One more cup of coffee for the road
 

Λίγες παρόλες για αρχή : Από τότε που κόλλησα το μικρόβιο της μοτοσικλέτας στον ελεύθερο χρόνο μου διαβάζω ταξιδιωτικά. Έχω διαβάσει κάθε λογής από αυτά σε διάφορους προορισμούς, από διάφορα παιδιά. Με τον καιρό έγινε κι εμένα όνειρό μου ένα ταξίδι στο εξωτερικό με τη δική μου μοτοσικλέτα. Μετά μου έγινε έμμονη ιδέα, το σκεφτόμουν και το ονειρευόμουν κάθε φορά που το μυαλό είχε ελεύθερο χρόνο. Κάθε φορά που βρισκόμουν περιμένοντας για κάτι έβαζα στο κινητό μου το google maps και μετρούσε χιλιομετρικές αποστάσεις.

Θαυμάζω απεριόριστα τον κινεζικό πολιτισμό. Λένε λοιπόν οι κινέζοι ότι “ το ταξίδι των χιλίων μιλίων ξεκινάει με ένα βήμα”. Μια μέρα του χειμώνα άκουγα ραδιόφωνο και ο παραγωγός έλεγε “σήμερα είναι 12.12. του 2012. Σημαδιακή ημερομηνία, πρέπει να κάνετε κάτι σπουδαίο για τον εαυτό σας..” Η μέρα αυτή ήταν κομβική. Αγόρασα ένα κουμπάρα για αυτό το σκοπό, για να ξεκινήσω να μαζεύω χρήματα. Το πρώτο βήμα είχε γίνει. Βέβαια όταν τον άνοιξα το καλοκαίρι είχε μέσα 157 € όλα κι όλα αλλά δε βαριέσαι..



http://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.ne...97663816_n.jpg




Όσο για τον τίτλο του ταξιδιωτικού δεν ήθελα να βάλω κάτι κλισέ γύρω από Βαλκάνια και πρώην Γιουγκοσλαβία οπότε επέλεξα ένα παλιό τραγούδι του Dylan. Κολέγκα Βασίλη ήπιαμε καφέδες σε πολύ ωραία μέρη εκεί πάνω.


Μια όμορφη διασκευή του κομματιού

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Ρε συ Βασίλη πολυκαπνιζεις ρε συ... Απ' τ' αφτί σου βγαίνει...


Δώσε πόνο Γιωργαρα!!!

Sent from my Nexus 4 using Tapatalk

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Σάββατο 10.8

Πειραιάς – Θεσσαλονίκη 507 km


Το πρωινό του Σαββάτου μας βρίσκει να ξυπνάμε νωρίτερα από την ανατολή του ήλιου για να κατεβούμε στο γκαράζ και να βγάλουμε τις καλές μας έξω. Στην πραγματικότητα εγώ είχα ξυπνήσει κανένα δίωρο πριν από ανυπομονησία.
Εδώ είμαστε στο λιμάνι του Πειραιά έτοιμοι προς αναχώρηση για βόρεια


http://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.ne...93146970_n.jpg



Ανεφοδιασμός κάπου πριν τη Λαμία και στάση για τσιγάρο κάπου στην κοιλάδα των Τεμπών.


http://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.ne...48708933_n.jpg



Σε λιγότερο από μια ώρα ήμασταν στην παραλία της Κατερίνης που μας περίμενε ο Γιάννης – Katsab από το Ηράκλειο ο οποίος τα καλοκαίρια τρέχει μια οικογενειακή, ξενοδοχειακή μονάδα εκεί. Ήπιαμε καφεδάκι στη σκιά αφού η ζέστη (τη λέξη ζέστη θα βαρεθείτε να τη διαβάζετε) ήταν έντονη.
Γιάννης – Katsab στα αριστερά και Βασίλης – kyma too στα δεξιά


http://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.ne...55307799_n.jpg



Και η παραλία της περιοχής


http://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.ne...25644635_n.jpg



Σε καμιά ωρίτσα ήμασταν χαλαρά στη νύφη του βορά. Έφτασα στο σπίτι της αδερφής μου στον Εύοσμο, έριξα λίγο νερό πάνω μου, ξεκούραση και το απογευματάκι είχε κάτι πάρα πολύ αγαπημένο για μένα : Ένας περίπατος στη λεωφόρο Νίκης. Ρε καρντάσια είστε ευλογημένοι που ζείτε εκεί. Μια πόλη τόσο όμορφη και τόσο μποέμ αλλά και τόσες ομορφιές τόσο από την Ελλάδα αλλά και από τα Βαλκάνια στα πόδια σας. Πόσο σας ζηλεύω..

http://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.ne...64784565_n.jpg



http://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.ne...28919944_n.jpg



Πλατεία Αριστοτέλους by night


http://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.ne...58693164_n.jpg

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Κυριακή 11.8
Θεσσαλονίκη – Novi sad ( Serbia) 721 km

Συνάντηση στα κεντρικά κτίρια των υπεραστικών λεωφορείων στον Εύοσμο κατά τις 8. Είχαμε να καλύψουμε περισσότερα από 700 km ως το Νόβισαντ με σύντομο πέρασμα από το Βελιγράδι. Περνάμε τα σύνορα Ελλάδας – Σκοπίων με το σκοπιανό συνοριοφύλακα να είναι σχολαστικός κάνοντας αρκετές ερωτήσεις τουλάχιστον σε μένα.

Προσωπικά ένοιωσα μια έντονη σιχασιά για τα σκόπια καθώς παντού έβλεπες τις λέξεις Μακεδονία και Αλέξανδρος. Κάθε λίγα km ταμπέλα στον Ε-75 “ Aleksandr Makedonicki” αεροδρόμιο “Αλέξανδρος” και πάρα πολλά άλλα.

Είπα στο Βασίλη πως δεν τους αφήνουμε ούτε ένα ευρώ εκεί πλην των διοδίων που δε μπορούσαμε να αποφύγουμε.
Επίσης στα σκόπια τα καζίνο ήταν παντού.

http://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.ne...21212600_n.jpg



Μπαίνουμε στη Σερβία και πρώτη μας στάση σε ξένο έδαφος για καφέ ήταν στο Vranje

http://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.ne...80498831_n.jpg



Στη νότια Σερβία η κεντρική αρτηρία Ε-75 έχει ένα ρεύμα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση και δε μπορούσαμε να κινηθούμε και ιδιαίτερα γρήγορα αφού η κίνηση και τα φορτηγά ήταν πάρα πολλά. Η ζέστη άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία της. Βλέπαμε αμέτρητες ταμπέλες “Beograd” αλλά Beograd δε βλέπαμε. Κάνουμε μια στάση σε ένα πρατήριο βενζίνης λίγα km πριν το Βελιγράδι να ρίξουμε λίγο νερό στα πρόσωπα μας και μετά από λίγο είχαμε φτάσει στα διόδια εισόδου για Βελιγράδι.

http://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.ne...74403238_n.jpg

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

:ye02:
Είσαι σε καλό δρόμο;)

Δώσε....

