[ΚRHTH] Μονή Καθολικού, Ακρωτήρι Χανίων

[Markas]

Μονή Καθολικού!

Λίγο πριν μπούμε στην κυρίως μονή υπάρχει μια σπηλιά όπου έχει ταφεί ο Άγιος Ιωάννης. Η ταμπέλα κάτω αριστερά γράφει (αν τα καταλάβαμε καλά): Μην παίρνετε το λάδι από τα καντήλια του τάφου του Αγίου. Οι «θρησκευόμενοι» χριστιανοί που επισκέπτονται το χώρο, όχι μόνο τα είχαν αδειάσει όλα αλλά στον πανικό τους έσπασαν και το καντήλι να πάρουν και τις τελευταίες σταγόνες αγιοσύνης!

Η σπηλιά συνεχίζεται και για να φτάσετε στο τέρμα της θα χρειαστείτε 20 λεπτά περίπου. Οι μηχανόβιοι μας όμως δε διέθεταν φακό οπότε στα λίγα μέτρα λάκισαν.

[Markas]

Ο NikosP ζορίστηκε πάντως. Αράζει λοιπόν σε μία σκιά και θαυμάζει το τοπίο. Οι υπόλοιποι ψάχνουν το χώρο.

Τα κτίσματα είναι όλα προσεγμένα. Πέτρινη οροφή με καμάρες παρόλο που είναι δίπατα, κάτι πολύ σπάνιο για παλαιό κτίσμα, δείχνει μερακλίδικη κατασκευή και καλό μάστορα!

[Markas]

Αρχική Δημοσίευση από Alfa7

Μπράβο ...πολύ καλή επιλογή...

Θα πρεπε να το ποστάρετε πριν ξεκινησετε για να σας περιμένω για καφεδάκι και ότι άλλο
μιας και περάσατε μπροστά απο το σπίτι μου... (1χλμ πριν την Αγ.Τριάδα)

Μου φαίνεται πως πρέπει να το κάνουμε έτσι άλλη φορά. Να σαι καλά για τη πρόσκληση!

[Markas]

Πρώτος όροφος. Όλα τα κτίσματα διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση παρόλη τη μηδενική συντήρηση και την παλαιότητα των κτισμάτων. Προφανώς χρησιμοποιήθηκε και καλή πέτρα. Τα κτίσματα της Μονής χρονολογούνται από το 1100 επί βυζαντινής εποχής όντας το παλαιότερο μοναστήρι της Κρήτης. Η μοναχοί, μην αντέχοντας τις συνεχείς επιδρομές πειρατών εγκατέλειψαν τη μονή γύρω στο 1600 και από τότε στέκουν τα κτίσματα ασυντήρητα (ίσως συντηρήθηκαν ελαφρά πρόσφατα).

[Markas]

Το πιο εντυπωσιακό κτίσμα της μονής, που δεσπόζει μάλιστα στο χώρο, είναι η μεγάλη και πλατιά γέφυρα. Ποια η χρησιμότητά της; Χρησιμοποιούνταν σαν αυλή της μονής και έδινε στους μοναχούς τη δυνατότητα να περνάνε εύκολα το φαράγγι στα κτήματα απέναντι. Κάτω από το δάπεδο της γέφυρας έχει αρκετούς αποθηκευτικούς και βοηθητικούς χώρους.

Πόσο πλούσια πρέπει να ήταν η μονή για να φτιάξει τέτοιες εντυπωσιακές και δύσκολες κατασκευές; Οι γέφυρα ειδικά για να κατασκευαστεί και να αντέξει τόσα χρόνια ήθελε μάστορα με φοβερό ταλέντο και πολύ χρήμα.

[Markas]

Ώρα να πάρουν μια απόφαση όμως. Θα πάνε τελικά μέχρι τη θάλασσα; Ο KostasT και ο Markas πάντα λένε ναι σε όλα. Η Extreme σίγουρα θέλει να δει και αυτή τη θάλασσα, ο NikosP τι να πει; Όταν πάει να συμβουλευτεί το μπλιμπλίκι του, αυτό κάνει κάτι τελευταία απελπισμένα μπλιμπλιπ και μένει από μπαταρία. Οι τελευταίες ανησυχίες του κάμπτονται μόλις τον διαβεβαιώνουν πως ναι, μία στροφή είναι και έφτασαν! Οι σπηλιές που φαίνονται στη φωτογραφία είναι μερικές από τις δεκάδες που χρησιμοποιήθηκαν ως κρύπτες των μοναχών.

