GS Forum
Σελίδα 2 απο 3 1 2 3
Show 40 post(s) from this thread on one page

GS Forum (http://www.gsforum.gr/index.php)
-   Χρήσιμα (http://www.gsforum.gr/forumdisplay.php?f=47)
-   -   .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ... (http://www.gsforum.gr/showthread.php?t=19312)

IOTH1X 24-09-2011 21:36
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Στην κατάληξη του Άρθρου βάζουμε 'ν' όταν η επόμενη λέξη ξεκινάει με φωνήεν ή με τα τρία σύμφωνα της λέξης ΚαΠόΤα

π.χ. τηΝ κατάληξη, τηΝ πράξη, τη μετατροπή

Η λέξη ###### είναι ένας τρόπος να θυμόμαστε τα τρία σύμφωνα κ,π,τ. που χρειάζονται Ν !!!! και τίποτα παραπάνω......

ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ 25-09-2011 00:58
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από asotosios ( 473325)
θα ειμαι απικο...

Προερχεται απο το ιταλίκό a picco, δηλαδή καθέτως.

Κυριολεκτικά η θέση της άγκυρας που δεν έχει ακόμα σηκωθεί από το βυθό αλλά της οποίας η αλυσίδα έχει ήδη πάρει κατακόρυφη θέση, είναι έτοιμη να σηκωθεί και το πλοιο να αναχωρηση.
Ξέρεις και το "αρόδο" ή "στη ράδα" ???

Translatoras 25-09-2011 02:05
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ ( 473470)
Ξέρεις και το "αρόδο" ή "στη ράδα" ???
Από το βενετικό "a roda" (μακριά στη θάλασσα) (Μπαμπινιώτης)

asotosios 26-09-2011 09:29
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ ( 473470)
Ξέρεις και το "αρόδο" ή "στη ράδα" ???
Αυτα ειναι καποια που βρηκα στο νετ...

αρόδο: Προέρχεται από τον αγγλικό όρο «roads». Αρχικά, ο όρος, όπως χρησιμοποιείται στην αργκό των ναυτικών, είναι «αρόδου», δλδ ειμαι αγκυροβολημένος στη μέση της θάλασσας.
επεξηγηση:

αρόδο επίρρ. (λαϊκ.)
1. (για πλοία) μακριά από την ακτή, στα ανοιχτά· το καΐκι στάθηκε αρόδο.
2. (γενικότ.) σε μακρινή απόσταση: τράβα αρόδο! (φύγε! απομακρύνσου!).
Στην "αργκο" ναυτική γλώσσα, χρησιμοποιείται και η ονομασία του χώρου ως "αρόδου", με τη γενικότερη έννοια "εκτός λιμένος".

ράδα: από το ιταλικό "Rada" και το γαλλικό "Rade". Το "αγκυροβόλιο αναμονής", ή "αγκυροβόλιο εκτός λιμένος", καλείται στην απλή ναυτική γλώσσα ως "ράδα".


οποιος ασχολειτε με ναυτιλιακα κτλ μπορει να μας πει περισσοτερα...

ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ 13-10-2011 23:30
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Καμικάζι

Η λέξη καμικάζι (kamikaze) είναι ιαπωνική και σημαίνει «θεϊκός άνεμος». Με το όνομα αυτό έγιναν γνωστοί στα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι Ιάπωνες πιλότοι που, οδηγώντας το αεροπλάνο τους, γεμάτο εκρηκτικά, πάνω στα αμερικανικά πολεμικά πλοία, αυτοκτονούσαν προξενώντας τεράστιες καταστροφές στον Αμερικανικό στόλο του Ειρηνικού.

Η λέξη είναι σύνθετη από τις ιαπωνικές λέξεις kami, που σημαίνει θεός, θείος, θεότητα, αλλά και πνεύμα της φύσης και kaze που σημαίνει άνεμος. Η λέξη χρονολογείται από το 1281, αφού σύμφωνα με τις λαϊκές γιαπωνέζικες παραδόσεις, έτσι ονομάστηκε ο ισχυρός τυφώνας που φύσηξε απότομα και διέλυσε τον στόλο των εισβολέων Μογγόλων του Κουμπλάι Χαν κατά της Ιαπωνίας τον Αύγουστο του 1281.

Η λέξη έγινε διεθνής από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, η σημασία της επεκτάθηκε και σήμερα χρησιμοποιείται για όλους αυτούς που αυτοκτονούν σκοτώνοντας μαζί και τους εχθρούς τους. Για παράδειγμα Καμικάζι ονομάζονται οι Παλαιστίνιοι μαχητές, που ζωσμένοι με εκρηκτικά πέφτουν πάνω στους στόχους τους πυροδοτώντας τα, και αυτοκτονούν προκαλώντας ταυτόχρονα μεγάλες απώλειες και στον εχθρό.

Μεταφορικά ονομάζουμε καμικάζι της ασφάλτου αυτούς που με γρήγορα αυτοκίνητα, αλλά κυρίως μοτοσικλέτες τρέχουν πολύ μέσα σε κατοικημένες περιοχές προκαλώντας συχνά ατυχήματα και σοβαρούς τραυματισμούς.

ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ 17-10-2011 00:52
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Eκ των ων ουκ άνευ


Υπάρχουν ορισμένες φράσεις που ομορφαίνουν το λόγο μας και συμπυκνώνουν νοήματα που θα δυσκολευόμασταν να εκφράσουμε περιφραστικά. Μια από αυτές χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να δηλώσουμε πως κάτι είναι τόσο απαραίτητο που χωρίς αυτό δεν γίνεται κάτι άλλο, δηλαδή είναι «εκ των ων ουκ άνευ».

Μελιτζάνα... εκ των ων ουκ άνευ όσον αφορά τον πραγματικό μουσακά, τον αυθεντικό.
Θα πρέπει να προσέχουμε όμως τη σύνταξη, καθώς πολλές φορές παραλείπουμε το ων, που λειτουργεί ως αντωνυμία, και τότε, η φράση δεν έχει νόημα. εκ των ων... = εκ των οποίων...





.

blackdiver 22-10-2011 13:31
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Έλαβα αυτό το μέιλ και μου φάνηκε ενδιαφέρον και είπα να το μοιραστώ μαζί σας ;););)

Sent: Thursday, October 21, 2011 10:34 PM
Subject: ΠΩ ΠΩ ΠΟΣΕΣ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ....................................









ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
ΑΛΑΝΙ (αλήτης),
ΑΛΑΝΑ (ανοιχτός χώρος),
ΑΓΑΣ (δεσποτικός-αυταρχικός),
ΑΓΙΑΖΙ (πρωινό ή νυχτερινό κρύο),
ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον),
ΓΙΑΠΙ (οικοδομή),
ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα),
ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο),
ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο),
ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα),
ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση),
ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι),
ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση),
ΓΟΥΡΙ (τύχη),
ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος),
ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος),
ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα),
ΕΡΓΕΝΗΣ (ά####ς),
ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα),
ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά),
ΖΟΡΙ (δυσκολία),
ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος),
ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία),
ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο),
ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ(φρυγανίζω-ξεροψήνω),
ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας),
ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη),
ΚΑΙΚΙ (βάρκα),
ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα),
ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο),
ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος),
ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα),
ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά),
ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων),
ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία),
ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο),
ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου),
ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα),
ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα),
ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας),
ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο),
ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση),
ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός),
ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη),
ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος),
ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος),
ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο),
ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος),
ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ(γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης),
ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων),
ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα),
ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα),
ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός),
ΛΑΠΑΣ (χυλός),
ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής),
ΛΕΚΕΣ (κηλίδα),
ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός),
ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας),
ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη),
ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο),
ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος),
ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι),
ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης),
ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο),
ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα),
ΜΑΡΑΖΙ (φθίση),
ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρό εργαλείο),
ΜΑΣΟΥΡΙ(μικρό ξύλο),
ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία),
ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά),
ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι),
ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας),
ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα),
ΜΕΡΑΚΙ (πόθος),
ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση),
ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα),
ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ(φιλοξενούμενος-επισκέπτης),
ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μη νωπό),
ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω),
ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης),
ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι),
ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος),
ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία),
ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας),
ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ(ο πολύ γέρος),
ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος),
ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα),
ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη),
ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα),
ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ),
ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα),
ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος),
ΜΠΕΛΑΣ(ενόχληση),
ΠΟΥΣΤΗΣ-ΜΠΙΝΕΣ (κίναιδος-ασελγής),
ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα),
ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής)
ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος),
ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος),
ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος),
ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός),
ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός),
ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος),
ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή),
ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας),
ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα)
ΜΠΟΥΤΙ (μηρός),
ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός),
ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια),
ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο),
ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία),
ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση),
ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός),
ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία),
ΝΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής),
ΝΤΕΡΤΙ (καημός),
ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας),
ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι),
ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος),
ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη),
ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός),
ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα),
ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση),
ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο),
ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο),
ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα),
ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιο θυρών),
ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι),
ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία)
ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος),
ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος),
ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο),
ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό, βαρύ),
ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία, κοινωνική τάξη),
ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ(πίδακας),
ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης),
ΣΑΙΝΙ (ευφυής),
ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστική εξυπηρέτηση),
ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα),
ΣΟΙ (καταγωγή-γένος),
ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος),
ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα),
ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι),
ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα),
ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή),
ΤΑΠΙ (χωρίς χρήματα),
ΤΑΒΑΝΙ (οροφή),
ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο),
ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο),
ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένο σουσάμι),
ΤΑΨΙ (μαγειρικό σκεύος),
ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο),
TΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης),
ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο),
ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη),
ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα),
ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο),
ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί),
ΤΖΑΚΙ (παραγώνι),
ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος),
ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν),
ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα),
ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας),
ΤΟΠΙ (σφαίρα),
ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός),
ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία),
ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή),
ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή),
ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι),
ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς),
ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης),
ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας),
ΤΣΑΝΤΑ (δερμάτινη θήκη),
ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή),
ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),
ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση),
ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλω),
ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός),
ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο),
ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο),
ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος),
ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος),
ΤΣΙΣΑ(ούρα),
ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός),
ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί),
ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών),
ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος)
ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός)
ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος),
ΦΑΡΣΙ (τέλεια-άπταιστα),
ΦΥΝΤΑΝΙ(φυτώριο),
ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη),
ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα),
ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο),
ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος),
ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο),
ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί),
XABOYZA(δεξαμενή νερού),
ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση),
ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ),
ΧΑΛΙ (άθλιο),
ΧΑΛΙ (τάπητας),
ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος),
ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος),
ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα),
ΧΑΝΙ (πανδοχείο),
ΧΑΠΙ (καταπότι),
ΧΑΡΑΜΙ (άδικα),
ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης),
ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο),
ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρό χρηματικό ποσό),
ΧΑΒΑΣ (μουσικός σκοπός)
ΧΑΤΙΡΙ (χάρη),
ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης),
ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση),
ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία),
ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση).

black_hawk 23-10-2011 01:28
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από blackdiver ( 498433)
Έλαβα αυτό το μέιλ και μου φάνηκε ενδιαφέρον και είπα να το μοιραστώ μαζί σας ;););)

Sent: Thursday, October 21, 2011 10:34 PM
Subject: ΠΩ ΠΩ ΠΟΣΕΣ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ....................................









ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
ΑΛΑΝΙ (αλήτης),
ΑΛΑΝΑ (ανοιχτός χώρος),
ΑΓΑΣ (δεσποτικός-αυταρχικός),
ΑΓΙΑΖΙ (πρωινό ή νυχτερινό κρύο),
ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον),
ΓΙΑΠΙ (οικοδομή),
ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα),
ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο),
ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο),
ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα),
ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση),
ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι),
ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση),
ΓΟΥΡΙ (τύχη),
ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος),
ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος),
ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα),
ΕΡΓΕΝΗΣ (ά####ς),
ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα),
ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά),
ΖΟΡΙ (δυσκολία),
ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος),
ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία),
ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο),
ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ(φρυγανίζω-ξεροψήνω),
ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας),
ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη),
ΚΑΙΚΙ (βάρκα),
ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα),
ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο),
ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος),
ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα),
ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά),
ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων),
ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία),
ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο),
ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου),
ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα),
ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα),
ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας),
ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο),
ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση),
ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός),
ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη),
ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος),
ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος),
ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο),
ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος),
ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ(γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης),
ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων),
ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα),
ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα),
ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός),
ΛΑΠΑΣ (χυλός),
ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής),
ΛΕΚΕΣ (κηλίδα),
ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός),
ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας),
ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη),
ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο),
ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος),
ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι),
ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης),
ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο),
ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα),
ΜΑΡΑΖΙ (φθίση),
ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρό εργαλείο),
ΜΑΣΟΥΡΙ(μικρό ξύλο),
ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία),
ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά),
ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι),
ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας),
ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα),
ΜΕΡΑΚΙ (πόθος),
ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση),
ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα),
ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ(φιλοξενούμενος-επισκέπτης),
ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μη νωπό),
ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω),
ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης),
ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι),
ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος),
ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία),
ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας),
ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ(ο πολύ γέρος),
ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος),
ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα),
ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη),
ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα),
ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ),
ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα),
ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος),
ΜΠΕΛΑΣ(ενόχληση),
ΠΟΥΣΤΗΣ-ΜΠΙΝΕΣ (κίναιδος-ασελγής),
ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα),
ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής)
ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος),
ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος),
ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος),
ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός),
ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός),
ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος),
ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή),
ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας),
ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα)
ΜΠΟΥΤΙ (μηρός),
ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός),
ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια),
ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο),
ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία),
ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση),
ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός),
ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία),
ΝΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής),
ΝΤΕΡΤΙ (καημός),
ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας),
ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι),
ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος),
ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη),
ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός),
ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα),
ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση),
ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο),
ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο),
ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα),
ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιο θυρών),
ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι),
ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία)
ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος),
ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος),
ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο),
ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό, βαρύ),
ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία, κοινωνική τάξη),
ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ(πίδακας),
ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης),
ΣΑΙΝΙ (ευφυής),
ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστική εξυπηρέτηση),
ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα),
ΣΟΙ (καταγωγή-γένος),
ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος),
ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα),
ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι),
ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα),
ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή),
ΤΑΠΙ (χωρίς χρήματα),
ΤΑΒΑΝΙ (οροφή),
ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο),
ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο),
ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένο σουσάμι),
ΤΑΨΙ (μαγειρικό σκεύος),
ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο),
TΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης),
ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο),
ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη),
ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα),
ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο),
ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί),
ΤΖΑΚΙ (παραγώνι),
ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος),
ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν),
ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα),
ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας),
ΤΟΠΙ (σφαίρα),
ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός),
ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία),
ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή),
ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή),
ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι),
ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς),
ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης),
ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας),
ΤΣΑΝΤΑ (δερμάτινη θήκη),
ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή),
ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),
ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση),
ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλω),
ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός),
ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο),
ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο),
ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος),
ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος),
ΤΣΙΣΑ(ούρα),
ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός),
ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί),
ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών),
ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος)
ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός)
ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος),
ΦΑΡΣΙ (τέλεια-άπταιστα),
ΦΥΝΤΑΝΙ(φυτώριο),
ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη),
ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα),
ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο),
ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος),
ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο),
ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί),
XABOYZA(δεξαμενή νερού),
ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση),
ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ),
ΧΑΛΙ (άθλιο),
ΧΑΛΙ (τάπητας),
ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος),
ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος),
ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα),
ΧΑΝΙ (πανδοχείο),
ΧΑΠΙ (καταπότι),
ΧΑΡΑΜΙ (άδικα),
ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης),
ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο),
ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρό χρηματικό ποσό),
ΧΑΒΑΣ (μουσικός σκοπός)
ΧΑΤΙΡΙ (χάρη),
ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης),
ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση),
ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία),
ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση).
http://content.sweetim.com/sim/cpie/...s/000200BB.gifhttp://content.sweetim.com/sim/cpie/...s/000200BB.gif

(Και, πολλα ακομα!! Παντοφλες, τσοραπια κλπ. Bαριεμαι τωρα..http://feelinglucky.yuku.com/domain/...embarassed.gifhttp://feelinglucky.yuku.com/domain/...embarassed.gif )

tsitsos 23-10-2011 09:25
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
γνωριζετε, πως βρεθηκανε οι ελληνες στην ελλαδα? διαβαστε την ιστορια παρακατω και θα καταλαβετε...

οταν ο Θεος εφτιαχνε τον κοσμο, φωναξε τους λαους για να τους μοιρασει τα οικοπεδα που θα κατοικουσαν. τρεχανε ολοι οι λαοι να προλαβουν να παρουν ενα καλο κομματι. οι ελληνες αραχτοι τα τσουζανε...
Ο Θεος εδωσε την γερμανια στους γερμανους, την κινα στους κινεζους, κοκ. οι ελληνες συνεχιζαν αραχτοι να πινουν και να τραγουδανε ενω οι αλλοι λαοι τρεχαν να προλαβουν τα καλα οικοπεδα.
οι ελληνες καποια στιγμη σηκωνονται και τρεγκλα μεγκλα πανε στον Θεο την ωρα που επλενε τα χερια Του, ενω ειχε τελειωσει με την μοιρασια.
μολις τους βλεπει ο Θεος, ρωταει: καλα, που εισαστε εσεις, τωρα τελειωσα με την μοιρασια, δεν εχει κατι για εσας.
και τι θα κανουμε Θεε μας, ρωτανε οι ελληνες, που θα μεινουμε εμεις?
τι να κανει ο Θεος, τα οικοπεδα ειχανε τελειωσει, οποτε τους λεει:
ακουστε ρε μπαγασηδες, επειδη δεν εχω αλλο οικοπεδο, θα σας δωσω αυτο που εχω για να κανω εγω διακοπες, προσεξτε ομως μην μου το κανετε μπ.......ο

καποια στιγμη αποφασιζουν να σηκωθουνε και


phoenix 23-10-2011 13:15
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ ( 490751)
Καμικάζι

Η λέξη καμικάζι (kamikaze) είναι ιαπωνική και σημαίνει «θεϊκός άνεμος». Με το όνομα αυτό έγιναν γνωστοί στα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι Ιάπωνες πιλότοι που, οδηγώντας το αεροπλάνο τους, γεμάτο εκρηκτικά, πάνω στα αμερικανικά πολεμικά πλοία, αυτοκτονούσαν προξενώντας τεράστιες καταστροφές στον Αμερικανικό στόλο του Ειρηνικού.

Η λέξη είναι σύνθετη από τις ιαπωνικές λέξεις kami, που σημαίνει θεός, θείος, θεότητα, αλλά και πνεύμα της φύσης και kaze που σημαίνει άνεμος. Η λέξη χρονολογείται από το 1281, αφού σύμφωνα με τις λαϊκές γιαπωνέζικες παραδόσεις, έτσι ονομάστηκε ο ισχυρός τυφώνας που φύσηξε απότομα και διέλυσε τον στόλο των εισβολέων Μογγόλων του Κουμπλάι Χαν κατά της Ιαπωνίας τον Αύγουστο του 1281.

Η λέξη έγινε διεθνής από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, η σημασία της επεκτάθηκε και σήμερα χρησιμοποιείται για όλους αυτούς που αυτοκτονούν σκοτώνοντας μαζί και τους εχθρούς τους. Για παράδειγμα Καμικάζι ονομάζονται οι Παλαιστίνιοι μαχητές, που ζωσμένοι με εκρηκτικά πέφτουν πάνω στους στόχους τους πυροδοτώντας τα, και αυτοκτονούν προκαλώντας ταυτόχρονα μεγάλες απώλειες και στον εχθρό.

Μεταφορικά ονομάζουμε καμικάζι της ασφάλτου αυτούς που με γρήγορα αυτοκίνητα, αλλά κυρίως μοτοσικλέτες τρέχουν πολύ μέσα σε κατοικημένες περιοχές προκαλώντας συχνά ατυχήματα και σοβαρούς τραυματισμούς.
:sm8::sm8::sm8:

ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ 23-10-2011 13:17
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από tsitsos ( 499025)
γνωριζετε, πως βρεθηκανε οι ελληνες στην ελλαδα? διαβαστε την ιστορια παρακατω και θα καταλαβετε...

οταν ο Θεος εφτιαχνε τον κοσμο, φωναξε τους λαους για να τους μοιρασει τα οικοπεδα που θα κατοικουσαν. τρεχανε ολοι οι λαοι να προλαβουν να παρουν ενα καλο κομματι. οι ελληνες αραχτοι τα τσουζανε...
Ο Θεος εδωσε την γερμανια στους γερμανους, την κινα στους κινεζους, κοκ. οι ελληνες συνεχιζαν αραχτοι να πινουν και να τραγουδανε ενω οι αλλοι λαοι τρεχαν να προλαβουν τα καλα οικοπεδα.
οι ελληνες καποια στιγμη σηκωνονται και τρεγκλα μεγκλα πανε στον Θεο την ωρα που επλενε τα χερια Του, ενω ειχε τελειωσει με την μοιρασια.
μολις τους βλεπει ο Θεος, ρωταει: καλα, που εισαστε εσεις, τωρα τελειωσα με την μοιρασια, δεν εχει κατι για εσας.
και τι θα κανουμε Θεε μας, ρωτανε οι ελληνες, που θα μεινουμε εμεις?
τι να κανει ο Θεος, τα οικοπεδα ειχανε τελειωσει, οποτε τους λεει:
ακουστε ρε μπαγασηδες, επειδη δεν εχω αλλο οικοπεδο, θα σας δωσω αυτο που εχω για να κανω εγω διακοπες, προσεξτε ομως μην μου το κανετε μπ.......ο

καποια στιγμη αποφασιζουν να σηκωθουνε και


... το υπόλοιπο ??? :o

tsitsos 23-10-2011 14:28
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
τελειωνει εκει που το καναμε μπ.....ο. αγνοηστε την τελευταια σειρα:)

ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ 14-11-2011 02:19
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα
Η παραπάνω φράση προέρχεται από τον Αίσωπο και τους γνωστούς του μύθους:

«ἄνθρωπός τις ἀποδημήσας ἦκε πάλιν εἰς τήν ἰδίαν χώραν, φρυαττόμενος δέ ἐκαυχᾶτο μεγάλως ὡς ἀνδραγαθήσας εἰς διαφόρους τόπους, ἐν δέ τῇ Ρόδῳ ἔφασκε πήδημα μέγα πηδήσας ὅπερ οὐδείς τῶν ἀνθρώπων δύναται πηδῆσαι καί μάρτυρας ἔφασκεν ἔχειν εἰς τοῦτο·τῶν δέ παρόντων τις ὑπολαβών ἔφη αὐτῷ: ὦ οὗτος, εἰ τοῦτο ἀληθές ἐστι ἰδού Ρόδος ἰδού καί πήδημα».

