότι "τα κριτήρια του "Εγκεφαλικού Θανάτου" δεν δημιουργήθηκαν από τα φυσικά χαρακτηριστικά του νεκρού ή από τις δυνατότητες των διαγνωστικών και υποστηρικτικών τεχνολογιών. Τα εγκεφαλικά νεκρά άτομα έπρεπε να δημιουργηθούν, να αναγνωρισθούν, να περιγραφούν και να οριστούν με την ανάπτυξη των κριτηρίων του "Εγκεφαλικού Θανάτου". Ο "Εγκεφαλικός Θάνατος" ήταν ένα κοινωνικό και κλινικό κατασκεύασμα."[13] Πράγματι, πλήθος επιστημόνων (Taylor 1997, Truog 1997, Raper & Fisher 1995[14], κ.α.) συμφωνούν ότι η έννοια του "Εγκεφαλικού Θανάτου" είναι διαφορετική από αυτήν του θανάτου και ότι επινοήθηκε για την απόκτηση οργάνων ('harvesting') για μεταμόσχευση.



Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΟΥ "ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ"

1. Ο "Εγκεφαλικός Θάνατος" ορίζεται διαφορετικά από χώρα σε χώρα και με το πέρασμα του χρόνου παρατηρείται "προοδευτική ελάττωση των απαραίτητων προϋποθέσεων για τη διάγνωσή του"[15]. Έτσι, το 1968, η επιτροπή Harvard όρισε ως κριτήριο "Εγκεφαλικού Θανάτου" την κατάργηση της δραστηριότητας ολόκληρου του ΚΝΣ (Κεντρικού Νευρικού Συστήματος), ενώ το 1981 η νέα επιτροπή εμπειρογνωμόνων για το θέμα του θανάτου που συστήθηκε από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ διατύπωσε τον νέο "ενιαίο ή ομοιόμορφο" ορισμό ("uniform determination") του θανάτου, σύμφωνα με τον οποίο ένας άνθρωπος είναι νεκρός εάν εμφανίζει είτε: α) μη αναστρέψιμη παύση των λειτουργιών της κυκλοφορίας και της αναπνοής, είτε β) μη αναστρέψιμη παύση όλων των λειτουργιών ολόκληρου του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένου και του εγκεφαλικού στελέχους[16].

Το 1971 δύο νευροχειρουργοί από το Πανεπιστήμιο της Minnesota, οι Mohandas και Chou πρότειναν ως νέο κριτήριο "Εγκεφαλικού Θανάτου" τη μη αναστρέψιμη παύση των λειτουργιών του εγκεφαλικού στελέχους.[17] Τα κριτήρια αυτά του 1971, γνωστά ως "κριτήρια της Minnesota", είναι σήμερα αποδεκτά στη Μεγάλη Βρετανία και την Ελλάδα, ενώ στην Αμερική ισχύουν τα πιο αυστηρά κριτήρια του 1981[18]. Μάλιστα ο Καθηγητής Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αθανάσιος Αβραμίδης ζητά να γίνει επανατοποθέτηση του ΚΕ.Σ.Υ. (Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας) σε ότι αφορά στη διάγνωση του "Εγκεφαλικού Θανάτου", ώστε να υπάρξει εναρμόνιση με τον "ομοιόμορφο" ("uniform") ορισμό του θανάτου.[19] Από την άλλη, το 1996 στο 2ο Παγκόσμιο Συμπόσιο για τον "Εγκεφαλικό Θάνατο", "γίνεται προοδευτικά αποδεκτό ότι ο "Εγκεφαλικός Θάνατος" εξισώνεται με την μη αναστρέψιμη απώλεια της συνείδησης και δεν αποτελεί κριτικής σημασίας γεγονός για την διάγνωσή του εάν υπάρχουν βιολογικές (φυτικές) εκδηλώσεις της ζωής."[20]

2. Σοβαρές ενστάσεις έχουν διατυπωθεί για την τεκμηρίωση του όρου "νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους", επειδή "είναι όρος παθολογο-ανατομικός και δύναται να τεκμηριωθεί μόνον μετά την μεταθανάτια αφαίρεση του εγκεφάλου του ασθενούς και εξέτασή του από ειδικό παθολογοανατόμο.[21]" 'Ετσι λοιπόν, υποστηρίζεται από επιστήμονες στην Ελλάδα και το εξωτερικό ότι "ο 'Εγκεφαλικός Θάνατος' ουδέποτε απέκτησε ακριβή κλινική ή παθολογο-ανατομική βάση και για το λόγο αυτό τα κριτήρια διάγνωσής του είναι αυθαίρετα."[22]

