Балкан експрес: Αλητευοντας στα Βαλκανια...

[Ταξιδευτης]

Αφιερωμενο σε δυο υπεροχα ματακια που θα ηθελα να ηταν μαζι μου σε αυτο το ταξιδι και να εβλεπαν μαζι μου οτι ειδα...


Τα φωτα εχουν κλεισει απο ωρα.
Το μυαλο προσπαθει να αδειασει. Ματαιος κοπος. Αν ηταν τοσο ευκολο ρε μεγαλε δεν θα παιρναμε τους δρομους ολοι καθε τρεις και λιγο.
Στο πατωμα εχω ανοιχτους χαρτες, βιβλια, την κιθαρα, παρτιτουρες, δισκους, σημειωσεις, μπουκαλια: η "καυσιμη υλη" των φευγατων και των τρελων...

Παει καιρος τωρα που προσπαθω να ξεκινησω να γραφω για αυτο το ταξιδι στα Βαλκανια. Γραφω, σβηνω, ξαναγραφω και παλι στην αρχη μενω. Γιατι ομως; Δεν θα επρεπε να ειναι τοσο δυσκολο!
Στην τελικη τοσο εγω οσο και ο αδερφος Πανος εχουμε λιωσει απειρα λαστιχα αλωνιζοντας χωρες και χιλιομετρα, ομως και οι δυο συμφωνησαμε οτι αυτο το ταξιδι ειχε κατι το πολυ ξεχωριστο.

Ομολογω οτι αυτο το ταξιδι με δυσκολεψε. Οχι τοσο σωματικα οσο συναισθηματικα. Ζουμε μικρες ζωες μεσα σε μια γκριζα και επαναλαμβανομενη καθημερινοτητα, ρομποτακια μεσα σε ενα matrix και τελικα ξεχναμε τι θα πει ΖΩ.
Αυτο το ταξιδι ηταν ενα ξυπνημα για ολους μας, ενα γερο χαστουκι στον κοιμισμενο εαυτο μας που καθεται αποβλακωμενος μπροστα σε οθονες υπολογιστων και τηλεορασεων...
Καθε στροφη αληθινα ηταν και μια νεα εμπειρια, εικονες, τοπια, δρομοι, συναισθηματα, σκεψεις, αναπαντεχες εκπληξεις και ανθρωποι. Παντου ανθρωποι, αληθινοι, καθημερινοι, χιλιαδες ετη φωτος μακρυα απο τα ιλουστρασιον περιτυλιγματα των χλιδατων ταξιδιωτικων που συνηθως καναμε...
Ανθρωποι ζεστοι, χαμογελαστοι, περιεργοι να σε γνωρισουν...

Απο ενα σημειο και μετα οι εκπληξεις ηταν τοσες πολλες που ζουσαμε με ενα μονιμο ερωτημα στο μυαλο μας "τι θα συμβει τωρα;"
Οπου πηγαιναμε μας αντιμετωπιζαν σαν διασημοτητες, κατι που δεν εχω ξαναζησει και καποιες φορες με εκανε να νοιωθω αβολα... Μας βοηθουσαν, προσπαθουσαν με καθε τροπο να μας μιλησουν, μας χαιρετουσαν απ' οπου περνουσαμε και απειρα χαμογελα! Πολλα ζεστα χαμογελα!

Ας πιασουμε τα πραγματα απο την αρχη ομως και ισως βρουμε την ακρη τελικα...
Βαλτε ποτο να παιζει και το υπεροχο απο τους Thrice λοιπον και παμε....