Δηλαδή, κάποιος που επέστρεψε στην πατρίδα του έπειτα από μακροχρόνια απουσία, καυχιόταν για τα κατορθώματά του σε διάφορους τόπους, ενώ στη Ρόδο έλεγε πως έκανε ένα τόσο μεγάλο άλμα που κανείς άλλος άνθρωπος δεν μπορούσε να κάνει, και μάλιστα είχε και μάρτυρες γι’ αυτό. Τότε, κάποιος από τους παρευρισκόμενους πήρε το λόγο και του είπε: αν λες αλήθεια, να η Ρόδος, να και το πήδημα.

Η φράση αυτή λέγεται συνήθως με ειρωνικό χαρακτήρα και αποτελεί πρόσκληση σε κάποιον να πραγματοποιήσει κάτι που ισχυρίζεται ότι μπορεί και να αποδείξει την αλήθεια αυτού.

Nondas 14-02-2012 19:57
Ποιά είναι η προέλευση της μούτζας ?
 
Ποιά είναι η προέλευση της μούτζας ?




Η μούντζα είναι ευρέως διαδεδομένη στην Ελλάδα, την Κύπρο και γενικά όπου ζουν Έλληνες, υβριστική χειρονομία. Είναι γνωστή και ως φάσκελο. Συνοδεύεται συχνά από επιφωνήματα και υβριστικές φράσεις όπως «να!», «όρσε!», «πάρ'τα να μη στα χρωστάω» κ.ά..

Η μούντζα περιγράφεται ειρωνικά ως το «παράσημο της ανοιχτής παλάμης». Πρέπει να σημειωθεί πως όσο πιο κοντά στο πρόσωπο του υβριζόμενου πλησιάσει το χέρι, τόσο μεγαλύτερη απαξίωση εκφράζει.

Η χρήση της μούντζας ανάγεται στην εποχή του Βυζαντίου, και συγκεκριμένα σε μία ποινή που εφαρμοζόταν σε περιπτώσεις ασήμαντων παραπτωμάτων. Ο δικαστής έβαζε το χέρι του σε στάχτη και λέρωνε (μουντζούρωνε) το πρόσωπο του τιμωρούμενου, διαπομπεύοντάς τον με αυτόν τον τρόπο.

Υπάρχει ακόμα η άποψη ότι η χρήση της μούντζας χρονολογείται πολύ παλιότερα, στην Αρχαία Ελλάδα. Στην περίπτωση αυτή, μία χειρονομία αντίστοιχη της μούντζας χρησιμοποιόταν αρχικά στα Ελευσίνια μυστήρια και συνοδευόταν από κατάρες που απευθύνονταν προς τον «εχθρό», το «Κακό» κ.λ.π., φράσεις δηλωτικές της αποπομπής στο ανάθεμα. Ωστόσο, αυτή η άποψη για την προέλευση της μούντζας έχει αμφισβητηθεί έντονα.


Πρόκειται για κίνηση ανάλογη με την ρίψη λίθου του αναθέματος σε κολωνό λίθων, που δημιουργούσαν με την ρίψη λίθων κατά του αναθεματιζομένου.

Τρίτη άποψη είναι ότι η μούντζα ή φάσκελο (παλαιότερο "σφάκελο" και "στρούντζος" και "πούλος") ξεκίνησε στην αρχαία Ελλάδα ως χειρονομία που απεικόνιζε το γυναικείο αιδοίο ή την ερωτική πράξη. Όπως αναφέρει ο Οβίδιος, ο υβριστής δεν είχε τότε ανοιχτά όλα τα δάχτυλα του χεριού, αλλά είχε τεντωμένο τον αντίχειρα και καθέτως προτεταμένο τον δείκτη και τον μέσο, κρατώντας τα υπόλοιπα δύο δάχτυλα κλειστά σε γροθιά.


Οπως αναφέρει ο ίδιος οι Έλληνες αποκαλούσαν αυτή τη χειρονομία σύκο και οι Ρωμαίοι στην αρχή νόμιζαν ότι με αυτή τη χειρονομία οι Έλληνες ξόρκιζαν δαιμονικές δυνάμεις, επειδή σε άλλους λαούς η επίδειξη της παλάμης και η παρόμοια χρήση των δακτύλων ήταν συνυφασμένη με κατάρες και εξορκισμούς -θεωρείτο προβασκάνιο. Εντούτοις στην πραγματικότητα ήταν βαριά ύβρις και έκφραση περιφρόνησης που επιβίωσε με άλλη μορφή και στο Βυζάντιο (στις διαπομπεύσεις).

Η κίνηση εκφράζει βαριά περιφρόνηση, μαζί δε και κατάρα για αποπομπή και εξαφάνιση.

el.wikipedia.org

kithnos 14-02-2012 20:50
Απάντηση: Ποιά είναι η προέλευση της μούτζας ?
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από Nondas ( 602927)
Ποιά είναι η προέλευση της μούτζας ?




Η μούντζα είναι ευρέως διαδεδομένη στην Ελλάδα, την Κύπρο και γενικά όπου ζουν Έλληνες, υβριστική χειρονομία. Είναι γνωστή και ως φάσκελο. Συνοδεύεται συχνά από επιφωνήματα και υβριστικές φράσεις όπως «να!», «όρσε!», «πάρ'τα να μη στα χρωστάω» κ.ά..

Η μούντζα περιγράφεται ειρωνικά ως το «παράσημο της ανοιχτής παλάμης». Πρέπει να σημειωθεί πως όσο πιο κοντά στο πρόσωπο του υβριζόμενου πλησιάσει το χέρι, τόσο μεγαλύτερη απαξίωση εκφράζει.

Η χρήση της μούντζας ανάγεται στην εποχή του Βυζαντίου, και συγκεκριμένα σε μία ποινή που εφαρμοζόταν σε περιπτώσεις ασήμαντων παραπτωμάτων. Ο δικαστής έβαζε το χέρι του σε στάχτη και λέρωνε (μουντζούρωνε) το πρόσωπο του τιμωρούμενου, διαπομπεύοντάς τον με αυτόν τον τρόπο.

Υπάρχει ακόμα η άποψη ότι η χρήση της μούντζας χρονολογείται πολύ παλιότερα, στην Αρχαία Ελλάδα. Στην περίπτωση αυτή, μία χειρονομία αντίστοιχη της μούντζας χρησιμοποιόταν αρχικά στα Ελευσίνια μυστήρια και συνοδευόταν από κατάρες που απευθύνονταν προς τον «εχθρό», το «Κακό» κ.λ.π., φράσεις δηλωτικές της αποπομπής στο ανάθεμα. Ωστόσο, αυτή η άποψη για την προέλευση της μούντζας έχει αμφισβητηθεί έντονα.



Πρόκειται για κίνηση ανάλογη με την ρίψη λίθου του αναθέματος σε κολωνό λίθων, που δημιουργούσαν με την ρίψη λίθων κατά του αναθεματιζομένου.

Τρίτη άποψη είναι ότι η μούντζα ή φάσκελο (παλαιότερο "σφάκελο" και "στρούντζος" και "πούλος") ξεκίνησε στην αρχαία Ελλάδα ως χειρονομία που απεικόνιζε το γυναικείο αιδοίο ή την ερωτική πράξη. Όπως αναφέρει ο Οβίδιος, ο υβριστής δεν είχε τότε ανοιχτά όλα τα δάχτυλα του χεριού, αλλά είχε τεντωμένο τον αντίχειρα και καθέτως προτεταμένο τον δείκτη και τον μέσο, κρατώντας τα υπόλοιπα δύο δάχτυλα κλειστά σε γροθιά.


Οπως αναφέρει ο ίδιος οι Έλληνες αποκαλούσαν αυτή τη χειρονομία σύκο και οι Ρωμαίοι στην αρχή νόμιζαν ότι με αυτή τη χειρονομία οι Έλληνες ξόρκιζαν δαιμονικές δυνάμεις, επειδή σε άλλους λαούς η επίδειξη της παλάμης και η παρόμοια χρήση των δακτύλων ήταν συνυφασμένη με κατάρες και εξορκισμούς -θεωρείτο προβασκάνιο. Εντούτοις στην πραγματικότητα ήταν βαριά ύβρις και έκφραση περιφρόνησης που επιβίωσε με άλλη μορφή και στο Βυζάντιο (στις διαπομπεύσεις).

Η κίνηση εκφράζει βαριά περιφρόνηση, μαζί δε και κατάρα για αποπομπή και εξαφάνιση.

el.wikipedia.org
http://3.bp.blogspot.com/_3UVrVYtvwc...li%2Bparta.JPG

renovatio 16-02-2012 19:02
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Μάθαμε και για την μούτζα! Cool!

siraxanz 16-02-2012 23:14
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από renovatio ( 604841)
Μάθαμε και για την μούτζα! Cool!

+ :D

Sakis 17-02-2012 00:05
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Τα βουνά της Ευρυτανίας "τα Άγραφα" πήραν το όνομα τους από το γεγονός ότι οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να υποδουλώσουν την περιοχή και δεν την περιέλαβαν στα φορολογικά τους βιβλία, σε αντίθεση με τα Γραμμένα των Ιωαννίνων.

tattoopanther 17-02-2012 01:31
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από Sakis ( 605084)
Τα βουνά της Ευρυτανίας "τα Άγραφα" πήραν το όνομα τους από το γεγονός ότι οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να υποδουλώσουν την περιοχή και δεν την περιέλαβαν στα φορολογικά τους βιβλία, σε αντίθεση με τα Γραμμένα των Ιωαννίνων.
λες να αλλάξουμε όνομα την Ελλάδα.,.?,.,:D:D:D

black_hawk 17-02-2012 02:18
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από Sakis ( 605084)
Τα βουνά της Ευρυτανίας "τα Άγραφα" πήραν το όνομα τους από το γεγονός ότι οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να υποδουλώσουν την περιοχή και δεν την περιέλαβαν στα φορολογικά τους βιβλία..
'H δεν μπηκαν καν, στη διαδικασια να ασχοληθουν με "αγονες" περιοχες.. ;)

asotosios 17-02-2012 08:38
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από black_hawk ( 605134)
'H δεν μπηκαν καν, στη διαδικασια να ασχοληθουν με "αγονες" περιοχες.. ;)
ή οσα δεν εφτανε η αλεπου τα εκανε κρεμασταρια...:D

tavrina 17-02-2012 10:38
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Ο,ΤΙ

tavrina 17-02-2012 10:39
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Ό,τι δεν εξελίσσεται, παύει να υπάρχει............. (ΔΑΡΒΙΝΟΣ)

Είναι πάντα επίκαιρο και κυρίως στις ημέρες μας

intruder 18-02-2012 11:35
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από Translatoras ( 417304)
Κάτι που έμαθα από την καριέρα μου ως κούριερ.

