Ted Simon - Jupiter's Travels

[kerasomallousa]

Αν σας άρεσε το βιβλίο Long Way Down και Long Way Round, το βιβλίο του Ted Simon "Jupiter's Travels" όχι απλά θα σας αρέσει αλλά θα σας ενθουσιάσει!!

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που ξεκίνησε να κάνει το γύρο του κόσμου το '73, μόνος του, χωρίς χορηγούς-υποστηρικτικές ομάδες κτλ. Το ταξίδι αυτό διήρκησε 4 χρόνια, όπου με μια Triumph διένυσε 59.000 μίλια.
Από Ευρώπη στη Νότια Αφρική, από Νότια Αμερική μέχρι Καλιφόρνια, Αυστραλία, Σιγκαπούρη, Ινδία, Αφγανιστάν, Ιράν, Τουρκία και πίσω στην Ευρώπη. Συνολικά 47 χώρες.

Είναι ΜΑΚΡΑΝ το καλύτερο ταξιδιωτικό βιβλίο που έχω διαβάσει μέχρι τώρα και το προτείνω ανεπιφύλακτα!
(όπως θα έλεγαν και τα σημερινά 18χρονα "τέτοιο βιβλίο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!")

(το μόνο μείον για τους μη εξοικειωμένους με τα Αγγλικά είναι ότι δεν υπάρχει μεταφρασμένο στα Ελληνικά-επίσης για όσους ενδιαφέρονται να το βρουν θα πρέπει να το παραγγείλουν απο εξωτερικό μιας και απ'όσο ξέρω στην Ελλάδα δεν υπάρχει)

[kostas-patra]

μοτοσυκλετιστής πάνω απ όλα και μετά προικισμένη πένα
άνθρωπος που έπεσε στα βαθειά νερά μόνος του και όχι ακολουθούμενος από κουστωδία και βοηθητικά οχήματα
πιο μόνος και από τον ίσκιο του
άνθρωπος δραστήριος που αναμείχθηκε με τους ντόπιους και δεν του ξεπέταξε με μια φωτογραφική μηχανή καβάλα στη μηχανάρα του
δεν προτίμησε καμιά φαντεζί μηχανή, παρά μια που να μην σκαμπίζει στο μάτι των κλεφτρονιών
δεν έζησε την περιπέτειά του αποστειρωμένος, αλλά μπήκε στα σπίτια τους, κοιμήθηκε, έφαγε, επικοινώνησε ουσιαστικά με τον κόσμο και αυτό περνάει μέσα από την γραφή του
έχει διαστάσεις road novelle, παρά ταξιδιωτικού οδηγού, με ακατάσχετη περιαυτολογία
ο τύπος ζεί και βασιλεύει
ξαναέκανε το εγχείρημά του μετά από μερικές δεκαετίες και κάπου στην διαδρομή συνάντησε και τους δυό συνεχιστές του ονείρου του, κάπου στο Long way down, στον οποίο αποτίουν φόρο τιμής ως βασικό εμπνευστή τους

[MARK]

[skippybi]

[mario]

ας μπορούσαμε όλοι να κανουμε τέτοια ταξίδια όπως λέει ο κοστας-πατρα

[kostas-patra]

μάριε, όσο κι αν νομίζουμε οτι είναι δύσκολο, οτι είναι επικίνδυνο, κοστο-χρονοβόρο, οτι θα πρέπει πρώτα να έχουν ικανοποιηθεί κάποιες απιατήσεις από τη ζωή μας, κάποια στάνταρ, πάντα θα βρίσκονται λόγοι που θα μας κρατούν στη φωλιά μας δίπλα

διαβάζω και ξαναδιαβάζω το καταπληκτικό οδοιπορικό μετά μηχανής, που έκανε ο έλληνας ηλίας βροχίδης, ηλικίας μόλις 23 ετών, από ελλάδα στις μακρυνές ινδίες και πάλι πίσω, με ένα xrάκι250, φορτωμένο σαν γαιδούρι, που του ήπιε του ζουμί μέχρι το μεδούλι, χωρίς κανενός σπόνσορα την βοήθεια, παρά μόνο την τηλεφωνική καθοδήγηση του μάστορά του, στο να εντοπίζει, να διαγνώσκει τις βλάβες και να του προτείνει λύσεις, μόνος του, σε ένα υπέροχο φιλόξενο εξωτικό περιβάλλον που η μόνη γλώσσα επικοινωνίας ήταν του προσώπου και του σώματος, ούτε αγγλικά, ούτε διερμηνείς, ούτε φόβος για τον ταξιδευτή, ούτε ρατσισμός για τον αλλόγλωσσο, αλλόθρησκο, ούτε φόβος περί κινδύνου(ανέβηκε μόνος του μέχρι κάποιυ σημείου στα ι####ια 20 μέρες περπάτημα), έφαγε και ήπιε μαζί με τους ντόπιους, δεν τον βίασαν, δεν τον έφαγαν φίδια, δεν πνίγηκε από νεροποντές και απελπισία, έτρωγε και κοιμόταν σε μέρος που είχε αξία το λεπτό του ευρώ, δεν ξέρω κάν αν κουβαλούσε ρολόι και έκανε βόλτες και λοξοδρομούσε της προτεινόμενης διαδρομής κατα 1000χιλιόμετρα για την πλάκα του

όλα γίνονται μάριε, το μόνο που χρειάζεται είναι η ιερή φλόγα της ανησυχίας και σ αυτό είναι πιο προικισμένοι οι νέοι στην καρδιά

ο σάιμον δεν ήταν ο πρώτος μοτοσυκλετιστής που έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, απλα ήταν ο πρωτος που το διαχειρίστηκε έξυπνα, με την ιδιαίτερη ικανότητα της γραφής και έσπειρε στις καρδίες των ανθρώπων την ελπίδα πως για όλους όλα είναι δυνατά, αρκεί να υπάρχει η απαιτούμενη υπομονή, επιμονή, πείσμα και θέληση

άντε και στα δικά μας! ακούς jefe;

[Carduelis]

Κερασομαλλούσα μας έφτιαξες με το βιβλίο, βάλε μας καμμιά σελιδούλα μέχρι να το βρούμε στο δίκτυο

[kostas-patra]

αν σου κάνει, κατέβασε το σαν σύλληψη
DREAMING OF JUPITER BY TED SIMON

[Carduelis]

Αρχική Δημοσίευση από kostas-patra

αν σου κάνει, κατέβασε το σαν σύλληψη
DREAMING OF JUPITER BY TED SIMON

Ευχαριστώ τα παιδιά από την Πάτρα!
Ελπίζω όταν μιλάς για "σύλληψη" να μην βρω κανέναν του FBI έξω απ το σπίτι ε;;;

[kerasomallousa]

το dreaming of jupiter αναφέρεται στο 2ο ταξίδι που έκανε, 25 χρόνια μετά (σε ηλικία 70 ετών!!!), με άλλη μηχανή και διαφορετική ματιά.
νότη η επιθυμία σου διαταγή. ορίστε μερικά αποσπάσματα

Finally the bike is poised over the water between the two boats. The outstretched arms can only hold it, by they cannot move it, and it is supported, incredibly, by the foot brake pedal, which is caught on the ship’s rail. Muscles are weakening. The pedal is bending and will soon slip, and my journey will end in the fathomless silt of Mother Nile. At this last moment, a rope descends miraculously from the sky dangling a hook, and the day is saved.



I have just ridden that motorcycle 12,245 miles from London, and absolutely nobody here, watching me, knows it. As I think about it I have a sudden and quite extraordinary flash, something I never had before and am never able to recapture again. I see the whole of Africa in one single vision, as though illuminated by lighting. And that’s it. I’ve done it. I’m at peace.

During the following 24 hours I could conceive of only two possibilities: I would be deported, or I would be tortured and killed. As time passed I became increasingly pessimistic. I could get nobody to talk to me or listen to the simplest request. [...] It became impossible then to believe that the way they were treating me was merely through accidental neglect. It had to be deliberate. I could no longer accuse myself of paranoia.

[T]he “motoqueros,” all owned expensive three-cylinder Suzukis, and kept every spoke polished. They gathered in a special place in the evening, like a floating motorcycle showroom, and looked enviously at my scuffed and battered workhorse parked among them. I could not help being saddened that so much fine machinery was so completely underused. It felt almost sinful. If only machines could speak to each other, I thought, that would be a conversation I would to overhear.

Only four of the twenty spokes on one side of the wheel were left, and the rum was a terrible twisted shape. A few seconds more and it would certainly have collapsed. I shuddered to think of mangled mess that would have left. As it was, I spent one of the nastiest hours of the journey rebuilding the wheel in a twilight plagued by squadrons of vicious mosquitoes.

The circle I was describing around the earth might be erratic but the fact remained, it was real circle. The ends would meet and it would enclose the earth. I would have laid my tracks around the surface of this globe and at the end it would belong to me, in a way that it could never belong to anyone else. I trembled a bit at the fates I might be tempting.

βρίσκοντας στο amazon το βιβλίο μπορείς να ρίξεις και μια ματιά στην εισαγωγή