3. Ασθενείς που πληρούσαν τα κριτήρια του "Εγκεφαλικού Θανάτου" επέζησαν πολύ περισσότερο από την προβλεπόμενη περίοδο επιβίωσης, η οποία είναι συνήθως μικρότερη των 2 εβδομάδων.[23] Oι Truog (1992), Shewmon (1998), Kαρακατσάνης (2001) αναφέρουν περιπτώσεις "εγκεφαλικά νεκρών" που επέζησαν από 36 ημέρες έως 6 μήνες και λίγες περιπτώσεις ασθενών που επέζησαν ή επιζούν από 6 μήνες έως και 17 έτη από τη διάγνωση του "εγκεφαλικού θανάτου". Δηλαδή, "ο 'Εγκεφαλικός Θάνατος' δεν οδηγεί σε άμεση καρδιακή παύση."[24] Ή αλλιώς, άλλο η πρόγνωση του θανάτου και άλλο η διάγνωσή του.

4. Οι δυσχέρειες στη διάγνωση του "Εγκεφαλικού Θανάτου" φάνηκαν ξεκάθαρα όταν "το έτος 1989 σε μελέτη που αφορούσε ιατρούς και νοσοκόμους εμπλεκόμενους στη λήψη οργάνων για μεταμόσχευση διαπιστώθηκε ότι μόνον το 42% των ιατρών και το 25% των νοσοκόμων ταυτοποιούσαν σωστά τα νομικά και ιατρικά κριτήρια για τον προσδιορισμό του θανάτου, αποκαλύπτοντας έτσι τη σύγχυση που υπάρχει σχετικά με το θέμα αυτό."[25] Επίσης, σε νεότερη μελέτη του 1999 μόνον το 39% των παιδιάτρων όριζαν σωστά τον "Εγκεφαλικό Θάνατο, ενώ οι νευρολόγοι και οι νεογνολόγοι ήταν λιγότερο ακριβείς από τους παιδιάτρους-εντατικολόγους στο να ορίσουν σωστά τον "Εγκεφαλικό Θάνατο" και να καθορίσουν την αναγκαιότητα ή μη των επιβεβαιωτικών δοκιμασιών.[26] Επίσης, σύμφωνα με τον E. Wijdicks, Καθηγητή Νευρολογίας στην Mayo Clinic (ΗΠΑ), σε σύνολο 93 "εγκεφαλικά νεκρών" παιδιατρικών ασθενών, από το 22% των περιπτώσεων δεν αφαιρέθηκαν τελικά τα όργανα, παρότι είχε δοθεί συγκατάθεση από τους γονείς, διότι "μετά από προσεκτική νευρολογική εξέταση διαπιστώθηκε ότι η διάγνωση του 'Εγκεφαλικού Θανάτου' ήταν εσφαλμένη".[27]

5. Αξιοπρόσεκτο είναι ότι οι "εγκεφαλικά νεκροί", καταλλήλως υποστηριζόμενοι, διατηρούν σταθερή θερμοκρασία και ορισμένοι "εγκεφαλικά νεκροί" διατηρούν νωτιαία αντανακλαστικά, απορροφούν και αφομοιώνουν τροφές, κερδίζουν βάρος, επουλώνουν τραύματα, κυοφορούν για εβδομάδες ή μήνες και γεννούν (με καισαρική τομή) βιώσιμα νεογνά.[28]

6. Παρόλο που σύμφωνα με την απόφαση 9/20-3-1985 του ΚΕ.Σ.Υ. ο θάνατος ορίζεται ως η ανεπανόρθωτη απώλεια της ικανότητας για συνείδηση σε συνδυασμό με την ανεπανόρθωτη απώλεια της ικανότητας για αυτόματη αναπνοή "δεν υπάρχουν καθιερωμένα ιατρικά κριτήρια διάγνωσης της απώλειας του περιεχομένου της συνείδησης, δεδομένου ότι η συνείδηση είναι υποκειμενικό βίωμα".[29] Έτσι, η Γερμανική αντιπροσωπεία στο Β΄ Παγκόσμιο Συνέδριο για τον "Εγκεφαλικό Θανατο" το 1996 υποστήριξε ότι δεν είναι δυνατόν να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο να έχουν οι "εγκεφαλικά νεκροί" τη δυνατότητα να αισθανθούν και να σκεφθούν.[30]