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Από την πόλη του Βελιγραδίου πήραμε ένα μικρό δείγμα αφού καθίσαμε μόλις ένα δίωρο. Περάσαμε ακριβώς έξω από το βομβαρδισμένο υπουργείο άμυνας της Σερβίας από το ΝΑΤΟ το 1999 όμως δε σταμάτησα για φωτογραφία με τον φόβο να μην χαθώ με το Βασίλη που είχε φύγει μπροστά. Αφορμή να ξαναπάω εκεί #1.

Μετά από λίγες βόλτες με τις μηχανές στην πρωτεύουσα της Σερβίας και μερικές ερωτήσεις ήρθε η ώρα της στάσης.

http://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.ne...96029277_n.jpg



Είχαμε φτάσει εκεί που χτυπάει η καρδιά του Βελιγραδίου, στον ξακουστό πεζόδρομο Knez Mihailova Street.
Η Knez Mihailova street ή Ulica Knez Mihailova είναι ο κεντρικός πεζόδρομος του Βελιγραδίου και βασική εμπορική ζώνη η οποία προστατεύεται νομικά ως ένα από τα παλαιότερα και πολυτιμότερα μνημεία της πόλης. Πήρε το όνομά της από τον πρίγκιπα Mihailo Obrenović τον τρίτο και διαθέτει μια μεγάλη σειρά από εντυπωσιακά κτίρια και αρχοντικά που χτίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα.


http://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.ne...07178383_n.jpg



Ο πεζόδρομος αυτός είναι ένα κοινό σημείο συνάντησης για τους σέρβους και είναι γεμάτος παλμό από τουρίστες και ντόπιους. Χιλιάδες άνθρωποι βολτάρουν κατά μήκος του κάθε μέρα. Είναι γεμάτος από καταστήματα και γραφεία πολυεθνικών εταιριών και από ότι έμαθα σχετικά με την αξία των ακινήτων, οι ιδιοκτησίες μέσα και γύρω από την οδό Knez Mihailova είναι από τις πλέον ακριβές στο Βελιγράδι. Ο δρόμος είναι το σπίτι της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (SANU), του ινστιτούτου Cervantes, του Goethe-Institut, καθώς εκεί βρίσκονται πολλά άλλα κορυφαία καταστήματα και αρκετές καφετέριες.

http://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.ne...77632741_n.jpg



http://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.ne...43252693_n.jpg



O Βασίλης άραξε για καφέ και εγώ πήρα τους δρόμους για να πάρω περισσότερη γεύση από το κυριακάτικο Βελιγράδι. Βρέθηκα σε ένα παρακείμενο πάρκο που είχε μια αγορά σουβενίρ και έσφυζε από ζωή.



http://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.ne...23203643_n.jpg



http://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.ne...84481616_n.jpg



http://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.ne...37349319_n.jpg

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Στο περιφερειακό Βελιγράδι μου έκαναν μεγάλη εντύπωση τα αμέτρητα σπίτια με κεραμίδια, είτε μικρά είτε μεγάλα, το κέντρο όμως ήταν γεμάτο από τα βαριά, κλασσικά κτίρια απομεινάρια μιας άλλης εποχής

https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.n...21442450_n.jpg





https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.n...79202735_n.jpg



Υπαίθριο piano bar

https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.n...16688671_n.jpg



Μια από τις τελευταίες εικόνες του Βελιγραδίου ήταν οι πλανόδιοι μικροπωλητές στα στενά της Knez Mihailova street όπως αυτός με τα βιβλία και τα βινύλια

https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.n...90737205_n.jpg

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Πριν αναχωρήσουμε από το Ηράκλειο με το Βασίλη βρεθήκαμε σε μεγάλο δίλημμα σχετικά με το που θα διανυκτερεύαμε το πρώτο βράδυ, στο Βελιγράδι ή στο Νόβισαντ. Είχα πάρει πολλές γνώμες, είχα διαβάσει πολλά ταξιδιωτικά και πληροφορίες. Τελικά υπερίσχυσε το Νόβισαντ αν και είχαμε αρκετές αμφιβολίες. Μας απέμενε ακόμα μια ωρίτσα δρόμος όμως είχε πέσει απόγευμα και κάπως η ζέστη είχε μαλακώσει. Αφήσαμε την πρωτεύουσα της Σερβίας λοιπόν και ο δρόμος για τον τελικό προορισμό της ημέρας βγήκε εύκολα. Πριν φτάσουμε περάσαμε από το ομορφότερο σημείο του επταημέρου, τη μεγάλη γέφυρα πάνω από το Δούναβη που όμως δυστυχώς δεν μπορέσαμε να φωτογραφίσουμε καθώς δεν είχε σημείο για στάση.

Φτάσαμε στην πόλη και στην αρχή της ήταν το κατάλυμα που θα διαμέναμε. Ένα ροζ κτίριο και μπήκαμε σε περίεργες σκέψεις..να κλείσαμε δωμάτιο σε ξενοδοχείο ημιδιαμονής ;

http://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.ne...78851079_n.jpg



Τελικά όλα ήταν μια χαρά και οι οικογένεια που έτρεχε την επιχείρηση φιλικότατη. Είχαμε φτάσει στο ..

http://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.ne...96791252_n.jpg



Πολλά τα χιλιόμετρα της ημέρας και μέχρι να τακτοποιηθούμε στο δωμάτιο το οποίο είχε κανένα εικοσάλεπτο περπάτημα από το κέντρο δυστυχώς είχε πλέον σουρουπώσει. Οι πρώτες εικόνες μας έχουν απογοητεύσει : Πολυκατοικίες ανατολικού μπλοκ, παντού κατεστραμμένα πεζοδρόμια και ερημιά. Να κάναμε λάθος που το προτιμήσαμε από το Βελιγράδι ρε κολέγκα Βασίλη ; Για να δούμε..

http://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.ne...12405080_n.jpg



To Νοβισαντ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας και διοικητική έδρα της Βοϊβοντίνα με πληθυσμό γύρω στους 342.000 κάτοικους, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή. Βρίσκεται στις όχθες του Δούναβη και ιδρύθηκε το 1694 όταν σέρβοι έμποροι σχημάτισαν μια αποικία δίπλα στο ποτάμι σε ένα στρατηγικό στρατιωτικό σημείο για τους Αψβούργους.


http://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.ne...86476367_n.jpg



Τον 18ο και 19ο αιώνα έγινε ένα σημαντικό εμπορικό και μεταποιητικό κέντρο , καθώς και κέντρο πολιτισμού της Σερβίας στην εν λόγω περίοδο κερδίζοντας το παρατσούκλι “Αθήνα της Σερβίας” ! Καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό στην επανάσταση του 1848 αλλά στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε . Σήμερα είναι ένα βιομηχανικό και οικονομικό κέντρο της σερβικής οικονομίας.

