Νερο κρυσταλλο σε μια βρυση...στα ψηλα!

[mAthosalas]

Μιας και σιγα σιγα πιανουνε οι ζέστες,η ιδεα ηταν να ξεδιψασουμε απο μια φυσικη βρυση καπου...πιο ψηλα απο τα συνηθισμενα......Αντρεας & Κωστας συντροφια στα Vstrom1000 & F800GS και καβαλα παν'στην ερημια καβαλα ξεδιψανε...
Η βρυσουλα γνωστη...

μόνο που για να παμε θελουμε καμμια ωριτσα και οχι απο δρομο απο αυτο που λεμε...ακριβως ασφαλτο...

OnOff εχουμε,ενας λογος παραπανω για τον Αντρεα που παλευε σε καποια σημεια με τη δυναμη της βαρυτητας σε συνδιασμο με τα φλατ ελαστικα...κι ομως φτασαμε!
Στο Καταφυγιο τού Παναχαϊκου,οπου η θερμοκρασια απο τους 22 C ειχε καταλαγιασει στους...8.5!!!Δροσουλα!


Εχουσι γνωσι οι φύλακες και ο καταλληλος εξοπλισμος επιλεχθηκε αντι για ζελε στο μαλλι και σκαρπινι με παντελονι κυριλε για καφε...

Το χωμα δεν θελει "ελαφροτητα" αλλά σεβασμο...και ολα μετα κυλουν υπεροχα!

Οσες ανηφοριες κι αν εχει...για να φθασεις στο υπεροχο Καταφυγιο με θεα πιατο την πολη της Πατρας και background το Αιολικο Παρκο...


Παίρνοντας δυο βαθιες ανασες,λογω οξυγονου αλλά και σχετικης τσίτας και λαχανιασματος απο το κοπανημα ανηφορισαμε κι αλλο προς Αιολικο Παρκο...οπου τα χιόνια που απο χαμηλα φαινονται ως κουκιδα εδω δειχνουν το σεβαστο μεγεθος που ακομα στα ανήλια σημεια αντεχει...


Κι αφου στο τσακ προλαβα να φωναξω "Μηηηηηηηη" με την ηχώ να σταματαει τον Αντρεα που αποφασισε να πηδηχτει απ'το παραθυρο...του Παναχαϊκου για να ξεχασει τα κοπανηματα στις κροκκαλοανηφορες...

ξεπεζευουμε για μια δυο ομορφες φωτογραφιες...


Υψος ομορφια δροσια θέα...ολα κυλουν αψογα!


Ο δρομος βεβαια αρχιζει να στενευει λογω του χιονιου που στα ψηλα δειχνει οτι εριξε πολυ φετος...


Ενω καποια πιο πατημενα κομματια ειναι ευκαιρια για διασκεδαση και ομορφα πλανα πανω στα αγαπημενα μας μοτο...


Και δειχνει βεβαια το Τοπιο με καθε ευκαιρια ποσο μικροι ειμαστε μπροστα στο μεγαλειο του...


Καπου εδω πιασαμε το νοημα...


μαλλον το βουνο μάς κερδισε...αφου εχει ενα μεγαλο συμμαχο.παγωμενο χιονι!


Παρκαρουμε ανετα τα άτια σε μια ακρη


και μια τελευταια προσπαθεια μπας και...για μια ιχνηλασια ποδαρατη...


αλλά η λογικη λεει ως εδω...Και παιρνουμε το δρομο της επιστροφης...Η διαδκεδαση και η ασφαλεια πανω απ'ολα αφου ΑΝ φευγαμε απο το σημειο με το χιονι μαλλον ακομα θα κατηφοριζαμε...

Βρηκαμε και την ευκαιρια για ενα ωραιο λασπολουτρο στην επιστροφη ετσι για να διασκεδασουμε λιιιγο ακομη την μερα μας...


και η παρεα με φοντο το Ηλιοβασιλεμα να λουζει την Πατρα και τη Γεφυρα τού Τρικουπη κατηφοριζει για τη βαση της...


Να πω για την αισθηση αυτη που αδειαζει το μυαλο και σκεφτεσαι μονο τα ωραια,οταν ανηφοριζεις στα βουνα;...Ναι...φωναζε παρουσα παλι αυτη η αισθηση...ξελαμπικαραμε,γουσταραμε,μπραβο Αντρικο που δε μασηξες πουθενα παρολο τα ακαταλληλα φθαρμενα λαστιχα και ..τι αλλο;....Στο επανιδειν!