5 ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

[maril]

5 ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ



ΜΥΘΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: Η ΦΤΩΧΗ ΕΛΛΑΔΑ
Η Ελλάδα ΔΕΝ είναι φτωχή. Από τις αρχές της δεκαετίας του 60 μέχρι και τις αρχές της κρίσης ο πλούτος της χώρας συνεχώς μεγάλωνε με αποτέλεσμα, με βάση την κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Ελλάδα να παράγει ετησίως ένα εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) που την κάνει να κατέχει την αξιοζήλευτη 27η θέση σε ένα κατάλογο 180 χωρών (στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας το 2009)
ΜΥΘΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ
Η Ελλάδα παράγει. Μέχρι το 2009 ήταν πρώτη στον παγκόσμιο εμπορικό στόλο. Το 2010 έγινε δεύτερη κατέχοντας το 14,8% του συνόλου της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας. Αν συνυπολογιστεί και ο στόλος μικρότερων πλοιοκτητών σύν τα επιβατικά, οχηματαγωγά κλπ. φτάνουμε στο 20% περίπου του παγκόσμιου στόλου. Μόνον ο υπο ελληνική σημαία στόλος είναι πέμπτος στον κόσμο και πρώτος στην ΕΕ με 39,7% του συνόλου!
Κατασκευαστικές εταιρίες: Ένας ισχυρός και σύγχρονος κλάδος που δραστηριοποιείται με επιτυχία στο εξωτερικό. Ελληνικές κατασκευαστικές εταιρίες κατασκευάζουν απο δυιλιστήρια στην Σαουδική Αραβία, αυτοκινητοδρόμους στην Πολωνία έως οικιστικά συγκροτήματα στην Ρωσία και κάθε λογής δημόσια και ιδιωτικά έργα σε όλη την έκταση των Βαλκανίων.
Ελληνικές Πολυεθνικές: Ναί! Απο την Ελλάδα ενεργούν ή είναι εγκατεστημένες 216 Ελληνικές Πολυεθνικές. Ένα πρώτο κατάλογο δίνει η “Ναυτεμπορική” (http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1734560). Αυτές όλες ενεργούν σε όλο τον κόσμο με έδρα την Ελλάδα. Να σημειώσουμε πως σε αυτές δεν περιλαμβάνονται οι ναυτιλιακές και τραπεζικές εταιρίες!
Υπεράκτιες (offshore) εταιρίες: Ένας ολόκληρος, ανεξέλεγκτος κόσμος επιχειρήσεων. Δρούν ασύδοτα με την ανοχή των κυβερνήσεων και του καθεστώτος προστατεύοντας τομείς της επιχειρηματικής δραστηριότητας απο την φορολόγηση, και ξεπλένοντας βρώμικο χρήμα απο παράνομο και ημιπαράνομο καπιταλιστικό εμπόριο (μίζες πολιτικών, όπλα, ναρκωτικά, σωματεμπόριο και διακίνηση ανθρώπων).
Στην Ελλάδα εδρεύει η INTRALOT, δεύτερη εταιρία στον κόσμο στον τομέα τυχερών παιχνιδιών. Όλα της τα τερματικά, και άλλα μηχανήματα, αλλά και το λογισμικό, είναι ελληνικής τεχνολογίας και παράγονται από την ΙΝΤΡΑΚΟΜ των 2.500 εργαζομένων.
Η 3Ε COCA COLA είναι η δεύτερη στον κόσμο σε κύκλο εργασιών μετά την μητρική στις ΗΠΑ! Ελληνικής ιδιοκτησίας και με εργοστάσια σε πάνω απο 30 χώρες, με πάνω από 30 εταιρίες σε χώρες με συνολικό πληθυσμό περίπου 500 εκατομμυρίων κατοίκων.
Οι ελληνικές χαλυβουργίες παράγουν πάνω από 2,5 εκκατομύρια χάλυβα το χρόνο, καλύπτοντας τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς και εξάγοντας στο εξωτερικό. Αναφέρουμε μόνο την ΒΙΟΧΑΛΚΟ με 90 θυγατρικές εταιρίες σε πολλές χώρες. Η τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ βρίσκεται σε πολλές χώρες μεταξύ αυτών και στις ΗΠΑ, παράγοντας τσιμέντο απο 7 εργοστάσια.
