Στο Magadan, μεσω ...Μογγολιας !

[forester]

Αρχική Δημοσίευση από jmar

Φιλε μας εχεις πριζωσει με την καλη εννοια παντα, αφου δειχνω τις εικονες σε φιλη μου Ρωσιδα απο τον Καυκασο και δακρυζει....μου λεει αν ποτε πας πες μου να σου μαθω καποια βασικα της γλωσσας, εισαι ενας λογος να θελω να αλλαξω την GS1200 με το GS 800 γιατι απ οτι καταλαβα ο 21 τροχος ειναι το κατι αλλο για το χωμα (το χω καταλαβει βεβαια και με τους κουζουλους που εχουμε εδω στην Κρητη yns Markas )

Συνεχισε να μας ταξιδευεις

Βαλε 21' στο 1200
Πιο φθηνα θα σου ερθει

[aeriko]

Απίστευτα μέρη και διαδρομές. Απλά ένα ακόμη μπράβο.

[Gasgs]

Μπράβο φίλε μας ταξιδεύεις

[man gs]

Νικολα υπομονη εχουμε μπολικη, αρκει να μας υποσχεθεις οτι θα εχουμε ακομα αρκετο υλικο απο ενα τοσο ονειρεμενο ταξιδι.

Ελπιζω καποιο μελος της παρεας μας, καποτε να χρειαστει τοσες πληροφοριες και συμβουλες που θα εχει να δωσεις

Ευχαριστουμε και παλι

[nkavoura1970]

Ήταν ένα από τα πράγματα που με ρώτησαν οι Γερμανοί, στην πρώτη ακόμα συνάντησή μας, κάπου στα Ουράλια. Αν είχα, δηλαδή, τακτοποιήσει το θέμα της μετάβασής μου από το Magadan σε Μόσχα ή Vladivostok. «Leaving Magadan is a little bit tricky», είπε ο Andreas και η κουβέντα έληξε εκεί. Ένα μήνα μετά, ήταν η σειρά μου να διαπιστώσω «ιδίοις όμμασι», πως ένα αρκετά περίπλοκο και σίγουρα το ακριβότερο πράγμα για ένα ταξιδιώτη στο Magadan, είναι η …απόδραση από το Magadan.

[nkavoura1970]

Ταξιδεύοντας όλα αυτά τα χρόνια, έχω συναντηθεί αρκετές φορές με Γερμανούς μοτοσυκλετιστές, όλο και κάποια πληροφορία θα ανταλλάξουμε περιμένοντας στα σύνορα. Δεν μπορώ να κρύψω την εκτίμησή μου για την οργανωτική τους αρτιότητα όπως αυτή μεταφράζεται στο ταξίδι, αν και έχω πολύ περισσότερα αρνητικά να τους προσάψω ως ράτσα. Στέκονται υπομονετικά στο γκισέ, ακόμα κι έξω από ένα άδειο παράθυρο, αδιαμαρτύρητα. Κι όταν τελειώσει το τσάι κι εμφανιστεί ο βαριεστημένος υπάλληλος έχουν τα πάντα, ότι μπορεί να διανοηθεί κι ο πιο διεστραμμένος χαρτογιακάς. Ανοίγουν τις αποσκευές τους και βγάζουν από μέσα το φάκελο που τα έχει όλα. Κοπιαρισμένα και μεταφρασμένα, δεν υπάρχει περίπτωση να καθυστερήσει το ταξίδι τους από γραφειοκρατικό κώλυμα. Και τα λέει αυτά ένας που θεωρείται οργανωτικός τύπος και που με επιμέλεια προετοιμάζει το ταξίδι του μήνες ολόκληρους. Ήταν μέρες τώρα που έρχονταν στο μυαλό μου εκείνα τα μισόλογα και δεν με άφηναν να χαρώ τις στιγμές, να απολαύσω το «θρίαμβο». Ε, λοιπόν είναι αλήθεια, αν πιάσετε κανένα …tricky στα λόγια των Γερμανών, ετοιμαστείτε για ιστορίες σοβιετικής γραφειοκρατικής τρέλας.

[nkavoura1970]

Η Κυριακή, πρώτη μέρα στο Magadan, ήταν όμορφη όπως όλες οι Κυριακές όταν δεν έχεις δουλειά (ή σχολείο) την επόμενη. Ο κόσμος ήταν στους δρόμους, το Πάρκο Πολιτισμού και Διασκέδασης Μαξίμ Γκόρκι γεμάτο και η πόλη, που χτίστηκε από φυλακισμένους το 1939 για να καλύψει τις ανάγκες των GULAG της περιοχής, αμφισβητούσε έντονα τον τίτλο που τη συνόδευε ως η «Πύλη για την Κόλαση».