Και ίσως φανεί χρήσιμο όταν ψάχνουμε έναν συγκεκριμένο αριθμό σε μια οδό.

Αν σταθούμε και στραφούμε προς τα ζυγά νούμερα (4, 78, 190 κοκ) τότε η ΑΡΙΘΜΗΣΗ του δρόμου ΞΕΚΙΝΑΕΙ από τα ΔΕΞΙΑ μας

Φανταστείτε ότι βγαίνουμε σε μια διασταύρωση του δρόμου όπου αναζητάμε (έστω) τον αριθμό 66 και δεν ξέρουμε αν το 66 είναι προς τα δεξιά ή τα αριστερά. Αν εντοπίσουμε τον πλησιέστερο στη διασταύρωση ζυγό αριθμό (έστω το 98), τότε ξέρουμε ότι πρέπει να πάμε δεξιά διότι προς τα εκεί βρίσκονται οι αριθμοί που είναι μικρότεροι του 98.

Το αντίστοιχο εφαρμόζουμε και με τους μονούς αριθμούς, απλά αλλάζει η πλευρά από όπου αρχίζει η αρίθμηση της οδού.


προσοχη στους δρομους που εγιναν αλλαγες στο κυκλοφοριακο ( πχ απο ανοδος εγινε καθοδος), τοτε ειναι το αντιστροφο:)

krima 18-02-2012 12:21
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από intruder ( 606102)
προσοχη στους δρομους που εγιναν αλλαγες στο κυκλοφοριακο ( πχ απο ανοδος εγινε καθοδος), τοτε ειναι το αντιστροφο:)

Για ξαναδιάβασε το ποστ.Δεν λέει πουθενά για "ανοδος-καθοδος";););)

tavrina 18-02-2012 13:40
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
“Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά”
Οι Ενετοί, που άλλοτε κυριαρχούσαν στις θάλασσες, εγκαινίασαν πρώτοι τα ιστιοφόρα μεταγωγικά, όταν ήθελαν να μεταφέρουν το στρατό τους. Τα καράβια αυτά ήταν ξύλινα και πελώρια και είχαν σχήμα αχλαδιού. Έσερναν δε τις περισσότερες φορές πίσω τους ένα μικρό καραβάκι, που έβαζαν μέσα τον οπλισμό και τα πολεμοφόδια, όπως ακόμα τρόφιμα και διάφορα πολεμικά σύνεργα. Οι Έλληνες τα είχαν βαφτίσει αχλάδες από το σχήμα τους. Έτσι όταν καμιά φορά στο πέλαγος παρουσιαζότανε κανένα άγνωστο καράβι, οι νησιώτες ( βιγλάτορες) ανέβαιναν πάνω στους βράχους και απ’εκεί παρακολουθούσαν με αγωνία τις κινήσεις του. Αν ήταν απλώς ιστιοφόρο, δεν ανησυχούσαν τόσο, γιατί υπήρχε πιθανότης να συνεχίσει αλλού τον δρόμο του. Αν όμως ήταν “Αχλάδα” τους έπιανε πανικός, γιατί καταλάβαιναν ότι σε λίγο θ’άρχιζαν μάχες, πολιορκίες, πείνες και θάνατοι. Έφευγαν τότε για να πάνε να ετοιμάσουν την άμυνα τους. Από στόμα σε στόμα κυκλοφορούσε η φήμη ότι η “Αχλάδα” έχει πίσω την ουρά. Με την ουρά εννοούσαν το καραβάκι που έσερνε το μεταγωγικό. Άρα επίθεση. Και έλεγαν: “Πίσω έχει η Αχλάδα την ουρά”, τι θα γίνει;…

ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ 10-03-2012 11:46
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Έλαβα το παρακάτω κείμενο σε E-Mail

και μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον ... έτσι ... για να μαθαίνουμε ...


Απόσπασμα:
«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα». Γιώργος Σεφέρης


Ποια Ελληνική λέξη είναι αρχαία και ποια νέα; Γιατί μια Ομηρική λέξη μας φαίνεται δύσκολη και ακαταλαβίστικη;
Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρομε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε.
Για του λόγου το αληθές θα αναφέρομε μερικά παραδείγματα για να δούμε ότι η Ομηρική γλώσσα όχι μόνο δεν είναι νεκρή, αλλά είναι ολοζώντανη.



Αυδήείναι η φωνή. Σήμερα χρησιμοποιούμε το επίθετο άναυδος.

Αλέξωστην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο αλεξήλιο Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.

Με το επίρρημα τήλεστον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ.

Λάας ή λαςέλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.

Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.

Το κρεβάτι λέγεται λέχος, εμείς αποκαλούμε λεχώνα τη γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι.

Πόρο έλεγαν τη διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, το φτωχό.

Φρηνείναι η λογική. Από αυτή τη λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ.

Δόρπος, λεγόταν το δείπνο, σήμερα η λέξη που έχει παραμείνει είναι επιδόρπιο.

Λώπος είναι στον Όμηρο το ένδυμα. Τώρα αυτόν που μας έκλεψε (μας έγδυσε το σπίτι) το λέμε λωποδύτη, όμως και τα λέπια από την ίδια λέξη προέρχονται (ένδυμα των ψαριών), ενώ Πηνελόπη σημαίνει την υφάντρα, αυτή που χρησιμοποιώντας πηνίο (σαίτα) κατασκευάζει ύφασμα.

Ύληονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.

Άρουραήταν το χωράφι, όλοι ξέρουμε τον αρουραίο αλλά και το άροτρο.

Τον θυμό τον αποκαλούσαν χόλο. Από τη λέξη αυτή πήρε το όνομα της η χολή, με την έννοια της πίκρας. Λέμε επίσης αυτός είναι χολωμένος.

Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλινόστηση, ή νοσταλγία, ενώ η συγγενική της επίσης Ομηρική νόστιμος έχει επίσης διατηρηθεί αυτούσια σαν η επιθυμία επανάληψης/επιστροφής σε γευστική εμπειρία.

Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.

Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.

Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι - ρύπανση.

Από τη λέξη αιδώς (ντροπή) προήλθε ο αναιδής.

Πέδη, σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τη λέξη χειροπέδες.

Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.

Άγχω, σημαίνει σφίγγω το λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη. Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.

Βρύχιαστον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.

Φερνήέλεγαν την προίκα. Από εκεί επικράτησε την καλά προικισμένη να τη λέμε «πολύφερνη νύφη».

Το γεύμα στο οποίο ο κάθε παρευρισκόμενος έφερνε μαζί του το φαγητό του λεγόταν έρανος. Η λέξη παρέμεινε, με τη διαφορά ότι σήμερα δεν συνεισφέρουμε φαγητό, αλλά χρήματα.

Υπάρχουν λέξεις, από τα χρόνια του Ομήρου, που ενώ η πρώτη τους μορφή μεταβλήθηκε - η χειρ έγινε χέρι, το ύδωρ νερό, η ναυς έγινε πλοίο, στη σύνθεση διατηρήθηκε η αρχική μορφή της λέξεως.
Από τη λέξη χειρ έχομε: χειρουργός, χειριστής, χειροτονία, χειραφέτηση, χειρονομία, χειροδικώ κ.τ.λ.
Από το ύδωρ έχομε τις λέξεις: ύδρευση υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.
Από τη λέξη ναυς έχομε: ναυπηγός, ναύαρχος, ναυμαχία, ναυτικός, ναυαγός, ναυτιλία, ναύσταθμος, ναυτοδικείο, ναυαγοσώστης, ναυτία, κ.τ.λ.

Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα παραδείγματα προκύπτει ότι:

Δεν υπάρχουν αρχαίες και νέες Ελληνικές λέξεις, αλλά μόνο Ελληνικές.
Η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και ουσιαστικά αδιαίρετη χρονικά.
Από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα προστέθηκαν στην Ελληνική γλώσσα μόνο ελάχιστες λέξεις. (Αντίθετα, δημιουργήθηκε μεγάλος αριθμός από σύνθετες λέξεις, τα συστατικά των οποίων συνιστούν πρωτότυπες ή παράγωγες λέξεις της αρχαίας ελληνικής).
Η γνώση της ετυμολογίας και των εννοιών των λέξεων θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι μιλάμε τη γλώσσα της ομηρικής ποίησης, μια γλώσσα που, σημειωτέον, δεν ανακάλυψε ο Όμηρος αλλά προϋπήρχε χιλιετηρίδες πριν από αυτόν.
Είναι ακόμα χαρακτηριστικό ότι σε πολλές τοπικές ελληνικές διαλέκτους (Κρήτης, Πόντου κλπ) έχουν διατηρηθεί αυτοτελείς ομηρικές λέξεις.
Εάν κάποιος που δεν έχει διδαχθεί την Αρχαία Ελληνική διαβάσει το Ομηρικό κείμενο θα διαπιστώσει με έκπληξη ότι παρ'όλον ότι μπορεί να μην καταλαβαίνει την σημασία αυτών που διαβάζει, εν τούτοις δεν θα έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι η γλώσσα που έχει μπροστά του είναι Ελληνική !!!

Φίλοι μου, προσθέστε και εσείς τις δικές σας γνώσεις σχετικά με το υπό πραγμάτευση θέμα.

Η γνώση των εννοιών των λέξεων συμβάλλει στην καλύτερη μεταξύ μας επικοινωνία.


christar 10-03-2012 13:07
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
:sm8:
Πολυ ωραιο! Να ξεστραβωνομαστε που και που...

ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ 22-03-2012 23:18
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Γιατί αλλάζει η ώρα !!!


Η θερινή ώρα (αγγλικά: Daylight Saving Time, DST) είναι η αλλαγή της ώρας που ένα κράτος διαλέγει να υιοθετήσει για ένα χρονικό διάστημα του έτους. Η αλλαγή αυτή γενικά είναι κατά μία ώρα μπροστά από την ηλιακή ώρα. Βασίζεται σε ένα σύστημα που σκοπό έχει την καλύτερη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας για εξοικονόμηση ενέργειας.
Σήμερα το τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού που χρησιμοποιεί τη θερινή ώρα αποτελεί μειοψηφία καθώς σχεδόν όλες οι Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες δεν συμμετέχουν.
Εναλλακτικά της θερινής ώρας θα μπορούσαμε να ξυπνούσαμε μία ώρα νωρίτερα την θερινή περίοδο για να εκμεταλλευόμαστε περισσότερο το ηλιακό φως. Αυτό όμως θα προκαλούσε αντιδράσεις. Η λύση ήταν να τυποποιηθεί το σύστημα της θερινής ώρας.

