«Στου Μπελαμί το ουζερί» τραγουδούσε ο σερ-Μπιθί

[ortho]

Με την ευκαιρία της παρουσίασης με τις Βέσπες ... εδώ ... είχα διαβάσει την προηγούμενη εβδομάδα για την επαναλειτουργία του belle ammie και νομίζω ότι έχουν ενδιαφέρον δυό γραμμές, ιδίως σε συνδυασμό με την "πασαρέλλα"

«Στου Μπελαμί το ουζερί» τραγουδούσε ο σερ-Μπιθί, από τη μνήμη των νεότερων, ωστόσο, απουσιάζει η εικόνα του ιστορικού στεκιού, που στις αρχές του περασμένου αιώνα έγραψε τη δική του ιστορία στις μέρες και τις νύχτες της Πειραϊκής. Το νεοκλασικό κτίριο, με την αισθητική του πάλαι-ποτέ αστικού καφενείου, φιλοξένησε την πιο πολύχρωμη περαντζάδα μιας café society που συνδύαζε τον πολλά βαρύ με το ούζο, τον μεζέ και το λουκούμι, σε μια δημοκρατικότατη μάζωξη από ρεμπέτες και αστούς, διανοούμενους και ανθρώπους του λιμανιού, κοκότες και παρθένες ντεμπιτάντ, διασημότητες και ανθρώπους της διπλανής πόρτας που έγραψαν τα δικά τους χιλιόμετρα καθημερινής ιστορίας στον πεζόδρομο, κάτω από τις μουριές.



Στην τομή ανάμεσα σε δυό κόσμους που αλλάζουν σκυτάλη, ο «Μπελαμής» αποδεικνύεται πιο επίκαιρος από ποτέ. Η πόλη της κρίσης επιστρέφει στις παλιές της αξίες, αναζητά τη δική της ταυτότητα, που μαζί με ένα κεφτεδάκι της γιαγιάς θα της προσφέρει την παρηγοριά μιας ελληνικότητας που αξίζει μια θέση στο μέλλον. Το εκπληκτικό νεοκλασικό ψάχνει στα σκοτάδια της λήθης φερ-φορζέ και βιενέζικες καρέκλες, φέρνει στο φως τις παλιές τοιχογραφίες του, γυαλίζει τα μπρούτζα, τα πόμολα και τις αυθεντικές απλίκες του, αναζητά την ιστορική του εικόνα αψεγάδιαστη και αναπαλαιωμένη καρέ-καρέ κάτω από τις παρεμβάσεις του πρόσφατου παρελθόντος. Γυρίζει σελίδα για να ξαναγράψει καινούρια και αστραφτερή την ιστορία του σήμερα, που επιστρέφει με πάθος στο γιουβετσάκι, ανακαλύπτει το άρωμα του παγωτού περγαμόντο, μεθά με εξαιρετικά αποστάγματα και κοιτά στα μάτια δυό αβγά μάτια από κότα που έχει μεγαλώσει μόνο με καλαμπόκι.



Ο σεφ Χρήστος Τζιέρας αφήνει στις πίσω του σελίδες τη νέα δημιουργικότητα, μυείται από μαμάδες και γιαγιάδες στα μυστικά του ανάλαφρου τηγανιού, της κατσαρόλας και του μαγειρευτού, τους δίνει τη σκυτάλη στην κουζίνα και ταξιδεύει όλη την Ελλάδα. Φέρνει πίσω μαζί του το καλύτερο: κρητικό ριφάκι, μαρμελάδες και γλυκά κουταλιού από τους συνεταιρισμούς του Πηλίου, σπιτικά αλλαντικά της Θράκης, φάβα του Φενεού και φακή της Λευκάδας, τονάκι της Αλοννήσου και αλίπαστα της Χαλκιδικής, χέλι της Ηπείρου και τυριά της Ρούμελης. Ο τεράστιος δίσκος με τα μεζεδάκια γράφει πάνω του τα καλύτερα της νέας τοπικής παραγωγής, ο μεζές αποκτά ταυτότητα και ονοματεπώνυμο, όπως αξίζει σε ένα απόσταγμα του Μπαμπατζίμ ή ένα μυτιληνιό ούζο του Πιτσιλαδή.