"We’ve got a long way to go but we’ll travel as friends
The lights growing bright further on further in"

[Ταξιδευτης]

Μερα 0
Αθηνα - Λαρισα - Σερρες
630 km



Το ταξιδι αυτο ηταν στην ακρη του μυαλου μου εδω και χρονια. Παροτι ειχα γραψει αρκετα χιλιομετρα στην Ευρωπη, τα Βαλκανια παρεμεναν ενας αγνωστος προορισμος... Κουβεντες τριγυρω και η λογικη επεμεναν οτι ειναι επικινδυνες/δυσκολες χωρες με χαλια δρομους και περιεργους ανθρωπους, οπου το να σε ληστεψουν ειναι το λιγοτερο που θα μπορουσες να παθεις. Ομως εγω δεν φημιζομαι για την λογικη μου, οπως δεν φημιζομαι για το οτι ακουω αυτα που μου λενε οι αλλοι!
Κατι η αγαπη μου για την Βαλκανια κουλτουρα, κατι η περιεργεια μου, κατι η επιμονη μου να κοιταω τους φοβους μου στα ματια και να τους νικαω, και το ταξιδι αυτο ειχε ηδη αρχισει να παιρνει σαρκα και οστα. Παρα την πιεση της δουλειας ο χρονος ειχε βρεθει: οι μερες του Πασχα ηταν οτι επρεπε.
Ετσι αρχισε η παλια και αγαπημενη διαδικασια της οργανωσης του ταξιδιου... Χαρτες, ταξιδιωτικοι οδηγοι, κλεφτες ματιες σε ταξιδιωτικα φιλων και γνωστων και βεβαια η κλασσικη συνταγη: τραβαμε μια γραμμη στο χαρτη και αρχιζουμε: "α και αυτο ειναι ωραιο, κατσε να το βαλουμε μεσα στο δρομο μας/ναι αλλα και το αλλο ειναι καλο, βαλε και αυτο κλπ"

Ο κεντρικος σκοπος του ταξιδιου δεν ηταν να γραψουμε πολλα χιλιομετρα, αλλα να δουμε οσο γινοταν περισσοτερο χωρια, επαρχιακους δρομους και να γνωρισουμε το αληθινο προσωπο των Βαλκανιων: τους ανθρωπους και την καθημερινοτητα τους...
Θα ξεκινουσαμε απο Αθηνα για Σερρες και απο εκει θα περνουσαμε στη Βουλγαρια και θα βγαιναμε στον επαρχιακο για Σερβια και Nis. Απο εκει την επομενη μερα θα περνουσαμε ολη τη Σερβια προς τα δυτικα και θα μπαιναμε στη Βοσνια Ερζεγοβινη με προορισμο το Σαραγεβο. Μετα θα κατεβαιναμε την τρομερα γραφικη διαδρομη μεσα απο τα φαραγγια του Dormitor προς τα συνορα με Μαυροβουνιο και θα καταληγαμε στο εκπληκτικο Kotor. Και μετα η επιστροφη για Ελλαδα θα γινοταν μεσω Αλβανιας δινοντας μας μια ευκαιρια να δουμε και αυτη τη "τρομακτικη" για πολλους χωρα.

Το ταξιδι σχεδιαζα να το κανω μονος μου οπως κανω συνηθως αλλα αυτη τη φορα τα πραγματα θα ηταν πολυ διαφορετικα. Η αναπαντεχη γνωριμια μου με ενα γλυκυτατο παλικαρι τον Βαγγελη και το παθος που εδειχνε να εχει για τα ταξιδια με εκαναν να του προτεινω να ερθει μαζι μου! Ειναι σπανιο συναισθημα οταν μπορεις με κατι μικρο για εσενα να προκαλεις τοσο μεγαλη χαρα σε εναν ανθρωπο! Ο Βαγγελης ξετρελλαθηκε και απο εκει και περα ολο για το ταξιδι μου μιλουσε! Ειχε ξεχασει τα παντα! Δουλεια, σπιτι, ακομα και την κοπελα του! Το μονο που σκεφτοταν ηταν το ταξιδι αυτο!