7. Τι σημαίνουν οι ασυνήθεις κινήσεις, γνωστές ως "Lazarus Sign", που κάνουν κάποιοι "εγκεφαλικά νεκροί"; Σχετικά με αυτές τις κινήσεις, ο παγκοσμίως γνωστός Καθηγητής Νευρολογίας Fred Plum υποστηρίζει ότι είναι "ημισκόπιμες (semi-purposeful) και ημικατευθυνόμενες (semi-directed) από τον 'εγκεφαλικά νεκρό' ".[31]

8. Τι σημαίνουν οι σπάνιες, αλλά καταγεγραμμένες περιπτώσεις επαναφοράς από "Εγκεφαλικό Θάνατο";[32]



ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Συμπερασματικά, επειδή η έννοια του "Εγκεφαλικού Θανάτου" δεν είναι ούτε στην Ελλάδα ούτε διεθνώς ομόφωνα αποδεκτή, προτείνουμε να επανεξετασθεί η ταύτιση του θανάτου με τον "εγκεφαλικό θάνατο" καθαρά επιστημονικά, χωρίς άλλου είδους σκοπιμότητες.



[1] Shewmon DA. "Brainstem Death", "Brain Death" and Death: A Critical Re-evaluation of the Purported Equivalence. Issues in Law and Medicine , 1998, Vol 14, No 2.

[2] ibid & Truog RD. Is it time to abandon brain death? Hastings Cent Rep (United States), 1997.

[3] ibid

[4] Olick RS. Brain Death, Religious Freedom, and Public Policy New Jersey's Landmark Legislative Initiative, KENNEDY INST, ETHICS J, 1991.

[5] Taylor RM. Reexamining the definition and criteria of death. Sem Neurol 1997, Vol. 17, No 3.

[6] Bernat JL. The definition, criterion and statute of death. Sem Neurol 1984: 4.

[7] Παναγόπουλος ΕΔ. Η Απομυθοποίηση του Εγκεφαλικού Θανάτου. Θέματα Αναισθησιολογίας και Εντατικής Ιατρικής, τόμος 8, τεύχος 17, Νοέμβριος 1998.

[8] Συνέντευξη του ΕΔ Παναγόπουλου στη Χαρά Λιαναντωνάκη, Περιοδικό 'Nemecis', Ιούλιος 2001.

[9] Καρακατσάνης Κ. "Εγκεφαλικός Θάνατος" Ταυτίζεται με το θάνατο του ανθρώπου; University Studio Press, Β' έκδοση 2001, σελ.107.

[10] ιδέ 1

[11] ιδέ 7

[12] A definition of irreversible coma. Report of the ad hoc committee of the Harvard Medical School to examine the definition of brain death. JAMA 1968, 205 : 85-88.

[13] Giacomini M. A Change of Heart and a Change of Mind? Technology and the Redefinition of Death in 1968. Soc Sci Med 1997, Vol 44, No 10 : 1465-1482

[14] Raper RF, Fisher MN. Brain Death and Organ Transplantation. A point of view. Anaesth. Intens.Care 1995. 23:16-19

[15] Καρακατσάνης Κ. "Εγκεφαλικός Θάνατος" Ταυτίζεται με το θάνατο του ανθρώπου; University Studio Press, Β 'έκδοση 2001, σελ.92.

[16] ibid σελ. 90, 18.

[17] Mohandas A, Chou SN. Brain death. A clinical and pathological study. J Neurosurg 1971 35: 211-218

[18] ιδέ 7 & 8

[19] Αβραμίδης Αθ. Ευθανασία, Ακρίτας 1995.

[20] ιδέ 15

[21] Βρεττός Μ., Καρακατσάνης Κ, Μπαλαμούτσος Ν, Τσανάκας Ι. et al., 'Eλλείμματα' του νόμου για τις μεταμοσχεύσεις Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 12/9/99

[22] ibid

[23] Truog RD, Fackler JC. Rethinking brain death. Crit Care Med 1992, 20.

[24] ιδέ 1

[25] Μπαλαμούτσος Ν, Καρακατσάνης Κ. Εγκεφαλικός Θάνατος Μήπως χρήζει επανεξέτασης; Ιατρική 1999, 76: 3

[26] Van Norman G. Can Brain Death Testing Be Perfect? Anesth 2000, Vol.92., No 4.

