ΓΝΩΡΙΜΙΑ με την ΑΪΤΗ

[skippybi]

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

H Δημοκρατία της Αϊτής αποτελεί μια χώρα που καταλαμβάνει το δυτικό τμήμα του νησιού της Ισπανιόλας που βρίσκεται στην Καραιβική. Στη δικαιοδοσία της περιλαμβάνει και τα μικρότερα νησιά La Gonâve, La Tortue (Tortuga), Les Cayemites, και Île a Vache, ενώ το ακατοίκητο νησί Ναβάσα διεκδικείται τόσο από τη χώρα αυτή όσο και από τις ΗΠΑ.
Η Αϊτή μοιράζεται το νησί της Ισπανιόλας με τη Δομινικανή Δημοκρατία. Το χερσαίο τμήμα της Αϊτής καταλαμβάνει 27.750 τετραγωνικά μέτρα. Ο πληθυσμός της είναι 9.035.536, με βάση τις εκτιμήσεις του 2009.
Η πρωτεύουσα της Αϊτής είναι το Πορτ-ο-Πρενς (Port-au-Prince), που βρίσκεται στο κύριο νησί, την Ισπανιόλα. Πρώην γαλλική κτήση, η Αϊτή ήταν η δεύτερη χώρα στο δυτικό ημισφαίριο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που διακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1804. Η χώρα έγινε η πρώτη ανεξάρτητη δημοκρατία Αφροαμερικανών και το μόνο κράτος που γεννήθηκε έπειτα από επιτυχημένη επανάσταση των δούλων. Η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας έγινε την1η Ιανουαρίου 1804.
Παρά τη σχετική μακροζωία της, είναι η πιο φτωχή χώρα του δυτικού ημισφαιρίου. Τώρα η Αϊτή βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο, μετά το πραξικόπημα που καθαίρεσε τον πρόεδρο Ζαν-Μπετράν Αριστίντ (Jean-Bertrand Aristide) στις 29 Φεβρουαρίου του 2004. Το όνομα της χώρας σημαίνει «υψηλή γη».

Επίσημες γλώσσες: Γαλλικά, Αιτινή κρεολή,
Πυκνότητα πληθυσμού:326 κατ./km²(38η)
Νόμισμα της χώραςείναι το Γκουρντ Αιτής

Ιστορία
Οι λευκοί έφτασαν στη χώρα για πρώτη φορά με τον Χριστόφορο Κολόμβο, το 1493 και βρήκαν εκεί πολλούς ιθαγενείς κατοίκους. Αυτός ονόμασε το νησί Ισπανιόλα. Οι νέοι άρχοντες του νησιού αποδεκάτισαν τον πληθυσμό των αυτοχθόνων μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Το 16ο αιώνα οι λευκοί έφεραν στο νησί δούλους από την Αφρική. Η εγκατάσταση των Γάλλων στα δυτικά της χώρας συντελέστηκε το 1697. Το 1749 οι Γάλλοι ίδρυσαν και τη σημερινή πρωτεύουσα, Πορτ-ο-Πρενς, η οποία έγινε το 1770 πρωτεύουσα της αποικίας του Αγίου Δομίνικου, σε αντικατάσταση της Καπ Αϊσιέν. Έπειτα από τη Γαλλική Επανάσταση οι Νέγροι άρχισαν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Η αποχώρηση των Γάλλων έγινε το 1803 και το 1804 η χώρα έγινε ανεξάρτητη, με πρώτο Αυτοκράτορα τον Ζαν Ντεσαλέν. Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι η Αϊτή υπήρξε η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση και την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος. Μόλις τελείωσε τον δικό της απελευθερωτικό πόλεμο εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών, κατεστραμμένη οικονομικά, έστειλε στο Παρίσι, στον Αδαμάντιο Κοραή, 25 τόνους καφέ να εκποιηθούν, για να αγορασθούν όπλα για τον ελληνικό αγώνα. Επίσης έστειλε 100 εθελοντές μαύρους στρατιώτες να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων.
Οι αρχές στο νεαρό κράτος φρόντισαν να εκδιωχθούν οι Γάλλοι, με ειδικό θέσπισμα. Έπειτα από περίοδο ταραχών και επαναστάσεων, την εξουσία ανέλαβε ο Ανρί Κριστόφ. Το 1858 η χώρα έγινε δημοκρατία. Το 1915 καταλήφθηκε από τις ΗΠΑ και η κατοχή διατηρήθηκε μέχρι το 1934. Ακολού θησαν εσωτερικές ταραχές και το 1957 ανέλαβε Πρόεδρος ο απολυ ταρχικός Φρανσουά Ντιβαλιέ, ο οποίος έμεινε γνωστός ως «Παπα-Ντοκ».Το 1986 ανατράπηκε ο γιος του, Ζαν Κλοντ Ντιβαλιέ και μέσα σε μία τετραετία άλλαξαν πέντε διαφορετικές κυβερνήσεις. Ο Ζαν Μπερτράντ Αριστίντ έγινε δημοκρατικός Πρόεδρος, ανατράπηκε όμως με πραξικόπημα το 1991 και αποκαταστάθηκε στην προεδρία το 1994, έπειτα από επέμβαση του ΟΗΕ.
Στις 7 Φεβρουαρίου 2002 ορκίστηκε Πρόεδρος ο Αριστίντ για μία ακόμα πενταετία και υποχρεώθηκε να παραιτηθεί το 2004, έπειτα από εμφύλιες συγκρούσεις, οι οποίες προκάλεσαν για μία ακόμη φορά επέμβαση των Ευρωπαίων και Αμερικανών.
Έπειτα από μεταβατική εξουσία του Μπονιφάς Αλεξάντρ, Πρόεδρος αναδείχθηκε το 2006 ο Ρενέ Πρεβάλ.