Οι μερες περασαν, οι τελευταιες προετοιμασιες τελειωσαν και η μερα που θα ξεκινουσαμε ειχε φτασει. Την προηγουμενη μερα και κυριολεκτικα την τελευταια στιγμη ειχα ακομα μια προσθηκη στο ταξιδι: ο αδερφικος μου φιλος και εταιρος μοτοταξιδιωτης Πανος με ειχε ρωτησει αν θα μπορουσε να ερθει και εκεινος. Πως να του αρνιομουν;

Μεγαλη Πεμπτη λοιπον και το προγραμμα ειχε αναχωρηση μετα τη δουλεια για Σερρες. Κλασσικα Πεμπτη πρωι και τα πραγματα ηταν ακομα απλωμενα παντου και οι βαλιτσες ακομα αδειες!
Γρηγορο πακεταρισμα το πρωι και μετα βουρ για τη δουλεια. Ευτυχως η μερα ηταν ησυχη και ετσι καταφερα να φυγω νωρις το μεσημερι για να συνεχισω το μαζεμα. Μια ζωη τελευταια στιγμη με την ψυχη στο στομα ειμαι!

Κλασσικα στο ραντεβου τα McDonalds στην Εθνικη οδο τα παιδια ηταν ηδη στον 3 καφε οταν εφτασα -εχω μια καπως ιδιαιτερη σχεση με το χρονο, τι να κανουμε;
Τα χαμογελα στα προσωπα ολων ομως για το μεγαλο ταξιδι μπροστα μας δεν αφηναν κανενα περιθωριο στεναχωριας!

Ο Πανος...




Ο Βαγγελης...




Η αφεντια μου...




...ενω τα αλογα μας περιμενανε φορτωμενα και ανυπομονα να βγουν στο μακρυνο δρομο...

[Ταξιδευτης]

Τα φιλαρακια ετοιμαζονταν...




Η Αυρα μου ηδη ατενιζε τον οριζοντα....




Περασμα του ποδιου πανω απο τη σελα, το κλειδι γυριζει στο διακοπτη, το χερι παταει τη μιζα...
Το ταξιδι ξεκιναει παλι....

[Ταξιδευτης]

Η Εθνικη παραδοξως για ημερες Πασχα ηταν αδεια και ο καιρος ιδανικος. Τι καλυτερο να ζητουσε κανεις; Αν ενα ταξιδι κρινεται απο τους οιωνους ειχαμε ηδη τα καλυτερα σημαδια. Το ποσο καλα θα ηταν τελικα τα πραγματα δεν θα μπορουσαμε να το φανταστουμε ποτε...

Καβαλα στην μηχανη να ταξιδευεις με τον ηλιο να δυει στον οριζοντα....




Ολα ειναι δρομος....

[Ταξιδευτης]

Ο προορισμος μας για σημερα ηταν οι Σερρες, οπου απλα θα διανυκτερευαμε στο γνωστο ξενοδοχειο Ελπιδα στο κεντρο της πολης.
Ομως πριν φτασουμε εκει θα καναμε μια σταση στη Λαρισα για να δω τον φιλο μου Τασο που ειχε ηδη προτεινει συναντηση αφου ημασταν στο δρομο του.

Τον βρηκαμε το βραδακι κατα τις 9 στην εισοδο της πολης να μας περιμενει υπομονετικα με το μαχιμο KLE του. Μιας που ο χρονος ηταν λιγο περιορισμενος και τα χιλιομετρα ακομα αρκετα καταληξαμε να τσιμπησουμε κατι σε ενα πολυ καλο σαντουιτσαδικο της πολης αφου ημασταν νηστικοι απο το πρωι.


Η κουβεντα με εναν παλιο φιλο ειναι παντα απολαυστικη και ο Τασος ειναι απο τα καλυτερα παιδια που θα μπορουσε να γνωρισει κανεις! Με ωραια παρεα και κουβεντουλα η ωρα περναει πολυ γρηγορα ομως και καποια στιγμη ηταν πλεον καιρος να αναχωρησουμε για τον προορισμο μας. Ο Τασος εβγαλε μερικες αναμνηστικες φωτογραφιες για να κανει ..."ζωντανη αναμεταδοση" για το φορουμ και αφου μας συνοδεψε στην εξοδο της πολης χαιρετηθηκαμε και βαλαμε ροτα για βορρα.

