z_atomic_land = mission 1

[dim orestiada]

μπραβο Ζηση πολυ ωραιες φωτο κ τελεια παρουσιαση. αντε κ στα επομενα..

[lobo]

Μπράβο Ζήση, πολύ ωραία αφήγηση, φοβερές φωτογραφίες!!! Μεγάλο RESPECT!!

Καλές γιορτές με υγεία και πολλά χιλιόμετρα!!!

Αναμένουμε τη συνέχεια!!! :sm5:

[z_atomic]

Αρχική Δημοσίευση από dim orestiada

μπραβο Ζηση πολυ ωραιες φωτο κ τελεια παρουσιαση. αντε κ στα επομενα..

Αρχική Δημοσίευση από lobo

Μπράβο Ζήση, πολύ ωραία αφήγηση, φοβερές φωτογραφίες!!! Μεγάλο RESPECT!!

Καλές γιορτές με υγεία και πολλά χιλιόμετρα!!!

Αναμένουμε τη συνέχεια!!! :sm5:

Καλή χρονιά παιδιά και να είμαστε υγιείς να απολαμβάνουμε τις βόλτες μας.
Ευχαριστώ για τα σχόλια.


P.S. Η 5η ημέρα σε λίγη ώρα

[z_atomic]

Ημέρα 5: Τρίτη 09/08/11
Στόχος: Bolzano - Arona (Lago Maggiore)

Briefing



Χάρτης


09-08-11-bolzano - arona - Google Maps


Κεφάλαιο 1: Bolzano - Lago Di Santa Giustina

Η μεγαλύτερη σε χρόνο διαδρομή όλου του ταξιδίου. Το σίγουρο είναι ότι θερμοκρασίες κάτω από 10 βαθμούς θα αποτελούσαν παρελθόν πια.
Ξύπνησα τόσο ήρεμος όσο ποτέ. Σήμερα, μετά από τρεις ημέρες, έπρεπε να αφήσω το Hotel Eberle και το Bolzano.
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Ο πυρετός είχε εξαφανιστεί και πηγαίνοντας για πρωϊνό πρώτη φορά αντίκρυσα τους Δολομίτες από το ξενοδοχείο. Υπέροχη εικόνα για αποχαιρετισμό

Φωτό 5-1 εως 3: Οι Δολομίτες μου αποκαλύφθηκαν από μακριά την τελευταία ημέρα στο Bolzano

Με ανάμικτα συναισθήματα φόρτωσα την Piouzi, χαιρέτησα το φιλικότατο προσωπικό του άριστου ξενοδοχείου Hotel Eberle και ξεκίνησα για θερμότερα κλίματα.
Η διαδρομή μέχρι το Passo della Mendola (μου θυμίζει κάτι με ....μέντολες αλλά δεν είναι της παρούσης) είναι γεμάτη από απίστευτες φουρκέτες, όμορφη γενικά χάραξη δρόμου, πυκνή βλάστηση και δροσιά σε σχέση με τα καυτά αυγουστιάτικα πεδινά. Απόλυτα τουριστικό μέρος με πολύ όμορφα κτίσματα. Δεν ξόδεψα πάνω από 10 λεπτά για στάση εκεί.

Φωτό 5-4 εως 8: Passo della Mendola πιθανή πατρίδα των γνωστών.π.......ρια μέντολες

