Ενημέρωση για τη στοματική υγεία των παιδιών μας !

[ortho]

Περιηγούμενος στο φόρουμ είδα πολλά και διάφορα θέματα.
Αυτό που βρίσκω θετικό είναι πως το ενδιαφέρον δεν περιορίζεται στην αγάπη για τα "μηχανάκια" μας και το μοτοσυκλετισμό γενικότερα....

Θέλω κι εγώ να προσφέρω τις γνώσεις μου, στον τομέα μου ....

Σκέφτηκα να ποστάρω μιά σειρά άρθρων, κάποια από επίσημες κι αναγνωρισμένες πηγές κι άλλα από την προσωπική μου εμπειρία...

Το θέμα είναι αυτό που γράφω στον τίτλο,

είμαι ορθοδοντικός, αλλά η στοματική υγεία ξεκινά με τη σύλληψη, τη γέννηση του παιδιού, τη δημιουργία του φραγμού των νεογιλών δοντιών και συνεχίζεται με την ανατολή των μόνιμων δοντιών....

γι'αυτό....

θα ξεκινήσω με την επίσημη ενημέρωση της Ελληνικής Παιδοδοντικής Εταιρίας και της Ευρωπαϊκής Παιδιατρικής Οδοντιατρικής Ακαδημίας.

Σίγουρα είναι μακροσκελής, αλλά περιλαμβάνει πολλές πληροφορίες και σίγουρα θα δώσει κάποιες απαντήσεις στις απορίες πολλών νέων γονέων.

Τι θα πρέπει να γνωρίζω για την υγεία μου και τη διατροφή μου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;
Η υγεία καθώς και οι διατροφικές συνήθειές σας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι πολύ σημαντικές όχι μόνο για τη συνολική σωματική ανάπτυξη του εμβρύου αλλά και για την ανάπτυξη των δοντιών του. Φροντίζοντας τον εαυτό σας και τα δόντια σας έχετε αρχίσει ήδη να φροντίζετε την υγεία και τα δόντια του μωρού σας.
Τα οστά και η διατροφή σας και όχι τα δόντια σας είναι πηγή ασβεστίου για την ανάπτυξη των οστών και των δοντιών του μωρού σας. Ο μύθος που αναφέρει ότι το μωρό κλέβει ασβέστιο από την μητέρα και γι' αυτό "χαλάνε" τα δόντια της, δεν έχει καμία επιστημονική βάση.
Η διατροφή σας θα πρέπει να περιλαμβάνει κρέας, γάλα, γαλακτοκομικά προϊόντα, φρούτα, λαχανικά και αμυλούχες τροφές. Θα πρέπει να μην καταναλώνετε αλκοόλ και να μην καπνίζετε.
Στις εγκύους υπάρχει μια τάση να τρώνε διάφορες λιχουδιές στα μεσοδιαστήματα των γευμάτων. Οι τροφές αυτές περιέχουν συνήθως αυξημένη ποσότητα ζάχαρης, η οποία αποτελεί παράγοντα καταστροφής των δοντιών. Συστήνουμε λοιπόν, να περιορίζετε την κατανάλωση τροφών ανάμεσα στα γεύματα.

Τι οδοντιατρικά προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίσω κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης παρατηρείται έκκριση πολλών διαφορετικών ορμονών. Η ορμονική αυτή διαταραχή μπορεί να προκαλέσει πόνο, πρήξιμο ή ακόμη και αιμορραγία των ούλων της εγκύου. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που συνδυάζεται με την εγκυμοσύνη και σταματά με την ολοκλήρωσή της. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί με συστηματικό βούρτσισμα των δοντιών και με χρήση οδοντικού νήματος.

Πρέπει να επισκέπτομαι τον οδοντίατρο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;
Ο τακτικός έλεγχος των δοντιών και των ούλων στην εγκυμοσύνη είναι σημαντικός, ιδιαίτερα αν έχετε συμπτώματα σαν αυτά που περιγράψαμε πιο πάνω. Είναι προτιμότερο να επισκεφθείτε τον οδοντίατρό σας πριν τον τοκετό, διότι μετά ίσως χρειαστεί να περάσουν και τρεις μήνες μέχρι να μπορέσετε να κλείσετε κάποιο ραντεβού και να κάνετε οποιαδήποτε οδοντιατρική εργασία. Βεβαίως, θα πρέπει να ενημερώσετε τον οδοντίατρό σας ότι είστε έγκυος, μια και αυτό μπορεί να αλλάξει το σχέδιο θεραπείας ή τα φάρμακα που θα χρησιμοποιήσει για την περίπτωσή σας.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΟΔΟΝΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΥ
Πότε αρχίζουν να αναπτύσσονται τα δόντια του νεογέννητου;
Τα πρώτα δόντια του μωρού, τα νεογιλά, αρχίζουν να αναπτύσσονται στο πρώτο τρίμηνο της κύησης, ενώ τα μόνιμα στο δεύτερο. Διαταραχές στην υγεία της εγκύου μπορεί να προκαλέσουν βλάβες τόσο στα νεογιλά όσο και στα μόνιμα δόντια του. Μερικά φάρμακα (όπως οι τετρακυκλίνες) μπορεί να επηρεάσουν το χρώμα και τη δομή των δοντιών. Γι' αυτό στην εγκυμοσύνη σας θα πρέπει να είστε πολύ προσεκτικές με τα φάρμακα που παίρνετε και να έχετε πάντοτε τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού σας.

