Αστερούσια όρη, Κρήτη, σε 3 μονοήμερες εκδρομές

[saitman]

μπραβο ρε αρχοντα!!παλι ωραιες ειναι οι φωτο

[Markas]

Να είστε καλά παίδες, χαίρομαι που σας αρέσουν οι φωτογραφίες. Και οι τρεις εκδρομές που θα δείξω εδώ πιστεύω είναι όμορφες και σχετικά βατές. (η πρώτη ήταν πολύ βατή). Άμα θέτε πληροφορίες για τα μέρη ρωτήστε ελεύθερα. Και να πάτε και εσείς όσοι δεν έχετε πάει από εκεί, αξίζει, ειδικά όταν έχει καλή ορατότητα!

[Markas]

ΑΣΤΕΡΟΥΣΙΑ ΜΕΡΟΣ 2

Βόρεια, νότια, δυτικά, ανατολικά, κάτω αλλά και πάνω στο όρος Κόφινα!
Η εκδρομή μου έγινε στις 9/5/2010



Η ετοιμασία συμπεριλαμβάνει ντομάτες, τυρί, ελιές, αυγά, αμύγδαλα, zwan, παξιμάδι (έξω από μπολάκι, μέγα λάθος!) μερικά πορτοκάλια, καφέ και 2 μισογεμάτα κατεψυγμένα νερά (ολοκληρωτικά γεμισμένα με νερό ψυγείου πριν την αναχώρηση, βασικό αυτό). Η πρόβλεψη είναι να μη βρεθούμε σε μέρη με πολύ κόσμο και η πιθανότητα να μείνουμε νυστικοί ή διψασμένοι δε μας πολυενθουσιάζει.
Αναχώρηση στις 9 από Ηράκλειο και παίρνουμε δρόμο για Αγίους Δέκα. Από εκεί νοτιοανατολικά φτάνουμε Βασιλική. Η ορατότητα μάλλον κακή. Ένα σύννεφο σκόνης από τη Σαχάρα που είχε καλύψει την Κρήτη τις προηγούμενες μέρες δεν έχει ακόμα καταλαγιάσει εντελώς.


Λίγο χωματόδρομο μετά το χωριό με κατεύθυνση το φαράγγι της Τρυπητής και φτάνουμε στο χοιροστάσιο από όπου συνεχίζουμε το χωματόδρομο ανατολικά.( Σε αυτό το σημείο είχε ουσιαστικά τελειώσει το πρώτο μέρος της εκδρομής στα Αστερούσια). Οι δρόμοι στην περιοχή ήταν πολλοί και δαιδαλώδεις (με μερικούς να καταλήγουνε αρκετά χιλιόμετρα αργότερα σε αδιέξοδο όπως είχα δει στο Google Earth) και είχα την εντύπωση πως χάθηκα. Πολλές διασταυρώσεις και αρκετό μάντεμα αργότερα φτάνουμε σε ένα χωριό χωρίς πινακίδα (από την πλευρά που ήρθαμε). Μία κυρία στο χωριό μας γνωστοποιεί πως βρισκόμαστε στα Κουμάσα και πως ο σωστός δρόμος για Άγιο Ιωάννη βρίσκεται μπροστά μας (άσφαλτος).


Λόγω βαρεμάρας να βγάλω το χάρτη από τη μπαγκαζιέρα ακολουθούμε τις οδηγίες (και δεν πάμε 200 μέτρα πίσω να πάρουμε το σωστό χωματόδρομο από όπου ήθελα να πάω αρχικά). Εδώ φαίνεται με πράσινο ποια θα ήταν η «σωστή» διαδρομή. Όχι πως μας χάλασε όπως εξελίχθηκε η βόλτα δηλαδή…


Συνεχίζουμε λοιπόν προς Λούκια και από εκεί στρίβουμε στην πινακίδα προς Καπετανιανά.


Αρχίζει η ανάβαση προς Καπετανιανά. Η χαρά της φουρκέτας!




Στο βάθος ο κάμπος της Μεσαράς.












