Το βγάζουμε ή όχι ?

[Carduelis]

Μέρος 1ο

Αφορμή για το γράψιμο αυτού του άρθρου είναι δυό φίλοι. Ο soter3gm που έριξε πρώτος την ιδέα σε μια μοτοβόλτα και ο Γ. Σαββίδης που με “γαργάλησε”με τα σχόλιά του.
Το ενδιαφέρον αυτοτροφοδοτήθηκε όταν ψάχνοντας στο δίκτυο και στις online ιατρικές βιβλιοθήκες διαπίστωσα ότι οι μοτοσυκλετιστές και τα θέματα ασφάλειας/υγείας τους είναι μάλλον υποβαθμισμένα απ όλους.
Έτσι ενώ υπάρχουν δεκάδες μελέτες που δείχνουν πως πληρώνουν τον βαρύτερο φόρο σε ζωές λίγα ουσιαστικά γίνονται πάνω στα θέματα της ασφάλειας που τους αφορούν. Το θέμα “κράνος” βέβαια δεν αποτελεί εξαίρεση.
Πολλοί δεν γνωρίζουμε με ποιό τρόπο βοηθούμε ουσιαστικά τραυματία αναβάτη σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος και περιοριζόμαστε απλά να περιμένουμε το 166.
(αντίστοιχο θέμα έχει ποσταριστεί παλιότερα και από τον ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟ http://www.gsforum.gr/showthread.php?t=6487)

Το βγάζουμε ή όχι το κράνος σε τραυματία αναβάτη?

Παλιά διαφωνία που δυστυχώς ακόμα υπάρχει στους κύκλους των μοτοσυκλετιστών. Ας δούμε το γιατί.
Σε ενδεχόμενο τροχαίο δεν μπορεί να αποκλειστεί ο κίνδυνος τραυματισμού της σπονδυλικής στήλης (ΣΣ) σε οποιοδήποτε σημείο της, έτσι είναι ευρύτατα διαδεδομένο το “μην μετακινείτε καθόλου τον τραυματία αναβάτη”. Ο κύριος φόβος, αν δεχτούμε ότι έχει μόνο κρανιοεγκεφαλική κάκωση, είναι η ύπαρξη καταγμάτων του αυχένα. Σε μια τέτοια περίπτωση κάθε απρόσεκτη κίνηση προκαλεί μετατόπιση της σπονδυλικής στήλης στο σημείο του κατάγματος με αποτέλεσμα κάκωση του νωτιαίου μυελού. Οι συνέπειες από κάτι τέτοιο είναι παράλυση από το σημείο της βλάβης και κάτω, δηλαδή τετραπληγία (παράλυση χεριών-ποδιών) όταν μιλάμε για την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης (Εικόνα 1 ).

(Εικόνα 1: το βέλος δείχνει το σπασμένο αυχενικό σπόνδυλο που πιέζει το νωτιαίο μυελό-άσπρος κάθετος σχηματισμός- και σχεδόν τον κόβει)

Υπάρχει μάλιστα και κυκλοφορεί ειδικό αυτοκόλλητο stick για το κράνος για όποιον δεν θέλει να του το αφαιρούν σε ενδεχόμενο τροχαίο ανεκπαίδευτα άτομα! (Εικόνα 2)

(εικόνα 2)





Παρότι λογική λοιπόν η θεωρία της μή μετατόπισης του κεφαλιού τραυματία-αναβάτη, στην πράξη είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Το σημαντικότερο που πρέπει να μας απασχολεί είναι πρωτίστως η επιβίωση του αναβάτη και αυτό σημαίνει την εξασφάλιση:

• ελεύθερων αεραγωγών -στόμα,τραχεία- από αίματα, σπασμένα δόντια και εμετούς
• κανονικής αναπνοής
• κυκλοφορίας αίματος (διατήρηση καρδιακής λειτουργίας, σταμάτημα αιμορραγίας)

Επομένως σε έναν τραυματισμένο αναβάτη που πρέπει να εφαρμοσθεί μάσκα οξυγόνου ή να αναρροφήσει κανείς ότι φράσει το στόμα και την τραχεία του για να πάρει αέρα ή χρειάζεται να γίνει καρδιοαναπνευστική αναζωογόννηση (το “φιλί της ζωής”) γιατί είναι σε κώμα και δεν αναπνέει, πρέπει να αφαιρείται το κράνος!
Κάποιοι υποστηρίζουν οτι σε αναβάτη με καλή επικοινωνία και πόνο στον αυχένα (άρα υπόνοια κατάγματος) το ίδιο το κράνος βοηθά στην σταθεροποίηση της ΣΣ και άρα να μην αφαιρείται. Ακόμα και στην περίπτωση αυτή όμως, αν στριφογυρνά το κεφάλι του πχ από πόνο και δεν μένει ακίνητος πάλι διατρέχει τον κίνδυνο αναπηρίας ακόμα και με κράνος.
Άρα μπορεί να είναι σημαντικό πρόβλημα η ακεραιότητα της σπονδυλικής στήλης, αλλά θα απασχολήσει αφού πρώτα εξασφαλιστεί η επιβίωση του αναβάτη.
Με αυτό σαν πρωτεύοντα στόχο έχουν εκδοθεί επίσημες οδηγίες για την ασφαλή αφαίρεση του κράνους σε κάθε σπόρ. Τα περισσότερα δεδομένα αφορούν.. τους αθλητές του αμερικάνικου ποδοσφαίρου!! Όχι παράξενο αν σκεφτούμε οτι εκεί τα ατυχήματα αφορούν ένα δημοφιλέστατο άθλημα, πλούσια αμοιβόμενους αθλητές και συμβαίνουν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες! Έστω κι έτσι όμως ωφεληθήκανε έμμεσα και οι αναβάτες μοτοσυκλέτας..