Είναι το δεύτερο πολιτιστικό κέντρο στη Σερβία μετά την πρωτεύουσα και οι τοπικοί άρχοντες προσπαθούν να κάνουν την πόλη πιο ελκυστική τουριστικά με πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις και συναυλίες. Από το 2000 στο Νόβι Σαντ πραγματοποιείται το διάσημο φεστιβάλ EXIT , το μεγαλύτερο καλοκαιρινό φεστιβάλ μουσικής στη Σερβία και την ευρύτερη περιοχή, όπως επίσης και το φεστιβάλ νέου εναλλακτικού θεάτρου.



http://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.ne...91420880_n.jpg



Η αρχική ασχήμια είχε αποχωρήσει και τη θέση της είχε πάρει η γοητεία μιας όμορφης πόλης, γεμάτης ζωή και με όμορφα φωτισμένα νεοκλασικά κτίρια. Οι αμφιβολίες μας για το αν κάναμε σωστά που την προτιμήσαμε από το πολύβουο Βελιγράδι την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια..

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

http://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.ne...82058419_n.jpg



Στο όμορφο κέντρο του Νόβισαντ συναντήσαμε τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία της Θεοτόκου της Σερβίας και Κροατίας (Crkva imena Marijinog) η οποία είναι αφιερωμένη στο όνομα της Θεοτόκου Μαρίας. Οι ντόπιοι την αποκαλούν καθολικό καθεδρικό ναό αν και ο κατ ουσία καθεδρικός ναός τους και έδρα του επισκόπου τους βρίσκεται στην Subotica.
Η εκκλησία χτίστηκε πάνω στα θεμέλια ενός παλιού Ρωμαιοκαθολικού ναού ο οποίος είχε καταστραφεί κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1848 που όμως δεν φτιάχτηκε σωστά και έτσι οι καθολικοί του Νόβισαντ αποφάσισαν να οικοδομήσουν ένα νέο ναό. Είναι η ψηλότερη εκκλησία στην περιοχή και δεσπόζει στο κέντρο της πόλης.


http://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.ne...69761011_n.jpg



Συνεχίσαμε να βολτάρουμε στα πανέμορφα στενά του Νόβισαντ. Τα στέκια τους ήταν απίστευτα γραφικά όμως ήμασταν όλη μέρα θεονήστικοι και κάτι έπρεπε να κάνουμε για τα στομάχια μας. Έτσι καταλήξαμε στο παλιότερο εστιατόριο της πόλης, το πανέμορφο restoran Κod Lipa : Το είχα τσεκάρει από το Lonely planet και επιστρέφοντας έψαξα περαιτέρω για αυτό. Ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και από τότε δεν έχει χάσει καθόλου από την αρχική του γοητεία. Ακόμα και οι τοίχοι του το καταμαρτυρούν έχοντας επάνω τους ρετρό φωτογραφίες οι οποίες δείχνουν ότι το εστιατόριο έχει παραμείνει ως ήταν από πολύ παλιά. Διαθέτει μια υπέροχη ατμόσφαιρα και την παραδοσιακή κουζίνα της Βοϊβοντίνα. Προσφέρει επίσης μια μεγάλη ποικιλία από τοπικά κρασιά από το κελάρι του

http://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.ne...35487150_n.jpg



Εδώ μια φωτογραφία λίγο πριν ξεκινήσει η μάχη του Δράμαλη. Σαλάτα με το δικό τους χάλια τυρί, ποικιλία από άλλα τυριά και αλλαντικά τους και στα δεξιά της φωτογραφίας η Kαρατζόρτζεβα. Πρόκειται για ένα σερβικό παραδοσιακό κρέας πανέ που πήρε το όνομά του από τον Σέρβο πρίγκιπα Karađorđe. Είναι παναρισμένο ρολό γεμιστό μοσχάρι ή χοιρινό φιλέτο. Σερβίρεται με πατάτες και σάλτσα ταρτάρ και λόγω του φαλλικού σχήματος του οι σέρβοι αστειευόμενοι το λένε και “ όνειρο της παρθένας”..


http://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.ne...92089044_n.jpg



Η πρώτη μας μέρα λοιπόν είχε φτάσει στο τέλος της. 731 km μέσα από πολύ ζέστη, διάφορες στάσεις, μια γρήγορη ματιά στο περήφανο Βελιγράδι και τέλος το Νόβισαντ. Ταλαιπωρημένοι αρκετά ξεραθήκαμε πριν τις 12.


To be continued...

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Ταξίδεψε μας φίλε..

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Έλα ρε Γιώργη ... μη μας το κόβεις έτσι απότομα ... :rolleyes:

http://yoursmiles.org/tsmile/emb/t1817.gif

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Όνειρο της παρθένας... :sm3::sm3:
Γειά σας Γιώργη και Βασίλη με τα ωραία βολταράκια στο εξωτερικό. Τώρα που ξεκινήσατε ποιος σας πιάνει!!!

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Ομορφιές, για δώσε κι άλλα γιατί κάτι σχεδιάζω για τα μέρη αυτά το ερχόμενο καλοκαίρι......:ye33:

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Αργεις.......:hmmm:










:re25:

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Αργεις.......:hmmm:

Λίγο υπομονή, κανά δύο βράδια να τελειώσει ο φίλος Markas το δικό του και επανέρχομαι..

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

αντε λοιπον .,.,.,.:p:p

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Δευτέρα 12.8

Novi sad (Serbia) – Zagreb (Croatia) 379 km


Το πρωινό της μέρας αυτής μας βρίσκει σε διαφωνία με το Βασίλη. Όλες οι μέρες του ταξιδιού ήταν προγραμματισμένες και είχαμε κλείσει ξενοδοχεία πριν φύγουμε εκτός από τη 2η μέρα. Εγώ ήθελα να πάμε Σλοβενία και Λουμπλιάνα ο δε Βασίλης ήθελε Βοσνία και Μπάνια Λούκα.

Τελικά η συμβιβαστική λύση που βρέθηκε ήταν ή πρωτεύουσα της Κροατίας Ζάγκρεμπ και μας βγήκε σε πολύ καλό. Πήραμε το λιτό πρωινό στο ξενοδοχείο, μιλήσαμε λίγη ώρα με την ευγενικότατη ιδιοκτήτρια και φύγαμε.
Ξεκινήσαμε με το πανέμορφο θέαμα της γέφυρας του Δούναβη όπου φυσικά σταματήσαμε για φωτογραφίες.







Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι στα δεξιά μας οι κάτοικοι του Νόβι Σαντ είχαν μετατρέψει μια όχθη του Δούναβη σε πλαζ και απολάμβαναν την καλοκαιρινή ημέρα.

Αλλά σαν τη θάλασσα δεν έχει..






