ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

[MARK]

ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ-ΝΑΥΤΙΚΟ-ΣΤΡΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ-ΛΙΜΕΝΙΚΟ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ
ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

"Είμαι ο ίδιος. Όταν πετάω στους αιθέρες του Αιγαίου, όταν βυθίζομαι στα καταγάλανα νερά, όταν τρέμει το χώμα των συνόρων από το άρμα μου, όταν πάνω σε μία μηχανη ή σε ένα περιπολικό τριγυρίζω
άγρυπνος τη νύχτα, όταν μπαίνω στη φωτιά, όταν παλεύω με το λιοπύρι και το αγιάζι στα λιμάνια."

Πιλότος, Ναύτης, Στρατιώτης, Αστυνομικός, Πυροσβέστης, Λιμενικός. Δεν ξέρω αν θα γυρίσω πίσω από όπου με στέλνεις. Με παλιά μηχανήματα, με κατεστραμμένα αυτοκίνητα, με ό,τι κι αν μου δώσεις. Με την μέση μου θρύψαλα από τα G, με τα χέρια μου γδαρμένα από τους ιμάντες του αλεξίπτωτου, με τη ματιά στη θάλασσα και το δάκρυ στη φωτογραφία της οικογένειάς μου δίπλα στην εικόνα του Αη Νικόλα κάπου στ ανοιχτά της Σομαλίας, με τις πληγές μου ανοιχτές έξω από το Τμήμα της Αγίας Παρασκευής, με τις παλάμες σάπιες απ' την αρμύρα να βγάζω απ' τα νερά τα παιδιά εκείνων που ξεβράζουν οι διακινητές στ' ακρονήσια.

Σ' απογοητεύω πολλές φορές. Το ξέρω. Αλλά κι εσύ δεν ήρθες στην κηδεία μου. Δεν άναψες ένα κερί. Δεν έκανες γιορτή για μένα στα σχολεία. Δεν κράτησες ένα δάκρυ για εμένα όταν έπεφτα απ' τα ουράνια, ούτε όταν μ' ένα ελικόπτερο πάλευα εκείνη τη Νύχτα μες το σκοτάδι και την αντάρα των Ιμίων, ούτε με έκρυψες για να μη με δει ο Τούρκος από τις τηλεοράσεις σου. Δεν ήρθες στο νοσοκομείο μου δίπλα στο κρεβάτι να μου κρατήσεις το χέρι όταν με καίγανε οι σφαίρες και οι μολότωφ που σφηνώθηκαν πάνω μου.

Τώρα ούτε σε παρέλαση δε θες να με βλέπεις. Και η σημαία μου έχει σταυρό πάνω και μπορεί να ενοχλεί. Και τα παιδιά μου; Την οικογένειά μου; Δε νοιαστηκες όταν γκρεμιζόμουν, όταν πνιγόμουν, όταν με έλιωναν οι ερπύστριες, όταν καιγώμουν στη φωτιά. Ποτέ δεν με ρώτησες τον καιρό της αφθονίας εάν χρειάζομαι κάτι. Έδινες στους άλλους κι εγώ περίμενα. Μη μιλάς μου λες. Μη ζητάς. ΕΙΣΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ! Αλλά και εγώ ήμουν πολύ μακρυά για να με αφουγκραστείς. Στα σύνορα, στον ουρανό, στη θάλασσα, μέσα στον καπνό και τη φωτιά να παλεύω με τις μάνικες και τα Καν! αντέρ, μέσα στην βροχή από τις εκατοτάδες σφαίρες Καλάσνικωφ ποτισμένες με αίμα. Καμία φορά από κει μακρυά άκουγα να με φωνάζεις "ΚΑΡΑΒΑΝΆ", "ΜΠΆΤΣΟ", ''ΛΙΜΕΝΟΜΠΑΤΣΟ'' "ΤΑΒΛΑΔΌΡΟ". Γελούσα και χαιρόμουν, γιατί κι εγώ αυτή την ελευθερία υπερασπίζομαι.

