Балкан експрес: Αλητευοντας στα Βαλκανια...

[Ταξιδευτης]

Αφιερωμενο σε δυο υπεροχα ματακια που θα ηθελα να ηταν μαζι μου σε αυτο το ταξιδι και να εβλεπαν μαζι μου οτι ειδα...


Τα φωτα εχουν κλεισει απο ωρα.
Το μυαλο προσπαθει να αδειασει. Ματαιος κοπος. Αν ηταν τοσο ευκολο ρε μεγαλε δεν θα παιρναμε τους δρομους ολοι καθε τρεις και λιγο.
Στο πατωμα εχω ανοιχτους χαρτες, βιβλια, την κιθαρα, παρτιτουρες, δισκους, σημειωσεις, μπουκαλια: η "καυσιμη υλη" των φευγατων και των τρελων...

Παει καιρος τωρα που προσπαθω να ξεκινησω να γραφω για αυτο το ταξιδι στα Βαλκανια. Γραφω, σβηνω, ξαναγραφω και παλι στην αρχη μενω. Γιατι ομως; Δεν θα επρεπε να ειναι τοσο δυσκολο!
Στην τελικη τοσο εγω οσο και ο αδερφος Πανος εχουμε λιωσει απειρα λαστιχα αλωνιζοντας χωρες και χιλιομετρα, ομως και οι δυο συμφωνησαμε οτι αυτο το ταξιδι ειχε κατι το πολυ ξεχωριστο.

Ομολογω οτι αυτο το ταξιδι με δυσκολεψε. Οχι τοσο σωματικα οσο συναισθηματικα. Ζουμε μικρες ζωες μεσα σε μια γκριζα και επαναλαμβανομενη καθημερινοτητα, ρομποτακια μεσα σε ενα matrix και τελικα ξεχναμε τι θα πει ΖΩ.
Αυτο το ταξιδι ηταν ενα ξυπνημα για ολους μας, ενα γερο χαστουκι στον κοιμισμενο εαυτο μας που καθεται αποβλακωμενος μπροστα σε οθονες υπολογιστων και τηλεορασεων...
Καθε στροφη αληθινα ηταν και μια νεα εμπειρια, εικονες, τοπια, δρομοι, συναισθηματα, σκεψεις, αναπαντεχες εκπληξεις και ανθρωποι. Παντου ανθρωποι, αληθινοι, καθημερινοι, χιλιαδες ετη φωτος μακρυα απο τα ιλουστρασιον περιτυλιγματα των χλιδατων ταξιδιωτικων που συνηθως καναμε...
Ανθρωποι ζεστοι, χαμογελαστοι, περιεργοι να σε γνωρισουν...

Απο ενα σημειο και μετα οι εκπληξεις ηταν τοσες πολλες που ζουσαμε με ενα μονιμο ερωτημα στο μυαλο μας "τι θα συμβει τωρα;"
Οπου πηγαιναμε μας αντιμετωπιζαν σαν διασημοτητες, κατι που δεν εχω ξαναζησει και καποιες φορες με εκανε να νοιωθω αβολα... Μας βοηθουσαν, προσπαθουσαν με καθε τροπο να μας μιλησουν, μας χαιρετουσαν απ' οπου περνουσαμε και απειρα χαμογελα! Πολλα ζεστα χαμογελα!

Ας πιασουμε τα πραγματα απο την αρχη ομως και ισως βρουμε την ακρη τελικα...
Βαλτε ποτο να παιζει και το υπεροχο απο τους Thrice λοιπον και παμε....

"We’ve got a long way to go but we’ll travel as friends
The lights growing bright further on further in"