Στην εθνικη οδο το κρυο του Απριλιου δεν αστειευοταν και τα καινουργια θερμαινομενα grips της Αυρας μπηκαν σε λειτουργια με τον καλυτερο τροπο, ομως δεν μπορω να πω το ιδιο για τον ταλαιπωρο Βαγγελη που την ειχε ακουσει ασχημα πισω απο τα μικροσκοπικα fairings της GSXR της (οχι οτι τα αεριζομενα γαντια του βοηθουσαν την κατασταση).
Αυτο ηταν και το πιο βαρετο/κουραστικο κομματι του ταξιδιου τελικα. Μεγαλες ευθειες με κακο φωτισμο, με την κουραση και τον υπνο να καραδοκουν... Το γκαζι ανοιξε λιγο παραπανω ομως και συντομα ειχαμε φτασει στα διοδια των Μαλγαρων οπου η σταση για λιγο ξεμουδιασμα ηταν απαραιτητη...



100 χιλιομετρα μας χωριζαν απο τον προορισμο μας και ετσι κανοντας μια τελευταια προσπαθεια συνεχισαμε για τις Σερρες κρατωντας εναν ικανοποιητικο ρυθμο. Φτασαμε στο ξενοδοχειο με ανακουφιση καθως η κουραση της ημερας εβγαινε ολη τωρα και συντομα αραζαμε στα δωματια μας! Ο υπνος που ακολουθει ενα μακρυνο ταξιδι ειναι ο καλυτερος υπνος του κοσμου....

[Ταξιδευτης]

Day 1
Σερρες (GR) - Blagoevgrad (B) - Surdulica - Nis (SRB)
416 km



To πρωι ξημερωσε μια λαμπρη μερα και εμεις δεν βλεπαμε την ωρα να ξεκινησουμε. Το πραγματικο ταξιδι εδω αρχιζε!
Το προγραμμα για σημερα ελεγε οτι θα μπουμε Βουλγαρια και θα κινηθουμε στην εθνικη οδο για ενα μικρο κομματι μεχρι λιγο πριν τη Σοφια, οπου θα βγαιναμε στον επαρχιακο με κατευθυνση τα συνορα με τη Σερβια. Απο εκει θα περνουσαμε διπλα απο την πανεμορφη λιμνη της Klisura για να καταληξουμε τελικα το απογευμα στη Nis. Τα χιλιομετρα ηταν εσκεμμενα σχετικα λιγα για να εχουμε χρονο να απολαυσουμε την επαρχια των χωρων που θα διασχιζαμε. Ειπαμε: στοχος να δουμε τα μικρα και καθημερινα...


Χαζευα το ξενοδοχειο και δεν μπορουσα να μην σκεφτομαι πως αλλαζουν τα πραγματα τελικα... Καποτε πριν χρονια τετοια ξενοδοχεια με εβρισκαν με μια βαλιτσα στο χερι, με το αυτοκινητο της εταιριας να επισκεπτομαι τους κατα τοπους αντιπροσωπους της δουλειας ενω τωρα.... Οι μποτες μου και το αλογο μου οι καλυτεροι μου φιλοι, και το ταξιδι να ξεδιπλωνεται μπροστα μου παρεα με αγαπημενους φιλους...




Καποτε εκει ηταν παρκαρισμενο το κουτι της δουλειας, ομως τωρα η Αυρα εστεκε θυμιζοντας μου τι και πως... Ενας αλλος Νικος, σε μια αλλη ζωη...
Για πες μου ματια μου.... Ποια ειναι αυτα που δινουν νοημα και ουσια σε αυτο που λες ζωη; Τι βαζει φωτια στα ονειρα σου;

[Ταξιδευτης]

Ετοιμασαμε τις μηχανες και πηγαμε ακριβως διπλα απο το ξενοδοχειο στην κεντρικη πλατεια της πολης για ενα πρωινο καφεδακι και τα απαραιτητα Σερραικα γλυκισματα. Οι πρωινοι θαμωνες της καφετεριας χαζευαν την Αυρα (η μαλλον τα αυτοκολλητα στις βαλιτσες της) ενω εμεις απολαμβαναμε τον καφε και σχεδιαζαμε το προγραμμα της ημερας.