Να μου λες ό,τι θες κι εγώ να είμαι εκεί. ΑΚΟΙΜΗΤΟΣ και ΑΓΝΩΣΤΟΣ. Τώρα με βγάζεις στα κανάλια και στα ραδιόφωνα. Μου λες βάλε πλάτη, βοήθα κι εσύ να περάσουμε τη φουρτούνα. Δώσε κι εσύ να καβατζάρουμε τη χρονιά. Μου λες ότι Μ' ΕΧΕΙΣ ΓΕΜΙΣΕΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΑΙ ΛΕΣΧΕΣ, ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ. ΔΕ ΛΕΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΕΧΩ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ; Όταν έχω σκοπό να μείνω με την Ελλάδα στην αιωνιότητα ΛΕΣ ΝΑ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ Η 25ΕΤΙΑ; Αλλά ξέρεις κάτι; Μου 'χεις δώσει το μεγαλύτερο προνόμιο απ' όλα, ! όταν μου είπες ότι με χρειάζεσαι διαθέσιμο 24 ώρες το 24ωρο, κάθε μέρα της ζωής μου. Όταν σκοτώνομαι για την Πατρίδα. Όταν τραυματίζομαι είναι για την Πατρίδα.

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΙΠΟΤΑ!ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΖΗΣΩ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ!ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ!ΚΑΙ ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ!ΝΑ ΜΑΙ ΚΟΝΤΑ, ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑΚΗ, ΤΟΝ ΣΑΛΜΑ, ΤΟΝ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ, ΤΟΝ ΒΛΑΧΟ,ΤΟΝ ΖΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΗΡΩΕΣ. ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ! ΟΥΤΕ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ, ΟΥΤΕ ΓΙΝΕΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ! ΜΟΝΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!

[Captain_Andreas]

Βρέχει. Μια μανιασμένη βροχή. Μια βροχή λυσσασμένη. Σκοτίδιασε ο τόπος όλος. Οι πόρτες σφάλισαν, σφάλισαν και τα παράθυρα. Τα κεπέγκια και τα στόρια σφαλισμένα κι αυτά. "Αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του". Που να βρω να κουρνιάσω τώρα μες την καταχνιά;
Θέλω να πάω σπίτι μου. "Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί". Κουράστηκα και χάνω το δρόμο μου. Δεν βρίσκω τον δρόμο μου. Χάθηκε ο δρόμος μου. Έσβησε...
Θέλω να γυρίσω σπίτι μου και φοβάμαι. Φοβάμαι τη βροχή και τ' αστροπελέκια. "Ποιος ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή;" Δεν μπορώ να βρω το σπίτι μου. Το 'χασα. Δεν ξέρω ποιο είναι το σπίτι μου. Δεν ξέρω αν έχω σπίτι. Δεν ξέρω αν δικαιούμαι να έχω σπίτι. Δεν ξέρω αν δικαιούμαι.
Αστροπελέκια. Καλάσνικωφ και Τοκάρεφ. 5,45 και 7,62. Στο σκοτάδι κινούνται αθέατοι. Και ρίχνουν αστροπελέκια. Σε εισόδους κτιρίων, σε καφενεία, σε στάσεις λεωφορείων. Στήνουν ενέδρες. Αναδροι και ελεεινοί. Βομβαρδίζουν αμάχους. Γέροντες, γυναίκες και παιδιά. Γυναικόπαιδα βομβαρδίζουν. Με νόμους και συμφωνίες. Ολους μας βομβαρδίζουν. Με φόβους και ψέμματα. Οπου νάναι θα στήσουν και τους όλμους...
Τον χειμώνα θα μας γενοκτονήσουν. Θάναι βαρύς αυτός ο χειμώνας. Πολύ βαρύς. Θα μας κόψουν τη δόση. Σχεδιάζουν να μας κόψουν την δόση. Τι ντροπή και πως να την αντέξεις, αντέχεται; Τι αξιοπρέπεια πια; Ενας λαός με τσακισμένη αξιοπρέπεια. Με δόσεις ζούμε σαν εξαρτημένοι. Σαν ημιθανείς με οξυγόνο και σωληνώσεις. Μας έχουν στο χέρι. Θα τρώμε σκουπίδια κι ο ένας τον άλλον τον χειμώνα. Θα τρώμε φωτοβολταϊκά. Φοβάμαι ότι θα μας κόψουν την δόση καταχείμωνο. Πάει μας έχουν στο χέρι...
Πατρίδα, ελευθερία, δημοκρατία, άνθρωπος, λαός, φυλή, έθνος, γένος, ιστορία, μνήμες, μέλλον και παράδοση, όλα αυτά που είναι ένα κι αξεχώριστο, που πρέπει να είναι ένα κι αξεχώριστο, έγιναν "κομμάτια κι αποσπάσματα". Εγιναν εχθροί αφίλιωτοι, πολέμιοι κι αντίπαλοι. Εγιναν μπουκιά στο πιάτο των ανόμων. Εδεσμα στα τραπέζια των ανελέητων ανθρωποφάγων. Εμπόρευμα των ελεύθερων αγορών. Διακύβευμα των εθνικών πολιτικών, των επιδέξιων παζαριών και της φρίκης των λόγων και των συμφωνιών τους.
Ο λαός μου έχασε τον δρόμο του. Μαζί κι εγώ. Ο λαός μου έχασε την περπατησιά του. Το βήμα του. Εδώ και χρόνια. Χρόνια πολλά. Δεν ξέρει τι ακολουθεί και ποιον. Δεν ξέρει ποιον να ακολουθήσει. Δεν έχει κανέναν να ακολουθήσει. Απεγνωσμένος. Δεν έχει εμπιστοσύνη στους αρχόντους του. Που ανοίξαν πάλι την πόρτα στους εχθρούς. "Σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί, και μεις τα πήραμε για φυλαχτά". Ο λαός μου φοβάται τους αρχόντους του πιο πολύ απ' τους εχθρούς του.
Καρτεράμε. Καρτεράμε στα πεζούλια μας καθισμένοι. Να ξαναπλαστεί ο έλληνας μέσα μας. Να ξαναγεννήσει τον ήρωα. Τον Σπαρτιάτη. Τον Διγενή, τον ΔημοΓιώργο, τον Κάστωρα και τον Πολυδεύκη. Τον Καραισκάκη και τον Προμηθέα. Τον ήρωα. Τον άγιο. Το σφαχτάρι.
Αυτόν που θα γίνει κουρμπάνι.
Αυτόν που θα πάρει τη σημαία και το λάβαρο.
Αυτόν που κουβαλάμε όλοι μέσα μας.
Τον γιό που τον γεννούν οι μάνες μας. Τον αδερφό που καμαρώνουν οι θυγατέρες μας. Γενιά με γενιά.
Τον αποφασισμένο. Τον έλληνα.
Καρτεράμε να ξαναγεννηθεί ο έλληνας ήρωας μέσα μας.
Τίποτ' άλλο δεν έχουμε. Μόνο τον εαυτό μας. Και τον διπλανό μας έλληνα.
Τον διπλανό μας έλληνα...

"Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς"

το είδα εδώ ---> κλικ και θεωρώ πως συνάδει με το πνεύμα της ανωτέρω δημοσιεύσεως.

[kostas_366]

Αρχική Δημοσίευση από MARK

ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ-ΝΑΥΤΙΚΟ-ΣΤΡΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ-ΛΙΜΕΝΙΚΟ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ
ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

"Είμαι ο ίδιος. Όταν πετάω στους αιθέρες του Αιγαίου, όταν βυθίζομαι στα καταγάλανα νερά, όταν τρέμει το χώμα των συνόρων από το άρμα μου, όταν πάνω σε μία μηχανη ή σε ένα περιπολικό τριγυρίζω
άγρυπνος τη νύχτα, όταν μπαίνω στη φωτιά, όταν παλεύω με το λιοπύρι και το αγιάζι στα λιμάνια."

Πιλότος, Ναύτης, Στρατιώτης, Αστυνομικός, Πυροσβέστης, Λιμενικός. Δεν ξέρω αν θα γυρίσω πίσω από όπου με στέλνεις. Με παλιά μηχανήματα, με κατεστραμμένα αυτοκίνητα, με ό,τι κι αν μου δώσεις. Με την μέση μου θρύψαλα από τα G, με τα χέρια μου γδαρμένα από τους ιμάντες του αλεξίπτωτου, με τη ματιά στη θάλασσα και το δάκρυ στη φωτογραφία της οικογένειάς μου δίπλα στην εικόνα του Αη Νικόλα κάπου στ ανοιχτά της Σομαλίας, με τις πληγές μου ανοιχτές έξω από το Τμήμα της Αγίας Παρασκευής, με τις παλάμες σάπιες απ' την αρμύρα να βγάζω απ' τα νερά τα παιδιά εκείνων που ξεβράζουν οι διακινητές στ' ακρονήσια.

Σ' απογοητεύω πολλές φορές. Το ξέρω. Αλλά κι εσύ δεν ήρθες στην κηδεία μου. Δεν άναψες ένα κερί. Δεν έκανες γιορτή για μένα στα σχολεία. Δεν κράτησες ένα δάκρυ για εμένα όταν έπεφτα απ' τα ουράνια, ούτε όταν μ' ένα ελικόπτερο πάλευα εκείνη τη Νύχτα μες το σκοτάδι και την αντάρα των Ιμίων, ούτε με έκρυψες για να μη με δει ο Τούρκος από τις τηλεοράσεις σου. Δεν ήρθες στο νοσοκομείο μου δίπλα στο κρεβάτι να μου κρατήσεις το χέρι όταν με καίγανε οι σφαίρες και οι μολότωφ που σφηνώθηκαν πάνω μου.