Ώρα για κατάβαση από το passo Mendola και πορεία προς Lago di Santa Giustina. Η κατάβαση αποτελούνταν από μια διαδρομή μέσα από πυκνό δάσος, σε στενό αλλά καλής ποιότητας δρόμο.
Με τις απουσίες του πυρετού και της βροχής είχα ξεχάσει ότι υπήρχε και ο Δίας στο κόλπο ακόμη. Νόμιζα ότι τον είχα αφήσει πίσω μου στο Passo Stelvio. Όντως εκεί είχε μείνει να αράξει, αλλά φρόντισε να μου στείλει αντιπρόσωπο να μου δυσκολέψει λίγο την ημέρα.
Απολαμβάνοντας λοιπόν την "νορμάλ" θερμοκρασία, τον ήλιο, τις μυρωδιές του δάσους και το περιβάλλον, είχα ανοικτό το κράνος για να αντιλαμβάνομαι καλύτερα τα πάντα.
Ξάφνου μια μαύρη κουκίδα με πλησιάζει με 80χλμ/ώρα. Δεν πρόλαβα να το σκεφτώ. Με αγάπησε και σφήνωσε ανάμεσα στη φαβορίτα μου και το κράνος. Για κάποιον ανεξήγητητο λόγο, άρχισε να με "τσιμπάει" τουλάχιστον 4-5 φορές.
Για να μην δω την αφίσα στο επαρχιακό δίκτυο της Ιταλίας με τίτλο " ο νέος Κόκκοτας (one sided) ήρθε στην πόλη μας για μία και μοναδική εμφάνιση" και με φωτό ανφας το κεφάλι μου βγάζοντας το κράνος , έπρεπε να σταματήσω κάπου, αλλά είχε δέντρα ακριβώς στην άκρη του δρόμου και από πίσω μου έρχονταν ένας κ@υλόγκαζος φορτηγατζής.
Η μαρκίζα με φωτό την φαβορίτα μου στην επαρχιακή ιταλομπουζουκλερί πλησίαζε επικίνδυνα. Έπρεπε να βρω ένα πλάτωμα επειγόντως. Μετά από 1-2 χιλιόμετρα σταμάτησα στην άκρη και βγάζω το κράνος.
Οι 4-5 "τσιμπιές", έγινα 7-8 σίγουρα και ο πόνος στην αριστερή φαβορίτα ήταν εκνευριστικός. Τελικά το φαρμακείο αποδείχτηκε το πιο χρήσιμο gadget σε όλο το ταξίδι μου. Μισό κιλό fenistil στο μισό πρόσωπο και φύγαμε......
........όοοοοοχι περίμενε.......... πριν πνίξεις την καημένη την σφίγγα σε fenistil............
Η απεσταλμένη του Δία με σκοπό να μου χαλάσει τη μέρα....δεν τα κατάφερε, καθώς ο αχαλίνωτος έρωτας της με τη φαβορίτα μου, και τα συνθλιμένα της οπίσθιά της στο εσωτερικό του κράνους περιόρισαν τη δράση της

Φωτό 5-9 :
Μια μέλισσα (σφίγγα για την ακρίβεια) τον Αύγουστο

Η συνέχεια της διαδρομής ήταν εξίσου όμορφη μέχρι τη λίμνη, αλλά η μετατροπή του πόνου σε πρήξιμο και ελαφριά φαγούρα, με απέτρεπε από το να απολαύσω στο έπακρο τις εικόνες γύρω μου. Για 10η φορά το λέω......δεν υπήρχε περίπτωση να χαλάσω την διάθεσή μου.
Το gps σωστά με πήγε από τη βόρεια πλευρά της λίμνης (συντομότερη απόσταση), όμως διαπίστωσα ότι είχα χάσει αρκετή από την παραλίμνια διαδρομή. Από την άλλη, μου βγήκε σε καλό, γιατί το ταξίδι μου ήταν αρκετά μεγάλο ήδη εκείνη την ημέρα και δεν με έπαιρνε για χρονοβόρες περιηγήσεις.

Φωτό 5-10 εως 11: Στο βάθος η λίμνη Lago di Santa Giustina

Φωτό 5-12 εως 13: Στον οικισμό Dres κοντά στην λίμνη

Κεφάλαιο 2: Lago Di Santa Giustina-Lago di Como - Lugano

Τα επόμενα χιλιόμετρα θα ακολουθούσαν μια φανταστική κοιλάδα που αποτελούνταν κυρίως από παραθεριστικούς οικισμούς. Στάσεις στο χωριό Mezzana, και στο Passo del Tonale

Φωτό 5-14 εως 17: Στον χωριό Mezzana

Φωτό 5-18 εως 23: Στο Passo del Tonale

Επόμενη στάση Ponte di legno. Δημοφιλές θέρετρο για σκι, της Λομβαρδίας. Προσωπικά 2-3 μέρες σε ένα σαλέ την στιγμή που πέρασα, δεν θα με χαλούσαν. Η απόλυτη χαλάρωση.
Καφέ και Pannini (που να βρίσκεται άραγε ο Ισαάκ για να πάρουμε δυνάμεις. Έχει ακόμη αρκετά χιλιόμετρα με χαμηλό όριο ταχύτητας.