Αλλά και επιχειρήσεις με μετοχική συμμετοχή του Δημοσίου, δραστηριοποιούνται σε πολλές χώρες και κατέχουν δεκάδες άλλες επιχειρήσεις σε αυτές (πχ. ΟΤΕ, ΕΛΠΕ), ενώ κι ο ενεργειακός κλάδος (ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ) είναι σε πλήρη ανάπτυξη, συνεχή κερδοφορία και συμμετέχει σε διεθνή δίκτυα αγωγών.
Δεν αναφέραμε καθόλου τα ορυκτά, βωξίτη, αλουμίνιο, τις ιδιωτικές πετρελαϊκές, τα τρόφιμα, τις μεταφορές, τον τον τουρισμό, μικρότερες βιομηχανίες όπως δομικά υλικά, πλαστικό, γυαλί κλπ. και την φαρμακοβιομηχανία!
ΜΥΘΟΣ ΤΡΙΤΟΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΦΤΩΧΗ ΧΩΡΑ ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ
Στην Ελλάδα οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Τα τελευταία 50 χρόνια η απόσταση μεταξύ πλουσιών και φτωχών συνεχώς αυξάνεται, καθώς οι πρώτοι είτε διατηρούν, είτε αυξάνουν το εισόδημά τους σε αντίθεση με τους δεύτερους των οποίων το εισόδημα συνεχώς μειώνεται. Το 20% του πλουσιότερου πληθυσμού της χώρας απο το 43,5% του συνολικού εισοδήματος που κατείχε το 1960 (5,3 δισ. δραχμές), έχει φτάσει να κατέχει το 48,77% του εισοδήματος το 2009 ή 43,38 δισ. ευρώ. Έτσι η Ελλάδα το 2006 εμφανίζει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην ΕΕ των 27, μετά τη Λεττονία. Ένας στους 5 κατοίκους στη χώρα μας (20,1%) βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Το ποσοστό μακροχρόνιας φτώχειας ανέρχεται στο 14% (δεύτερο μεγαλύτερο στην ΕΕ των 15) κι αυτό πριν τα μέτρα του μνημονίου.
Η σύγκριση του επιπέδου φτώχειας μεταξύ των χωρών της ΕΕ αποκρύπτει τις τεράστιες διαφορές στο επίπεδο διαβίωσης όταν γίνεται με βάση τις εθνικές γραμμές σχετικής φτώχειας. Υιοθετώντας π.χ. την γραμμή φτώχειας της Δανίας καταλήγουμε στο περισσότερο από το 40% των Ελλήνων να είναι φτωχοί.
ΜΥΘΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ: ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ
Προφανώς όχι! Η παραγωγή πλούτου στην χώρα δεν γίνεται με σκοπό την κάλυψη των αναγκών μας, αλλά την παραγωγή κέρδους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μιά σειρά από ανάγκες να μην καλύπτονται (γιατί δεν παράγουμε αρκετά προϊόντα, ενώ θα μπορούσαμε) κι έτσι εμφανίζονται ελλείμματα που καλύπτονται από τις εισαγωγές. Το 1960 η Ελλάδα κάλυπτε το 90% των αναγκών διατροφής από την εγχώρια παραγωγή, ενώ το 2005 το ποσοστό είχε πέσει σε 60%.
Γιατί όμως δεν παράγουμε αυτά τα προϊόντα; θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς καλοπροαίρετα. Γιατί για παράδειγμα ενώ θα μπορούσαμε να παράγουμε κρέας, εντούτοις ξοδεύουμε σαν χώρα δισεκατομμύρια ετησίως για εισαγωγές; Η απάντηση είναι απλή: Γιατί η εισαγωγή κρέατος αποφέρει μεγαλύτερα κέρδη! Όπως και η εισαγωγή παπουτσιών, ρούχων κλπ. Και από την στιγμή που ο εισαγωγέας κρέατος μπορεί να κερδίσει περισσότερα, με αυτόν τον τρόπο, γιατί να αγοράσει από τον έλληνα παραγωγό, ή ακόμα περισσότερο να μπεί στην διαδικασία να επενδύσει και να παράγει ο ίδιος;
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ…ΜΥΘΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ: “ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ”
Από το 1997 μέχρι το 2007 η Ελλάδα είχε από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση του ΑΕΠ κατά 44%. Με σταθερούς τους υπόλοιπους παράγοντες (κρατικά έσοδα, δαπάνες κλπ.) έπρεπε να επέλθει σημαντική μείωση του χρέους ως % του ΑΕΠ (αφού αυτό ορίζεται πάντα ως ποσοστό του ΑΕΠ). Αυτό όμως δεν συνέβη λόγω της τεράστιας μείωσης των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη του κεφαλαίου και την μεγάλη περιουσία, με την φορολογία επί των αδιανέμητων κερδών να μειώνεται από 35% το 2004 (ήταν 40-45% το 1981) σε 24% το 2009 και 20% σήμερα, και την εισαγωγή πλήθους φοροαπαλλαγών.
