Σύγκρουση με υλικές (μόνο!) ζημιές.

[gemara]

Ερχόμενος επί της Βουλιαγμένης σήμερα το βράδυ στο ύψος του LIDL στο ρεύμα προς Αθήνα, βλέπω από μακριά το δρόμο κλεισμένο κάθετα με αστυνομική μοτοσυκλέτα, το μπλε φάρο αναμμένο, τα πορτοκαλί φώτα γερανού οδικής να αναβοσβήνουν, να ρίχνουν με φτυάρια χώμα σε λάδια επί του οδοστρώματος και κόσμο μαζεμένο...
Προσπερνάω κοιτώντας δεξιά μου προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε. Βλέπω στο πεζοδρόμιο μια R1150GS ανεβασμένη και λίγο πιο μπροστά ένα αυτοκίνητο με τρακάρισμα καλό μπρος δεξιά και τον προφυλακτήρα του αρκετά μέτρα μακριά.

Τι είχε γίνει. Ο συνάδερφος με την GS κατέβαινε στο ρεύμα προς Γλυφάδα και όταν του ανάβει πράσινο στρίβει αριστερά πάνω στην Ανθέων, κάθετα επί της Βουλιαγμένης. Είναι το φανάρι που βλέπετε πάνω δεξιά στην πρώτη φωτογραφία. Η κυρία όμως που ερχόταν φορτσάτη με το αυτοκίνητο, (όπως πάει και το λεωφορείο της φωτογραφίας) παραβιάζει το κόκκινο (το είπαν και δυο μάρτυρες πίσω της) και πέφτει πάνω στην μηχανή που την πέταξε αρκετά μέτρα μπροστά. Η περιγραφή αυτή προέρχεται από τον αναβάτη της μηχανής, το οποίο παλικάρι ήταν μια χαρά με ένα σκισμένο παντελόνι μόνο. Το πόδι του ανθρώπου - καλά να είναι - , φωλιασμένο μέσα στον boxer προφανώς δεν έπαθε τίποτε... Με την άδειά του, τράβηξα τις φωτογραφίες της μηχανής του που βλέπετε, είχαν τακτοποιηθεί όλα με την οδική για τη μεταφορά του, τον ρώτησα, δεν ήθελε τίποτε άλλο, του ευχήθηκα να είναι το τελευταίο και έφυγα.

Για την ιστορία, το μεσημέρι περνώντας ακριβώς από το ίδιο σημείο, κυρία πάλι παρκαρισμένη στο δεξιόν της οδού, την τσιμπάει μύγα και εισέρχεται παράλληλα στο ρεύμα της Βουλιαγμένης, από τη δεξιά λωρίδα απότομα μπαίνει στη μεσαία, η γυναίκα που ερχόταν πίσω της στην δεξιά την αποφεύγει, η κοπελίτσα με το Ford όμως στην μεσαία πέφτει πάνω της, αερόσακοι φουσκωμένοι, μεγάλες υλικές ζημιές και κλάματα από την σύγχυση και τον φόβο.

Τρίτη φορά δεν πέρασα σήμερα από το σημείο για να σας πω αν έγινε κάτι άλλο...

Καταστάσεις άσχημες, δυσάρεστες που προκαλούν ολοένα μεγαλύτερο φόβο και αγωνία σε όλους εμάς που κινούμαστε καθημερινά στους δρόμους. Πολλά φταίνε, τα περισσότερα τα ξέρουμε όλοι μας, είναι και οι συγκυρίες, είναι η άσχημη ψυχολογική κατάσταση των οδηγών, είναι η απόγνωση που πολλοί συνάνθρωποί μας βιώνουν πλέον καθημερινά, είναι πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να έχει ο καθένας μας στον νου, παίρνοντας την απόφαση να "ξεμυτίσει" στους δρόμους. Στην μεσημεριανή μετακίνησή μου για παράδειγμα σήμερα πάλι, πλησιάζω σε διασταύρωση που έχει στοπ ο μπάρμπας που ερχόταν από δεξιά μου, τον βλέπω να μιλάει στο κινητό και να μπαίνει μπροστά μου με βλέμμα απλανούς αγελάδας, πάω σαν κότα εγώ όμως, του κορνάρω, "ξυπνάει" και τινάζεται μόλις με βλέπει και ο υποτυπώδης εγκέφαλός του και κοκκαλώνει τα φρένα του, στην μέση του δρόμου εννοείται. Ίδια περίπτωση gsmaniac...