Ιστορία

Η πρώτη αναφορά που υπάρχει για χρησιμοποίηση της θερινής ώρας ήταν από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο (Benjamin Franklin) σε ένα γράμμα του που δημοσιεύθηκε σε μία γαλλική εφημερίδα. Σε αυτό το γράμμα δεν υπάρχει αναφορά για αλλαγή της ώρας αλλά πρόταση να ξυπνούν οι άνθρωποι μία ώρα νωρίτερα!
Η πρώτη φορά που προτάθηκε το ζήτημα σοβαρά ήταν από τον Γουίλιαμ Γουίλετ (William Willett) στο άρθρο του «Waste of Daylight» που δημοσιοποιήθηκε το 1907 αλλά τελικά δεν κατάφερε να πείσει την Βρετανική κυβέρνηση.
Η πρώτη φορά που εφαρμόστηκε η ιδέα ήταν από την γερμανική κυβέρνηση κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου από 30 Απριλίου ως 1η Οκτωβρίου του 1916. Λίγο μετά το Ηνωμένο Βασίλειο ακολούθησε εφαρμόζοντας την θερινή ώρα από 21 Μαΐου ως 1η Οκτωβρίου 1916. Αργότερα, στις 19 Μαρτίου του 1918, το Αμερικανικό Κογκρέσο καθιέρωσε την τυπική χρήση των χρονικών ζωνών και επισημοποίησε την αλλαγή της θερινής ώρας για όλον τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Το μέτρο αυτό όμως καταργήθηκε αμέσως, λόγω της δυσαρέσκειας του κόσμου.
Εφαρμογή στην Ελλάδα και Ευρώπη

Στην Ελλάδα η θερινή ώρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, δοκιμαστικά, το 1932 και συγκεκριμένα από τις 6 Ιουλίου μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου όπου τα ρολόγια είχαν τεθεί μία ώρα μπροστά. Στη συνέχεια όμως εγκαταλείφθηκε αυτό επειδή από τις 15 Ιουλίου (π.ημερ.)/28 Ιουλίου (ν.ημερ.) στις 04:00 ώρα, του 1916, τα ρολόγια στην Ελλάδα είχαν τεθεί 25 λεπτά μπροστά στην εισδοχή της ώρας ζώνης. Έτσι η διαφορά σε σχέση με το φως του Ήλιου που καθορίζει και τον πραγματικό χρόνο γινόταν πολύ μεγάλη κυρίως στα δυτικά τμήματα της χώρας και περισσότερο στη Κέρκυρα. Τούτο είχε ως συνέπεια να εγκαταλειφθεί.
Στη δεκαετία όμως του 1970, μόλις δύο χρόνια μετά την ενεργειακή κρίση που ξέσπασε στην Ευρώπη το 1973 αποφασίστηκε η υιοθέτηση του μέτρου της θερινής ώρας από μεγάλο μέρος των κρατών της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης τότε και της Ελλάδας με έναρξη το 1975.
Η αλλαγή της ώρας, σύμφωνα με την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποχρεώνει όλα τα κράτη μέλη να τηρήσουν με νόμο[1], γίνεται, πλέον, την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου στη 1 π.μ. ώρα Γκρίνουϊτς (GMT) και τελειώνει την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου του ίδιου έτους πάλι στη 1 π.μ. ώρα Γκρίνουϊτς. Επομένως η αλλαγή είναι ταυτόχρονη για όλα τα κράτη μέλη τα οποία έχουν υιοθετήσει το μέτρο.
Η Ισλανδία δεν έχει υιοθετήσει το μέτρο. Λόγω του υψηλού γεωγραφικού πλάτους η ανατολή και η δύση του ήλιου αλλάζουν κατά πολλές ώρες στη διάρκεια του έτους και η επίδραση της αλλαγής του ρολογιού κατά μία ώρα θα ήταν, σε σύγκριση, μικρή.
Η Ρωσία, όπως όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη ακολουθούσε τις ίδιες ημερομηνίες αλλαγής με αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλαζε στις 2 π.μ. τοπική ώρα (3 π.μ. θερινή ώρα τον Οκτώβρη). Από τις 27 Απριλίου 2011 και με διάταγμα του Ρώσου προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ καθιερώθηκε η θερινή Ώρα Μόσχας (+4 UTC) καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Η Τουρκία ακολουθεί τις αλλαγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην ημερομηνία και στην ώρα αλλαγής.Βικιπαίδεια

ortho 23-03-2012 22:36
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
:ye02::th11: Νίκο!

ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ 14-04-2012 23:11
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Χριστός Ανέστη





Η έκφραση «Χριστός ανέστη!» (Ο Χριστός αναστήθηκε!) αποτελεί τον περισσότερο διαδεδομένο χαιρετισμό μεταξύ των Ορθόδοξων Χριστιανών που λέγεται από το Πάσχα, δηλαδή την εορτή της Ανάστασης του Χριστού, και για σαράντα ημέρες, δηλαδή μέχρι την απόδοση του Πάσχα, την Τετάρτη της παραμονής του εορτασμού της εορτής της Αναλήψεως. Η έκφραση αυτή που προέρχεται από ευαγγελική ρήση, αποτελεί και την αρχή του γνωστότερου αναστάσιμου τροπαρίου που λέγεται κατά την ίδια περίοδο:
Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος. Ως χαιρετισμός αποδίδεται πάντα με χαρακτήρα ενθουσιώδη και με έντονη την εκδήλωση της ψυχικής ανάτασης. Σε ανταπάντηση της έκφρασης αυτής ανταποδίδεται η έκφραση «Αληθώς ανέστη!» (Στ' αλήθεια αναστήθηκε!).
Στη λαογραφία η έκφραση αυτή ανάγεται στα αναστάσιμα έθιμα που επαναλαμβάνεται με το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών, με το «φιλί της αγάπης», κ.ά. αναστάσιμες εκδηλώσεις.Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

asotosios 17-04-2012 16:26
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
ΜΕΡΒΕΓΙΕ...

Κατι που ακουσα σε γνωστη διαφημιση και ειχα πολυ πολυ καιρο να το ακουσω...!!!


εκφραση της πιατσας...του καδρονιου που λεει και ο πατερας μου...

προερχεται απο το γαλλικο merveilleux δλδ υπέροχα...;)

black_hawk 23-04-2012 01:14
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
...Αντε... Μερες που'ναι!!.. :D

Μπρούμελ ο Ωραίος: ο πρώτος μετρ του στυλ

http://tvxs.gr/sites/default/files/a...6-brummell.jpg

Ο Μπο Μπρούμελ ή Ωραίος Μπρούμελ (Beau Brummell), που γεννήθηκε ως George Bryan Brummell στις 7 Ιουνίου 1778 και πέθανε μία μέρα σαν σήμερα το 1840, ήταν ο ενδυματολογικός σύμβουλος των ανδρών στην Αγγλία της περιόδου των Αντιβασιλέων και προσωπικός φίλος του Αντιβασιλέα και μελλοντικού Βασιλιά Γεωργίου του τέταρτου. Ο Μπρούμελ ήταν η επιτομή του δανδισμού, της επιτηδευμένης συμπεριφοράς και του ντυσίματος που μαρτυρά φινέτσα και ματαιοδοξία.

Ξόδευε πάρα πολλές ώρες μπροστά στον καθρέφτη κάθε πρωί, πλένοντας τα δόντια του και περιποιούμενος τον εαυτό του. Ο Carlyle, Σκοτσέζος σατυρικός συγγραφέας, χαρακτήριζε τον Μπρούμελ ως έναν άνδρα του οποίου «η εργασία και η ύπαρξη συνίστατο στην ενασχόληση με τα ρούχα.». «Κάθε γωνιά της ψυχής του, του πνεύματός του, του εισοδήματός του ηρωικά αφιερώνονται στην ένδυση με τρόπο σοφό και σωστό έτσι ώστε ενώ οι άλλοι ντύνονται για να ζουν αυτός ζει για να ντύνεται», σύμφωνα με τον Jules-Amédée Barbey d'Aurevilly, Γάλλο μυθιστοριογράφο και διηγηματογράφο στο βιβλίο του «The Anatomy of Dandyism» (1845).

Ο George γεννήθηκε στο Λονδίνο και ήταν γιος του προσωπικού γραμματέα του Λόρδου του Βορρά. Είχε αρκετά συμπλέγματα και μία σπασμένη μύτη από χτύπημα αλόγου. Ο πατέρας του πέθανε το 1794 αφήνοντάς του μια περιουσία μεγαλύτερη των 20.000 λιρών. Σπούδασε στα κολέγια του Έτον και του Όριελ και αργότερα στελέχωσε το τάγμα των δραγόνων. Αυτή την περίοδο, γνωρίστηκε με τον Πρίγκιπα Γεώργιο, τον Πρίγκιπα της Ουαλίας.

http://tvxs.gr/sites/default/files/a...ubrummell2.jpg

Ο Μπο Μπρούμελ αγόρασε ένα σπίτι στην οδό Τσέστερφιλντ στην περιοχή Μέιφερ, χωρίς ακόμη να επιδίδεται σε υπερβολές. Οι ιδιοτροπίες του σε σχέση με την καθαριότητα του σώματος, τον καλλωπισμό των δοντιών, των γενιών τον έκαναν διάσημο στον κύκλο του Πρίγκιπα Γεωργίου.

http://tvxs.gr/sites/default/files/a...aubrummell.jpg

Τότε άρχισε να ξοδεύει και να χαρτοπαίζει σαν να είχε την ίδια οικονομική άνεση με τον κύκλο που συναναστρεφόταν. Όσο μπορούσε να καλύψει τα έξοδά του δεν υπήρχε πρόβλημα. Ο Μπρούμελ δημιούργησε το «Κλαμπ των Δανδήδων». Όμως, το 1813 σε έναν χορό μεταμφιεσμένων ο Μπρούμελ μέμφθηκε τον παλιό του φίλο Πρίγκιπα Γεώργιο ο οποίος όταν έγινε Αντιβασιλέας το 1811 άρχισε να σνομπάρει τους παλιούς του φίλους. Η απώλεια της βασιλικής εύνοιας δεν πτόησε τον Μπρούμελ που άρχισε να κάνει φιλίες και να κερδίζει συμπάθειες σε άλλους κύκλους της μόδας επηρεάζοντας με την στιλιστική του άποψη μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας.

Παρόλα αυτά, το χρέος του έγινε ανεξέλεγκτο και το 1826 κατέφυγε στην Γαλλία όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής του. Εκεί διορίζεται στο προξενείο της Καέν λόγω της επιρροής του Λόρδου Alvanley και του Μαρκησίου του Worcester κατά την βασιλεία του Ουίλιαμ του τέταρτου. Αυτό του παρείχε ένα μικρό ετήσιο επίδομα. Πέθανε αδέκαρος και παράφρων στην Καέν το 1840.

Ο Carlyle (1795 –1881) κρίνει την αγγλική κοινωνία και κουλτούρα του καιρού του ως επικίνδυνα ιδεοληπτική με την εμφάνιση. Αναγνωρίζει μεν ότι κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δύο αιώνων στην Αγγλία είχε ανθίσει το πιο ανεκτικό έθνος όπου ο απλός άνθρωπος δεν έπρεπε να γονατίζει μπροστά στη βασίλισσα. Όμως, θεωρεί ότι αυτή η αλλαγή είχε ένα τίμημα: την απώλεια της Ηθικής Αξίας. « Η αδικαιολόγητη καλλιέργεια του εξωτερικού», λέει, παρότι δεν είναι άμεσα επιβλαβής, και για την ώρα παράγει πολλά προφανή οφέλη, το γεγονός ότι καταστρέφει την Ηθική, που είναι η γενεσιουργός αιτία όλων των άλλων αξιών θα αποδειχθεί ολέθριο.»