Στη συνέχεια κινηθήκαμε νότια προς Ruma αφού περάσαμε από μια πανέμορφη διαδρομή μέσα από το εθνικό πάρκο Fruska gora. Το σημείο αυτό μέσα στο δάσος ήταν ανηφορικό με στροφιλίκι, χάλια άσφαλτο και γεμάτο από σέρβικα φορτηγά και ψυγεία που δε σου άφηναν περιθώρια να το χαρείς. Το συγκεκριμένο πάρκο αποκαλείται και “κόσμημα της Σερβίας” λόγω του γραφικού τοπίου του το οποίο προστατεύεται αλλά και της πυκνής βλάστησης. Δυστυχώς και αδικαιολόγητα δε το φωτογραφίσαμε.
‘Έπειτα περάσαμε μέσα από τη Ruma, τη Sremska Mitrovica και ένα σωρό μικρά χωριουδάκια που θύμιζαν Ελλάδα της δεκαετίας του 60 με τα παμπάλαια τρακτέρ και τους ανθρώπους να βγάζουν εικόνα μεγάλης φτώχειας. Εκεί χρειάστηκε να ρωτήσουμε αν πηγαίναμε σωστά αλλά φυσικά κανένας δε μιλούσε αγγλικά οπότε λέγαμε "Ζάγκρεμπ" και αυτοί μας έδειχναν κατά που να πάμε.
Φτάσαμε στα σύνορα και περάσαμε στην Κροατία όπου κατ’ ευθείαν διαπιστώσαμε τη διαφορά από τα πρώτα km. Από τη φτώχεια και το κάκιστο οδόστρωμα βλέπαμε ότι είχαμε μπει σε ένα κράτος καθαρά ευρωπαϊκό με δρόμους υπερσύγχρονους δίχως το παραμικρό ψεγάδι ή λακκούβα και τον οδικό άξονα Ε – 70 να έχει παντού περίφραξη. Ο δρόμος από εκεί και πέρα ήταν μια ευθεία και σε δύο ώρες και κάτι είχαμε φτάσει στο Ζάγκρεμπ.






Περάσαμε πάνω από τον ποταμό Sava και η πρώτη εικόνα του Ζάγκρεμπ δεν ήταν καλή. Παντού έργα, παρακάμψεις, μπουλντόζες αλλά η κυκλοφορία λειτουργούσε κουτσά στραβά. Περιπλανηθήκαμε λίγο μέσα στην πόλη και αφού δεν είχαμε συγκεκριμένο προορισμό ακολουθήσαμε τις ταμπέλες που έδειχναν προς centar – κέντρο. Αφού αφήσαμε πίσω τα πρώτα km με τα έργα οι επόμενες εικόνες της πόλης ήταν εξαιρετικές. Παντού τάξη, ησυχία και πολύχρωμα κλασσικά κτίρια κεντρικής Ευρώπης.
Παρκάραμε στην κεντρική πλατεία του Ζάγκρεμπ, ο Βασίλης έμεινε να φυλάει καραούλι στις μηχανές μην έχουμε τίποτα αστυνομίες και εγώ ξεκίνησα να ψάχνω για ξενοδοχείο.
Ρώτησα σε 3-4 ξενοδοχεία και δωμάτιο βρέθηκε αλλά φυσικά το πληρώσαμε αρκετά ακριβότερα από τα υπόλοιπα που είχαμε κλείσει πριν φύγουμε. Συμπέρασμα : Πάντα κλείνουμε ξενοδοχείο πριν ξεκινήσουμε.







Το Ζάγκρεμπ είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Κροατίας. Βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού Sava, στις πλαγιές του βουνού Medvednica και έχει υψόμετρο περίπου 122 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στην τελευταία επίσημη απογραφή του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχονταν σε 1.107.623. Είναι η μοναδική πόλη στην Κροατία που ο πληθυσμός της ξεπερνά το ένα εκατομμύριο.
Είναι μια πόλη με πλούσια ιστορία που χρονολογείται από τη ρωμαϊκή εποχή μέχρι σήμερα. Το όνομα "Zagreb" αναφέρεται για πρώτη φορά το 1094 και έγινε ελεύθερη βασιλική πόλη το 1242, ενώ η προέλευση της ονομασίας του παραμένει ένα μυστήριο παρά τις διάφορες θεωρίες. Το 1945 χρίστηκε πρωτεύουσα της Κροατίας.







Πρόκειται για ένα σημαντικό τουριστικό κέντρο όχι μόνο από την άποψη των ταξιδιωτών που ταξιδεύουν από τη Δυτική και την Κεντρική Ευρώπη προς την Αδριατική, αλλά και ως ταξιδιωτικό προορισμό το ίδιο. Από το τέλος του πολέμου προσελκύει σχεδόν ένα εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως κυρίως από την Αυστρία, τη Γερμανία και την Ιταλία. Ωστόσο, πολλοί τουρίστες που επισκέπτονται την Κροατία αφήνουν το Ζάγκρεμπ, προκειμένου να επισκεφθούν τις ακτές της Αδριατικής για τις ιστορικές αναγεννησιακές πόλεις όπως το Ντουμπρόβνικ, το Σπλιτ και το Ζάνταρ

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Εδώ βρισκόμαστε στο ιστορικό τμήμα της πόλης, στην πλατεία Ban Jelačić όπου τριγύρω της υπάρχουν διάφορες εκκλησίες, παλάτια, μουσεία, γκαλερί και τα κυβερνητικά κτίρια που είναι δημοφιλή για τους τουρίστες .
Περπατώντας γύρω από την πλατεία Jelacic χρειάστηκε να ρωτήσω διάφορους ανθρώπους ψάχνοντας και εκεί διαπίστωσα άλλη μια σημαντική διαφορά μεταξύ της Σερβίας και της Κροατίας. Σε αντίθεση με τη Σερβία που αγγλικά μιλούσαν λίγοι εκεί όλοι οι νέοι άνθρωποι όχι απλά μιλούσαν αγγλικά αλλά είχαν λεξιλόγιο επίπεδου proficiency.
Απλά για να είμαι ακριβής μόνο κροάτισσες ρωτούσα..





Ο έφιππος κύριος είναι ο Jozip Jelacic, κυβερνήτης της Κροατίας από το Μάρτιο του 1848 έως το Μάιο του 1859. Μέλος της βουλής και αξιόλογος στρατηγός που έμεινε στην ιστορία από τις στρατιωτικές του εκστρατείες κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1848






Η επόμενη φωτογραφία είναι τροφή για σκέψη. Πρόκειται για έναν κεντρικό μονόδρομο με ελάχιστη κίνηση εκείνη την ώρα. Έκατσα λίγα λεπτά και παρατήρησα τους κροάτες. Όλοι ανεξαιρέτως περίμεναν υπομονετικά να ανάψει το πράσινο φανάρι για τους πεζούς. Κανένας δεν πέρασε με κόκκινο αν και η κίνηση ήταν ελάχιστη και όλοι διέσχιζαν τον δρόμο μόνο από τη διάβαση.
Μετά από λίγο μου συνέβη κάτι που θα μου μείνει αξέχαστο. Σε μια διάβαση πεζών χωρίς φωτεινό σηματοδότη πήγα να περάσω και σταμάτησε ένα τραμ τριών βαγονιών ! Έμεινα κατάπληκτος.. Γιατί εκεί οι άνθρωποι έχουν ΠΑΙΔΕΙΑ . Εδώ για όλα τα κακά που συμβαίνουν στους δρόμους μας φταίνε οι κακοί δρόμοι, η ελλιπής σήμανση, η τροχαία που δεν κάνει σωστά τη δουλειά της, ο ανάδρομος Ερμής.. Καιρός είναι να κοιτάξουμε την καμπούρα μας και να δούμε ο καθένας τι μπορεί να κάνει για το κάθε πρόβλημα γιατί με το να αποποιούμαστε ευθύνες και να βρίζουμε άλλους δε βγαίνει τίποτα.