Ω ναι, ανέβαινε απότομα και είχε πολλή, μα πολλή φουρκέτα ο δρόμος…


Φτάνουμε στη διασταύρωση για Πάνω και Κάτω Καπετανιανά. 100-200 μέτρα πριν, έφτανε ο χωματόδρομος από Κουμάσα και έχει και σχετική πινακίδα (προς Κουμάσα). Γενικά όπως είδαμε και παρακάτω όποιος έβαζε τις πινακίδες θεωρούσε δεδομένο πως ο ταξιδιώτης θα έκανε τη διαδρομή από ανατολή προς δύση και έβαλε μόνο προς αυτή την κατεύθυνση τις πινακίδες… (έλεος!)


Στρίβουμε για Κάτω Καπετανιανά σε δρόμο αδιέξοδο όπως αποδείχθηκε. Όμορφο, ανακαινισμένο χωριό με τουριστικά, παραδοσιακά καταλύματα. Στο βάθος ο Κόφινας.




Πρώτο απρόοπτο, ακούω κάποιο θόρυβο σαν κουδούνισμα. Ύστερα από λίγο ψάξιμο βρίσκω πως μερικές από τις βίδες της ζελατίνας έχουνε λασκάρει. Κανένα πρόβλημα! Πάντα κρατάω μερικά βασικά εργαλεία και σε 5 λεπτάκια είμαστε έτοιμοι.

[Markas]

Πάνω Καπετανιανά (δεξιά) και Κάτω Καπετανιανά (αριστερά) . Λίγο μετά τα Πάνω στρίβουμε στην πινακίδα δεξιά για να πάμε στον Άγιο Ιωάννη (ευθεία πάει προς Μονή Κουδουμά).












Η χαρά της φουρκέτας πάλι, με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά έχουμε χώμα και στην άκρη το γκρεμό χωρίς κανένα εμπόδιο και αρκετές τυφλές στροφές. Αποτέλεσμα; Η μέση ωριαία πέφτει δραματικά και η κούραση αρχίζει να κάνει την εμφάνισή της.

[saitman]

την εχω κανει αυτη την διαδρομη και ειναι οντως η χαρα της φουρκετας!

[BillyGS]

Την έκανα την διαδρομή αυτή και αρκετές άλλες τον Άυγουστο του 2009 ψάχνοντας παραλίες.. τουρίστας στην πανέμορφη Κρήτη σας δεν ήξερα τι μπορεί να συναντήσω..ομολογώ πάντως πως κάτι διαδρομές μου έκοψαν την ανάσα μέχρι να σταματήσω στο κάθε προορισμό μου!

[Markas]

Οικισμός Αγίου Ιωάννη.


Φτάνουμε επιτέλους θάλασσα και σταματάω τη μηχανή σε μια ράμπα ανέλκυσης σκαφών. Από 700 περίπου μέτρα υψόμετρο σε μηδέν σε μισή ώρα (χαλαρής) φουρκετάδας.




Στη γωνία πάνω δεξιά διακρίνεται ο δρόμος που κατεβήκαμε.


Σταματάμε για ξεκούραση και καφεδάκι σε μια μικρή σπηλιά στη παραλία και σύντομα ξεκινάμε να εξερευνήσουμε τον οικισμό. Όταν κατεβαίναμε νωρίτερα από το βουνό ανακαλύψαμε δυστυχώς πως το πιο χαρακτηριστικό σημείο του οικισμού, η χερσόνησος, είναι ιδιωτική περιοχή με πέτρινα μπάγκαλοους και πύλη κλειστή (είσοδος από τον κεντρικό, λίγο πριν τον οικισμό). Με μεγάλη μας χαρά όμως ανακαλύψαμε πως έχουν αφήσει παραλιακά ένα ανηφορικό μονοπάτι για πεζούς μιας και ιδιωτικές παραλίες δεν υπάρχουν στην Ελλάδα μας. Όμως ο ποδαρόδρομος κάτω από τον ήλιο δε μας άρεσε ως ιδέα. Έτσι, έστω και ελαφρά δύσκολα, σκαρφαλώνουμε με τη μηχανή και μπαίνουμε στη χερσόνησο!


Το ξενοδοχείο είχε μερικά συνεργεία συντήρησης και κτισίματος που δε μας ενόχλησαν καθόλου ενώ κατά τα άλλα ήτανε ακόμα κλειστό. Η θέα προς τον οικισμό όμορφη, με τις σπηλιές στο βάθος να μου τραβάνε την προσοχή για περαιτέρω εξερεύνηση στο μέλλον.