Ο Μπρούμελ έγινε διάσημος κυρίως για το στιλ του και την φυσική του ομορφιά. Όπως εξηγεί ο D'Aurevilly, «διώξε τον δανδή και τι απομένει από τον Μπρούμελ;» Ήταν φτιαγμένος για τίποτα περισσότερο και για τίποτα λιγότερο από το να είναι ο μεγαλύτερος δανδής της εποχής του ή κάθε εποχής.» Μάλιστα, ο Carlyle βάζοντας τον Brummell δίπλα στον Shakespeare και τον Sidney, άνδρες θαυμαστοί για τις διανοητικές και συναισθηματικές ικανότητες της δουλειά τους, εκδηλώνει την θλίψη του για αυτήν την απώλεια.

Ένα άγαλμα του ανεγέρθηκε στο Λονδίνο στην οδό Jermyn το 2002...
(link)

ΠΑΣΑ! ομοιοτητα με ΥΠΑΡΚΤΑ προσωπα, ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΑ!!.. :lo20:

asotosios 24-04-2012 23:09
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
αντε και ενα λιγο ακαταλληλο αλλα πολυ ενδιαφερον να δειτε απο που προηλθε...

"το Μ@υνι σερνει καραβι" λεει ο λαος...

Το μουνί σέρνει καράβι | The Net War

Το μ@υνί σέρνει καράβι λέει μια παροιμία, από που προήρθε; Πριν γίνει ο ισθμός της Κορίνθου, για να έκανε κάποιος το ταξίδι Πειραιάς-Πάτρα θα έπρεπε να κάνει τον γύρο της Πελοποννήσου.

Για να κόψουν δρόμο, έβγαζαν τα πλοία στο στενό του Ισθμού και βάζοντας μεγάλα ξύλα από κάτω, έσερναν το πλοίο πάνω στο γη μέχρι να το βγάλουν από τον Κορινθιακό κόλπο. Φυσικά όλη αυτή η διαδικασία ήθελε ρκετές μέρες και ήταν πάρα πολύ κουραστική για τους ναυτικούς που το τραβούσαν.
Όμως σε αυτό το στενό κομμάτι της γης υπήρχαν πάρα πολλοί οίκοι ανοχής. Έτσι λοιπόν οι ναυτικοί, παρόλο που κουράζονταν, προτιμούσαν να σέρνουν το καράβι και να πηγαίνουν στους οίκους ανοχής παρά να κάνουν τον κύκλο.
Έτσι λοιπόν οι ντόπιοι έβγαλαν την φράση ότι «το μουνί σέρνει καράβι».


:D

intruder 26-05-2012 22:50
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
λαος σημαινει λιθος, δηλαδη πετρα''μπηστιρα'' εξου κ ο τοιχος ''ντουβαρι'' δεν καταλαβαινει τιποτα εξου κ η καταληξη των λαων με ολα τα κακα τους.Η ανθρωπινη μαζα (λαος) στην τελικη ειναι ''λιθος'' με οτι αυτο συνεπαγεται:mad:

Ο Δευκαλίων αφού ταξίδεψε εννέα ολόκληρα μερόνυχτα μέσα εις την θάλασσα, προσέκρουσε εις τον Παρνασσόν. Έκει, αφού σταμάτησαν οι βροχές, βγαίνοντας έξω θυσιάζει εις τον Φίξιον Δία. Ο Ζευς έστειλε τον Ερμή σ' αυτόν και τον παρακίνησε να διαλέξει ότι θέλει. Αυτός διάλεξε να δημιουργηθούν σ' αυτόν τον τόπο άνθρωποι. Και αφού διέταξε ο Ζευς να σηκώσει λίθους και να τους ρίξει πάνω από το κεφάλι του, αυτούς που έρριπτε ο Δευκαλίων γίνονταν άνδρες και αυτούς που έρριπτε η Πυρρά γίνονταν γυναίκες. Απ' όπου ονομάστηκαν μεταφορικά και λαοί από το Λάος που σημαίνει λίθος.

(Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 1, 48, 10)

Οι Ιουδαίοι οικειοποιήθηκαν τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος ο οποίος πραγματοποιήθηκε οκτώ χιλιάδες χρόνια πριν την εμφάνιση τους στο προσκήνιο της ιστορίας.
(κατακλυσμος του νωε)

adventure 27-05-2012 21:29
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 


Ευχαριστούμε για την γνώση που μας προσφέρεται παιδιά.

:re25: :re25: :re25::ye02:

Ιδικά αυτό με τον Ισθμό..........

:D :D :D

varil 05-06-2012 11:25
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Γνωρίζετε ότι...


1. Ο Τζένγκις Χαν πέθανε κατά τη διάρκεια του σεξ

2. To λιοντάρι του λογότυπου της Metro-Goldwyn-Mayer (ΜGM), σκότωσε τον εκπαιδευτή του την επόμενη ημέρα μετά τα γυρίσματα

3. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν δεν θυμόταν ποτέ τον αριθμό του τηλεφώνου του



4. Το βρόμικο χιόνι λιώνει γρηγορότερα από ό, τι το καθαρό




5. Το γραφείο έχει 400 φορές περισσότερα βακτήρια από μια τουαλέτα

6. 1111111 x 1111111 = 1234567654321


7. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ζωγράφιζε τα χείλη της Μόνα Λίζα 12 χρόνια



8. Όταν φτερνίζεστε τα μάτια σας δεν μπορείτε να τα έχετε ανοιχτά



9. Ένα παιδί τεσσάρων χρονών κάνει 400 ερωτήσεις την ημέρα


10. "OK" - η πιο δημοφιλής λέξη στον κόσμο

11. Εάν ένας αστακός χάσει το ένα του μάτι, θα αναπτυχθεί καινούργιο!!!

12. Τον χειμώνα του 1932 ήταν τόσο κρύο που οι καταρράκτες του Νιαγάρα πάγωσαν τελείως


13. Η κύρια αιτία θανάτου στο χώρο εργασίας είναι η δολοφονία


14. Το ένα τρίτο των εκπαιδευτικών των δημόσιων σχολείων στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά

15. Οι άνθρωποι περνούν δύο εβδομάδες της ζωής τους , στην αναμονή του πράσινου στα φανάρια!!!

16. Τζορτζ Μπους και ο Hugh Hefner (Playboy) είναι ξαδέλφια


17. Η ηλεκτρική καρέκλα επινοήθηκε από έναν οδοντίατρο

18. Το 97% των αμερικανικών χαρτονομισμάτων έχουν ίχνη κοκαΐνης

19. Ο Τσάρλι Τσάπλιν (ο αυθεντικός) βγήκε τρίτος σε έναν διαγωνισμό σωσιών του Τσάρλι Τσάπλιν.


20. Είναι πολύ δύσκολο να πνιγεί κάποιος στη Νεκρά Θάλασσα καθώς περιέχει 24% αλάτι, το οποίο κάνει το νερό πολύ βαρύ και το κολύμπι απίστευτη εμπειρία.

21. Τα κουνούπια προσελκύονται περισσότερο από ανθρώπους που μόλις έχουν φάει μπανάνα.

22. Λέμε γείτσες όταν φταρνίζεται κάποιος γιατί η καρδιά του σταματάει για 1 millisecond.


23. Στην αρχαία Ρώμη, όταν κάποιος κατάθετε στο δικαστήριο, μπορούσε να ορκιστεί στους..όρχεις του.



24. Ο ήχος που ακούς όταν βάλεις κοχύλι στο αυτί σου δεν είναι ο ήχος του ωκεανού αλλά το αίμα που ρέει μέσα στο κεφάλι σου.

intruder 09-08-2012 02:55
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
μου σπασε τα @@:D
Όπως πιστεύεται, η έκφραση «του έσπασε τ’ #######», προέρχεται από μια παράξενη συνήθεια -φυσική απόρροια των σκοταδιστικών αντιλήψεων- που οι είχαν οι χριστιανοί βάνδαλοι όταν πραγματοποιούσαν τις καταστροφές. Καθώς θεωρούσαν τα αρχαιοελληνικά γυμνά αγάλματα, ως μορφή χυδαίας τέχνης, έσπαγαν και κατέστρεφαν με καλέμι τα…γεννητικά όργανα των -ανδρικών- ειδώλων!

Απ’ αυτή την συνήθεια, προέρχεται και η έκφραση «βλέπεις παπά; πιάσε τ’ ####### σου».
Πηγή

:p:D

ceraf 16-09-2012 22:44
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Δείτε εδώ κάποια απίστευτα για κάποιες αγγλικές λέξεις!


Δείτε παρακάτω και θα καταλάβετε...

1) Typewriter
Η λέξη αυτή είναι η μεγαλύτερη αγγλική λέξη που μπορούμε να γράψουμε, χρησιμοποιώντας μόνο την μία από τις τρεις γραμμές, στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή μας! (την επάνω)

2) Stewardesses
Αν έχουμε τα χέρια μας σε σωστή διάταξη επάνω στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή μας, η λέξη αυτή είναι η μεγαλύτερη αγγλική λέξη που μπορούμε να γράψουμε χρησιμοποιώντας μόνο το αριστερό μας χέρι!

3) Set
Είναι η μόνη λέξη η οποία έχει (βάσει του Oxford English Dictionary) 464 διαφορετικές ερμηνείες, φοβερό!! Ακολουθεί η λέξη Run, με 396 ερμηνείες!

4) Queue
Η λέξη αυτή είναι η μοναδική αγγλική λέξη που προφέρεται μόνο με το πρώτο γράμμα της! Q -κιου
coolweb.gr

ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ 31-10-2012 01:24
Απάντηση: .... έτσι .... για να μαθαίνουμε ...
 
Η Σημασία Των Ονομάτων Των Πλατειών Της Αθήνας




Αμερικής

Περιβάλλεται από τις οδούς Πατησίων, Μηθύμνης, προεκτ. Λευκωσίας και Σπάρτης. Παλαιότερα η πλατεία αυτή λεγόταν «Αγάμων». Το όνομα είχε δοθεί από τον λαό επειδή τότε ήταν ερημική και αποτελούσε κέντρο ερωτικών συναντήσεων και επειδή στο «άθλημα» αυτό επιδίδονταν τότε περισσότερο οι ά####ι. Αρχικά λεγόταν επίσημα και πλατεία Ανθεστηρίων, επειδή στην περιοχή της, όπου τότε δεν υπήρχε κανένα σπίτι, γιορταζόταν η Πρωτομαγιά. Η σημερινή πλατεία Αμερικής, σύμφωνα με την Πράξη Ονοματοθεσίας του Δημοτικού Συμβουλίου, δόθηκε προς τιμή των ΗΠΑ, για τον φιλελληνισμό που επέδειξαν οι κάτοικοί τους.