Το ανώτατο δικαστήριο της Κροατίας





Κι αυτό το κτίριο με τα κεραμίδια είναι το δικό τους μέγαρο Μαξίμου. Με έναν φρουρό όλο κι όλο..

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Αυτός είναι ο ναός του Αγίου Μάρκου που βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία, εκεί που βρίσκονται το Προεδρικό τους μέγαρο και το ανώτατο δικαστήριο.
Στα κεραμίδια του απεικονίζονται το οικόσημο του Ζάγκρεμπ (λευκό κάστρο σε φόντο κόκκινο) και το οικόσημο του Τριαδικού Βασίλειου της Κροατίας, της Σλαβονίας και της Δαλματίας.



Ο κύριος που βλέπετε είναι ένας φίλος που έκανα τυχαία στο Ζάγκρεμπ. Πριν 6 μέρες ακριβώς είχα γνωρίσει στο Ηράκλειο ένα ζευγάρι Ιταλών σε μια BMW adventure που έψαχναν για ώρα ξενοδοχείο αλλά δεν έβρισκαν. Ένεκα της αλληλεγγύης των μοτοσικλετιστών τους βοήθησα και βρήκαν και το βράδυ βρεθήκαμε να πίνουμε ρακές ως τις 2.30 τα ξημερώματα.
Ο μοτοσυκλετιστικός Θεός λοιπόν έκανε το θαύμα του άμεσα. Βρήκαμε ξενοδοχείο στο κέντρο του Ζάγκρεμπ, ο Βασίλης έπεσε ξερός αλλά εγώ άλλαξα και πήγα για βόλτα και για φωτογραφίες με τη μηχανή. Σε ένα φανάρι ακούω μια φωνή, γυρίζω και βλέπω τον κύριο που βλέπετε :
- Hi!
- “Hello there” αποκρίθηκα
- How are you?
- Just fine. First day in your lovely city and I am trying to explore it
- Come with me, let me guide you!
Ήμασταν λοιπόν για μιάμιση ώρα στις μηχανές και με ξενάγησε στα πιο όμορφα μέρη της πόλης ακόμα και στην κατοικία του πρωθυπουργού τους. Κάποιες στιγμές ομολογώ ότι ζορίστηκα γιατί ο τύπος ήταν χεράς, πλάγιαζε εντελώς την Paneuropean και εγώ τον κυνηγούσα. Στο τέλος ήπιαμε μια μπίρα παρέα, αλλάξαμε μειλς, τον ευχαρίστησα κι από τότε τα λέμε που και που διαδικτυακά.




To κτίριο του κρατικού θεάτρου της Κροατίας

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Το Ζάγκρεμπ το βράδυ είναι πολλαπλά ομορφότερο. Πολλά γραφικά στέκια με αρκετό κόσμο που τα απολαμβάνει ήσυχα. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όποιον ταξιδέψει κατά κει, σίγουρα θα τον κερδίσει.

Στο ξενοδοχείο που μέναμε έμενε επίσης και ένα ζευγάρι γάλλων, όχι και τόσο νέων που ταξίδευαν με αυτή που βλέπετε.




Η δική τους express service έχει άλλο λογότυπο..




Ο θεός Μαραντόνα παρών κι εδώ. Μαγαζί με είδη καπνιστού (νόμιμα και παράνομα..) μέσα σε ένα καταχθόνιο στενό





Πιπέρι στο στόμα..





Τσιμπήσαμε ένα κεμπάπ στα όρθια, ήπιαμε μια μπυρίτσα σε ένα γραφικό ροκάδικο και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για την βραδινή μας κατάκλιση.
Και μια χρήσιμη πληροφορία :
Σέρβες – Κροάτισσες σημειώστε διπλό αλλά με μικρή διαφορά.


THIS IS NOT THE END... (κλεμμένο)

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

:ye02::ye02::ye02::ye02:

Δώσε Γιώγαρε!! Κάποια στιγμή θα το πάω κι εγώ το ταξιδάκι μου προς τα 'κει...
Μπράβο σε αμφότερους!
:re27:

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Νάσαι καλά για την "διαφήμιση" :D

Όσον αφορά το ταξιδιωτικό το έχω δει μέχρι τέλους αλλά το ξαναδιαβάζω ευχάριστα. Ακόμα καλύτερα είναι βέβαια να το ζήσεις, να ανακαλύπτεις το άγνωστο και να νιώθεις πως ζεις μια περιπέτεια. Που θα πάει...

Απόσπασμα:

Αρχική Δημοσίευση από Slane (������ 967278) THIS IS NOT THE END... (κλεμμένο)

Χρέωση άλλη μια ρακή για το clopy paste :lo19:

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Tρίτη και 13 (!!!) 8.
Zagreb (Croatia) – Korenica (Croatia) 154 km


Σήμερα ήμασταν πιο χαλαροί καθώς είχαμε να καλύψουμε μόνο 154 km για το επόμενο μέρος που επρόκειτο να διανυκτερεύσουμε, την Korenica κάπου στην κεντρική Κροατία. Είχαμε να επισκεφτούμε τον παράδεισο των λιμνών Plitvice !




Πήραμε πρωινό, μαζέψαμε τα μπαγκάζια μπας και κατεβήκαμε προς το παρκινγκ. Καθώς είμαστε έτοιμοι να φύγουμε διαπιστώνουμε ότι η μέρα λίγη γκαντεμιά την έχει. Το GPS του Βασίλη δείχνει άλλα αντί άλλων και ζητείται λύση. Μιλάμε με τον υπάλληλο της ρεσεψιόν και μας λέει ότι για να βγούμε από την πόλη πρέπει να κοιτάμε ταμπέλες προς Karlovac και Slunz. Δε δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα, καταφέραμε να βγούμε από την πόλη και να πάρουμε τη σωστή κατεύθυνση αλλά το ζήτημα πλοήγηση και gps θα ήταν πρόβλημα για τις επόμενες μέρες.
Σήμερα δεν είχαμε εθνικές οδούς με τρεις λωρίδες ανά κατεύθυνση ή οτοπούτ όπως συνηθίζουν να το λένε αυτοί αλλά επαρχιακούς, στριφτερούς δρόμους πνιγμένους στη βλάστηση. Τι καλύτερο ;
Κάπου λίγο μετά τη μέση σταματήσαμε για καφέ και εκεί συναντηθήκαμε με ένα ζευγάρι, ο σύζυγος ήταν έλληνας η γυναίκα κροάτισσα, έμεναν μόνιμα στην Αθήνα και είχαν έρθει για διακοπές στους γονείς της κοπέλας. Μας έδωσαν κάποιες πληροφορίες για τις λίμνες, τους χαιρετήσαμε και φύγαμε. Ο δρόμος και εκεί είχε αρκετά φορτηγά και η ευχαρίστηση ήταν μειωμένη.