Πότε θα πρέπει να γίνει η πρώτη επίσκεψη στον παιδοδοντίατρο;
Οι παιδοδοντίατροι είναι οδοντίατροι ειδικά εκπαιδευμένοι για να φροντίσουν αποτελεσματικά τη στοματική υγεία των παιδιών. Ο παιδοδοντίατρος είναι υπεύθυνος για την υγεία του στόματος, όπως ο παιδίατρος είναι υπεύθυνος για τη γενική υγεία του παιδιού σας.
Η πρώτη επίσκεψη στον παιδοδοντίατρο θα πρέπει να γίνει πριν από τα πρώτα γενέθλια του παιδιού. Σ' αυτήν την επίσκεψη ο παιδοδοντίατρος θα σας προτείνει να ακολουθήσετε ένα ολοκληρωμένο προληπτικό πρόγραμμα, θα αξιολογήσει την οδοντική ανάπτυξη του παιδιού, θα σας δώσει συμβουλές για τη διατροφή του και θα σας ενημερώσει για το πώς να αποφύγετε τυχόν προβλήματα.
Η δεύτερη επίσκεψη πρέπει να γίνει όταν το παιδί σας γίνει 2,5 - 3 ετών και έχει σχεδόν ολοκληρωθεί η ανατολή όλων των παιδικών δοντιών. Σκοπός της επίσκεψης είναι να ελεγχθεί αν όλα τα δόντια έχουν ανατείλει και αναπτυχθεί φυσιολογικά, αν υπάρχει τερηδόνα και αν τηρείται σωστά το προληπτικό πρόγραμμα. Θα γίνουν τέλος οι απαραίτητες αλλαγές στο πρόγραμμα, ώστε να προσαρμοστεί στις ανάγκες αυτής της ηλικίας.
Η τρίτη επίσκεψη θα πρέπει να γίνει στην ηλικία των 3,5 - 4 ετών. Θα γίνει έλεγχος για να διαπιστωθεί αν όλα εξελίσσονται φυσιολογικά στην ανάπτυξη των δοντιών και της γνάθου του παιδιού και αν έχει εμφανισθεί τερηδόνα. Το προληπτικό πρόγραμμα θα προσαρμοστεί ξανά και θα γίνει η πρώτη τοπική φθορίωση. Μετά από αυτήν την ηλικία ο παιδοδοντίατρος θα πρέπει πλέον να εξετάζει το παιδί μία έως δύο φορές το χρόνο, να παρακολουθεί την ανάπτυξη των δοντιών και την τυχόν εμφάνιση τερηδόνας, να προσαρμόζει το προληπτικό πρόγραμμα ανάλογα με τις ανάγκες και να κάνει τις τοπικές φθοριώσεις.

Πότε αρχίζουν να εμψανίζονται τα πρώτα δόντια στο στόμα;
Το πρώτο δόντι εμφανίζεται ανάμεσα στον 6ο και τον 8ο μήνα. Μέχρι την ηλικία των 3 ετών θα πρέπει και τα 20 παιδικά δόντια να έχουν ανατείλει. Η πρώιμη ή η καθυστερημένη ανατολή των δοντιών είναι συνήθως κληρονομική και δε σχετίζεται αναγκαστικά με κάποιο πρόβλημα. Αν το μωρό σας, όμως, δεν έχει βγάλει κανένα δόντι μέχρι το 12ο μήνα θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν παιδοδοντίατρο.

Τι συμπτώματα παρουσιάζονται όταν εμφανίζονται τα δόντια στο στόμα του μωρού και τι μπορώ να κάνω για να το βοηθήσω;
Τα συνήθη συμπτώματα που παρουσιάζονται είναι:
. κόκκινα και διογκωμένα ούλα,
. μεγάλη ποσότητα σάλιου,
. ανησυχία και γκρίνια,
. αλλαγή στις συνήθειες διατροφής,
. ανορεξία,
. δυσκολία στον ύπνο.
Γενικά, τα συμπτώματα που σχετίζονται με την ανατολή των δοντιών είναι ήπια.
Αν παρατηρήσετε πυρετό, εξανθήματα, έμετο ή διάρροια θα πρέπει να επισκεφθείτε τον παιδίατρο, διότι συμβαίνει στο μωρό σας κάτι άλλο, που δε σχετίζεται με τα δόντια του. Για να το ανακουφίσετε από τις ενοχλήσεις αυτές θα πρέπει να του καθαρίζετε συχνά το στόμα με μια βρεγμένη γάζα και να του δίνετε να δαγκώνει κάποια κρύα αντικείμενα, κατασκευασμένα γι' αυτό το σκοπό. Ακόμη και ένα απλό κρύο καθαρό πανί μπορεί να το ανακουφίσει.

Πρέπει το παιδί να χρησιμοποιεί πιπίλα;
Τα βρέφη έχουν έντονα ανεπτυγμένο το ένστικτο του θηλασμού, που αφενός ικανοποιεί την ανάγκη της διατροφής, αφετέρου υποκαθιστά τη σύνδεσή τους με τη μητέρα και ως εκ τούτου τους προσφέρει μεγάλη ευχαρίστηση. Για να ικανοποιήσει αυτήν του την ανάγκη το παιδί χρησιμοποιεί τα δάχτυλά του ή άλλα αντικείμενα. Η πιπίλα είναι ένας επιβεβλημένος αλλά και συνηθισμένος τρόπος κάλυψης της ανάγκης του θηλασμού. Προσπάθεια αποφυγής της οδηγεί στο πιπίλισμα του αντίχειρα, που όμως έχει σοβαρές συνέπειες στην ανάπτυξη των γνάθων.
Η χρήση της πιπίλας είναι λοιπόν προτιμότερη από το πιπίλισμα του αντίχειρα, διότι η συνήθεια αυτή σταματά ευκολότερα και σε μικρότερη ηλικία χωρίς να προκαλεί στοματογναθικές ανωμαλίες.

