Transalpina-Transfagarasan με το σταυρο στο χερι

[jtnakos]

Με βάρκα την ελπίδα….Ενα ασκητικό ταξίδι..

Όταν είσαι αγχωμένος και με τον ελεύθερο χρόνο να φαντάζει σαν παραμύθι ,την ψυχολογική φόρτιση της δουλειάς,το νεκρό μοτοσυκλετιστικο και αβέβαιο μέλλον,στη πρώτη στραβή καλήμερα που θα ακούσεις διόλου απίθανο να ξεσπάσεις σε μια φυγή η οποία θα σε κάνει να σκεφτείς ήρεμα μονάχος εσύ και ο ήχος της μηχανής ,να μπαίνουν οι σκέψεις σιγά σιγά στην σειρά τους και οι παλμοί της καρδιάς να αραιώνουν κατατάσσοντας τον εαυτό σου σε μια ποιο πράα και ήρεμη κατάσταση ,πράττοντας αυτό που σε κάνει να νιώθεις ποιο ελεύθερος……….ΝΑ ΟΔΗΓΑΣ

Γιαυτό και εγώ χωρίς να το πολύ σκεφτώ μιας και είχα στην διάθεση μου ένα 2μερο ρεπό και να πράξω τις κατάλληλες προετοιμασίες ,παίρνω τον έτοιμο σάκο που έχω μέσα την σκηνη-υπνοσακο-υποστρωμα και μαζί ενα σακιδιακι με εσώρουχα και κάνα δυο μπλουζάκια , μια φωτογραφία φευγαλέα από τα ανίψια μου ....και ΒΟΥΥΥΥΡΡΡΡΡ

Ξεκινώντας κατά της 1 από την Σιάτιστα ΜΟΝΟ με ενα gps και μετά από καβγά συναισθημάτων, φυγής και κούρασης,στην άκρη του μυαλού μου είχε φωλιάσει η Ρουμανία μιας και είναι απωθημένο καιρό τώρα…
Έτσι πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τι έγινε και να βάλω σε μια τάξη το μυαλό μου,βρέθηκα στην Κοζάνη να τσακώνομαι με την υπάλληλο της intersalonika για να μπορέσω να παραλάβω την πράσινη κάρτα από τα κεντρικά.
Το πολυπόθητο χαρτί ήταν στα χέρια του Μίδα πλέων και από εκεί και μετά οι σκέψεις μου άρχισαν να περνούν σάρκα και οστά σιγά σιγά.


Μιας και η Ρουμανία επικράτησε στην στην μάχη της σκέψης ,αφού και η δεύτερη εναλλακτική ήταν και αυτή ΠΟΛΥ δυνατό χαρτί (κάτω απ’ταυλακι) μιας ΚΑΙ αυτό είναι απωθημένο και ανοιχτός λογαριασμός αφού δεν κατάφερα να το υλοποιήσω πρόσφατα που ήταν σχεδιασμένο.
Χωρίς να το καταλάβω βρισκόμουνα ήδη καθόδων για Σέρρες.

Που αλλού?????στον Κορνήλιο..Ένα καφεδάκι λέω στα γρήγορα ,ένα παγωμένο νεράκι μιας και η θερμοκρασία στο τριπ κοντρόλ έδειχνε 38 βαθμούς και τα σημάδια της αφυδάτωσης να κάνουν αισθητή την παρουσία τους,,,,ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΆ,,,δεν το ήθελα να σταματήσω στο κολληταρι για μια παύση και ανασυγκρότηση των σκέψεων..

Και αφού ήταν και η ώρα μεσημεριανή και φαγητού ,ο μετρ της ωμελετΗτας ξαναχτυπά.2-3-5-10 αυγά χωριάτικα καλό κοπανισμα,ζαμπάκι-κασερακι-φετουλα και άλλα φακιρικά που ΜΟΝΟ αυτός ξέρει και η ωμελετΗτα δεσπόζει στο τραπέζι αρχοντική ,αχνιστή και σπιτική σε συνδυασμό με την ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ σαλάτα της Τζενης με πολύ κρεμμύδι που τρελαίνομαι και ελαιόλαδο,παγωμένη μπυριτσα ,φρέσκο ψωμάκι και τα πιρούνια και οι βουτες στην σαλάτα δεν είχαν σταματημό..
Το κολληταρι μου ήθελε να με περιποιηθεί όπως αυτός ήξερε και ξέρουμε άλλωστε όλοι μας.
Αλλά ΚΑΙ συναισθηματικά δεν ήμουν καλή παρέα

ΚΑΙ το μυαλό μου έκανε παιχνίδια με την άσφαλτο,το πράσινο χρώμα τον δέντρων και της φύσης ,την ταση της εξερεύνησης του αγνώστου για μένα και τελικά κατάφερα να πατήσω ποδάρι για κάτι πρόχειρο και γρήγορο..Εξου και η ωμελετΗτα ..

Η φιλοξενία αδερφική,η ωμελετΗτα Α Π Α Ι Χ Τ Η ,το κρεμμύδι βασανιστικά ωραίο,ΑΛΛΑ ο καφές ξανά ξυπνάει πάλι τα συναισθήματα φυγής και αυτά παίρνουν σάρκα και οστά για ακόμα μια φορά τη ίδια μέρα.
Αφού είχαμε κανονίσει "να κοιμηθουμε μαζι" πίνοντας πρώτα το δεύτερο καφεδάκι στο φαρμακείο και το βράδυ θα κάναμε εμφάνιση με gay σταρ εμένα στο «απεριτίφ»..
Μιας και φάγαμε και η ώρα ήταν περασμένη 5+, όντας αναποφάσιστος αν θα μείνω για σήμερα εκεί και αύριο πρωί πρωί πρατω όπως νομίζω,υπερίσχυσε τελικά η ιδέα της κοπάνας και σε κλάσματα δευτερόλεπτου, τους φιλούσα σταυρωτά αποχαιρετώντας τους και ανοίγοντας πανιά σε άγνωστα για εμένα μέρη….

5΄30 αποχαιρετιζόμασταν με τον Κορνήλιο ξεπροβοδίζοντας με στην διασταύρωση Σερρών –Προμαχώνας ,ανηφορίζοντας πάλι χωρίς πλάνο με κατάληξη Ρουμανία..