[27] Wijdicks EFM, Rochester MN, Bernat JL, Lebanon NH. Letter to the Editor. Neurol 1999, 53

[28] Βρεττός Μ, Καρακατσάνης Κ, Κουντουράς Ι, Γουλιανός Α et al. Μεταμοσχεύσεις - Επιστημονικές επιφυλάξεις για το νέο νόμο Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 10/10/1999 & Aρχιμ. Τσιούτσικας Λουκάς (ιατρός - ιεροκήρυκας), Προβληματισμοί περί το θέμα των μεταμοσχεύσεων, Παρακαταθήκη, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2000, τεύχος 14.

[29] ιδέ 9, σελ. 74

[30] Machado C, Garcia OD , Roman JM, Parets JM. Four years after the "First International Symposium on Brain Death" in Havana: could a definitive conceptual reapproach be expected? In: Brain Death. Developments in Neurology 9, Amsterdam 1995.

[31] Plum F. Clinical standards and technological confirmatory tests in diagnosing brain death. In : The definition of death. Contemporary controversies. Youngner SJ, Arnold Rm, Schapiro R, Eds, The Johns Hopkins University, Baltimore and London, 1999, σελ. 34-65.

[32] ιδέ 19 & Αβραμίδης Αθ. Μεταμοσχεύσεις - Προβληματισμοί και Διλήμματα, ΤΗΝΟΣ, 2002 & Ιερά Μητρόπολη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου, 'Ενας νέος, εγκεφαλικά νεκρός, ανέζησε - μέγα θαύμα της πίστεως - συγκλονιστική μαρτυρία. Επαγγελία, Μάιος 2001, αρ.φύλ. 96.

COPYRIGHΤ 2002 ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ "ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ"

Στο ποστάρισμα του ο Garduelis αναφέρεται στο τι γίνεται ΣΗΜΕΡΑ και με ποιό τρόπο κρίνεται ο εγκεφαλικός θάνατος.

Το άρθρο είναι του 2002, 10 χρόνια είναι πολλά όταν μιλάμε για Ιατρική επιστήμη και μάλιστα για μεθόδους διάγνωσης.

Επίσης λέξεις του τύπου "πετσοκόβω" τον "ροδαλό" ασθενή δείχνουν μάλλον πολέμιο των μεταμοσχεύσεων παρά επιστήμονα που ερευνά το θέμα.

Όπως και να έχει πάντως από ότι έγραψε και ο γιατρός τον τελευταίο λόγο τον έχουν πάντα οι συγγενείς ανεξάρτητα από νόμους και δηλώσεις.

[Carduelis]

Προσπάθησα να αποφύγω το κομμάτι που έχει σχέση με τη θρησκευτική θεώρηση των μεταμοσχεύσεων γιατί ο καθένας δικαιούται να πιστεύει όπου θέλει. Μια και ο Victorakos όμως ανέφερε σαν αντίλογο τις απόψεις συγκεκριμένου Έλληνα γιατρού θα πρέπει να υποστείτε και.. Part 5.
Με την εξαίρεση των θρησκειών όπως πχ ο Ινδουισμός που πιστεύουν στην μετενσάρκωση και άρα θεωρούν προσωρινό και «άχρηστο» το σώμα, οι υπόλοιπες γενικά κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία και δέχονται τη δωρεά οργάνων. (Μπορείτε εύκολα να βρείτε τη σχετική βιβλιογραφία: πχ http://www.medscape.com/viewarticle/741267_3 )
Οι ισλαμιστές Το Κοράνι μολονότι επιβραβεύει τον αλτρουισμό τα βρήκε δύσκολα όταν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει σύγχρονα επιτεύγματα της ιατρικής. Αρχικά δεχτήκανε την χρήση της χοιρινής ινσουλίνης και των χοιρινών καρδιακών βαλβίδων και τελικά το 1996 αποδέχθηκαν επίσημα οτι και η μεταμόσχευση οργάνων είναι συμβατή με τη θρησκεία τους. Εκεί που έχουν «θέμα» είναι στο να δεχθούν μεταμόσχευση οργάνων από νεκρό δότη. Έτσι σε Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ μόνο το 25% των μεταμοσχευμένων νεφρών προέρχονται από νεκρούς δότες, στο Ιράν το 13% ενώ στην Τουρκία ακόμη και μεταξύ των γιατρών το 21% είναι ενάντια στις μεταμοσχεύσεις.
Οι Χριστιανοί: Με μικρές διαφορές τα χριστιανικά δόγματα ενθαρρύνουν την δωρεά οργάνων αλλά με ενστάσεις για την «εικαζόμενη συναίνεση» βέβαια. Ετσι η Αγγλικανική εκκλησία θεωρεί τη δωρεά οργάνων «χριστιανικό καθήκον», στην Καθολική ο πρόσφατος Πάπας Βενέδικτος δήλωσε δημόσια δωρητής οργάνων και το ίδιο είχε κάνει το 2006 ο τέως Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και σύσσωμη η Ιερά Σύνοδος.
Ωστόσο υπερσυντηρητικές φωνές υπήρχαν και θα υπάρχουν σε κάθε δόγμα, όπως ο καθηγητής Κων Καρακατσάνης που ανέφερε ο Victorakos. Συστηματικός αρθρογράφος για τις μεταμοσχεύσεις και την ομοιοπαθητική σε Χριστιανικά περιοδικά και blog όπως: Αναβάσεις, Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον, Αγιοτόκος Καππαδοκία, Κύριος Ιησούς Χριστός/Υπεραγία Θεοτόκος κλπ (Γι αυτό έχουμε Δημοκρατία και 4G Internet άλλωστε, για να μπορεί ο καθένας να υποστηρίζει οτι πιστεύει).
- http://anavaseis.blogspot.gr/search/label/%ce%91%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%88%ce%b5%ce%ba%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%af (εδώ θα βρείτε και για τους αεροψεκασμούς πάνω από εκκλησίες)
- http://www.egolpion.com/omoiopa8itiki_dialogos.print.el.aspx
- http://agiotokos-kappadokia.gr/tag/%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82/
- http://hristospanagia1.wordpress.com/tag/%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%83/

