Ξαφνικά στα ελάφια της Πάρνηθας

[ckk]

Σε ένα βουνό, που κάηκε…



Βλασταίνει ακόμη η ελπίδα με τα μωρά έλατα.



Το βουνό κρατάει ακόμα χιόνι, εξ ου και τα πολλά νερά. Αλλά και οι χαμηλές θερμοκρασίες, που έχουμε ακόμη, με αποτέλεσμα να υπάρχει, σε εμάς τουλάχιστον, ακόμη ανάγκη θέρμανσης.



Για ελάφια ανέβηκα λοιπόν, και στο πίσω μέρος ανακαλύπτω τα πρώτα ίχνη.




Βλακωδώς μόνος μου και παράνομος, μου έπεσε η χοντρή και δεν σηκωνόταν με τίποτα. Και έπεσε διότι υποχώρησε το χώμα στον μπροστινό τροχό και ευτυχώς που πρόλαβα και την έγειρα στο πλάι, πριν την ρουφήξει το 4μετρο γκρεμίδι.



Τελικά όλα καλά όμως, διότι ήμουνα ‘θαμμένος’ και σε μέρος χωρίς σήμα. Τράβηξα με τα πόδια και βρήκα δύο εκδρομείς, που με βοήθησαν και την βγάλαμε από την δύσκολή θέση και εμένα μαζί. Όπως λέμε λοιπόν και στην θεωρία, ποτέ μόνοι στο βουνό. Γενικότερα ποτέ μόνοι.
Εκεί απ΄ έξω από την Αγία Τριάδα, όταν βγήκα με περίμενε το τζιπ από το καταφύγιο, που με έψαχναν ειδοποιημένοι από τον Frits, που ήταν στον Βόλο. Και για αυτό, GS Forum. Τον Σταύρο τον πήρα, διότι ήξερα ότι γνώριζε κόσμο επάνω στο βουνό. Και ο άνθρωπος από τον Βόλο, που ήταν, όντως ειδοποίησε, διότι εγώ δεν είχα καν σήμα εκεί που ήμουνα χωμένος. Μια έπιανε και δέκα όχι. Τον ευχαριστώ πολύ όχι μόνο για την συνεργασία του αλλά και για την σιγουριά, που εμπνέει σαν συμφορουμίτης. Σπάνιο.



Ξεψαρωμένος πλέον συνέχισα τις βόλτες μου και την αναζήτηση ελαφιών. Η φύση οργίαζε γύρω μου, με τα χρώματά της.




Στο καταφύγιο πλέον ήρεμος και για να ευχαριστήσω τα παιδιά και πίνοντας καφέ και…



...με την χοντρή ασφαλή.



Είσαι μεγάλη κουφάλα, που λένε…



Από το πίσω μέρος, ο Άγιος Πέτρος και τα νερά του.


Παντού νερά...


Διάφορα και πολλά νερά



Το παραδοσιακό καταφύγιο από μακριά, ‘δένει' με την τεχνολογία, στο ίδιο τοπίο.



Παντού ταμπελάκια κατευθύνσεων, που ποτέ δεν χάνεσαι.



Και ξάφνου, ω του θαύματος, ο σκοπός επετεύχθη.





Και για να μην σας κουράσω άλλο με την ξαφνική και μικρή βολτούλα μου, όποιος θέλει βλέπει και ένα 6λεπτό βιντεάκι με τα ελάφια.