Εσάς ακόμα μαντράχαλοι σας βάζουν βενζίνη ;;; Αυτή η χώρα είναι πολύ μπροστά..




Φτάσαμε στην Korenica όπου με λίγη δυσκολία και περισσότερες ερωτήσεις στους ντόπιους - είπαμε εδώ είναι Κροατία και σχεδόν όλοι μιλάνε αγγλικά – βρήκαμε το κατάλυμα μας για σήμερα. Μια μικρή αλλά πάρα πολύ ωραία σοφίτα σε ένα μικρό σπίτι με κεραμίδια που το διατηρούσε ένα πολύ συμπαθητικό ζευγάρι νεαρών Κροατών.

Η θέα της Korenica από το παράθυρο του δωματίου μας



Αφήσαμε τα πράγματά μας και βουρ για το πάρκο των λιμνών. Σε όλη τη διαδρομή οι μοτοσικλέτες είναι αμέτρητες και σχεδόν όλοι χαιρετάνε, όχι παίζοντας φώτα αλλά βγάζοντας χέρι. Πολύ μου άρεσε αυτό.

Εδώ έχουμε φτάσει στο παρκινγκ απέναντι από την 1η είσοδο του πάρκου. Μοτοσικλέτες όπως βλέπετε πάρα πολλές, στη συντριπτική τους πλειοψηφία μοτοσικλέτες ιταλών.




Εδώ ο πίνακας εξηγεί τι παίζεται στο πάρκο των λιμνών Plitvice. Είναι ένα φυσικό σύστημα πολλών λιμνών – δεκαέξι για την ακρίβεια – οι οποίες έχουν διαφορετικό υψόμετρο ή μια από την άλλη. Στο τέλος κάθε λίμνης τα νερά της χύνονται στην επόμενη σχηματίζοντας καταρράκτες και ένα πραγματικό υπερθέαμα δροσιάς



Ο μεγάλος καταρράκτης Veliki slap ύψους 78 μέτρων. Αν δείτε το πλήθος κάτω αριστερά στη φωτογραφία θα αντιληφθείτε πόσο επιβλητικός είναι

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Οι τουρίστες είναι δεκάδες χιλιάδες αφού είμαστε σε peak season



Το εισιτήριο δε το λες φτηνό, 18 € το κεφάλι αλλά πείτε μου εσείς αν αξίζει..



Ειδικά στην αρχή του πάρκου για να φωτογραφίσεις έπρεπε να περιμένεις αρκετά και μόλις δεις κενό από κόσμο να τραβήξεις φωτογραφία σε κλάσματα δευτερολέπτου και αν βγει καλή βγήκε.

Οι επισκέπτες είναι παντού ορδές, μόνο αυτή η φωτογραφία ίσως μπορεί να απεικονίσει τι γινόταν

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Ανάμεσα στους οκτώ Εθνικούς Δρυμούς της Κροατίας, θεωρείται το μεγαλύτερο αξιοθέατο της χώρας και το πιο δημοφιλές. Το Εθνικό Πάρκο των Λιμνών Plitvice που απλώνεται ανάμεσα σε τρεις κορυφές των Δειναρικών Αλπεων: την Πλεσέβιτσα (1.640 μ.), τη Μάλα Καπέλα (1.280 μ.) και τη Μεντβέντακ (884 μ.). Στο ομώνυμο οροπέδιο με διάσπαρτα εκατοντάδες σπήλαια, ποτάμια, λίμνες, και έδαφος από ασβεστολιθικά πετρώματα και δολομίτες, όλο το Πάρκο καταλαμβάνει έκταση 294,82 τ. χλμ., ενώ οι 16 λίμνες καταλαμβάνουν μόλις τα 8 χλμ.


Additional beauty. Απ’ τη Ρωσία με αγάπη



Μπαίνοντας από την 1η είσοδο ο επισκέπτης βλέπει το σύστημα ανεβαίνοντας, δηλαδή από τον μεγάλο καταρράκτη και την λίμνη του χαμηλότερου επιπέδου προς τα πάνω.

Φτάνοντας στη μεγάλη λίμνη υπάρχουν δύο επιλογές : Η περιμένεις να πάρεις το ένα από τα ηλεκτρικά ποταμόπλοια ή περπατάς επιπλέον μια ώρα στην ανηφόρα. Εδώ μπορείτε να δείτε ένα μικρό μέρος της ουράς που ήταν σε σχήμα S και που ήταν στην αναμονή . Κάναμε ένα μίνι συμβούλιο με το Βασίλη αλλά όταν ήρθε το πρώτο ποταμόπλοιο και είδαμε πόσο γρήγορα προχωράει η ουρά μας έφυγε αυτόματα κάθε σκέψη για επιπλέον περπάτημα στους 30 + βαθμούς κελσίου που είχε. Πήραμε νεράκια, και σε μια ωρίτσα ήρθε και εμάς η σειρά μας να επιβιβαστούμε



Μέσα από το ποταμόπλοιο



Τα μονοπάτια τους τα έχουν φτιάξει τόσο όμορφα νομίζεις ότι περπατάς πάνω στο νερό

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Κατά τη διάρκεια του πολέμου από το 1991 έως το 1995 πολλά κτίρια κοντά στο πάρκο καταστράφηκαν ή πυρπολήθηκαν . Μετά τον πόλεμο οι λίμνες Plitvice ήταν από τους πρώτους τομείς της πρώην Γιουγκοσλαβίας που καθαρίστηκαν από τις νάρκες και ανακαινίστηκαν και το 1998 το πάρκο βγήκε από τη λίστα των τοποθεσιών παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που βρίσκονται σε κίνδυνο





Μετά από τέσσερις ώρες και κάτι είχαμε γυρίσει το μεγαλύτερο μέρος του πάρκου. Γυρίσαμε στο κατάλυμα μας και το βραδάκι τη βγάλαμε σε ένα τραγικό εστιατόριο για νταλικέρηδες. Το χωριό δεν είχε τίποτα άλλο να προσφέρει οπότε λίγο πριν τις δώδεκα την πέσαμε για κατάκλιση, να είμαστε και φρεσκαδούρα την επόμενη που είχε αρκετά km.


Till next..

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Μπράβο ρε Γιωργαρε.παρεακι πρώτο όμως.συνέχισε όμως μας εκοψες απότομα.