Πότε πρέπει να σταματήσει η χρησιμοποίηση της πιπίλας;
Η χρησιμοποίηση της πιπίλας και η συνήθεια του δακτύλου θα πρέπει να σταματήσει πριν την ηλικία των 4 ετών. Έτσι, τυχόν παραμορφώσεις της γνάθου θα προλάβουν να διορθωθούν από μόνες τους με το χρόνο. Αντίθετα, αν η συνήθεια αυτή παραταθεί μετά το 4ο έτος, όπως συμβαίνει με το πιπίλισμα του αντίχειρα, οι παραμορφώσεις κινδυνεύουν να γίνουν μόνιμες και η επιδιόρθωσή τους δύσκολη. Θα πρέπει τότε να συμβουλευτείτε έναν παιδοδοντίατρο, που θα σας δώσει οδηγίες για τους τρόπους θεραπείας και διακοπής των συνηθειών αυτών.

Πώς πρέπει να είναι μια σωστή πιπίλα;
. Το μέγεθος της πιπίλας πρέπει να είναι τέτοιο, ώστε να μη χωράει ολόκληρη στο στόμα του παιδιού.
. Η θηλή πρέπει να είναι μαλακή με λεπτό και ευλύγιστo λαιμό. Το σχήμα της να είναι συμμετρικό, ώστε το μωρό να την τοποθετεί πάντα σωστά στο στόμα του.
. Η προστατευτική ασπιδα πρέπει να έχει κατάλληλη καμπυλότητα για να εφαρμόζει στην περιοχή των χειλιών και να έχει τρύπες αερισμού, ώστε να μην ερεθίζεται το δέρμα γύρω από τα χείλη.
. Επίσης να είναι εντελώς αδύνατη η αποσυναρμολόγησή της από ένα παιδί.

Τέλος, η στήριξή της με κορδέλα γύρω από το λαιμό του μωρού απαγορεύεται αυστηρά: κίνδυνος ατυχήματος.

[ortho]

κι η συνέχεια του άρθρου....



ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΕΡΗΔΟΝΑ ΣΤΗ ΒΡΕΦΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Τι πρέπει να προσέχω στη δίαιτα του παιδιού μου;
Το μητρικό γάλα αποτελεί αναμφισβήτητα την ιδανική τροφή για το βρέφος, μια και περιέχει όλα τα απαραίτητα συστατικά που συμβάλλουν στην ισορροπημένη ανάπτυξη του νεογέννητου. Εφ' όσον αποφασίσατε να το φέρετε στον κόσμο είναι πραγματικά κρίμα να του στερήσετε αυτή τη μοναδική εμπειρία.
Μετά τους πρώτους μήνες θα προχωρήσετε φυσικά στο σταδιακό εμπλουτισμό της διατροφής του. Οι βασικές διαιτητικές συνήθειες του παιδιού διαμορφώνονται στα πρώτα χρόνια της ζωής του, όταν δηλαδή οι γονείς έχουν τον απόλυτο έλεγχο. Γι΄ αυτό, είναι πολύ σημαντική η επιλογή των τροφών και οι σχετικές συνήθειες που καθιερώνονται στο μωρό. Προσπαθήστε γενικά να αποφεύγετε τροφές που περιέχουν πολύ ζάχαρη και μην προσθέτετε ζάχαρη στο γάλα του.
Αν το παιδί σας χρειάζεται να τρώει κάτι ανάμεσα στα κύρια γεύματα θα πρέπει να αποφεύγονται τροφές που περιέχουν ζάχαρη (τσίχλες, καραμέλες, μπισκότα, αναψυκτικά, ζαχαρούχοι χυμοί). Προτεινόμενες τροφές είναι τα λαχανικά (καρότα, αγγουράκια), τα φρούτα και οι φυσικοί χυμοί, πάντα χωρίς ζάχαρη. Επίσης, πολύ καλή επιλογή είναι τα κίτρινα τυριά, που βοηθούν στην καταπολέμηση της τερηδόνας.
Τα παιδιά αποδέχονται ευκολότερα τέτοιου είδους τροφές, αν δεν έχουν συνηθίσει προηγουμένως σε τροφές με μεγάλη περιεκτικότητα σε ζάχαρη. Κακές συνήθειες διατροφής προάγουν γενικά την εμφάνιση της τερηδόνας σε κάθε ηλικία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα της επίδρασης της διατροφής στην τερηδόνα είναι η τερηδόνα του θηλασμού ή του μπιμπερό.

Τι είναι η τερηδόνα του θηλασμού;
Η τερηδόνα του θηλασμού είναι μια βαριάς μορφής τερηδόνα, που οφείλεται σε κακό τρόπο διατροφής του μωρού. Παρατηρείται συνήθως σε παιδιά 2 έως 5 ετών και αφορά τα νεογιλά δόντια τους.