[Carduelis]

Γενικά ενώ όλες οι θρησκείες μιλάνε για αλτρουισμό καμμία δεν είχε «προβλέψει» απάντηση σε τέτοιο πρόβλημα. Έτσι οι πιστοί τους (πολύ υποκριτικά) μπορούν να επιλέξουν τελικά να δεχθούν εύκολα τα όργανα ενός νεκρού, αλλά με μεγάλη δυσκολία να παραχωρήσουν τα δικά τους μετά θάνατον.

Φυσικά οι «έχοντες και κατέχοντες» αναζητούν όργανα σε τριτοκοσμικές χώρες όπου δύστυχοι πουλάνε τα όργανά τους (μαζί με εξωτικά μικρόβια) για ένα κομμάτι ψωμί. Έτσι στο Πακιστάν πλούσιοι αλλοδαποί παίρνουν το 70% των 2000 νεφρών που μεταμοσχεύονται ετησίως, και στην Κίνα οι αρχές παίρνουν υποχρεωτικά τα όργανα από τους εκτελεσμένους θανατοποινίτες!
Στο μεταξύ οι λίστες αυξάνονται με όσους περιμένουν ένα νεφρό ή μια καρδιά για να γίνουν καλά, ή πεθαίνουν περιμένοντας να αποφασίσουμε αν ο Γέρων Παίσιος είχε θετική άποψη ή όχι, αν οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι εκτός από το «Α μπε μπα μπλόμ, του κειθε μπλομ» είχαν ανακαλύψει πρώτοι τις μεταμοσχεύσεις ή αν οι γιατροί που κάνουν τα τέστ ψεκαστήκανε τόσο πολύ που ξαποστέλνουν τον κοσμάκη για να του φάνε τα όργανα!
Ο κάθε μοτοσυκλετιστής μπορεί να αποφασίσει ελεύθερα τι θα κάνει με το κορμί του μετά θάνατον. Μέχρι τότε καλό θα είναι όλοι πάντα να βάζουμε και να δένουμε το κράνος για να μην υποχρεώσουμε τους αγαπημένους μας να αποφασίσουν για μας. Εγώ υπόσχομαι να τελειώσω εδώ οριστικά με το θέμα αλλά και με το γράψιμο γενικά. Άλλωστε όταν υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι σαν τον Eftixi περιττεύει να μιλάμε οι υπόλοιποι...

[left76]

Αρχική Δημοσίευση από diomiles

.Οταν κουβεντιάζουμε με κάποιον φίλο η συγγενή για κάποιο πρόβλημα υγείας που χρειάστηκε νοσηλεία σε νοσοκομείο και πιθανόν κάποια επέμβαση , το πρώτο που ρωτάμε είναι ¨πόσα σου πήρε ο γιατρός?¨