Στο Magadan, μεσω ...Μογγολιας !

[nkavoura1970]

Η Γιακουτια (ξερω οτι δεν ακουγεται καλα αλλα ειναι λαθος να αναφερομαστε σε ολη τη ρωσικη Απω Ανατολη με το χαρακτηρισμο Σιβηρια), περιμενε την τελευταια μου μερα στο "δρομο των οστων" (με τοσες στρωσεις χαλικι που εχουν πεσει απο πανω, αναθεμα κι αμα τα βρει οποιος τα ψαξει αυτα τα κοκκαλα), για να μου φανερωσει το αληθινο της προσωπο. Απο το παραθυρο του ξενοδοχειου ακομα, καταλαβα πως η μερα δεν ξεκινουσε με τους καλυτερους οιωνους. Το χιονι στις γυρω κορυφες δεν ηταν απο αυτο που δεν ελιωσε ακομα και η διαδρομη στο τελευταιο περασμα των 1.000 μετρων ειχε μπολικο στην ακρη του δρομου (βουνισιος ειμαι και ευκολα καταλαβαινω τι εκανε το βραδυ, ακομα κι απο τον πρωινο αερα που σε χτυπαει στο προσωπο). Η καλυτερη στιγμη ηταν τα δυο μικρα αρκουδακια που επαιζαν πανω στο χωματοδρομο, 5 χιλιομετρα πριν το Yagodnoye και που επεβαλλαν η διαδικασια ουρησης στο υπολοιπο της ημερας να πραγματοποιειται σε ανοιχτα λιβαδια και εχοντας οπτικη επαφη πολλων εκατονταδων μετρων. Επιβεβαιωσαν τις πληροφοριες του ιντερνετ για αρκουδες στα ποταμια του τελευταιου κομματιου της διαδρομης για Μαγκανταν, εφιστωντας την προσοχη σε οσους θελουν να κανουν καμπινγκ στο συγκεκριμενο δρομο. Λεγεται, πως πρεπει να απουσιαζει πληρως η μυρωδια φαγητου απο το αντισκηνο και πως η επιθετικοτητα των αρκουδων εξαρταται απο την ευκολια η οχι ευρεσης τροφης (ψαριων) στα παρακειμενα ποταμια. Ηταν η τριτη φορα που εβλεπα μικρα αρκουδακια με τη μοτοσυκλετα. Εχουν γινει αρκετα συχνο φαινομενο στα βουνα της Δυτικης Μακεδονιας, οπου βγαινουμε για εντουρο. Βεβαια το θεαμα του καταμαυρου, τεραστιων διαστασεων μπαμπα αρκουδου, καπου αναμεσα στο Σισανι και την Πελκα, δεν συγκρινεται με τιποτα. Και μην πιστευει κανενας οτι δεν μπορει να σας φτασει. Μαρσαριζα το XR για να φυγει, πηγαινε "σφαιρα" κι οταν αποφασισε να βγει απο το δρομο, λαχανιασμενος απ την τρεχαλα, σκαρφαλωσε καπου που μονο trial ανεβαινει.

[tsak8]

Α ρε φιλε, πρεζάκια μας έχεις καταντήσει!
Καλους δρόμους να έχεις

Send from RAZR Tapatalk

[nkavoura1970]

Τα τελευταια 370 χωματινα χιλιομετρα μετα το Yagodnoye ειναι μια τυπικη, βαρετη διαδικασια, με την κυκλοφορια να επιστρεφει στο δρομο και το υπεροχο, μαυρο χωμα να εξαφανιζεται. Τα τελευταια 120 χιλιομετρα για το Magadan ειναι ασφαλτος. Ασχημος στην αρχη, αλλα οσο παει βελτιωνεται. Οδηγω αφηρημενα, αργα οπως παντα, πιανω τον εαυτο μου να μην θελει να τελειωσει η διαδρομη κι ας μην εχει τιποτα καινουργιο να μου προσφερει. Ετσι γινοταν και στους αγωνες enduro, στον τελευταιο γυρο και αφου περουσα τις οποιες δυσκολιες, με την προυποθεση παντα, πως τα "καπελα" δεν με εβγαζαν εκτος αγωνα. Το ματι μου πεφτει στις πινακιδες που μετρουν την αποσταση απο το Γιακουτσκ, στα δεξια του δρομου και μου κρατουν συντροφια εδω και τεσσερις μερες (ετσι κι αλλιως ο χιλιομετρητης εχει παψει να δουλευει προ πολλου). Αισιως, εχουμε φτασει στο 1978, αυτοματα το μυαλο μου γυρναει πισω στα πρωτα μαθητικα χρονια. Αναρριγω. Το ταξιδι αποκτα νεο ενδιαφερον, προσπαθω να θυμηθω κατι απο εκεινη τη χρονια, πρωτη μου χρονια στο δημοτικο σχολειο. Θα προσπαθησω να κανω ενα γρηγορο flash back της ζωης μου απο τοτε και μετα, μεχρι σημερα. Και εχω μονο 35 χιλιομετρα για να το καταφερω, ενα χιλιομετρο για καθε χρονο. Τα ξεγνοιαστα χρονια, ο αγωνας για την πρωτια, τα ανεμελα καλοκαιρια, οι αληθινες φιλιες. Αισθανομαι να αφηνω κενα, τα χιλιομετρα περνουν γρηγορα. Με 80 χλμ/ωρα, εχω λιγοτερο απο ενα λεπτο για καθε χρονο, αλλα συνεχιζω με τον ιδιο ρυθμο. Τα πρωτα σκιρτηματα, οι πρωτες απογοητευσεις, τα χρονια της ευημεριας, οι πρωτες ανησυχιες για το μελλον, οι τσακωμοι με το γερο μου, τα μηχανακια. Εδω πρεπει να γινει μια σταση αλλα ο δρομος δεν το επιτρεπει, τα κολωνακια τρεχουν γρηγορα το ενα μετα το αλλο. Η πινακιδα με το 1994 πρεπει να ηταν πεσμενη. Καλυτερα. Η αχρηστη χρονια του στρατου. Η Νικολεττα. Τα χρονια της δουλειας μετα. Τα περισσοτερα αλλα τα πιο φτωχα σε θυμησες. Η μπονους ή γκρινια. Ευτυχως ειχαν αρχισει τα ταξιδια και προσπαθω να θυμηθω τους προορισμους. Στο 2025 μπαινω στο Magadan. Στον κλειστο ορμο Nagayevo Bay που παγωνει το χειμωνα, μικρα κομματια παγου πλεουν ακομα. Ουτε στο Longyearbyen στα Svalbard δεν ειχαμε δει, κοντα 80 μοιρες γεωγραφικο πλατος, αλλα τοτε ηταν Αυγουστος. Κανει ψυχρα, αν και δεκα το βραδυ, ο χλιαρος ηλιος συνεχιζει το ταξιδι του στον ουρανιο θολο. Παει κι αυτο, σκεφτομαι, καθως κατεβαζω τα πραγματα, στο παρκινγκ του ξενοδοχειου ΟΚΕΑΝ.

[dimitrisgsx1400]

[mio]

Απλά respect, για το ίδιο το ταξίδι αλλά και το ταξίδι μέσα σου....αυτό που όλοι αναζητάμε πέρα απο εικόνες, εμπειρίες και το αυτάρεσκο μότο "ήμουν κι εγώ εκεί". Καλή συνέχεια!

[KostasGSA]

Μπράβο ρε φίλε,δεν έχω διαβάσει κάτι παρόμοιο...
Ο αυθορμητισμος των ποστ ειναι που τα κάνουν τόσο μοναδικά!

Καλή συνέχεια...

[dskazas]

RESPECT!!! Καλή συνέχεια...

[vassilis68]

Καλή συνέχεια.

[sakisjot]

το motodiadromes σε περιμένει με το καλό νίκο...

[zissimo]

Φιλε ολα καλα ??