Φωτό 5-24 εως 31: Στο θέρετρο Ponte di legno

Η Lago di Como περιμένει, αλλά η κίνηση είναι ανυπόφορη τώρα. Τα φορτηγά δεν κάνουν καθόλου στην άκρη για να περάσεις. Το ότι πήγαινα σιγά μου έδωσε τη δυνατότητα να απαθανατίσω ένα πολύ όμορφο χωριό. Την Sirta .

Φωτό 5-32 εως 34: Πανέμορφο χωριό - Sirta

Μετά από είκοσι λεπτά, επιτέλους βγήκα από την ατελείωτη κοιλάδα. Μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν ήδη περάσει έξι ώρες απίστευτης διαδρομής.
Η θερμοκρασία ανέβηκε πια και το μάτι που είχε συνηθίσει στα ορεινά πράσινα καρέ, ξαφνιάστηκε από το ποσοστό της μπλε εικόνας.

Φωτό 5-35 εως 40: Με Μπλε και Πράσινους κόκκους

Φωτό 5-41 εως 42: F@cking tired

Ωραία η Lago di Como αλλά δεν ήταν ούτε ο στόχος, ούτε ο πόθος μου. Η ταλαιπωρία με βρήκε εκεί που δεν την περίμενα. Από την Lago di Como στο Laguno.
Δύο μεγάλα λεωφορεία, με αντίστοιχα μεγάλο φορτίο τουριστών αποφάσισε να κινηθεί στα στενά δρομάκια που συνδέουν τις 2 λίμνες. Σε ορισμένα σημεία που περνούσαν μέσα από οικισμούς, χωρούσαν να περάσουν μόνο αυτά, με αποτέλεσμα σε πολλά σημεία να δημιουργούν τρελό μποτιλιάρισμα. Ακόμη και εγώ δεν μπορούσα να τους προσπεράσω.
Όπως και οι φορτηγατζήδες έτσι και αυτοί δεν σε άφηναν να προσπεράσεις με την καμία. Είχε τρελή ζέστη πια. Εγώ ερχόμενος από πιο ψυχρά μέρη φορούσα αρκετά layers για να βρίσκομαι σε στάση. Και η Piouzi είχε ανεβάσει θερμοκρασία κοντά στο μέγιστο. Δεν είχε και Parking να σταματήσω.
Εμπρός λεωφορεία, δεξιά τοίχος και αριστερά μποτιλιάρισμα. Έκανα την απέλπιδα προσπάθεια να προσπεράσω τα λεωφορεία. Κανείς δεν έκανε στην άκρη και μάλιστα οι απέναντι όρμησαν προς τα πάνω μου να μου κλείσουν το δρόμο. Και τότε άρχισε η σουρεάλ κατάσταση.
Ήταν η πρώτη φορά που έχασα την ψυχραιμία μου σε όλο το ταξίδι. Ο οδηγός του λεωφορείου είχε βγάλει το κεφάλι έξω από το παράθυρο και μου τα έχωνε, ενώ τόση ώρα με "έκλεινε".
Μια αντιπαθητική εκκολαπτόμενη πεθερά κάποιου δύσμοιρου Ιταλού (μάλλον), από το απέναντι ρεύμα κυκλοφορίας, άρχισε να βρίζει, με ρυθμό ξανθιάς βυζαρούς τηλεπαρουσιάστριας σε κυριακάτικο βραδινό show της RAI UNO. Φορτώνω άσχημα. Αυτοί με έβριζαν στα Ιταλικά και εγώ στα Ελληνικά...και άκρη δεν βγάζαμε.
Θα δοκιμάσω λέω τα γιουγκοσλάβικα που λέει ο κυρ Ηλίας, ο πατέρας του φίλου μου του Νίκου Κ., μπας και συνεννοηθούμε. Απευθυνόμενος στον οδηγό του λεωφορείου του λέω "αυτή η κ@@@ολα φταίει, που μου έκλεισε το δρόμο, γ@μώ τον antihristoc (αντιχριστότσ).
Ξαφνικά σταμάτησαν να με βρίζουν και κατάλαβαν ότι δεν είμαι Ιταλός και τσάμπα η μίρλα. Με άφησαν να περάσω, με στυλ λες και μου παρείχαν δάνειο συνοδεία μνημονίου.
Με αυτά και με αυτά έφτασα στο Lugano. Πολύ κοσμοπολίτικο για τα γούστα μου....ουστ βρωμοελβετοί

Φωτό 5-43 εως 49: Στάση Lugano για "ψύξη" της Piouzi και δικής μου

[

Φωτό 5-50: Ο "παππούς" ήταν ο μόνος άνθρωπος που μου χαμογέλασε στο Lugano. Οι υπόλοιποι ήταν διακοπές με φάτσες ξυνισμένες......

Δεν την χώνεψα καθόλου αυτή την πόλη. Αν δεν είχε ανεβάσει θερμοκρασία η Piouzi δεν θα σταματούσα ούτε λεπτό, στο αποστειρωμένο καχέκτυπο του Μονακό.
Πολύ φιγούρα, μηδέν ζεστασιά. Από τα πιο αντιπαθητικά μέρη που επισκέφτηκα στη ζωή μου. Δεν θέλω να ξαναπατήσω εκεί. Αφού δεν την πάλευα στην κυριολεξία, βγαίνουμε για να συνεχίσουμε τη διαδικασία ψύξης έξω από την πόλη δίπλα στη λίμνη.

Φωτό 5-51 εως 55: Στάση εξω από το Lugano για να "ανάσες"

Κεφάλαιο 3: Lugano - Arona (Lago Maggiore)

Υπολείπονταν πια το τελευταίο δίωρο οδήγησης μέχρι την Arona. Η διαδρομή δίπλα από την Lago Maggiore ήταν η ανταμοιβή μου για την ταλαιπωρία στο Lugano.
Απίστευτη πορεία μέσα από στενό επαρχιακό δρόμο, χτισμένο δεξιά και αριστερά από "πράσινους" ευωδιαστούς τοίχους που διακόπτονταν πότε - πότε από μπλε κομμάτια λίμνης (της πιο μεγάλης και όμορφης από τις τρεις "γειτόνισσες").
Χωρίς κίνηση, χωρίς φασαρία, χωρίς διασταυρώσεις....παρά λίγα μικρά χωριά στις όχθες ήσυχα και αυτά, σαν τα νερά της λίμνης. Είχα να δω τόσο ηλιόλουστο τοπίο, από την Πάτρα φεύγοντας.

Φωτό 5-56 εως 60: Παραλίμνιο ήσυχο ηλιόλουστο χωριό.

Είχα συμπληρώσει δέκα (10) ώρες ταξιδεύοντας με ελάχιστες μικρές στάσεις. Ότι δεν κατάφεραν το κρύο, η βροχή, το χαλάζι και οι ορεινές διαδρομές τις προηγούμενες ημέρες, το πέτυχαν η ζέστη παρέα με το Lugano. Παρόλα αυτά το ξενοδοχείο (Hotel Ristorante San Carlo) στην Arona, ήταν ότι έπρεπε.
Αφού τακτοποιήθηκα στο δωμάτιο κατέβηκα Aron(α) - Aron(α) στο εστιατόριο. Πάλι πείνα....αρκετή. Η θέα απερίγραπτη με έκανε να ξεχαστώ λιγάκι όπως και η πανίδα της περιοχής, μέχρι να έρθουν τα πιάτα.

Φωτό 5-61 εως 62: Θέα ξεκούρασης στο ξενοδοχείο

Φωτό 5-63 εως 64: Περιμένοντας τα πιάτα (αγναντεύοντας την πανίδα)

Το φαγητό ήταν εξαιρετικό και αρκετό και σε συνδυασμό με την κούραση, φώναξαν το σερβιτόρο επειγόντως για το λογαριασμό.

Φωτό 5-65 εως 66: Όταν με βλέπεις και τραβάω τέτοιες φωτό...βάλε με για ύπνο

Φωτό 5-67: Pouring moon and lights in the Lake

Για ύπνο γρήγορα.

Το βίντεο της ημέρας

Περιλαμβάνει όλα τα video, που μαγνητοσκοπήθηκαν και φωτογραφίες της ημέρας (επιλέξτε την high definition 1080p προβολή κάτω δεξιά στο παράθυρο του youtube.... αν κολλάει επιλέξτε χαμηλότερη ανάλυση).


Συνεχίζεται...................................................................

[z_atomic]

Ημέρα 6: Τετάρτη 10/08/11
Στόχος: Arona - Firence
Κεφάλαιο 1: Arona - Genoa

Briefing
τέλος οι αμερικανιές...εξευρωπαϊσμός πια

Αφετηρία: Arona (It)
Ενδιάμεσος προορισμός: Cinque Terre
Τελικός προορισμός: Firence (It)
Απόσταση: 510Km
Χρόνος ταξιδίου: 6 ώρες

Χάρτης

Ημέρα 6: Arona - Firence

Γνώριζα ότι και αυτή η ημέρα θα είχε πολλά χιλιόμετρα μετακίνησης, παρά περιήγησης. Γνώριζα επίσης, ότι η παραμονή μου δίπλα στη λίμνη θα διαρκούσε μόνο για την διανυκτέρευση και το πολύ για κανένα δίωρο το πρωί, περπατώντας στον οικισμό San Carlo στα περίχωρα της Arona, που βρίσκονταν το ξενοδοχείο.

Φωτό 6-1: Ο San Carlo





Φωτό 6- 2 εως 6-7: Βολτάρωντας στο San Carlo

Λίμνη Μaggiore

Η "Μεγάλη Λίμνη" είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλίας και εντοπίζεται στα νότια των Άλπεων.Έχει έκταση 213 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μέγιστο μήκος 54 χλμ και μέγιστο πλάτος 12 χλμ.
Τροφοδότες ποταμοί είναι οι Ticino, Maggia, Toce και Tresa. Συνδράμουν επίσης οι ποταμοί Verzasca, Giona και Cannobino.
Στα νότια της λίμνης (ακριβώς απέναντι από την Arona), δεσπόζει το κάστρο Rocca Borromeo. Η αρχική κατασκευή του χρονολογείται στο δέκατο αιώνα και είναι ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα της Λομβαρδίας. Η σημερινή του μορφή (τείχη), διαμορφώθηκε αιώνες αργότερα, όταν και ανακατασκευάστηκε από τις οικογένειες Visconti και Della Tore. Σε συνδυασμό με το κάστρο Rocca di Arona, αποτελούσαν τον κύριο στρατηγικό άξονα για τον έλεγχο της λίμνης Maggiore. Η θέση του, επέτρεπε τον οπτικό έλεγχο για εισβολείς τόσο από βορρά (Άλπεις) όσο και από το νότο. Η κυριότητα των δύο κάστρων, ανήκει από το 1449 μέχρι και σήμερα στην οικογένεια Borromeo (απ΄όπου και η ονομασία του).
Η Maggiore αποτελούσε την κύρια "οδό" μεταφοράς γρανίτη και μάρμαρου, για την κατασκευή των μεγάλων κτιρίων του Μιλάνου. Αρκετά με τα ιστορικά.

Είχε έρθει η ώρα να φύγω (ακόμη δεν έφτασα) από την Arona. Ήταν απλά ο ενδιάμεσος σταθμός μου για την Firence. Άφησα ανοιχτούς λογαριασμούς με τη Lago Maggiore, κάτι που μου δίνει όλες τις δικαιολογίες για να την ξαναεπισκεφτώ.

Φωτό 6-8 έως 6-13: Lago Maggiore (όπως φαίνεται από το ξενοδοχείο)















Φωτό 6-14 έως 6-15: Rocca Borromeo







Φωτό 6-16: Και μια πανοραμική

Το ξενοδοχείο ήταν αρκετά καλό για την τιμή του. Η θέα ότι έπρεπε για να ξεκινήσει καλά η μέρα και η Piouzi ξεκούραστη και φορτισμένη, μετά από πολλές μέρες με ήλιο από πρωί-πρωί. Ξαφνικά άρχισα να συνειδητοποιώ ότι έκανα καλοκαιρινές διακοπές.....

Φωτό 6-17 εως 6-20: Η αυλή του ξενοδοχείου

Μετά από την διαδρομή Ancona - Bolzano, ήταν η πρώτη φορά μετά από τόσες μέρες, που έπρεπε να ξαναμπώ στην Autostrada....και δεν γούσταρα καθόλου. Boring, boring, boring. Το απίστευτα ηλίθιο όριο των 130 που δεν το τηρείς αλλά δεν θες να το ξεπεράσεις και πολύ, γιατί δεν γνώριζα αν σου παίρνουν δίπλωμα σε περίπτωση τέτοιας παράβασης, σε σκότωνε. Ήθελα με ένα μαγικό τρόπο να φτάσω Genoa στο λεπτό, χωρίς να κάνω αυτή την άχρηστη διαδρομή. Όλα στο πρόγραμμα ήταν όμως και το αγνόησα ως ζήτημα. Στάση σε Autogrill για καφέ και το απαραίτητο κατούρημα. Το ζήτημα του tankbag όταν ταξιδεύεις μόνος, είναι μεγάλο. Έπρεπε να το παίρνω μαζί μου και για κατούρημα. Άντε κάνε παιχνίδι εσύ με ένα χέρι. Ο άνθρωπος τελικά όλα μπορεί να τα καταφέρει (μεγάλο κατόρθωμα).

Φωτό 6-21 : Autostrada (Autogrill)

Ένα κλασσικό λάθος που κάνω ακόμη και σήμερα, είναι το ότι όταν σχεδιάζω τις διαδρομές μου, ορίζω ως ενδιάμεσα σημεία πόλεις, ακόμη και αυτών που δεν θέλω να μπω στο κέντρο τους και απλά θέλω να περάσω απ' έξω. Το gps όμως, αυτόματα όταν δηλώνεις την πόλη, ως ενδιάμεσο προορισμό σου,σε οδηγεί στο κέντρο της. Έπρεπε να τις τροποποιώ ελαφρώς. Έτσι συνέβη και με την Genoa. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση το πλήρωσα ακριβά. Καθώς είναι πολυσύχναστο λιμάνι, σφίζει από κίνηση στην οποία μπλέχτηκα την χειρότερη ώρα της ημέρας..ντάλα μεσημέρι. Μπαΐλντισα και σταμάτησα κάπου που δεν θυμάμαι αν ήταν κέντρο, για να πιω νερό. Συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει 40 λεπτά από τη στιγμή που εγκατέλειψα την autostrada για να διασχίσω την πόλη. Και το χειρότερο? Εκ πρώτης όψεως δεν μου άρεσε. Την εγκατέλειψα λοιπόν χωρίς φωτό.




Κεφάλαιο 2: Genoa - Cinque Terre

Ξανα στην Autostrada, και πορεία για Cinque Terre.

Cinque Terre είναι μια περιοχή που χαρακτηρίζεται ως απότομη πλαγιά, τύπου Σαντορίνης (ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα βέβαια), κατά μήκος της ακτογραμμής ανάμεσα από τη Genoa και τη La Specia. Αποτελείται από πέντε (5) χωριά Monterosso al Mare, Vernazza, Corniglia, Manarola και Riomaggiore. Τα πέντε χωριά, η ακτογραμμή, και οι πλαγιές πέριξ των χωριών αποτελούν τμήμα του Εθνικού Πάρκου Cinque Terre, το οποίο αποτελεί και μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Ενδιάμεσος σταθμός Levanto. Συμπαθητικό...μια φωτό και φύγαμε, έχει ζέστη.