Πού οφείλεται η τερηδόνα αυτή;
Η πιο συνηθισμένη αιτία της τερηδόνας αυτής της μορφής είναι το τάισμα με το μπιμπερό ενώ το μωρό κοιμάται. Κατά τη διάρκεια του ύπνου η ποσότητα του σάλιου στο στόμα μειώνεται και το γάλα, ανεξάρτητα από το αν περιέχει ζάχαρη ή όχι, παραμένει πάνω στα δόντια και προκαλεί τερηδόνα. Το ίδιο αποτέλεσμα θα έχουμε αν αντί για γάλα βάζουμε στο μπιμπερό χυμό, έστω και αραιωμένο, ή νερό με ζάχαρη ή μέλι ή αν δίνουμε στο παιδί πιπίλα που είναι βουτηγμένη σε μέλι ή σε ζάχαρη. Ακόμη και το μητρικό γάλα μπορεί να προκαλέσει τέτοιου είδους βλάβες αν το παιδί έχει την ευκαιρία να θηλάζει όποτε θέλει κατά τη διάρκεια της νύχτας. Το τάισμα του μωρού σας θα πρέπει λοιπόν να γίνεται όταν είναι όρθιο και ξύπνιο και να κοιμάται πάντα με καθαρά δόντια.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η τερηδόνα του θηλασμού;
Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της τερηδόνας του θηλασμού είναι η πρόληψη, που γίνεται με την ενημέρωση των γονέων για το τι πρέπει να κάνουν και τι να αποφεύγουν.

Πώς μπορώ να προλάβω την τερηδόνα του θηλασμού;
. Θηλάστε το μωρό σας τουλάχιστον μέχρι τον 4οή 6ο μήνα.
. Χρησιμοποιείτε το μπιμπερό μόνο για γάλα ή νερό και μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ποτέ όταν το παιδί κοιμάται.
. Μέχρι να μπορέσει το μωρό να πιει από ποτήρι ταΐστε χυμούς ή αλλά υγρά με το κουταλάκι.
. Μη δίνετε ποτέ στο μωρό σας πιπίλα βουτηγμένη σε ζάχαρη ή μέλι. Είναι ό, τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στα δοντάκια του.
. Μόλις εμφανιστούν τα πρώτα δόντια ξεκινήστε τη διαδικασία καθαρισμού τους μετά από κάθε γεύμα. Χρησιμοποιήστε αρχικά μια βρεγμένη γάζα και αργότερα μια μικρή και μαλακή οδοντόβουρτσα χωρίς οδοντόκρεμα.
. Κατά τη διάρκεια του ταΐσματος κρατάτε στα χέρια σας το μωρό σας και το μπιμπερό. Έτσι το παιδί μαθαίνει ότι οι γονείς έχουν τον έλεγχο του μπιμπερό και της διατροφής. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συγχέεται η ώρα που το παιδί τρώει με την ώρα που κοιμάται, μια και πρόκειται για δύο ξεχωριστές δραστηριότητες.
. Επισκεφθείτε τον παιδοδοντίατρο πριν το μωρό συμπληρώσει τους 12 μήνες και βέβαια, ποτέ αργότερα από την ηλικία των 3 ετών.

Πότε μπορώ να σταματήσω τη χρήση του μπιμπερό;
Από την ηλικία που το μωρό κάθεται μόνο του μπορεί και πρέπει να αρχίσει να πίνει από ειδικό ποτήρι με στόμιο. Γενικά, στόχος σας πρέπει να είναι το παιδί να έχει σταματήσει τη χρήση του μπιμπερό μέχρι το 12ο μήνα.

Πώς μπορώ να βοηθήσω το μωρό μου να ξεχάσει το μπιμπερό του;
Υπάρχουν τέσσερις μέθοδοι που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τη διακοπή της συνήθειας του μπιμπερό:
. Ο δραστικότερος τρόπος είναι, βέβαια, να πετάξετε το μπιμπερό στα σκουπίδια μετά το 12ο μήνα.
. Ένας άλλος είναι να αραιώνετε σταδιακά το γάλα με νερό, έτσι ώστε σε δύο εβδομάδες το περιεχόμενο του μπιμπερό να είναι πλέον σκέτο νερό.
. Ένας τρίτος τρόπος είναι να μειώνετε καθημερινά την ποσό-ι:ητα του υγρού μέσα στο μπιμπερό μέχρι να ξεπεραστεί η συνήθεια.
. Τέλος ένα ειδικό ποτηράκι με στόμιο θα οδηγήσει σταδιακά το μωρό στο κανονικό ποτήρι.

Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΩΡΙΣ
Γιατί είναι σημαντικά τα παιδικά δόντια;
. Κατ' αρχήν διότι είναι απαραίτητα για τη μάσηση της τροφής.
. Δόντια χαλασμένα επηρεάζουν τη γενική υγεία του παιδιού, προκαλώντας πόνο και μερικές φορές πυρετό.
. Τα δόντια είναι απαραίτητα για την ομιλία, ιδιαίτερα κατά την ηλικία που τα παιδιά μαθαίνουν να μιλάνε.
. Τα παιδικά δόντια εξάλλου διατηρούν τους χώρους που θα χρειαστούν τα μόνιμα δόντια και συμβάλλουν στη σωστή ανάπτυξη των γνάθων.
. Γερά παιδικά δόντια δίνουν ένα όμορφο χαμόγελο και βοηθούν το παιδί στην εικόνα που έχει για τον εαυτό του.
Χαλασμένα νεογιλά δόντια δημιουργούν ένα μολυσμένο περιβάλλον στο στόμα και όταν έρθουν τα μόνιμα δόντια, επηρεάζονται άμεσα. Γι' αυτό, τα νεογιλά δόντια είναι εξ ίσου σημαντικά με τα μόνιμα και η παραμέλησή τους με το πρόσχημα της επικείμενης αλλαγής είναι σοβαρό λάθος.