Ανεξαρτησίας (Βάθης)

Η πλατεία αυτή είναι περισσότερο γνωστή ως «Πλατεία Βάθης», όνομα που προέρχεται από παλαιά ονομασία της θέσεως (Βάθη), γιατί από εκεί περνούσε ο δρόμος του Μενιδίου (Αχαρνών) μέσα από την κοίτη του ρέματος του Κυκλοβόρου. Το ρέμα αυτό στη συνέχεια καλύφθηκε και αποτέλεσε την σημερινή οδό Μάρνη. Η πλατεία ονομάστηκε επίσημα «Ανεξαρτησίας» για να τιμηθεί η απελευθέρωση και ανεξαρτησία της Ελλάδας μετά την επανάσταση του 1821. Βρίσκεται στην συμβολή των οδών Αχαρνών, Μάρνη, Καματερού, Μαιζώνος και Λιοσίων.

Βικτωρίας

Βικτωρία Αλεξανδρινή (1819-1901): Βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας. Ήταν κόρη του Εδουάρδου, Δούκα του Κεντ, και της πριγκήπισσας Λουΐζας Βικτωρίας. Ανέβηκε στο θρόνο σε ηλικία 18 χρονών και έμεινε σ' αυτόν επί 64 χρόνια. Παντρεύτηκε το γερμανό πρίγκηπα Αλβέρτο του Σάξ-Κόμπουργκ-Γκότα το 1840 και απέκτησε πολλά παιδιά. Ήταν ικανή βασίλισσα και θεωρήθηκε σύμβολο της ακμής και της ισχύος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η βασιλεία της σημάδεψε μία ολόκληρη εποχή και νοοτροπία για τη Μεγάλη Βρετανία (Βικτωριανή εποχή). Στις μέρες της έγινε η ένωση των Επτανήσων (που ήταν υπό Βρετανική προστασία) με την Ελλάδα (1864). Στο θρόνο τη διαδέχθηκε ο γιος της Εδουάρδος, πρίγκηψ της Ουαλλίας, ως Εδουάρδος Ζ'. Η πλατεία αυτή λεγόταν άλλοτε πλατεία «Κυριακού» από το Δήμαρχο Αθηναίων Παναγή Κυριάκο (1870-1879), που είχε εκεί κοντά το σπίτι του. Οι εργασίες διαμορφώσεώς της άρχισαν το 1872. Η ονομασία Πλατεία Βικτωρίας δόθηκε προς τιμήν της βασίλισσας της Αγγλίας, οι πολιτικοί όμως αντίπαλοι του Παν. Κυριάκου, τότε δημάρχου, έλεγαν ότι δόθηκε προς τιμήν της κόρης του Βικτωρίας.

Βεΐκου (Γαργαρέττα)

Βεΐκος Λάμπρος (+1827): Σουλιώτης οπλαρχηγός και αγωνιστής του 1821, γιος του επίσης οπλαρχηγού Φώτου Βεΐκου. Όταν ο Αλή Πασάς κατέλαβε το Σούλι (1802) κατέφυγε στην Κέρκυρα, από όπου ξαναγύρισε στην πατρίδα του, για να αγωνιστεί εναντίον του Αλή Πασά. Κατέβηκε κατόπιν στην επαναστατημένη Ελλάδα, μπήκε στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και από εκεί στάλθηκε στην Ύδρα για να συγκεντρώσει βοήθεια για τους πολιορκημένους. Αργότερα πολέμησε με τον Καραϊσκάκη και τον Κίτσο Τζαβέλα. Σκοτώθηκε στη μάχη του Αναλάτου (στη σημερινή περιοχή του Αγίου Σώστη της λεωφόρου Συγγρού). Η πλατεία (και η συνοικία) αρχικά ονομάστηκε «Γαργαρέττα» πήρε την ονομασία της από την μεσαιωνική οικογένεια Γαργαρέττα, που είχε κτήματα στην περιοχή της.

Εξαρχείων

Η πλατεία αυτή, όπως και ολόκληρη η συνοικία αυτή των Αθηνών, πήρε την ονομασία της από κάποιο Έξαρχο (Ηπειρώτη) που κατά τα χρόνια του Γεωργίου Α' είχε παντοπωλείο στην γωνία των οδών Θεμιστοκλέους και Σολωμού.

Κάνιγγος (σωστότερα Κάννινγκος)

Κάννινγκ, Γεώργιος (Canning 1770-1827): Bρεττανός πολιτικός και φιλέλληνας, από το Λονδίνο. Διακρίθηκε ως υπουργός των Εξωτερικών. Την εποχή εκείνη η πολιτική της Αγγλίας, όπως και των άλλων Μεγάλων Δυνάμεων (Ιερά Συμμαχία), ήταν γενικά υπέρ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από φόβο όμως προς την επιρροή της Ρωσίας στην Ελλάδα, ο Κάννιγκ απηύθυνε το 1823 διακοίνωση στην Τουρκία καλώντας την να σεβαστεί τις υποχρεώσεις της προς τους χριστιανούς. Το 1825 διέταξε την κυβέρνηση των Ιονίων Νήσων να θεωρούν τους Έλληνες επαναστάτες ως εμπόλεμους. Δεν δέχθηκε πρόταση των Ελλήνων να πάρει υπό την προστασία του τον Αγώνα τους, τους έδωσε όμως υποσ####ις για τη μεσολάβηση του. Είναι από τους πρωτεργάτες του Πρωτοκόλλου των Μεγάλων Δυνάμεων «Περί ανεξαρτησίας της Ελλάδος», που υπογράφτηκε στο Λονδίνο στις 6 Ιουλίου 1827. Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1827, δηλ. σχεδόν αμέσως μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου αυτού. Μαρμάρινος ανδριάντας του, έργο του Βρετανού γλύπτη Τσάντρεϋ (Chantray) βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία.

Κλαυθμώνος

Το όνομα αυτής της πλατείας οφείλεται στο ότι στην προ του 1909 περίοδο, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ήταν μόνιμοι. Τότε λοιπόν οι απολυμένοι, οι «Παυσανίες» όπως τους έλεγαν, πήγαιναν εμπρός από το Υπουργείο Εσωτερικών που ήταν στην πλατεία αυτή και με κλάματα και θρήνους («κλαυθμούς») παρακαλούσαν να τους ξαναπροσλάβουν. Δεδομένου ότι τέτοιες απολύσεις συνέβαιναν τακτικά σε κάθε αλλαγή κυβερνήσεως, οι σκηνές αυτές ήταν αρκετά συχνές στην πλατεία. Ανάδοχος της ονομασίας ήταν πάντως ο συγγραφέας και κατόπιν ακαδημαϊκός Δημ. Γρ. Καμπούρογλου, που πρώτος ονόμασε την πλατεία «Κλαυθμώνος» σε ένα χρονογράφημα του στην «Εστία» το 1878. Η πλατεία Κλαυθμώνος είναι ο πρώτος χώρος που δεντροφυτεύτηκε στην Αθήνα. Για το σκοπό αυτό ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος έστειλε τον ειδικό κηποτεχνικό Σμάρατ. Στη δυτική πλευρά της υπήρχαν οι τρεις συνεχόμενες οικίες των Βούρου, Μαστρονικόλα και Αφθονίδου, όπου έμειναν αρχικά οι βασιλείς Όθων και Αμαλία μετά τους γάμους τους. Στα σπίτια αυτά (όσα σώζονται) στεγάζεται σήμερα το «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών». Στην πλατεία υπήρχαν επίσης τα κτίρια των Υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών. Πολλές περιπέτειες πέρασε η επίσημη ονομασία της πλατείας. Στο αρχικό σχέδιο της πόλεως των Αθηνών (του von Klentze) λεγόταν «Πλατεία Αισχύλου». Κατόπιν ονομάστηκε «Πλατεία Νομισματοκοπείου» γιατί εκεί ήταν το κτίριο του Νομισματοκοπείου. Στη συνέχεια η πλατεία ονομάστηκε «25ης Μαρτίου», όνομα που κράτησε για πολλά χρόνια. Κατόπιν μετονομάστηκε σε «Πλατεία Δημοκρατίας» και μετά πήρε και επίσημα πλέον το όνομα με το οποίο ήταν πάντοτε γνωστή, «Πλατεία Κλαυθμώνος». Τέλος τον Ιούνιο του 1989 μετονομάστηκε σε «Πλατεία Εθνικής Συμφιλιώσεως» με την αφορμή των αποκαλυπτηρίων του ομώνυμου μνημείου στην πλατεία.

Κολιάτσου

Κολιάτσος, Στυλιανός (+ 1878): Στρατιωτικός και πολιτικός που έδρασε στο γ' τέταρτο του 19ου αιώνα. Η οικογένεια Κολιάτσου είχε κτήματα στην περιοχή που είναι σήμερα η πλατεία και η ομώνυμη συνοικία. Ο Στυλιανός Κολιάτσος ήταν αξιωματικός της χωροφυλακής επί Οθωνος και εκλέχτηκε πληρεξούσιος στη Β' Εθνοσυνέλευση (1864) και πολλές φορές βουλευτής. Έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στις συζητήσεις για το Σύνταγμα της χώρας. Διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων από το 1866 έως το 1878 και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου (1866-1874). Βρίσκεται μεταξύ των οδών Πατησίων, Καλλινίκου και Σίφνου.

Κολωνακίου

Η επίσημη ονομασία είναι Πλατεία Φιλικής Εταιρείας. Η ονομασία προέρχεται από κάποιο παλαιό στύλο (κολωνάκι) που υπήρχε εκεί κοντά (υπάρχει και σήμερα στο κηπάριο της πλατείας) και που μάλλον ήταν «αποτρεπτικό» νόσων και θεομηνιών. Ο στύλος αυτός έδωσε το όνομά του στη σημερινή συνοικία, μια από τις καλύτερες της Αθήνας. Πρέπει πάντως να σημειώσουμε ότι η περιοχή του Κολωνακίου πάνω από την Δεξαμενή λεγόταν παλαιότερα «Κατσικάδα»,γιατί Λιδωρικιώτες γαλατάδες έβοσκαν εκεί τις κατσίκες τους, στις πλαγιές του Λυκαβηττού.

Κουκάκη (και όχι Κουκακίου)

Κουκάκης Γεώργιος: Εργοστασιάρχης σιδερένιων κρεβατιών, που πρώτος έκτισε σπίτι στην περιοχή αυτή και της έδωσε το όνομά της. Το σπίτι αυτό βρισκόταν στην ανατολική γωνία των οδών Δημητρακοπούλου και Γεωργ. Ολυμπίου και κατεδαφίστηκε στα μέσα του 20ου αιώνα. Η πλατεία σχηματίζεται στη συμβολή των οδών Βεΐκου, Ορλωφ, Ματρόζου και Γεωργ. Ολυμπίου.

Κυνοσάργους

Κυνόσαργες ένα από τα τρία μεγάλα γυμναστήρια των αρχαίων Αθηνών. Ανήκε στο δήμο Διομείας και βρισκόταν έξω από τα τείχη της πόλεως στα νότια του ναού του Ολυμπίου Διός στην αριστερή όχθη του Ιλισού, όπου σήμερα η συνοικία Κυνοσάργους (παλιότερα Κατσιπόδι). Το γυμναστήριο του Κυνοσάργους ιδρύθηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα. Εκεί εγυμνάζοντο οι νέοι που ένας από τους γονείς τους δεν ήταν Αθηναίος (νόθοι). Η ονομασία προέρχεται από έναν «κύνα αργόν» (σκύλο λευκό ή ταχύ) που άρπαξε κομμάτια από το ζώο τη στιγμή της θυσίας στον Ηρακλή στον οποίο ήταν αφιερωμένο το άλσος που περιέβαλε το γυμναστήριο. Στο σημείο που άρπαξε τα κομμάτια το ζώο σύμφωνα με χρησμό του Μαντείου ιδρύθηκε το γυμναστήριο για να εξευμενιστεί ο Ηρακλής. Η διάκριση μεταξύ γνήσιων και νόθων Αθηναίων καταργήθηκε όταν ο Θεμιστοκλής (που η μητέρα του δεν ήταν Αθηναία) έπεισε γνήσιους Αθηναίους να γυμνάζονται στο Κυνόσαργες.