Πχ. οι Έλληνες εφοπλιστές απολαμβάνουν 58 φοροαπαλλαγές με αποτέλεσμα να πληρώνουν στο κράτος ετησίως 12 εκ. ευρώ, έναντι 50 εκ. ευρώ που πληρώνουν οι μετανάστες με τα παράβολα για τις κάρτες παραμονής τους!!! Οι φόροι που πλήρωσαν οι μισθωτοί και τα άλλα φυσικά πρόσωπα αυξήθηκαν από 5,6 δισ. ευρώ το 2004 στα 11 δισ. ευρώ το 2008. Αντίθετα οι ανώνυμες εταιρίες και τα άλλα νομικά πρόσωπα πλήρωσαν το 2004 4,775 δις ευρώ και το 2008 λίγο λιγότερα, συγκεκριμένα 4,705 δις ευρώ!
Αν η άμεση φορολογία στην Ελλάδα βρισκόταν απλά στον ευρωπαίκό μέσο όρο κατά την περίοδο 2000-2008 το δημόσιο θα είχε εισπράξει στο διάστημα αυτό, φορολογικά έσοδα της τάξης των 95 δισ. ευρώ. Συνυπολογίζοντας και τα έτη 2009-2010, προκύπτει ότι το Ελληνικό δημόσιο παραιτήθηκε υπέρ των υψηλών εισοδημάτων από έσοδα που αντιστοιχούν στο δάνειο που έλαβε η χώρα από την Τρόϊκα!!!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ-Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ, ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΗ, ΟΥΤΕ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΚΡΙΣΗ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗΣ ΜΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΑΠΟ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ!!!
Η κατάρριψη των 5 παραπάνω μύθων δείχνει πως η κρίση είναι κυρίως ταξική. Το δημόσιο, το κράτος κι όλα τα συναφή κομματικά του και πελατειακά του εξαρτήματα (μεταξύ αυτών και μεγάλα κομμάτια της “μεσαίας τάξης” των στελεχών και της πολιτικής ελίτ) έδρασε σαν πράκτορας και μεσολαβητής, μιας τεράστιας αναδιανομής εισοδήματος απο το 1999 ώς το 2009, από τα λαϊκά στρώματα προς την τάξη του κεφαλαίου και του πολιτικού προσωπικού που την εξυπηρέτησε.
Οι προσεγγίσεις που εντοπίζουν την κρίση μόνο στο χρέος, στην λειτουργία του πολιτικού συστήματος ή στο ζήτημα της ΕΕ και του Ευρώ (ζητήματα σαφώς υπαρκτά, σαφώς σημαντικά, αλλά όχι κεντρικά για την Ελληνική κρίση), ή ακόμα χειρότερα στο απλοϊκό σχήμα της φτωχής Ελλαδίτσας και των κακών Γερμανών και ξένων, και αγνοούν την ταξική φύση της κρίσης, εκτός από αφελείς, ανώδυνες για το σύστημα, ή εγκεφαλικές και οικονομίστικες, κάποιες από αυτές είναι καί επικίνδυνες, γιατί οδηγούν κατευθείαν στον εκφασισμό και τον εθνικισμό. Όταν τέτοιες προσεγγίσεις μάλιστα εκφέρονται κι από την Αριστερά, είναι καί στην ουσία τροχοπέδη για την ανάπτυξη μιας ταξικής συμμαχίας κατά των πολιτικών και των συνεπειών της κρίσης.
(Όλα τα στοιχεία τα πήρα απο ένα powerpoint που κυκλοφορεί παντού μεσω μαίηλ στο διαδίκτυο, αγνώστου [σε μένα τουλάχιστον] πατρότητας ή μητρότητας.)