Παρασκευη πρωι και αντι να ειμαστε κολλημενοι σε καποια λεωφορο της μπαχαλουπολης ειχαμε ανοιχτους χαρτες και ειμασταν ετοιμοι για να ταξιδεψουμε σε αγνωστους προορισμους... Μαγεια! Με τετοιες σκεψεις η χαρα δεν μπορουσε να κρυφτει!




Hταν ωρα να φευγουμε ομως. Πως γουσταρω να βλεπω τετοιες εικονες... Η ζωη πισω απο μια ζελατινα....






Αφησαμε πισω την πολη που θυμιζε εντονα κεντρο Θεσσαλονικης -καποιοι θα την ελεγαν ασχημη αλλα εγω εχοντας τοσες αναμνησεις απο τη Θεσσαλονικη ομολογω οτι εβρισκα αυτη την εικονα ομορφα γνωριμη...

[Ταξιδευτης]

Βαλαμε ροτα για τα συνορα του Προμαχωνα που πλεον ηταν μια ανασσα κοντα...




Οι οροσειρες διπλα στον ποταμο Στρυμωνα εφτιαχναν ενα μαγευτικο θεαμα...





...και ετσι για αλλη μια φορα συνορα! Μονο που αυτη τη φορα ηταν λιγο διαφορετικα, καθως συνειδητοποιησα οτι δεν ειχα ποτε μεχρι τωρα περασει οδικως τα συνορα της Ελλαδας...
O Βαγγελης δεν κρατιοταν απο τη χαρα του! Ειναι αξεχαστο συναισθημα οταν περνας τα συνορα πρωτη φορα με τη μηχανη σου....




Περασαμε τον σχετικο Ελληνικο ελεγχο διαβατηριων με ευκολια και κατευθυνθηκαμε για τη πλευρα των Βουλγαρων.
Σταση για την καθιερωμενη φωτ.... επ! Δεν εχω προλαβει καλα καλα να τραβηξω μια φωτογραφια και βλεπω ενα βλοσσυρο Βουλγαρο συνοριοφυλακα να μου κανει νοημα να παω κοντα. Ωωωωχ. Δεν ειναι καλο αυτο. Πλησιαζω και μου δειχνει τη καμερα με νοημα και μου λεει delete! delete! Του δειχνω τις φωτογραφιες και αφου σβηνουμε την επιμαχη φωτογραφια με αφηνει να φυγω.
Εδω δεν ειναι Ευρωπη φιλαρακι! Μαλλον θα πρεπει να ειμαι πιο προσεκτικος στη συνεχεια μιας που εδω τα συνορα ΕΙΝΑΙ συνορα και δεν αστειευονται...
Τουλαχιστον προλαβα να σωσω την προηγουμενη που ειχα βγαλει λιγο πιο πριν....
Republica Bulgaria!

[Ταξιδευτης]

Τα συνορα χωρων ειναι παραξενα μερη. Εδω βρισκει κανεις 2 πραγματα σε αφθονια: σεξ και τζογο, και το υπερκιτς καζινο που μας υποδεχοταν δεν θα μπορουσε παρα να υπογραμμιζει αυτο το πραγμα...
Αναρωτιεμαι ποσοι βορειοελλαδιτες εχουν φαει ολοκληρες περιουσιες εδω....




Το διψασμενο Suzuki του Βαγγελη ζητουσε απο ωρα ανεφοδιασμο οποτε ευκαιρια για σταση στο πρωτο βενζιναδικο που βρηκαμε μπροστα μας.




Η φυση γυρω πανεμορφη αλλα η φτωχια ηταν εμφανης παντου...




You're not in Kansas anymore...
(και ναι αυτα ειναι λιτρα, και οχι ΔΕΝ ηταν για το GSXR!)

[Ταξιδευτης]

Ο δρομος απο τα συνορα προς τη Βουλγαρια ηταν ομολογουμενως πολυ καλος.




Βεβαια οταν ειχα δει στο χαρτη εθνικη οδο τη φανταζομουν καπως αλλιως αλλα αφου μας περνουσε απο ενα σωρο γραφικα μερη και χωριουδακια γιατι να παραπονεθω; Ηταν αυτο ακριβως που ηθελα!