Από το πρωί εδώ η μέρα της νοστιμιάς γιορτάζει την καλύτερη γιορτή της, ο ελληνικός συναντά τα φρεσκοκαβουρδισμένα χαρμάνια του Αρμενάκου, παντρεύεται με λουκουμάκι, αμυγδαλωτό και υποβρύχιο, φλερτάροντας ταυτόχρονα με τον νέο εθνικό μας φρέντο. Το πρωινό μιλά μόνο ελληνικά, τρώει ζυμωτό ψωμάκι, πίνει σουμάδα και μανταρινάδα και ανοίγει την όρεξή του για το μεζέ του μεσημεριού, όσο οι μαγείρισσες φουρνίζουν γιουβετσάκια, ψήνουν χοιρινές τηγανιές και ολόφρεσκο ψάρι. Το απογευματινό “σηκώνει” γαλακτομπούρεκο, παγωτό από φρέσκο γάλα με γλυκό φυρίκι και η νύχτα του κοκτέιλ ανακατεύει ελληνικά αποστάγματα, βότανα, φρούτα και λικεράκια σε μια ολόφρεσκη άποψη του Σπύρου Κερκύρα για την ελληνική τέχνη του mixology.



Ο επιχειρηματίας Δημήτρης Παναγόπουλος και ο Interior Architect Κοσμάς Καραβάς (lab 71) ένωσαν τις δυνάμεις τους και έφτιαξαν το Belle Amie. Το κτίριο - το οποίο ειναι χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο - συντηρήθηκε και αποκαταστάθηκε, αποκτώντας ξανά την λάμψη και την αίγλη του αρχικού αστικού νεοκλασικού αρχοντικού του Πειραιά.



Ο αρχιτέκτονας - σκηνογράφος Ζήσης Παπαμίχος επιμελήθηκε την αρχιτεκτονική μελέτη, σεβόμενος την ιστορική κληρονομιά του κτιρίου, συνδυάζοντας τις αναμνήσεις του παρελθόντος με την τεχνογνωσία και την αισθητική του παρόντος. Ο εσωτερικός διάκοσμος ειναι εναρμονισμένος με την επιβλητική δυναμική του κτιρίου, αφήνοντας το ίδιο το κτίριο με τα κομψά αρχιτεκτονικά στοιχεία που κοσμούν το εσωτερικό του να κυριαρχεί, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ενός σικ καφενείου - αναψυκτηρίου όπου συνυπάρχουν και συνδιαλέγονται όλες οι γενιές του Πειραιά. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στον εσωτερικό χώρο επιμελήθηκε η εταιρία lab 71. Η εξωτερική ανάδειξη του κτιρίου έγινε από την Lighting Designer Ξένια Σκαμπαβίρια ενώ τις στολές του προσωπικού επιμελήθηκε ο Fashion Designer Σωτήρης Γεωργίου.


Belle Amie

Στο Belle Amie η ελληνικότητα μαγειρεύει το μέλλον της

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Αν είχα διαβάσει απ' το πρωί το ποστάρισμά σου Γιάννη,

θα έβλεπα με "άλλο ενδιαφέρον" το παραπάνω μαγαζί,

όπου έγινε η έκθεση των φίλων της Vespa ...

[siraxanz]

Γιάννη

[Capitain]

Πηγαμε προ ημερων και φαγαμε παιδια, πολυ ωραιο φαγητο, αλλα καποιες μεριδες ας πουμε ηταν τσιμπημενες μονο και μονο επειδη εψαξαν και τους βρηκαν ψαγμενο ονομα στον καταλογο.. ειχε μικρες μεριδουλες για τους τσιπουρομεζεδες, παραδοσιακα πιατακια σαν της γιαγιας μας, φρεσκια πατατα, χυμα κρασι αλλα και ετικετες, γενικα ηταν ευχαριστα.
Ισως παει να κανει κατι σαν το ασπρο πιατο..