Έρχεται η στροφή…





Μετά και άλλη στροφή…

Καθόλη τη διάρκεια της κατάβασης τα γέλια της παρέας αντηχούν στο φαράγγι. Εσείς γελάτε αλλά μου φαίνεται πως εδώ θα αφήσετε τα κόκαλά σας κακομοίρηδες. Και δεν πρέπει να είστε οι πρώτοι…

(κόκκαλο= μπλούζα Μάρκας…)

[Markas]

Πολλές στροφές μετά φτάνουν επιτέλους στο τέλος του φαραγγιού Αυλάκι. Εδώ είναι ένας μικρός φυσικός κόλπος που χρησιμοποιούνταν ως λιμάνι (ανεφοδιασμού της μονής; )

Πλατφόρμα που φιλοξενούσε πιθανότατα γερανό για να φορτώνει πράγματα.

Λίγα μέτρα παραπέρα μία, σκαλιστή στην πέτρα, ράμπα φύλαξης και επισκευής πλοιαρίων με τμήμα της πέτρινης οροφής να στέκει ακόμα!

Το νερό φαίνεται τόσο δροσερό… Τελευταία φορά που δεν παίρνουνε μαγιό σε καλοκαιρινή βόλτα, είμαι σίγουρος.

Άλλοι είχαν προνοήσει βέβαια. Τουλάχιστον έβγαλαν τις μπότες τους και…





…έβρεξαν τα ποδαράκια τους.

[Markas]

Ήρθε η ώρα της επιστροφής όμως έφτασε.

Η Extreme, αθλητικός τύπος γαρ, ανεβαίνει γοργά χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα παρά τη ζέστη του μεσημεριού (14:30 έχει πάει πια).

Τα αρσενικά της παρέας όμως τραβάνε ζόρια. Ο Μάρκας βρίσκει δικαιολογία τη συμπαράσταση στους άλλους δύο και καθυστερεί και αυτός. Εδώ ο Νίκος έχει βρει μια σκιά και ξεκουράζεται…

Τα κόκαλά μας θα αφήσουμε εδώ Νικολή ε; Μην ανησυχείς, κάνε κουράγιο, αργότερα έχει τα δύσκολα, θυμάσαι τα ζιγκ ζαγκ πιο πάνω; Ρε… Ρε μη βρίζεις… Νικολή, άσε την πέτρα κάτω!
(Παρεμπιπτόντως, ο τύπος αριστερά δεν είναι γιαπωνέζος τουρίστας, ο Κωστής είναι).

[Markas]

Η επιστροφή είναι μαρτυρική… Η Extreme απομακρύνεται με γοργούς ρυθμούς. Οι άνδρες αντιθέτως σταματάνε από σκιά σε σκιά. Μερικές φορές μάλιστα σταματούν μία στην αρχή και μία στο τέλος της σκιάς (δηλαδή 1 μέτρο απόσταση ας πούμε…)

Κάποια στιγμή (στο 1/3 της ανάβασης) ακούμε την Extreme να φωνάζει από κάπου ψηλά: Νίκοοοο, έχουμε άλλο μπουκαλάκι νερό;Τα παλικάρια μας είχαν πράγματι ένα τελευταίο άγγιχτο μπουκαλάκι νερό και μάλιστα τσακώνονταν για το ποιος ήταν σε χειρότερο χάλι για να αξίζει να το πιει. Όλοι όμως παραχώρησαν ιπποτικά τη θέση τους μόλις η κοπέλα της παρέας ζητάει νερό. Αλλά έμειναν κάγκελο όταν την άκουσαν να τους φωνάζει πως δεν το θέλει για αυτήν αλλά για κάτι τουρίστες που κατέβαιναν και είχαν ζοριστεί άσκημα. Πράγματι φτάνουν μετά από 5 λεπτά ( πόσο μακριά ήταν η Κική; ) οι τουρίστες και ζητάνε το νερό τους. Μάλιστα τόνισαν γελώντας το πόσο γενναιόδωρη ήταν η Extreme με το νερό του άντρα της. Αντί για απάντηση ο Μάρκας άρχισε να μουρμουράει κάτι για το πού θα τους βάλει το μπουκαλάκι, όπου δεν πιάνει ποτέ ήλιος λέει, να τους βοηθήσει να ανεβοκατέβουν στο πιτς φυτίλι που θέλουν και νερό, αλλά τελικά επικράτησε ο Ξένιος Δίας, η παραδοσιακή κρητική φιλοξενία και άλλα τέτοια…

[Markas]

Τέρμα τα χαμόγελα ε μάγκες; Πάντως τολμώ να πω πως αν δε λέγανε σαχλαμάρες όλη μέρα να χαζολογούνε θα είχαν πολύ περισσότερες δυνάμεις!

Η μισή ώρα χαλαρής κατάβασης έγινε 1ώρα και ένα τέταρτο μαρτυρικής ανάβασης. Και η Extreme; Πού είναι τόση ώρα;

Να φτάνεις με τη γλώσσα έξω στις μηχανές… και ξαφνικά να εμφανίζεται το ασθενές φύλο να έρχεται κάνοντας τζόγκιγκ γιατί λέει βαρέθηκε… ντροπή σας ρε…

Ανάπηροι !