Πώς μπορώ να προστατεύσω τα δόντια του παιδιού μου;
Ο καλύτερος τρόπος προστασίας των δοντιών είναι η εφαρμογή σωστών μέτρων πρόληψης στη μικρή ηλικία. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν τον καθαρισμό των δοντιών, τη σωστή διατροφή, τη χρήση φθορίου και τις συχνές επισκέψεις στον παιδοδοντίατρο. Στόχος σας πρέπει να είναι η διατήρηση της υγείας των δοντιών μέχρι την ηλικία των 16 - 18 ετών. Εάν το πετύχετε το παιδί σας θα έχει σε όλη του τη ζωή γερά δόντια.

Πότε θα πρέπει να αρχίσει το βούρτσισμα των δοντιών;
Όπως είπαμε ήδη ο καθαρισμός του στόματος αρχίζει αμέσως μόλις εμφανιστούν τα νεογιλά δόντια. Μέχρι το τέλος του 2ου έτους μια βρεγμένη γάζα ή μια μικρή και μαλακή οδοντόβουρτσα ειδική για βρέφη, μετά από κάθε γεύμα ή τουλάχιστον μια φορά την ημέρα, καθαρίζει σωστά τα πρώτα δόντια του χωρίς να τα ερεθίζει.
Καθώς το παιδί μεγαλώνει και μέχρι το 3ο έτος του μπορεί να χρησιμοποιεί μια οδοντόβουρτσα χωρίς οδοντόκρεμα.

Τι είναι το φθόριο και πώς μπορώ να το χρησιμοποιήσω;
Το φθόριο είναι ένα στοιχείο που κάνει τα δόντια πιο ανθεκτικά στην τερηδόνα. Έχει βρεθεί ότι μπορεί να μειώσει την τερηδόνα μέχρι 60%.
Το φθόριο δηλαδή βοηθά τα παιδιά να έχουν πιο γερά δόντια και τους γονείς να ξοδεύουν λιγότερο. Θα πρέπει να δίνεται σε κατάλληλες ποσότητες ανάλογα με την ηλικία και την περιοχή που ζει κάθε παιδί.
Γι' αυτό συμβουλευτείτε τον παιδοδοντίατρό σας, ο οποίος θα σας ενημερώσει για το σωστό τρόπο χρήσης του φθορίου ανάλογα με τις ανάγκες του παιδιού σας.

Τι πρέπει να κάνω αν το παιδί μου τραυματίσει τα δόντια του;
Είναι αλήθεια ότι όταν το παιδί αρχίζει να κάνει τα πρώτα του βήματα έχει συνήθως και τα πρώτα του ατυχήματα. Αν χτυπήσει τα δόντια του πρέπει αμέσως να εξετασθεί από έναν παιδοδοντίατρο και να διαπιστωθεί αν έχουν επηρεασθεί και τα μόνιμα δόντια του.

Πηγή: Ελληνική Παιδοδοντική Εταιρία, Ευρωπαϊκή Παιδιατρική Οδοντιατρική Ακαδημία

αν το βρήκατε ενδιαφέρον κι αρκούντως ενημερωτικό...
ευχαρίστως να συνεχίσω με θέματα που γνωρίζω καλύτερα κι αφορούν την ειδικότητα μου

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Φίλε Γιάννη,

πολύ ενδιαφέρουσα και σημαντική,

είναι η πρότασή σου ...

Όπως σωστά επισήμανες,

το GS Forum, ενδιαφέρεται και ασχολείται,

με μια ποικιλία θεμάτων κ δεν μένει στα στενά πλαίσια της μοτό,

που είναι βέβαια το κύριο θέμα της παρέας μας ....

Με χαρά και ενδιαφέρον λοιπόν,

θ' ακούσουμε τις συμβουλές σου....



.

[georgekostas]

Πολυ καλο Γιαννη,ευχαριστουμε!!!

[ortho]

ευχαριστώ κύριοι!
θα προσπαθήσω να δώσω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορώ,
όπως και να απαντώ σε τυχόν ερωτήσεις.

[gb1200]

:sm5:

[ortho]

Ηρθε η ώρα να συνεχίσω αυτό που είχα υποσχεθεί, προχωρώντας σε ενημέρωση σας για την ορθοδοντική που είναι κι η ειδικότητά μου.


Πότε είναι απαραίτητη η ορθοδοντική θεραπεία;
Ορθοδοντική θεραπεία θεωρείται απαραίτητη σε περιπτώσεις με οδοντικές. σκελετικές και λειτουργικές ανωμαλίες του στόματος. Ο ορθοδοντικός καλείται να επιτύχει κατά περίπτωση έναν ή περισσότερους από τους παρακάτω στόχους:
α) Σωστή λειτουργία του στόματος (μάσηση, ομιλία)
β) Διευκόλυνση της στοματικής υγιεινής, με συνέπεια λιγότερα μελλοντικά προβλήματα στα δόντια και ούλα και μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής τους στο στόμα. Είναι φανερή η διαφορά της κατάστασης των ούλων στις παρακάτω εικόνες πριν και μετά τη θεραπεία.
γ) Διευκόλυνση του γενικού οδοντιάτρου και των άλλων ειδικοτήτων καθώς και καλύτερη πρόγνωση κατά την εκτέλεση των οδοντιατρικών εργασιών (σφραγίσματα, γέφυρες, οδοντοστοιχίες, θεραπείες των ούλων και του περιοδοντίου) με τη διευθέτηση των δοντιών και τη λειτουργική αποκατάσταση του στόματος.
δ) Περιορισμός πιθανότητας καταγμάτων δοντιών ιδίως όταν αυτά προβάλλουν έξω από τα χείλη, κυρίως σε νεαρά άτομα, όπως συνέβη στο περιστατικό της εικόνας.
ε) Περιορισμός πιθανότητας εμφάνισης προβλημάτων στην κροταφογναθική άρθρωση, δηλαδή την περιοχή σύνδεσης της κάτω γνάθου με το κρανίο.
στ) Όμορφο χαμόγελο και πιο ευχάριστο πρόσωπο με συνέπεια την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης του ατόμου.


Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για τον πρώτο ορθοδοντικό έλεγχο;
Όλα τα παιδιά πρέπει να υποβάλλονται σε ορθοδοντικό έλεγχο το αργότερο μέχρι την ηλικία των 7 ετών. Τόσο ορισμένα οδοντικά προβλήματα όσο και προβλήματα αρμονίας του προσώπου μπορεί να προληφθούν, εάν διαγνωσθούν έγκαιρα. Η προληπτική ορθοδοντική, η οποία εφαρμόζεται σε μικρές ηλικίες, αντιμετωπίζει προβλήματα, όπως πρόωρες απώλειες παιδικών δοντιών, παρατεταμένο θηλασμό του δακτύλου και προώθηση της γλώσσας.

Η έγκαιρη διάγνωση συχνά συνεπάγεται αποφυγή εξαγωγών μονίμων δοντιών κατά την ορθοδοντική θεραπεία ή και γναθοχειρουργικής επέμβασης, σε περιπτώσεις έντονων σκελετικών προβλημάτων. Οι γονείς, λοιπόν, δεν πρέπει να περιμένουν μέχρι την ολοκλήρωση της ανατολής των μονίμων δοντιών, που συμβαίνει συνήθως σε ηλικία 12 χρόνων.

Γιατί στην ηλικία των 6 - 7 χρόνων πρέπει να γίνει η πρώτη επίσκεψη στον ορθοδοντικό;
Τότε ο ορθοδοντκός μπορεί να εκτιμήσει το πρόβλημα και να προβεί σε προληπτική ή κατασταλτική θεραπεία εάν απαιτείται.

Πόσο διαρκεί μια θεραπεία;
Η διάρκεια της θεραπείας ποικίλλει από μερικούς μήνες μέχρι περίπου δύο χρόνια, ανάλογα με τη φύση και τη βαρύτητα του προβλήματος.

Πρέπει να γίνουν εξαγωγές δοντιών;
Κατ' αρχήν στην διάρκεια της θεραπείας είναι δυνατόν να χρειαστούν εξαγωγές κάποιων παιδικών δοντιών, όταν αυτά παραμένουν περισσότερο από το φυσιολογικό για την ηλικία του παιδιού στο στόμα.
Όμως και μόνιμα δόντια είναι δυνατόν να εξαχθούν, όταν διαπιστώνεται δυσαναλογία μεγέθους δοντιών και γνάθων ή όταν οι εξαγωγές επιβάλλονται από την σκελετική διάπλαση του προσώπου.

Πότε και ποιος αποφασίζει για τις εξαγωγές;
Ο χρόνος της εξαγωγής και το είδος των δοντιών, που θα εξαχθούν ορίζονται μόνον από τον ορθοδοντικό, διότι είναι μια σοβαρότατη απόφαση, που απαιτεί μελέτη και βαθειά γνώση του προβλήματος.


Ποιοι είναι οι πιο κατάλληλοι μηχανισμοί;
Για κάθε πρόβλημα, ο ορθοδοντικός θα κρίνει ποιοι μηχανισμοί ή συνδυασμός αυτών θα το θεραπεύσει καλύτερα.
Όμως οι ακίνητοι μηχανισμοί στις διάφορες παραλλαγές τους εφαρμόζονται στην πλειονότητα των περιπτώσεων.

Ενοχλούν οι μηχανισμοί;
Μια ενόχληση μικρού βαθμού θεωρείται φυσιολογική και είναι αναμενόμενη κατά τα πρώτα 24ωρα μετά την τοποθέτηση ή την ενεργοποίησή των ορθοδοντικών μηχανισμών.

Ποιες είναι οι αιτίες των oρθοδοντικών προβλημάτων;
Τα ορθοδοντικά προβλήματα είναι δυνατόν να οφείλονται σε κληρονομικούς ή σε περιβαλλοντικούς παράγοντες ή σε συνδυασμό των παραπάνω.
Κληρονομικοί παράγοντες είναι π.χ. το μέγεθος των δοντιών, το μέγεθος των γνάθων καθώς και οι σχέσεις μεταξύ τους. Ο κακός συνδυασμός των κληρονομικών χαρακτηριστικών από κάθε γονέα μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την εκδήλωση ορθοδοντικής ανωμαλίας (π.χ. το παιδί έχει κληρονομήσει μεγάλα δόντια από τον πατέρα και μικρές γνάθους από την μητέρα, και γι' αυτό εμφανίζει συνωστισμό).
Περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι οι επιδράσεις του περιβάλλοντος όπως οι μη φυσιολογικές βλαβερές συνήθειες.

Ποιες είναι βλαβερές συνήθειες;
Η στοματική αναπνοή, ο θηλασμός του δακτύλου ή της γλώσσας, το δάγκωμα των νυχιών ή του χείλους ή ξένων αντικειμένων, η πρόωρη απώλεια παιδικών δοντιών, η μονόπλευρη μάσηση.