[nkavoura1970]

Δευτέρα πρωί φόρτωσα κανονικά, έχοντας τη βεβαιότητα ότι θα έβρισκα εύκολα μια μεταφορική εταιρεία που θα αναλάμβανε την αποστολή της μοτοσυκλέτας στο Vladivostok. Το απόλυτο χάος που συνάντησα στο λιμάνι τριγυρνώντας από πόρτα σε πόρτα, το καράβι που ακόμα δεν είχε φτάσει και η πληροφορία πως η μηχανή πρέπει να μπει σε μικρό (20ft) container αντί του ποσού των 1.100$ με έκαναν να αναπροσαρμόσω, αναγκαστικά, όλα μου τα πλάνα και το μεσημέρι της ίδιας μέρας να αραδιάζω και πάλι τα πράγματα στο δωμάτιο του (πανάκριβου) «OKEAN».

[nkavoura1970]

Τα λόγια ενός τύπου πως «…δεν θα τα καταφέρεις μόνος σου, απευθύνσου καλύτερα σ’ ένα ναυτιλιακό πράκτορα…», μ’ έφεραν το ίδιο απόγευμα στο γραφείο της Olga Izotova, στην ulitsa Lenina, προσπαθώντας να μαντέψουμε την ακριβή ημερομηνία άφιξης του πλοίου και να ανακαλύψουμε τρόπους ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που τελείως ανέλπιστα προέκυπταν. Στην απορία της γιατί ήρθα μόνος στο Magadan και όχι με μια ομάδα μοτοσυκλετιστών, ώστε να μοιραστούμε το κόστος του container, δεν είχα πειστική απάντηση να δώσω. Τι να της πεις, τώρα…

[nkavoura1970]

Πέρασαν γρήγορα οι επόμενες μέρες, με τόσες έγνοιες που είχα ούτε που κατάλαβα πώς. Τα 30$ που πλήρωσα στην Olga για να τακτοποιήσει την όλη διαδικασία (και κυρίως για να διεκπεραιώσει τη χαρτούρα που απαιτούνταν), ήταν ίσως, το πιο ανταποδοτικό έξοδο όλου του ταξιδιού, χωρίς αυτά ακόμη θα παιδευόμουν. Το πρωί της Τρίτης κατεβήκαμε στο λιμάνι για να διευθετήσουμε μερικά ζητήματα με το ρώσικο τρόπο. Παρεμπιπτόντως, είναι ακριβώς ίδιος με τον ελληνικό. Με 40$ ο υψηλόβαθμος κύριος Alexander θα έπειθε τον καπετάνιο να ανεβάσουμε τη μοτοσυκλέτα στο κατάστρωμα, κάνοντας τη χρήση του container περιττή πολυτέλεια. Η Τετάρτη πέρασε συμπληρώνοντας (…η Olga), υπηρεσιακές φόρμες και περιμένοντας emails επιβεβαίωσης. Μετά πήραμε σβάρνα τα γραφεία για να τα καταθέσουμε. Στο ενδιάμεσο κουβεντιάζουμε διάφορα, οι περισσότερες αποστολές στο «Δρόμο των Οστών» έχουν περάσει από το γραφείο της. Μέχρι και στην Alaska μπορεί να στείλει container, ρούβλια να υπάρχουν. Την Πέμπτη καταθέσαμε το τραπεζικό έμβασμα στη ναυτιλιακή εταιρεία. Το ποσό των 1.100$ είχε γίνει 250$, καθόλου άσχημα, έτσι δεν είναι; Την Παρασκευή ανέβασαν τη μηχανή στο vessel «Anatoliy Torchinov», που από τα ξημερώματα ήταν δεμένο στην αποβάθρα και ξεφόρτωνε. Ten dollars ζήτησε ο Vladimir για να οδηγήσει και να φορτώσει τη μοτοσυκλέτα στο πλοίο καθώς το κύριο τμήμα του λιμανιού θεωρείται border zone στο οποίο δεν είχα πρόσβαση. Πως έγιναν τα πράγματα πίσω από τον ψηλό τοίχο, ποτέ δεν θα μάθω. Τώρα, πάντως, ήμασταν έτοιμοι να τακτοποιήσουμε και τη δική μου αναχώρηση.