Τώρα ούτε σε παρέλαση δε θες να με βλέπεις. Και η σημαία μου έχει σταυρό πάνω και μπορεί να ενοχλεί. Και τα παιδιά μου; Την οικογένειά μου; Δε νοιαστηκες όταν γκρεμιζόμουν, όταν πνιγόμουν, όταν με έλιωναν οι ερπύστριες, όταν καιγώμουν στη φωτιά. Ποτέ δεν με ρώτησες τον καιρό της αφθονίας εάν χρειάζομαι κάτι. Έδινες στους άλλους κι εγώ περίμενα. Μη μιλάς μου λες. Μη ζητάς. ΕΙΣΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ! Αλλά και εγώ ήμουν πολύ μακρυά για να με αφουγκραστείς. Στα σύνορα, στον ουρανό, στη θάλασσα, μέσα στον καπνό και τη φωτιά να παλεύω με τις μάνικες και τα Καν! αντέρ, μέσα στην βροχή από τις εκατοτάδες σφαίρες Καλάσνικωφ ποτισμένες με αίμα. Καμία φορά από κει μακρυά άκουγα να με φωνάζεις "ΚΑΡΑΒΑΝΆ", "ΜΠΆΤΣΟ", ''ΛΙΜΕΝΟΜΠΑΤΣΟ'' "ΤΑΒΛΑΔΌΡΟ". Γελούσα και χαιρόμουν, γιατί κι εγώ αυτή την ελευθερία υπερασπίζομαι.

Να μου λες ό,τι θες κι εγώ να είμαι εκεί. ΑΚΟΙΜΗΤΟΣ και ΑΓΝΩΣΤΟΣ. Τώρα με βγάζεις στα κανάλια και στα ραδιόφωνα. Μου λες βάλε πλάτη, βοήθα κι εσύ να περάσουμε τη φουρτούνα. Δώσε κι εσύ να καβατζάρουμε τη χρονιά. Μου λες ότι Μ' ΕΧΕΙΣ ΓΕΜΙΣΕΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΑΙ ΛΕΣΧΕΣ, ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ. ΔΕ ΛΕΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΕΧΩ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ; Όταν έχω σκοπό να μείνω με την Ελλάδα στην αιωνιότητα ΛΕΣ ΝΑ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ Η 25ΕΤΙΑ; Αλλά ξέρεις κάτι; Μου 'χεις δώσει το μεγαλύτερο προνόμιο απ' όλα, ! όταν μου είπες ότι με χρειάζεσαι διαθέσιμο 24 ώρες το 24ωρο, κάθε μέρα της ζωής μου. Όταν σκοτώνομαι για την Πατρίδα. Όταν τραυματίζομαι είναι για την Πατρίδα.

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΙΠΟΤΑ!ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΖΗΣΩ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ!ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ!ΚΑΙ ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ!ΝΑ ΜΑΙ ΚΟΝΤΑ, ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑΚΗ, ΤΟΝ ΣΑΛΜΑ, ΤΟΝ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ, ΤΟΝ ΒΛΑΧΟ,ΤΟΝ ΖΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΗΡΩΕΣ. ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ! ΟΥΤΕ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ, ΟΥΤΕ ΓΙΝΕΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ! ΜΟΝΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!

Το παραπάνω είναι μήνυμα από κάποιο μπλοκ, ή κάποια επίσημη αναφορά κάποιας υπηρεσίας?

[MARK]

Αρχική Δημοσίευση από kostas_366

Το παραπάνω είναι μήνυμα από κάποιο μπλοκ, ή κάποια επίσημη αναφορά κάποιας υπηρεσίας?

Από μπλόκ...........

[gthes]

Αρχική Δημοσίευση από kostas_366

Το παραπάνω είναι μήνυμα από κάποιο μπλοκ, ή κάποια επίσημη αναφορά κάποιας υπηρεσίας?

Ναι βρε φίλε μου.Είναι αναφορά από το υπουργείο δημόσιας τάξης στο υπουργείο ναυτιλίας.Εντάξει, τόοοοοοοοοοσο δύσκολο είναι να καταλάβεις τι λέει ο ποιητής και θέλεις και διευκρινίσεις ;;;;;;;;;;;Κραυγές απόγνωσης μερικών παιδιών μας είναι

[EOD-K9]

.......................................................