Πότε θεραπεύονται και και πώς οι βλαβερές συνήθειες;
Ο θηλασμός του δακτύλου στα μικρά παιδιά, σταματά συνήθως στα 2-3 χρόνια. Ένα παιδί που συνεχίζει μετά από αυτήν την ηλικία ή ακόμη και στα σχολικά χρόνια να θηλάζει το δάκτυλό του είναι δυνατόν να υποκρύπτει κάποια ανησυχία και ανασφάλεια, που μπορεί να οφείλεται σε ένα μικρότερο αδελφάκι, σε πολύωρη απουσία των γονέων από το σπίτι, ή τέλος σε αλλαγή σχολείου ή σπιτιού.
Σ' αυτές τις περιπτώσεις η συμπαράσταση, η στοργή, ο φιλικός διάλογος είναι η καλύτερη βοήθεια για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα στην βάση του.
Το μάλωμα και οι τιμωρίες είναι η χειρότερη οδός. Αντίθετα η επιβράβευση του παιδιού κατά την διάρκεια της προσπάθειας του ή κάποιο συμβολικό δωράκι, όταν καταφέρνει το στόχο του είναι η καλύτερη προσέγγιση.
Εάν ο θηλασμός σταματήσει στα 2-3 χρόνια , είναι πιθανόν κάποιες ελαφρές βλάβες να αυτοδιορθωθούν, χωρίς άλλη παρέμβαση.
Σε επίμονες καταστάσεις ο ορθοδοντικός μπορεί να υποστηρίξει την προσπάθεια των γονέων με τους κατάλληλους μηχανισμούς, οπότε επιτυγχάνεται η διακοπή της έξης.


Ποια είναι τα πλεονεκτήματα μιας έγκαιρης θεραπείας;
1. Μεγαλύτερη πιθανότητα αποφυγής εξαγωγής μονίμων δοντιών.
2. Καλύτερος έλεγχος των σκελετικών προβλημάτων δεδομένου ότι πριν από την εφηβεία ο ορθοδοντικός μπορεί να ελέγξει και να επηρεάσει τη σκελετική αύξηση.
3. Καλύτερη ανταπόκριση των ιστών στην θεραπεία.
4. Μεγαλύτερος βαθμός προσαρμογής των μικρών ασθενών στους μηχανισμούς και καλύτερη συνεργασία.
5. Πρακτικά ευκολότερη θεραπεία, λόγω λιγότερων υποχρεώσεων των παιδιών.
6. Τα μικρότερα παιδιά δεν ντρέπονται και γενικά δεν έχουν τις αναστολές των μεγαλυτέρων.
7. Όταν η θεραπεία αρχίζει νωρίς, στην εφηβεία έχει πια σχεδόν τελειώσει και οι έφηβοι έχουν αυξημένη αυτοπεποίθηση, λόγω της καλύτερης εμφάνισης του στόματος και του προσώπου γενικότερα.
8. Οι ενήλικες ασθενείς, στους οποίους ο σκελετός έχει πλέον διαμορφωθεί, οδηγούνται συχνότερα σε θεραπείες με εξαγωγές μονίμων δοντιών, ή όταν υπάρχουν σκελετικά προβλήματα απαιτείται ίσως και κάποια χειρουργική επέμβαση.


Ποια τα στάδια μιας θεραπείας;
Μία ορθοδοντική θεραπεία περιλαμβάνει δύο στάδια: Αυτό της ενεργού θεραπείας και αυτό της συγκράτησης.
Κατά το στάδιο της ενεργού θεραπείας επιτυγχάνεται το ίσιωμα των δοντιών με τους γνωστούς ορθοδοντικούς μηχανισμούς, που ο γιατρός ενεργοποιεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Κατά το στάδιο της συγκράτησης επιτυγχάνεται η διατήρηση του αποτελέσματος. Ο ασθενής φορά τους ειδικούς συγκρατιτικούς μηχανισμούς και επισκέπτεται το ιατρείο όταν ο γιατρός το κρίνει απαραίτητο.
Και τα δύο στάδια είναι πολύ σημαντικά για ένα σωστό τελικό αποτέλεσμα.


Ποιες είναι οι προυποθέσεις για μια επιτυχημένη ορθοδοντική θεραπεία;
Η επιτυχία της θεραπείας προυποθέτει ένα ειδικό ορθοδοντικό και ένα συνεπή ασθενή.
Ο ασθενής είναι συνεπής, όταν ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του ορθοδοντικού, προσέχει και δεν καταστρέφει τους ορθοδοντικούς μηχανισμούς, με τη χρήση σκληρών τροφών που τους «σπάνε», τηρεί τα ραντεβού του, επισκέπτεται τον οδοντίατρο τακτικά και φροντίζει να έχει τέλεια στοματική υγιεινή.
Επίσης όταν προσέχει η διατροφή του να είναι υγιεινή (γάλα, κρέας, φρούτα λαχανικά κ.τ.λ.) και αποφεύγει τα γλυκά, καραμέλες, έτοιμα φαγητά γρήγορης εστίασης καθώς και τις κακές συνήθειες όπως δάγκωμα των νυχιών, των μολυβιών και γενικά ξένων σωμάτων.
Τέλος, όταν μετά την αφαίρεση των συγκρατητικών μηχανισμών με συνέπεια φορά τους συγκρατητικούς μηχανισμούς για να αποφύγει πιθανές υποτροπές.

Πηγή: Εταιρία Ορθοδοντικής & Γναθοπροσωπικής Μελέτης & Έρευνας

[gpar]

[EOD-K9]

[ortho]

Μετά από πολύ καιρό, είπα να συνεχίσω την ενημέρωση......πολύ φίλοι συμφορουμίτες όπως κι εγώ είμαστε φρέσκοι μπαμπάδες και σίγουρα υπάρχουν απορίες για το θηλασμό του δαχτύλου, τη χρήση της πιπίλας και τους τρόπους που μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να διακόψουν αυτές τις συνήθειες. Τα παρακάτω δεν είναι δικές μου σοφίες και δεν είναι θέσφατα, είναι όμως χρήσιμα στον "αγώνα" αυτό.