Η σπηλιά στο βάθος φιλοξενεί ένα εκκλησάκι, τον Άγιο Αντώνιο. Υπάρχει μονοπάτι που συνδέει τον Άγιο Ιωάννη, Άγιο Αντώνιο και Μονή Κουδουμά παραλιακά (δρόμος δεν υπάρχει)




Λίγο πριν την είσοδο στον οικισμό και στο ύψος της πινακίδας του μονοπατιού υπάρχει μία παλιά καγκελόπορτα. Την ανοίγουμε και ψάχνουμε το δρόμο προς τις σπηλιές ανατολικά.


Νέα καγκελόπορτα λίγο αργότερα και πλέον μπροστά μας εμφανίζεται ο «Νονός» του οικισμού…


Η εγκαταλελειμμένη (αλλά συντηρημένη) μονή του Αγίου Ιωάννη.










Άπειρα σκαλίσματα βανδάλων επισκεπτών στις αγιογραφίες, όπου μπορούσε να φτάσει ανθρώπινο χέρι. Εδώ ένα από τα παλιά.




Εντυπωσιακό πως επιβίωναν άνθρωποι εδώ σε ένα μέρος αποκλεισμένο από παντού. Ο οικισμός και ο δρόμος είναι πρόσφατοι, η μονή όμως πολύ παλιά!


Επιστροφή στα βουνά με στόχο να φτάσουμε στη κορυφή του Κόφινα






Φτάνουμε στα Πάνω Καπετανιανά και στρίβουμε στην πινακίδα προς Μονή Κουδουμά. Μερικές εκατοντάδες μέτρα παρακάτω βλέπω δρόμο να στρίβει δεξιά προς μια στάνη (φαίνεται ο δρόμος δεξιά, που να το ξέραμε τότε που τραβούσαμε τη φωτογραφία ε; ). Εμείς συνεχίζουμε ευθεία. ΛΑΘΟΣ, όπως αποδεικνύεται! Αν πηγαίναμε δεξιά, θα φτάναμε πολύ σύντομα στην κορυφή ενώ τώρα έπειτα από μερικά χιλιόμετρα ο δρόμος παίρνει κατεύθυνση βόρεια .

[ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ]

Νικόλα ,

Ωραίες φωτό και όμορφη παρουσιάση.Νασαι πάντα καλά.

..και μιά απορία...."Μεχρι που θα φτάσεις άμα της φορέσεις
και χωμάτινα..?? "

[Markas]

Χεχε, μια ιδέα παίρνεις στο ταξιδιωτικό Βατοί Χωματόδρομοι άμα το διαβάσεις....
(πρώτη μου εκδρομή με χωμάτινα, πρώτη επαφή με χωμάτινα λάστιχα μέχρι τώρα γενικά...)

[Markas]

Αν και το τοπίο είναι ξερό βρίσκουμε κάθε λίγα χιλιόμετρα πηγές δίπλα στο δρόμο με καθαρό νερό, οι οποίες σχηματίζουν μικρά ρυάκια που εξαφανίζονται έπειτα από μερικά μέτρα στο έδαφος.






Αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πως κάτι δεν πάει καλά. Δοκιμάζουμε μερικούς παράδρομους αλλά καταλήγουνε σε αδιέξοδο. Συνεχίζουμε και φτάνουμε σε ένα ξωκλήσι που μας μπερδεύει ακόμα παραπάνω . Ελπίζαμε να είναι αυτό που φαίνεται δίπλα στο σωστό δρόμο στο χάρτη εκτός και αν είναι το άλλο που παραείναι βόρεια, πράγμα αδύνατο (τελικά το αδύνατο είχε συμβεί, είχαμε χαθεί).


Βλέπουμε ένα δρόμο να πηγαίνει νότια και ανηφορικά, οπότε ελπίζουμε να βρήκαμε επιτέλους μια λύση χωρίς να χρειαστεί να γυρίσουμε πάλι πίσω ντροπιασμένοι.


Η θέα τουλάχιστον αποζημιώνει την ταλαιπωρία μας. Στο βάθος φαίνεται ο δρόμος από όπου ήρθαμε.