Φωτό 6-22 : Levanto

Φεύγοντας από Levanto, ακολούθησα μια ορεινή μεν, παραθαλάσσια δε, διαδρομή. Η χλωρίδα θύμιζε Ελλάδα και ένιωθα οικεία...σαν να πήγαινα για μπάνιο, αλλά ντυμένος σαν αστροναύτης. Nevermind το gps για πρώτη φορά, αλλά χωρίς υπαιτιότητα κανενός μας, μπερδεύτηκε και εξέλαβε ως Cinque Terre το πάρκο και με πήγαινε στην κορυφή του βουνού.
Αποτέλεσμα έχασα τη διασταύρωση και ήταν πολύ μακριά πια για να γυρίσω. Αποφάσισα να ακολουθήσω την εναλλακτική πρόσβαση. Μέσω La Spezia. Δεν άργησα να δω τη θέα από τα "πεντοχώρια".

Φωτό 6-23 εως 6-29 : Cinque Terre

Φτάνοντας στα φημισμένα πεντοχώρια λοιπόν, με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Η μισή Ιταλία είχε "πλακώσει" στο συγκεκριμένο μέρος και η τροχαία είχε φροντίσει να περιμένει στην διασταύρωση. Πλησιάζοντας μου έκαναν διάφορα νοήματα του στιλ "αστο καλύτερα μην κατεβαίνεις κάτω" αν και δεν θα το επιχειρούσα να εισχωρήσω στα χωριά με τέτοια κίνηση. Είχε πια υπερβολική ζέστη και γω ήμουν ντυμένος Black Κnight. Και ήθελε και περπάτημα. Δε σφάξανε......Έφυγα για Firence διασχίζοντας την La Spezia

Φωτό 6-30 : Επιστρέφοντας La Spezia






Φωτό 6-31 εως 6-33 : La Spezia









Φωτό 6-34 : La Spezia (πανοραμική)

Κεφάλαιο 3: @Firence
Μετά από καμιά ώρα και κάτι επιτέλους έφτασα Firence. Ήθελα τόσο πολύ να συναντήσω το ντους για ώρες........Μετά από κανένα μισάωρο κάτω από τη "βροχή" της ντουζιέρας (αντιθετοαντίστροφο του βροχή "ντουζιέρα" που συνάντησα στις Άλπεις), φόρεσα άνετα παπούτσια και αποφάσισα να φάω επιτέλους εκτός ξενοδοχείου.

Φωτό 6-35 Στο σιδηροδρομικό σταθμό (συνεχίζονται οι αποτυχημένες προσπάθειες αξιοπρεπούς αυτοφωτογράφισης)




Φωτό 6-36 : Στο βάθος η Santa Maria Novella και πάνω αριστερά το Άγιο Πνεύμα

Παρά τα 500 και κάτι χιλιόμετρα της ημέρας, η βόλτα On foot ήταν ευεργετική. Μου θύμισε τις επισκέψεις μου στο Μιλάνο, που μου πρόσφεραν πάντα (για δικούς μου λόγους) την απόλυτη χαλάρωση, μόνο που από το σκηνικό έλειπε ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο. Αυτό που μετράει φυσικά είναι να κρατάμε μόνο τις ευχάριστες αναμνήσεις. Μόνο που εκείνη τη στιγμή το στομάχι μου προσπαθούσε μάταια να θυμηθεί την τελευταία ευχάριστη ανάμνησή του. Λύση ανάγκης....πίτσα (εύκολα -γρήγορα-πετυχημένα).

Έπρεπε και να την "κάψω" όμως. Με φόρα συνεχίζω την περιπατητική περιήγησή μου. Φτάνω στην Duomo (παντού στην Ιταλία υπάρχει μια). Προσπαθούσα να τραβήξω καμιά φωτό και να αυτοτραβηχτώ (δεν το ξαναγράφω αυτό ακούγεται kinky) φωτογραφία, ώσπου ακούω αναπάντεχα( Ελληνική διάλεκτο. Μ@@@κα λέω από μέσα μου, πλακώσαμε οι Ελληνάρες να φάμε τα τελευταία euros σε ταξίδια. Μιλήσαμε λίγο και προσφέρθηκε να με φωτογραφίσει ο άντρας / πατέρας της οικογένειας. Εμείς οι Έλληνες δεν μπορούμε να συνεργαστούμε ούτε εκτός Ελλάδας. Την έσκισε τη φωτό αλλά δεν πειράζει...ένας λόγος να την θυμάμαι.

Φωτό 6-37 : Επιτέλους η camera περισσότερο από 1 μέτρο μακριά μου

Οι πρωτεύουσες μεγάλων αυτοκρατοριών, βασιλείων, σουλτανάτων κλπ κλπ, χαρακτηρίζονται συνήθως από χλιδάτα κτίρια και όπως πάντα ένα επιβλητικό θρησκευτικό κτίσμα. Τις περισσότερες φορές η ανέγερση των κατασκευών αυτών διαρκούσαν δεκαετίες. Έτσι καταπολεμούνταν σε εκείνα τα χρόνια η ανεργία και οι ανταρσίες (να χεις δουλειά να μην σκέφτεσαι). Wondrers λοιπόν για να έχουμε ανάπτυξη = δουλειές = μίζες = φορολόγηση εισοδήματος = επιστροφή πλούτου πάλι εκεί από όπου πρωτομοιράστηκε........σας θυμίζει κάτι; Ενίοτε για να μην πω πιο συχνά, η χρήση δούλων έχριζε την κατασκευή ακόμη πιο οικονομική (μήπως να ανησυχούμε για το που παμε. Για τους θρησκευτικούς αρχηγούς δεν θα πω το ίδιο. Αυτοί δεν μοιράζουν ποτέ...όσα και να έχουν, ζητάνε πάντα και δεν θέλουν και έλεγχο - φορολόγηση. Φτάνει όμως με το πολιτικοθρησκευτικό μου παραλήρημα.

Φωτό 6-38 εως 6-42 : A wonder (of architecture), an internal peacemaker

Με αυτά και με αυτά, εμένα όλα αυτά τα κτίσματα, που ναι μεν τα θεωρώ εντυπωσιακά και ορισμένες φορές θαύματα μηχανικής και αρχιτεκτονικής, δεν με συγκινούν. Τουναντίον δίνω συνήθως περισσότερη προσοχή στα μεσοαστικά κτίρια και καμιά φορά και στα σπίτια "επιφανών" (δυστυχώς και αναπόφευκτα) οικογενειών, που παρέμειναν ερειπωμένα. Είναι πιο ειλικρινή τουλάχιστον απο τα συμβολικού τύπου τερατουργήματα. Είμαι ένα αστόπαιδο, που λέει και η φίλη μου η Ελένη Α. Θ.

Φωτό 6-43 : That's art




Φωτό 6-44 : Ghosts among us




Φωτό 6-45 εως 6-53: Σνομπάροντας τα "στημένα" αξιοθέατα

Φωτό 6-54: Το μαγαζί του Ιταλού θείου μου

Η πίτσα "κάηκε" όπως και η πατούσα από το πολύ περπάτημα. Είχα δύο χιλιόμετρα για επιστροφή και τα "καύσιμα" τελείωναν. Έπρεπε να επιστρέψω ξενοδοχείο για φόρτιση. Η επόμενη μέρα θα είχε επίσης ποδαρόδρομο.... καιρός να ξεκουραστεί και η Piouzi.

Το βίντεο της ημέρας

Σήμερα δεν έχει.............αύριο συνοψίζοντας τις 2 ημέρες

[teoo]

Αναμένουμε την συνέχεια !!!

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Αρχική Δημοσίευση από teoo

Αναμένουμε την συνέχεια !!!

+ 1200 !!!

[aleckan]

Τη συνεχεια! ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!

[phoenix]

το ξαναδιαβασα και παλι μπραβο

[z_atomic]

Αυτή την Πέμπτη 17/5/2012 φιλοξενούμαι ζωντανά στην εκπομπή "Όταν βγαίνουν τα κράνη" στο Motoradiostation MotorcycleRadio 20.00 - 22.00 όπου θα περιγράψω το ταξίδι του προηγούμενου καλοκαιριού με την Piouzi