Το μάθημα ζωής του Γιάννη Αντετοκούμπο

[j.v.]

Ο Όσκαρ Ουάιλντ πίστευε πως "όλοι μας ζούμε σε έναν υπόνομο. Αλλά λίγοι από εμάς μπορούν την ίδια στιγμή να κοιτάζουν τ' άστρα". Ο Γιάννης Αντετοκούμπο δεν απέχει πολύ από την διαπίστωση του Ιρλανδού συγγραφέα. Διότι μπορεί η ζωή του στην Ελλάδα, στην οποία γεννήθηκε, να "εγκλωβίστηκε" σε διάφορα μικρά διαμερίσματα στα Σεπόλια, ωστόσο το… μπόι του (σ.σ.: 2,06μ.) τον έκανε να κοιτάζει ψηλά...

Κι αν τα σπίτια στα οποία μοιράστηκε την φτώχεια με τους Νιγηριανούς γονείς του και τα τρία αδέρφια του να ήταν χαμηλοτάβανα, θαρρεί κανείς πως εκείνος έβγαζε κάθε βράδυ το κεφάλι από τα μικρά παράθυρα και κοίταζε τα αστέρια. Φιλοδοξώντας να γίνει ένα από αυτά, στο ΝΒΑ.

Ο 18χρονος (και κάτι) γκαρντ/φόργουορντ του Φιλαθλητικού επιλέχθηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής (28/6) στο Νο15 του ντραφτ του ΝΒΑ από το Μιλγουόκι και έγινε η δεύτερη υψηλότερη επιλογή για παίκτη με ελληνική υπηκοότητα (μετά τον Πέτζα Στογιάκοβιτς, που επελέγη στο Νο14 το 1996 από το Σακραμέντο), αλλά η υψηλότερη για αθλητή που έχει φορέσει το ελληνικό εθνόσημο!

Δεν έχει το όνομα του Σπανούλη, του Φώτση ή του Ρεντζιά. Ούτε καν το ελληνικό επώνυμο του Κουφού ή του Καλάθη. Όμως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος πραγματικά σπουδαίος Έλληνας ΝΒΑερ. Αρκεί να προσέξει και να τον προσέξουν, προκειμένου η επιλογή του στο νούμερο «15» του ντραφτ από τους Μπακς να είναι μόνο η αρχή του ονείρου κι όχι το highlight της καριέρας του.

Έλληνας και μαχητής

Μη σας ξεγελά το αφρικανικό επίθετό του. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι 100% Έλληνας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα μέρη μας, αλλά προπαντός έμαθε γράμματα και μπάσκετ εδώ. «Μετείχε της ελληνικής παιδείας», όπως θα έλεγαν και οι αρχαίοι. Και απέδειξε πως αγαπάει την πατρίδα του περισσότερο από ό,τι τον αγάπησε αυτή μέχρι να τον «αναγνωρίσει» ως δικό της τέκνο.

Σε αντίθεση, δε, με τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του, για εκείνον κάποια πράγματα, όπως το φαγητό στο τραπέζι, δεν ήταν αυτονόητα και δεδομένα. Έπρεπε να δουλέψει για το ψωμί του και να κινδυνέψει να τον… μπαγλαρώσουν (κι αν δεν έπαιζε τόσο καλό μπάσκετ μάλλον ακόμη να θεωρείτο άπατρις) για να παρακολουθήσει τις προπονήσεις του Φιλαθλητικού. Αυτή η σκληραγώγηση μπορεί να τον κάνει πραγματικά σπουδαίο. Γιατί αν ο στόχος για έναν αθλητή είναι να γίνει ο καλύτερος που μπορεί βάσει των προσόντων του, ο Αντετοκούνμπο πραγματικά έχει ταβάνι τον ουρανό.

Ακατέργαστο διαμάντι

Μην περιμένετε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο να γίνει σταρ με το «καλημέρα» στο ΝΒΑ. Θα χρειαστεί πολλή και σκληρή δουλειά για να το καταφέρει, αλλά και υπομονή. Οι προδιαγραφές του είναι, πάντως, για μεγάλα πράγματα. Με μπόι στα 2,05μ. και τεράστια χέρια, διαθέτει την πρώτη ύλη για να πετύχει στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Ο Θεός τον έχει ευλογήσει με έναν σπάνιο συγκερασμό των πλούσιων αθλητικών προσόντων από τη χώρα καταγωγής των γονιών του και του μυαλού που αποτελεί το βασικό ατού του ελληνικού μπάσκετ. Ο μικρός Γιάννης δεν ξέρει μόνο να πηδά και να καρφώνει. Έχει μάθει από μικρός να χειρίζεται την μπάλα σαν πλέι μέικερ, να διαβάζει το παιχνίδι, να βλέπει τον ελεύθερο συμπαίκτη, να παίζει άμυνα, να σουτάρει αξιοπρεπώς από μακριά…

Ασφαλώς έχει πολλά να βελτιώσει. ΟΛΑ τα παραπάνω μπορεί να τα κάνει πολύ καλύτερα, αλλά πρωτίστως πρέπει να δυναμώσει. Και μάλιστα πολύ. Ξεχάστε το ψιλόλιγνο παλικάρι που ξέρατε. Μετά από ένα χρόνο θα δείτε έναν διαφορετικό Αντετοκούνμπο, πολύ πιο δυνατό και μυώδη, απλούστατα γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα «επιβιώσει» ποτέ ανάμεσα στα θηρία του ΝΒΑ.