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Τετάρτη 14.8
Korenica (Croatia) – Cavtat (Croatia) 445 km

Σήμερα είχαμε να καλύψουμε αρκετά km από την Κorenica ως το Cavtat, ένα παραλιακό μέρος καμιά δεκαπενταριά km μετά το Dubrovnik.
Τα πρώτα km μετά την Korenica ήταν μια πραγματική απόλαυση. Στριφτερός δρόμος σε πολύ καλή κατάσταση μέσα στην πρωινή δροσούλα.
Μετά από καμία ώρα δρόμο όμως και εγώ και ο Βασίλης τα χρειαστήκαμε. Περάσαμε από ένα σημείο λίγο πριν το Zadar το οποίο είχε μήκος περίπου καμία τριανταριά χιλιόμετρα στο οποίο ο άνεμος ήταν δαιμονιώδης. Από ότι κατάλαβα αυτό το σημείο είχε μόνιμα πρόβλημα, είχε παντού ταμπέλες για πλευρικούς άνεμους και ένα σωρό υφασμάτινα ανεμούρια στα δεξιά μας. Πραγματικά κλάσαμε μέντες. Είχαμε οδηγήσει ξανά με δυνατό αέρα αλλά ποτέ τόσο πολύ. Σταματήσαμε σε ένα πρατήριο βενζίνης να δούμε τι θα κάνουμε αλλά καταλάβαμε πως δεν είχαμε άλλη επιλογή οπότε συνεχίσαμε. Ευτυχώς μετά από λίγα km τα φαινόμενα είχαν κοπάσει



Είχαμε πλέον φτάσει στα παράλια της Αδριατικής η κίνηση – δεκαπενταύγουστος γαρ – είναι πάρα πολύ αυξημένη. Για μοτοσικλέτες δε το συζητώ, αμέτρητες πραγματικά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία ιταλοί οι οποίοι καβαλούσαν οι περισσότεροι BMW και όχι Ducati ή Aprilia όπως θα περίμενε κανείς. Το 98 % χαιρετούσε, όχι παίζοντας φώτα όπως συνηθίζουμε εδώ αλλά βγάζοντας χέρι ή καμιά φορά και πόδι ! Στην περίπτωση των δικάβαλων χαιρετούσε η καλή τους από πίσω. Πολύ όμορφες στιγμές



Περίεργη μοιρασιά των εδαφών έκαναν οι εμπλεκόμενοι στον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Αρκετά μετά το Σπλιτ οι Κροάτες, οι οποίοι έχουν πάρει σχεδόν όλα τα φιλέτα, έχουν παραχωρήσει ένα μικρό κομμάτι στους βόσνιους για να έχουν κι αυτοί πρόσβαση στα παράλια της Αδριατικής. Έτσι για μια απόσταση λίγο μεγαλύτερη από 20 km περάσαμε από δύο συνοριακά φυλάκια χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο όμως αφού τα οχήματα ήταν πάρα πολλά και πήραμε μια ολιγόλεπτη, ανεπαίσθητη γεύση από Βοσνία

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Αφού ξαναπεράσαμε σε Κροατικά εδάφη σταματήσαμε σε ένα όμορφο εστιατόριο ακριβώς δίπλα στο κύμα για το δεύτερο καφέ της διαδρομής και μετά από λίγο ξετυλίχτηκε μπροστά μας η γέφυρα Franjo Tuzman και η μαγεία του Ντουμπρόβνικ





Εκείνη τη στιγμή στα αυτιά μου ήρθε από μόνο του ένα παλιό αγαπημένο κομμάτι..






Το Dubrovnik είναι ένας από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς στη Μεσόγειο, λιμάνι και το κέντρο του Dubrovnik-Neretva County. Συνολικός πληθυσμός του είναι 42.615 σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Το 1979 η πόλη του Ντουμπρόβνικ μπήκε στον κατάλογο της UNESCO με τα μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Ο τουρισμός στο Ντουμπρόβνικ φαίνεται να ξεκινάει στα τέλη του 19ο με την οικοδόμηση κάποιων ξενοδοχείων πολυτελείας όπως το Grand Hotel (1890) στην Opatija και το ξενοδοχείο Imperial (1897) στο Ντουμπρόβνικ. Παρόλο που το Ντουμπρόβνικ έγινε αποστρατικοποιημένο στη δεκαετία του 1970, το 1991 μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας πολιορκήθηκε από Σερβικές και Μαυροβούνιες δυνάμεις για επτά μήνες και υπέστη σημαντικές ζημιές.
Το όνομα Ντουμπρόβνικ υιοθετήθηκε επίσημα το 1918 μετά την πτώση της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας αν και ήταν σε χρήση από το Μεσαίωνα

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Για να κάνουμε κράτηση στο Ντουμπρόβνικ δεκαπενταύγουστο ούτε συζήτηση. Πριν να φύγουμε από την Ελλάδα κάναμε μια μικρή έρευνα αγοράς για δωμάτιο και οι τιμές ξεκινούσαν από 120 € για κάτι τρύπες. Επομένως ψάξαμε στις γειτονικές περιοχές και καταλήξαμε στο Cavtat το οποίο ήταν γύρω στα 20 km νοτιότερα.

Φτάνοντας ο Βασίλης έκατσε για ξεκούραση στο ξενοδοχείο αλλά εγώ κατέβηκα στην παραλία από κάτω για ένα μπανάκι στα νερά της Αδριατικής. Μου βγήκε όμως κάπως ακριβό. Δεν ήθελα να πάρω το κράνος μου για να μη το φορέσω με τα αλάτια και στην επιστροφή είχε μπλόκο ακριβώς έξω από το ξενοδοχείο. Ήταν δύο πολιτσμάνοι κι εγώ έκανα το παγώνι και μπήκα στο ξενοδοχείο. Ο μικρότερος από αυτούς ήρθε μέσα και με έψαχνε. Κατεβαίνοντας τους εξηγώ την αλήθεια πως φοράω κράνος παντού και πως σήμερα ήταν η μοναδική φορά. Ο ένας εκ των δύο, 40 χρονών περίπου με άκουγε με προσοχή και έδειχνε να το σκέφτεται ο πιτσιρικάς όμως ήταν αδιάλλακτος, ''send him to the bank, it's still open" έλεγε συνέχεια στον άλλο. Η πλήρωνα επί τόπου 66 € ή μετά από λίγες μέρες το ποσό διπλασιαζόταν οπότε δεν το σκέφτηκα καθόλου. Καλά να μου κάνουν όμως, είπαμε χωρίς κράνος ούτε για κατούρημα.

Κι αυτή είναι μια παραλία της κροατικής ριβιέρας. Δεν ήταν κι άσχημη




For your eyes only..




Επιστροφή στο ξενοδοχείο, χώνεψα την κλήση, ντους και βουρ για το Ντουμπρόβνικ με το Βασίλη.



Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν παρκάρισμα στο κάστρο και εξερεύνηση του. Εδώ έμαθα ότι τα τείχη από την πλευρά της ξηράς προστατεύονται με μια πρόσθετη σειρά λοξών τειχών αντιστήριξης ως άμυνα έναντι πυρών του τότε πυροβολικού





Πολλά σκαλοπάτια όμως. Και καλά τώρα τα βλέπαμε από την πάνω πλευρά, στο τέλος όμως θα έπρεπε να τα ανέβουμε





Ένα πολύ γραφικό ταβερνάκι μέσα στο κάστρο




Κι εδώ ο Βασίλης μπροστά στο δικό τους 5x5. Η μάλλον 3x3. Από εδώ ξεκίνησαν ο Boban και ο Vlaovic..