Εγκαταλελειμμένος οικισμός Αγίου Νικολάου με τον ομόνημο ναό του Αγίου Νικολάου. Η Μονή του Κουδουμά είχε πολλά χτήματα και μοναχούς να τα καλλιεργούν στο χωριό μέχρι την εγκατάλειψή του κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Δρόμο προς τα εκεί δε βρίσκαμε από το σημείο που ήμασταν, αν και με κέντριζε η περιέργεια.


Ο δρόμος όσο πάει και χειροτερεύει αλλά τουλάχιστο πάμε προς τη σωστή κατεύθυνση.


Επιτέλους βλέπουμε την κορυφή του Κόφινα.


Προς μεγάλο μας εκνευρισμό βρίσκουμε πινακίδα προς Καπετανιανά από το συντομότερο δρόμο που εμείς είχαμε χάσει (είπαμε , οι πινακίδες φτιάχτηκαν για διαδρομή από ανατολή προς δύση , ποιος θα πάει πια ανάποδα. Ευθεία είναι ο δρόμος που ήρθαμε.


Ανεβαίνουμε την ανηφόρα και φτάνουμε γύρω στα 100 μέτρα χαμηλότερα από την κορυφή. Στάση κάναμε στο αριστερό από τα δύο δένδρα που φαίνονται στη ρίζα του βουνού.


Η Κική βρίσκει μια σκιά και ξαπλώνει αποκαμωμένη. Εγώ , αν και έχει πάει πλέον 2 το μεσημέρι και ο ήλιος καίει, ξεκινάω την ανάβαση για την κορυφή. Το μονοπάτι είναι άριστα σημαδεμένο με κάγκελα και σκάλες να σε βοηθάνε αλλά πολύ κακοτράχαλο, με την ανάβαση να είναι σχεδόν κάθετη σε πολλά σημεία! Ακόμη, ο σαθρός βράχος και οι 2 κατσίκες πάνω από το κεφάλι μου φροντίζανε ώστε οι πέτρες που πέφτανε κατά διαστήματα γύρω να μου προσφέρουνε ένα μπόνους στο κεφάλαιο περιπέτεια!






Και ορίστε το τελευταίο κομμάτι του μονοπατιού! Με το γκρεμό να χάσκει δεξιά. (αυτό το σημείο δυσκολεύτηκα μετά να το βρω στην επιστροφή)


Επιτέλους, ζαλισμένος από τη ζέστη και κατακουρασμένος φτάνω στην κορυφή. Αν ποτέ επιχειρήσει κανείς το ίδιο , νερό ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!! Χρόνος για ανάβαση περίπου 15 λεπτά.


Ο χριστιανικός ναός στη θέση ενός αρχαίου, όπως γίνεται σε όλες τις ξεχωριστές κορυφές βουνών. Περισσότερες πληροφορίες στη φωτογραφία με την πινακίδα ή στο ίντερνετ.






Η αντίθεση στο τοπίο φοβερή! Από τη μία σχεδόν έρημος και από την άλλη πευκοδάσος και απότομος γκρεμός. Ο δρόμος που φαίνεται κατεβαίνει μέχρι τη θάλασσα και φτάνει…


…ύστερα από πολλή φουρκέτα στη Μονή Κουδουμά (παραλιακά, τέρμα δεξιά στη φωτογραφία).


Η χερσόνησος του Άγιου Ιωάννη στο βάθος.


Αρχίζω την κατάβαση και ανακαλύπτω έντρομος πως δε βρίσκω το σημείο από το οποίο ανέβηκα! (απίστευτο ε. Γύρω γύρω έχει γκρεμό και παρόλο που βλέπω στο βάθος τα βέλη που δείχνουν το μονοπάτι προς τα πάνω δε βλέπω κανένα στο τέρμα πάνω επίπεδο. Ψάχνω για 5 λεπτά μέχρι να βρω αυτό το μικρό σωρό από πέτρες και το μικρό βελάκι που όμως φαίνεται μόνο από την πλευρά του γκρεμού! Ε ναι λοιπόν , ανάμεσα στο σωρό με τις πέτρες και το γκρεμό βρίσκεται το μονοπάτι!