Για να μην γκρινιαζουμε μονο....

[tsatsos]

Σημερα το πρωι ετυχε και σε μενα ενα ατυχημα ευτυχως χωρις τελικα τιποτε το σοβαρο παρα μονο με ενα κολαρο για μερικες μερες και διαφορους μωλωπες.Κατεβαινω πρωι πρωι με το παπι στην Νικηφοριδη στο Βυρωνα με λιγα χιλιομετρα και πεταγετε κυριουλης απο στοπ στα δυο μετρα και με κοπαναει και με πεταει στην ασφαλτο και σταματαω με το κρανος πανω σε παρκαρισμενο αυτοκινητο και το παπι απο πανω μου.Καταρχην σταματησανε καποια μηχανακια και βγηκανε και οι ανθρωποι απο τα μαγαζια τους και με βοηθησανε αλλος να μου βγαλει σιγα σιγα το κρανος,αλλος να με ρωταει αν ποναω,αν κουναω τα ποδια μου,μου φερανε νερο και πηρανε το ΕΚΑΒ.Εγω βεβαια μετα το πρωτο σοκ ηθελα να φυγω αλλα δεν με αφηνανε και ο παππους εχοντας παθει και αυτος σοκ ηθελε να με παει σε ιδιωτικη κλινικη.Τελικα ηρθε το ασθενοφορο και κατεβηκε ενας ευγενεστατος γιατρος με τον τραυματιοφορεα μου βαλανε κολαρο προχειρη εξεταση με μεγαλο ενδιαφερον(θα μου πεις η δουλεια τους ειναι)αλλα με εξεπληξε το οτι η συμπεριφορα τους δεν ειχε τη συμπεριφορα δημοσιου υπαλληλου που εχουμε συνηθισει.Τελος παντων φτανουμε στο νοσοκομειο συζητωντας στο δρομο για τα μηχανακια(εχει και ξαδερφο στο φορουμ μου ειπε ο ενας)με παραλαμβανουν οι γιατροι στα επειγοντα και εγω αφου εκτος απο μερικους πονους απο το πεσιμο αισθανομουν καλα ηθελα να φυγω.Και εκει αρχιζει ο γολγοθας μου (με την καλη ενοια)Μην σηκωνεσαι,μην κουνιεσαι, κλινικη εξεταση απο τρεις γιατρους, ακτινογραφειες,υπερηχο,εξετασεις αιματος και διαφορα αλλα με εμενα να διαμαρτυρομαι και να θελω να φυγω αφου οπως προειπα αισθανομουν ολο και καλυτερα.Γιατι τα γραφω ολα αυτα;Γιατι εχουμε μαθει παντα να γκρινιαζουμε και να βλεπουμε παντα τα στραβα της κοινωνιας μας.Δεν ξερω αν ειμαι απο τη φυση μου αισιοδοξος και προσπαθω να δω τα πραγματα με τη θετικη τους πλευρα αλλα μεσα στην ατυχια μου αισθανθηκα οτι δεν εχουμε γινει τελειως αδιαφοροι και να κοιταμε μονο το δικο μας συμφερον οσο και να προσπαθουν καποιοι να μας κανουν να γινουμε ετσι....