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Οι κροάτες έχουν εκμεταλλευτεί την κάθε γωνιά του κάστρου κι έχουν φτιάξει όμορφα στέκια



Έχουμε ανέβει πάνω στα τείχη και βλέπουμε τα πλήθη από ψηλά. Δε λέω ωραία από εκεί πάνω αλλά αν θέλετε ένα tip μην πληρώσετε το ακριβό εισιτήριο για να ανεβείτε. Όμορφο μεν αλλά υπερτιμημένο.

Το Stradun, η κύρια οδός του κάστρου




Πανέμορφο εστιατόριο πάνω στα τείχη





Το πόσο ζήλεψα αυτόν τον τύπο δε λέγεται..Μένει μόνιμα σε αυτό το φτωχόσπιτο μεν αλλά ξαπλώνει στην αιώρα του με θέα την Αδριατική ακριβώς από κάτω




Κι αν δεν φαντάζεστε γιατί τον ζήλεψα ευχαρίστως να σας εξηγήσω. Ο τύπος πίνει το καφεδάκι του, αραχτός στην αιώρα του απολαμβάνοντας αυτή τη θέα..

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Κανό- καγιάκ από κάτω



Όσοι πιστεύετε ο το μπάσκετ ανακαλύφθηκε από τον Δρ Νείσμιθ στην Αμερική κάνετε λάθος. Ανακαλύφθηκε στα τείχη του Ντουμπρόβνικ το μεσαίωνα και ιδού η απόδειξη




Οι κροάτες έχουν εκμεταλλευτεί ακόμα και την τελευταία γωνιά του κάστρου



Αντίθεση : Δορυφορικό πιάτο μέσα στο μεσαιωνικό κάστρο

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του Ντουμπρόβνικ είναι τα τείχη του. Έχουν πάχος από τέσσερα έως έξι μέτρα από την πλευρά της στεριάς αφού από εκεί γινόντουσαν οι επιθέσεις, αλλά είναι αρκετά λεπτότερα πλευρά της θάλασσας



Το παλάτι Rector



Άμβωνας και πίσω από αυτόν το παλάτι Rector



Και πάνω που έχουμε δει τόσα πράγματα συνειδητοποιούμε ότι πρέπει να ανέβουμε όλα αυτά τα σκαλιά. Πίκρα κι απογοήτευση..



Όταν επιστρέφαμε είχε νυχτώσει για τα καλά. Η θέα της κροατικής ριβιέρας από ψηλά by night με τα αμέτρητα φωτάκια πραγματικά δε μπορεί να περιγραφεί.
Τσιμπήσαμε πίτσα στην παραλία και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε έχοντας περάσει άλλη μια αξέχαστη μέρα.


Συνεχίζεται ..

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Ωραία βόλτα... συνέχισε κι εγώ πάω για one more cup of coffee :)

Απάντηση: One more cup of coffee for the road
 

Πέμπτη 15.8
Cavtat (Croatia) – Radanovici (Montenegro) 86 km


Φέτος ο δικός μας δεκαπενταύγουστος ήταν πολύ διαφορετικός. Αντί για οικογενειακές μαζώξεις και γαστριμαργικές υπερβολές, βρεθήκαμε πολύ μακριά από τα σπίτια μας, κάνοντας αυτό που στη ζωή ευχαριστιόμαστε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Είχαμε να καλύψουμε μια ογδονταπενταριά km από το Cavtat στο Radanovici, ένα μικρό χωριό 7 km νοτιότερα του Kotor στο Μαυροβούνιο. Λέμε τα έχουμε για πλάκα. Ναι καλά..

Εδώ είμαστε την πρώτη στάση για καφέ λίγα μόλις km μετά τα σύνορα Κροατίας – Μαυροβουνίου.
Στο καφέ για μοτοσικλετιστές BAJKER !!!



Τα περίπου 85 km βγήκαν περίπου σε 4 ώρες.. Με το που περάσαμε στο Μαυροβούνιο διανύσαμε μερικά km ημιαγροτικών δρόμων και όταν μπήκαμε σε αστικές περιοχές η κίνηση ήταν πραγματικά απερίγραπτη. Τα περισσότερα km κυλούσαν με δεύτερη ταχύτητα στα κιβώτια μας και που και που καμία τρίτη. Στην αρχή είχα πιστέψει πως είχε γίνει κάποιο τροχαίο και συνέβαινε αυτό αλλά έτσι ήταν όλο το παραλιακό Μαυροβούνιο. Πολύ εκνευριστική και κουραστική κατάσταση.

Η εικόνα των μαυροβούνιων μοτοσικλετιστών είχε πολύ πλάκα. Φορούσαν μεν κράνος για την αστυνομία αλλά το συνδύαζαν με αμάνικα φανελάκια 80's και στα πόδια άπαντες σαγιονάρα.

Περάσαμε το Kotor και κινηθήκαμε προς το Radanovici που ήταν και το κατάλυμα μας περνώντας μέσα από το τούνελ Vrmac το οποίο ήταν μια φοβερή εμπειρία. 1637 m μέσα σε ένα τρομακτικά εκκωφαντικό θόρυβο από τους εξαεριστήρες του. Μετά από πολλές ερωτήσεις (είπαμε δεν έχουμε gps) φτάσαμε στο χωριό και στο δωμάτιο το οποίο ήταν το μεγαλύτερο από όλα όσα μείναμε. Μέχρι και μηχάνημα step για γυμναστική είχε.
Ο Βασίλης έμεινε για ξεκούραση και εγώ το ανήσυχο πνεύμα πήρα κατευθείαν τους δρόμους για το διπλανό Tivat. Έλπιζα η πολύ άσχημη γνώμη που είχα για το Μαυροβούνιο να αλλάξει αλλά αυτή η παραλιακή κωμόπολη δε μου άρεσε καθόλου




Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα δεις και έναν έλληνα από κάτω




Ακόμα κι εκεί η κίνηση πραγματικά απίστευτη. Παντού ουρές αυτοκινήτων, αστυνομικοί, μπλόκα. Σε ένα σημείο του δρόμου με διακεκομμένη γραμμή πήγα να προσπεράσω ένα λεωφορείο και άρχιζαν όλοι να μου παίζουν φώτα, ένας είχε βγει ο μισός απ’ το παράθυρο του, όλοι τους με ένα μορφασμό “ μα τι κάνεις!!” οπότε κατάλαβα τι παίζεται.
Επέστρεψα στο δωμάτιο και το απόγευμα κατεβήκαμε στο Κοτόρ με το Βασίλη περνώντας από το τούνελ του τρόμου

Μπήκαμε στο κάστρο και ανεβήκαμε στα τείχη του