Μαβίλη

Η πλατεία ονομάστηκε προς τιμήν του Ιθακήσιου ποιητή Λορέντζου Μαβίλη (1860-1912). Από οικογένεια ευγενούς καταγωγής σπούδασε στη Γερμανία και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα και, ως θερμός πατριώτης, πήρε μέρος στις πολεμικές περιπέτειες του έθνους στην Κρήτη (1896) και στην Ήπειρο (1897) όπου και τραυματίστηκε. Το 1910 εκλέχθηκε βουλευτής. Στη Βουλή πρωτοστάτησε στους αγώνες για τη Δημοτική γλώσσα. Σε μια αγόρευσή του είπε «δεν υπάρχει γλώσσα χυδαία υπάρχουν μόνο χυδαίοι άνθρωποι». Πήρε μέρος στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο ως λοχαγός στο εθελοντικό σώμα των Γαριβαλδινών. Σκοτώθηκε στη μάχη του Δρίσκου στην Ήπειρο. Η πλατεία παλιότερα λεγόταν «Στέγη Πατρίδος» επειδή σε μικρή απόσταση υπήρχαν οι προσφυγικές πολυκατοικίες του ομώνυμου Οργανισμού.

Μεταξουργείου

Η ονομασία της προήλθε από εργοστάσιο κατασκευής μεταξωτών υφασμάτων που ιδρύθηκε εκεί το 1835. Το εργοστάσιο εγκαταστάθηκε στην ημιτελή οικία του πρίγκιπα Καντακουζηνού (που διατηρείται ακόμα και σήμερα στις οδούς Μεγ. Αλεξάνδρου, Μυλλέρου, Γιατράκου). Το Μεταξουργείο είναι από τις παραδοσιακές συνοικίες της Αθήνας και από εκεί ξεκινούσαν οι αποκριάτικες «ατραξιόν» της παλιάς πόλης όπως το«Γαϊτανάκι».

Μοναστηρακίου

Πήρε το όνομά της από το «Μέγα Μοναστήριον της Παντανάσσσης» που ιδρύθηκε στον 10ον αιώνα. Εκεί ύφαιναν τους «αμπάδες» φθηνά και χονδρά υφάσματα που έγιναν παράδοση για την περιοχή (απ' όπου και η ονομασία της Αμπατζήδικα). Με την πάροδο του χρόνου τα κτίρια εγκαταλείφθηκαν και ερειπώθηκαν, έμεινε μόνον η μικρή εκκλησία (τρίκλιτη βασιλική) της Παντανάσσης) που σκεπάστηκε από χώματα και μόνο ένα μέρος της ήταν πάνω από το έδαφος. Γύρω στα 1760 κτίστηκε το τούρκικο τζαμί που υπάρχει μέχρι και σήμερα. Η πλατεία Μοναστηρακίου λεγόταν παλαιότερα και Πλατεία της Παλιάς Στρατώνας (από τους στρατώνες που υπήρχαν τότε στην περιοχή).

Ομόνοιας

Η αρχική της ονομασία ήταν Όθωνος προς τιμήν του πρώτου βασιλέως. Τη σημερινή της ονομασία πήρε το 1863 γιατί εκεί συμφιλιώθηκαν οι δύο αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις, των Ορεινών και των Πεδινών, που είχαν δημιουργηθεί μετά την έξωση του Όθωνος. Οι Ορεινοί πήραν την ονομασία αυτή, γιατί μαζί τους είχε συνταχθεί το ορεινό πυροβολικό, ενώ οι Πεδινοί πήραν το όνομά τους σε αντίθεση με τους Ορεινούς. Οι Ορεινοί ήταν με το μέρος του Κω/νου Κανάρη ενώ οι Πεδινοί με το μέρος του Δημητρίου Βούλγαρη. Μεγάλη αιματηρή σύγκρουση μεταξύ των δύο παρατάξεων έγινε στις 18-21 Ιουνίου με 120 νεκρούς και 300 τραυματίες. Οι αντιμαχόμενοι συμφιλιώθηκαν τελικά στην πλατεία με την μεσολάβηση των πρεσβευτών των μεγάλων δυνάμεων.

Παγκρατίου

Η ονομασία της περιοχής πίσω από το Παναθηναϊκό Στάδιο οφείλεται στο ότι εκεί ήταν, κατά την αρχαιότητα, το ιερό του Παγκρατίου Ηρακλέους (ως προστάτη του αγωνίσματος του παγκρατίου που ήταν συνδυασμός πυγμαχίας και πάλης).

Παλαιών Ανακτόρων (Συντάγματος)

Βρίσκεται στο χώρο του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη. Το κτίριο των Παλαιών Ανακτόρων (όπου σήμερα βρίσκεται η Βουλή των Ελλήνων κτίστηκε για να στεγάσει το βασιλέα Όθωνα. Αρχικά ο Όθων ήθελε να κτίσει το ανάκτορό του στην Ακρόπολη επενέβη όμως ο πατέρας του, ο φιλέλληνας βασιλιάς Λουδοβίκος Α' της Βαυαρίας, και έτσι αποσοβήθηκε το ανοσιούργημα. Ο θεμέλιος λίθος μπήκε το 1836 και το έργο τελείωσε το 1840. Το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών ανέγερσης του κτιρίου ανέλαβε ο πατέρας του Όθωνα Λουδοβίκος Α'. Η Βουλή στεγάστηκε εκεί το 1922. Αργότερα, η πλατεία ονομάστηκε για να τιμηθεί το Σύνταγμα, ο πρώτος Καταστατικός Χάρτης της Χώρας, που ρυθμίζει τον τρόπο οργάνωσης της πολιτικής εξουσίας και τι σ####ις της με τους πολίτες. Το πρώτο Σύνταγμα αποφασίστηκε να δοθεί από τον Όθωνα ύστερα από την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 με αρχηγούς τους Δημ. Καλλέργη, Ι. Μακρυγιάννη κ.α. Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε από την Εθνοσυνέλευση του 1844. Τότε απέκτησαν για πρώτη φορά οι Έλληνες το δικαίωμα ψήφου.

Πλάκας (Φιλομούσου Εταιρείας = Προεπαναστατικής απελευθερωτικής οργάνωσης)

Για την προέλευση του ονόματος της συνοικίας αλλά και της πλατείας της Πλάκας υπάρχουν πολλές εκδοχές: Κατά τον Δημ. Καμπούρογλου η ονομασία οφείλεται σε μία μεγάλη πέτρινη πλάκα που βρέθηκε κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου (μέσα στον αρχαιολογικό χώρο του θεάτρου Διονύσου). Κατά άλλη εκδοχή η ονομασία προέρχεται από την αλβανική λέξη «πλιάκα» που σημαίνει παλαιός. Επικράτησε κατά την εγκατάσταση Αρβανιτών «γκαγκαρέων» κατά τον 17ο αιώνα στην περιοχή γύρω από την Ακρόπολη που ήταν έρημη και εγκαταλελειμμένη μετά τους ρωμαϊκούς και βυζαντινούς χρόνους. Οι αρβανίτες αυτοί έλεγαν ότι κατοικούν στην «πλιάκα» (παληά) Αθήνα και έτσι έμεινε το όνομα.

Ρηγίλλης

Ρήγιλλα Αππία-Αννια (Β΄ μ.Χ αιώνας): σύζυγος του Αθηναίου σοφιστή και πολιτικού Ηρώδου του Αττικού. Πέθανε λίγο μετά το γάμο τους που έγινε γύρω στο 143 μ.Χ. Ο Ηρώδης κατηγορήθηκε τότε από τους εχθρούς του ότι ήταν υπαίτιος του θανάτου της, αθωώθηκε όμως μετά από δίκη στη Ρώμη και στη μνήμη της ίδρυσε στους νοτιοανατολικούς πρόποδες της Ακροπόλεως το Ηρώδειον (Ωδείον Ηρώδου του Αττικού) που ονομάστηκε «επί Ρηγίλλη». Κατ' άλλους η Ρηγίλλα πέθανε γύρω στο 160 μ.Χ. Ο Ηρώδης ο (υιός του) Αττικού Τιβέριος-Κλαύδιος (103-179 μ.Χ.) γεννήθηκε στον Μαραθώνα, πήρε εξαιρετική μόρφωση και ήταν ένας από τους καλύτερους ρήτορες της εποχής του και δάσκαλος Ρωμαίων αυτοκρατόρων (ως ο Μάρκος Αυρήλιος). Πήρε ανώτατα αξιώματα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Ύπατος & άρχων των Αθηνών). Είχε μεγάλη περιουσία και διέθεσε πολλά χρήματα σε έργα κοινής ωφελείας στην Κόρινθο, Δελφούς, Θερμοπύλες και την Αθήνα. Μεταξύ των δωρεών του ήταν και το Παναθηναϊκό Στάδιο, το οποίο αναμαρμαρώθηκε με δωρεά του Γ. Αβέρωφ προκειμένου να τελεσθούν οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες το 1896.

Φιλοπάππου

Φιλόπαππος Γάιος - Ιούλιος - Αντίοχος (Α΄ αιώνας μ.Χ.): Ύπατος και άρχων των Αθηνών από την Συρία (εγγονός του βασιλιά της Συρίας Αντίοχου Δ'). Ευεργέτησε την Αθήνα και ανακηρύχθηκε Αθηναίος πολίτης. Στον ομώνυμο λόφο απέναντι από την Ακρόπολη έκτισε το ομώνυμο μνημείο εις μνήμην του παππού του κ.α. επιφανών. Κατά την αρχαιότητα ο λόφος του Φιλοπάππου ονομαζόταν «Μουσείον» (από τον εκεί τάφο του ποιητή Μουσαίου) ή λόφος Μουσών επειδή παλιά ήταν αφιερωμένος στις μούσες. Από τον λόφο του Φιλοπάππου ο Ενετός Φραγκίσκος Μοροζίνης βομβάρδισε την Ακρόπολη και κατέστρεψε τον ναό της Απτέρου Νίκης (1687).

Μάρω Βουγιούκα - Βασίλης Μεγαρίδης, "Οδωνυμικά - Η σημασία των ονομάτων των οδών της Αθήνας", Δήμος Αθηναίων, Πολιτισμικός


Όλες οι ώρες είναι σε GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 17:49.
Σελίδα 2 απο 3 1 2 3
Show 40 post(s) from this thread on one page

vBulletin Version 3.8.4
Jelsoft Enterprises Ltd.
Όλα τα γραφόμενα αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του GS Forum!