05-12-2012, 22:34
|
Senior Member
|
|
Ημερομηνία εγγραφής: Sep 2009
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ, ΚΑΡΕΑΣ
Μoto: F 650 GS 2001, tweety!
|
|
Απάντηση: ΙΚΕΑ και η αντιδραση των Εργαζομενων στις μειωσεις...
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από clear
''Δυστυχώς'' και εγώ υπάλληλος είμαι. Φροντίζω όμως, να κάνω την δουλειά μου τόσο καλά, όσο δεν μπορεί κανείς άλλος.
Έχω αναγκάσει το ''αφεντικό'' μου να μην μπορεί να έχει τα ίδια κέρδη χωρίς εμένα. Τον έχω αναγκάσει να με κρατήσει και να με προστατέψει από την κρίση και να μου μου δίνει λόγο για την πορεία της εταιρείας. Όλα αυτά τα έκανα με εργασία, σπουδές και 14ώρα καθημερινής δουλειάς. Δεν χρειάστηκε ποτέ να χτυπήσω το χέρι στο τραπέζι, να συσπειρωθώ με κανένα κομματόσκυλο και να ενωθώ με κανέναν ''αδύναμο και φτωχό'' για να πάρω αυτό που μου αξίζει.
Τώρα κάποιοι ονειρευτείτε αγώνες,οδοφράγματα και αναθέματα,ίσως αυτό να είναι το ταλέντο σας. Ο καθένας εκεί που μπορεί.
|
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από clear
Θα το βρείτε ίσως κλισέ ή εύκολη απάντηση, αλλά είναι η πραγματικότητα: θα βρεθεί ένας άλλος επιχειρηματίας να μου προσφέρει δουλειά, γιατί θα υπάρχει ένα καλό γρανάζι για την μηχανή τους, που θα μπορούσε να το έχει σε συμφέρουσα αναλογία value for money. Οι καλοί επαγγελματίες δεν χάνονται από την πιάτσα μαζί με τα αφεντικά τους, είτε είναι μάγειρες, είτε γιατροί είτε δακτυλογράφοι, είτε εκπαιδευτικοί όπως εγώ
|
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από clear
Ίσως ήμουν τυχερός, αλλά επειδή το έχω σκεφτεί πολλές φορές όταν βλέπω το φάντασμα της μη ανανέωσης της σύμβασής μου να έρχεται, ο δρόμος που σκέφτομαι είναι να αλλάξω ζωή και να ξεκινήσω από την αρχή, ζώντας στην περιφέρεια- επαρχία (και δεν είμαι κανένας μικρούλης).
Ο δρόμος που δεν ακολουθώ είναι από επιλογή και όχι από απαξίωση, αλίμονο δεν χλευάζω αυτόυς που αγωνίζονται για τα ''θέλω'' τους, απλώς δεν πιστεύω ότι οδηγούν σε μόνιμο αποτέλεσμα.
|
Δεν αυτοαναιρείσαι απόλυτα, ωστόσο είναι αντικρουόμενα, ιδίως τα 2 και 3. Αυτό που γράφεις μπορεί να μεταφραστεί κι ως απογοήτευση. Ποιό είναι για σένα το μόνιμο αποτέλεσμα;
Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει, ακόμη, είναι ότι όλα αλλάζουν γύρω μας. Οι Ελληνες είμαστε κολλημένοι σε κάποιες σταθερές μοναδικές στον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο που θέλουμε όλοι ή οι περισσότεροι το σπίτι "μας", εννοώ την ιδιοκτησία. Αν και λαός εμπόρων και ναυτικών " μέγα το της θαλάσσης κράτος", δεν είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε, να αναθεωρήσουμε, να ρισκάρουμε. Είναι κάπου παράλογο. Δεν εννοούμε να καταλάβουμε ότι ο εμποράκος θα πεθάνει. Δεν είμαστε έτοιμοι να βάλουμε το εγώ στην υπηρεσία της ομάδας, να αναπτύξουμε ένα κοινό όραμα, όνειρο, σχέδιο, ας το πούμε όπως θέλει καθένας και να το κυνηγήσουμε. Εδώ και πολλά χρόνια, από όταν ήμουν στη Γερμανία, διάβαζα ότι το μεγαλύτερο προσόν είναι η ευελιξία, η ετοιμότητα για αλλαγές κι άλματα. Κι εμείς τι κάναμε; Αγοράσαμε σπίτια, παίρνοντας δάνεια θηλειά πλέον στο λαιμό μας, και δέσαμε ακόμη μιά σιδερένια μπάλλα στα πόδια μας. Απορώ με τον εαυτό μου ώρες ώρες.....
|