Για να σταματήσει ο θηλασμός του αντίχειρα πρέπει να το θέλει το ίδιο το παιδί, αλλιώς δε βοηθά η υποστήριξη από τους γονείς. Ακόμη και τον αποχαιρετισμό της πιπίλας πρέπει να τον αποφασίσει το παιδί, ώστε ο πρώτος καιρός χωρίς την αγαπημένη “παρηγοριά” να είναι πιό εύκολος. Κι είναι μικρότερος ο κίνδυνος το παιδί να αντικαταστήσει την πιπίλα με τον αντίχειρα. Σε αυτή την περίπτωση είναι καλύτερα να του αφήσουμε την πιπίλα. Οι επόμενες 6 συμβουλές θα διευκολύνουν τον αποχωρισμό της πιπίλας ή του αντίχειρα:




1.

Παρατηρήστε ακριβώς πότε το παιδί σας χρειάζεται τον αντίχειρα ή την πιπίλα. Πολλά παιδιά θηλάζουν από βαρεμάρα ή συνήθεια κι όχι διότι θέλουν να ηρεμήσουν. Απασχολήστε το παιδί σε αυτές τις περιπτώσεις και φροντίστε ώστε ο αντίχειρας ή η πιπίλα να δυσχεραίνουν αυτό που θα κάνει το κάνει το παιδί. Διαβάστε για παράδειγμα μαζί ένα βιβλιο και μετά κουβεντιάστε το. Με “γεμάτο “ στόμα δυστυχώς δυστυχώς δεν καταλαβαίνετε τι σας λέει το παιδί. Αν θηλάζει τον αντίχειρα κατά τη διάρκεια της ημέρας δώστε να κάνει μικρές εργασίες για τις οποίες χρειάζεται αν χρησιμοποιήσει και τα δύο του χέρια.



2.
Να είστε “απαλοί”. Αν το παιδί χρησιμοποιεί ακόμη πολύ συχνά την πιπίλα, μην την εξαφανίσετε από τη μιά μέρα στην άλλη. Αποφύγετε τιμωρίες ή πικρές ουσίες για τα νύχια, σπάνια έχουν αποτέλεσμα.
Ως θεραπεία “σοκ” για τους μικρούς θηλαστές αντίχειρα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φωτογραφίες από ένα στόμα που έχει υποστεί βαριές βλάβες λογω θηλασμού αντίχειρα ή πιπίλας.


3.
Ποτέ μην τιμωρείτε, αλλά να επιβραβεύετε τις επιτυχίες! Μέσω τιμωριών το παιδί νιώθει πίεση με αποτέλεσμα να έχει αυξημένη ανάγκη θηλασμού αντίχειρα ή πιπίλας. Δεν είναι λοιπόν καλός τρόπος για να διακοπεί ο θηλασμός. Παινέψτε το παιδί για κάθε βράδυ που πέρασε χωρίς να θηλάσει αντίχειρα ή πιπίλα. Ακόμη καλύτερα είναι μιά μικρή ανταμοιβή για τις πρώτες μέρες ή νύχτες χωρίς πιπίλα ή αντίχειρα. Κάντε του ένα μικρό δώρο ή μιά μικρή έκπληξη. Μπορείτε να φτιάξετε ή να ζητήσετε από τον οδοντίατρο ένα μικρό ημερολόγιο. Για κάθε μέρα/νύχτα που το παιδί δε θηλάζει παίρνει έναν πόντο. Για συγκεκριμένο αριθμό πόντων θεσπίστε μιά μικρή επιβράβευση.


4.
Εξηγήστε στο παιδί γιατί είναι καιρός να σταματήσει το θηλασμό της πιπίλας ή του αντίχειρα. Πείτε του για παράδειγμα ότι το καταλαβαίνετα καλύτερα όταν δεν έχει τίποτε στο στόμα ή ότι τα δοντάκια του θα μεγαλώσουν και θα είναι πιο όμορφα χωρίς πιπίλα ή αντίχειρα.


5.
Θεσπίστε ζώνες ελεύθερες θηλασμού. Συμφωνείστε με το παιδί σας ότι επιτρέπεται να θηλάζει το δάχτυλο ή την πιπίλα σε συγκεκριμένες ώρες ή σε συγκεκριμένα μέρη. Σε παιδιά που θηλάζουν συνέχεια μπορείτε αρχικά να επιτρέπετε το θηλασμό μόνο στο σπίτι, αργότερα μόνο στο δωμάτιο τους και τελικά μόνο στο κρεβάτι.

6.
Κατά την περίοδο απεξάρτησης από το θηλασμό προσφέρετε στο παιδί άλλη παρηγοριά. Κατά την περίοδο αυτή το παιδί χρειάζεται την προσοχή, την τρυφερότητα και τα χάδια σας. Για να αποκοιμηθεί επί παραδείγματι κρατήστε του το χέρι ή χαϊδέψτε το στο πηγουνάκι ή την κοιλίτσα, διαβάστε με χαμηλή φωνή ένα παραμύθι ή τραγουδήστε του.

Ενας τελείως πρακτικός τρόπος για να βοηθήσετε το παιδί να σταματήσει το θηλασμό της πιπίλας είναι να κόψετε την θηλή ώστε να μη δημιουργείται “κενό” αέρος και το παιδί να μην παίρνει την ικανοποιήση που περιμένει από το θηλασμό. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό στις αντιδράσεις του, απαιτείται υπομονή από τους γονείς ώστε αυτό να μην αγχωθεί κι έχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα.