Μέχρι ν' αγγίξουμε ουρανό...

[Vagelis Gar]

Στην περιοχή υπάρχουν αρκετές κτηνοτροφικές μονάδες (με τους αντίστοιχους φύλακες βλ. Ελληνικό Ποιμενικό) αλλά και άγρια ζωή την οποία σταθήκαμε τυχεροί και συναντήσαμε.


Στο συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής ξεκινάει ο δρόμος για το πέρασμα της Νιάλας. Υπάρχει και μια πινακίδα η οποία είναι σχεδόν πεσμένη στο έδαφος. Η θέα και από εδώ δεν θα μπορούσε να μην σου κόβει την ανάσα...


Στη φωτογραφία διακρίνεται ο δρόμος που οδηγεί στη Νιάλα (πάνω) και ο δρόμος που οδηγεί προς την Λίμνη Πλαστήρα (κάτω)


Σωτήρης


Φίλιππος


Ο δρόμος στη μέση οδηγεί στη Νιάλα

(σημείο φωτογράφισης)

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω δυο λόγια για τη Νιάλα.
Για τους περισσότερους από εμάς η Νιάλα αποτελεί ένα δύσκολο οδηγικό πέρασμα. Το γεγονός ότι την διασχίζει ένας κακοτράχαλος δρόμος ο οποίος οδηγεί παράλληλα με την υψηλότερη κορυφη των Αγράφων, η υφή του εδάφους αλλά και τα πολλά κοπάδια των αιγοπροβάτων κάνει την διάσχιση της Νιάλας να αποτελεί μια περιπετειώδες διαδρομή.
Αυτό που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν είναι πως στο συγκεκριμένο σημείο έχει καταγραφεί στην σύγχρονη Ελληνική Ιστορία ένα συγκλονιστικό περιστατικό κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου όταν αυτός βρισκόταν στο αποκορύφωμά του.
Το περιστατικό συνέβη τον Απρίλη του 1947 και καταγράφηκε ως «τραγωδία της Νιάλας» ή «συμφιλίωση της Νιάλας».
Μονάδες ανταρτών και κυβερνητικού στρατού αδελφώθηκαν για μία μόνο νύχτα στη Νιάλα των Αγράφων μπροστά στη μανία της φύσης.
Πληροφορίες αλλά και ένα ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ μπορείτε να βρείτε στο ιντερνετ κάνοντας αναζήτηση με τη λέξη "Νιάλα".

(φωτογραφία από net)