Ότι θα συνεχίσει τη σκληρή δουλειά είναι δεδομένο. Το έκανε από παιδί για να ζήσει, τώρα θα το κάνει για να ζήσει το όνειρό του. Είθε, όμως, και να δουλευτεί σωστά. Να πέσει στα χέρια προπονητών και ανθρώπων που θα τον κατεργαστούν όπως πρέπει και θα αναδείξουν το πανθομολογούμενο ταλέντο του. Όχι κάποιων κοντόφθαλμων, που θα τον παρατήσουν στην τύχη του και θα τον αφήσουν τουλάχιστον… στάσιμο. Γιατί υπάρχει και αυτός ο κίνδυνος.

Γι’ αυτό θα πετύχει!

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει όλα τα φόντα και προσόντα να γίνει ο πρώτος Έλληνας που θα σταδιοδρομήσει στο ΝΒΑ (ο Κώστας Κουφός έχει αμερικανική μπασκετική παιδεία). Και η πεποίθηση πως θα πετύχει γίνεται ακόμη πιο δυνατή γιατί η περίπτωσή του διαφέρει από όσους το επιχείρησαν στο παρελθόν δίχως επιτυχία.

Ο Βασίλης Σπανούλης, αν και είχε την κλάση για να πετύχει στο ΝΒΑ, βρέθηκε σε ακατάλληλη ομάδα την πλέον ακατάλληλη εποχή, δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στη βίαια μετάβαση από το ρόλο του πρωταγωνιστή σε αυτόν του κομπάρσου στην άκρη του πάγκου και προτίμησε να γίνει ξανά «βασιλιάς» (αγωνιστικά και οικονομικά) στην Ευρώπη από το να περιμένει, ίσως και μάταια, μια ευκαιρία. Ο Αντώνης Φώτσης και ο Ευθύμης Ρεντζιάς, που υπήρξαν κορυφαία ταλέντα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, επέλεξαν να κάνουν το άλμα βιαστικά και αργοπορημένα αντίστοιχα, ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης μάλλον δεν ήταν ποτέ γραφτό να παίξει εκεί βάσει σωματοδομής και αντοχών, ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης δεν ήταν τόσο καλός και physical για να σταθεί σε αυτό το επίπεδο, κάποιοι δεν το πάλεψαν ή δεν το τόλμησαν ποτέ, ενώ παίκτες όπως ο Νικ Καλάθης, ο Κώστας Παπανικολάου και ο Γιώργος Πρίντεζης δεν δοκίμασαν ακόμη.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν έχει να φοβάται τίποτα από τα παραπάνω. Είναι σε ιδανική ηλικία, αποφασισμένος να δουλέψει σκληρά για το όνειρό του και να περιμένει όσο χρειαστεί για να γίνει πραγματικότητα, δίχως το φόβο πως θα είναι για αρκετό καιρό αναπληρωματικός ή και εκτός ομάδας, ούτε και την απαίτηση να παίζει αφού ηγέτης δεν ήταν καν στον Φιλαθλητικό, χωρίς «Σειρήνες» της οικογένειας ή της dolce vita στην Ελλάδα (που δεν την έχει γνωρίσει καν) να τον καλούν να επαναπατριστεί ή χορούς εκατομμυρίων να στήνονται στα πόδια του από ευρωπαϊκά κλαμπ, αφού τα χρήματα που θα πιάσει στα χέρια του είναι ένα δώρο ζωής για όλη του την οικογένεια και οι «μεγάλοι» της Ευρώπης δεν τον ανακάλυψαν εγκαίρως αφού τους πρόλαβε η… Σαραγόσα. Δεν έχει να χάσει τίποτα. Αντιθέτως έχει να κερδίσει πάρα πολλά.

Για όλα αυτά και πολλά περισσότερα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μπορεί να πετύχει. Ίσως και «πρέπει» να πετύχει. Γιατί θα αποτελέσει ένα λαμπρό παράδειγμα πραγματικής success story (όχι τύπου… Ελλήνων πολιτικών) και-ποιος ξέρει;-ίσως πείσει κάποιους να δουν με διαφορετικό μάτι κάποιους συνανθρώπους μας που μπορεί να διαφέρουν εξωτερικά, αλλά είναι σαν κι εμάς. Και πολλές φορές, όπως στην περίπτωση του Γιάννη, μάλλον καλύτεροι.