Φυσική Γεωγραφία
Το κράτος ανήκει στις Αντίλλες της Καραϊβικής. Βρίσκεται μεταξύ της Κούβας και του Πουέρτο Ρίκο. Η Αϊτή καταλαμβάνει το δυτικό τμήμα του νησιού Ισπανιόλα.
Το ανατολικό μέρος του αποτελεί τμήμα της Δομινικανής Δημοκρατίας. Τα σύνορα ανάμεσα στις δύο χώρες δημιουργήθηκαν έπειτα από μία σειρά συμφωνιών.
Το έδαφος είναι ορεινό κατά 60%, ενώ οι οροσειρές διευθύνονται από τα δυτικά προς τα ανατολικά. Το υψηλότερο σημείο είναι η κορυφή Τρουχίλο ή Ντουάρτε, που έχει ύψος 3.175 μ.


Δημογραφία
Ο πληθυσμός της χώρας ήταν 8.131.513 κατά την απογραφή 2001. Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1,838% (εκτίμηση 2009). Ο ρυθμός γεννήσεων είναι 35,69 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 10,15 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2008).
Οι απόγονοι των πρώτων ανθρώπινων ομάδων που ζούσαν στην Ισπανιόλα αφανίστηκαν από το λευκό πληθυσμό. Είναι όμως γνωστό ότι η χώρα κατοικήθηκε από λαούς συγγενικούς με τους Αραουάκες και υπάρχουν ίχνη των Τάινο (συγγενείς με τους αυτόχθονες της Κούβας).
Η μέση πληθυσμιακή πυκνότητα της χώρας ανέρχεται στους 299 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο (στοιχεία του 2006), ωστόσο η κατανομή του πληθυσμού είναι άνιση. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση ανθρώπων γίνεται στο νησί Γκονάιβ. Ο αγροτικός πληθυσμός συνεχίζει να ζει σε ξύλινες κατοικίες.
Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Αφροαμερικανοί, απόγονοι των δούλων που εισήχθησαν από τους λευκούς και προέρχονταν από χώρες της Αφρικής (κυρίως από τη Γουινέα). Αυτοί αποτελούν και τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα στη νησιωτική χώρα. Το 30% του πληθυσμού είναι μιγάδες, δηλ. απόγονοι των Γάλλων αποίκων (οι οποίοι εξόντωσαν τους ιθαγενείς Ίντιος και εκδιώχθηκαν αργότερα) και το 10% είναι λευκοί. Η «ελίτ» των κατοίκων είναι οι μιγάδες, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν την αριστοκρατία της χώρας, σε αντίθεση με τους «μελαψούς» (bruns) όπως κατ' ευφημισμόν ονομάζονται οι φτωχοί Αφροαμερικανοί.
Ο πληθυσμός του νησιού μιλάει τη γαλλική ως επίσημη γλώσσα, όπως και την Κρεολική της Αϊτής, με βάση το Σύνταγμα του 1987. Οι κάτοικοι ζουν μόνο 66,18 χρόνια οι άνδρες και 53,01 οι γυναίκες (συνολικά 59,69 χρόνια) , με βάση στοιχεία του 2009.
Από άποψη θρησκεύματος, το 80% των κατοίκων είναι Καθολικοί Χριστιανοί και το 16% είναι Προτεστάντες. Στην ύπαιθρο όμως και στους κατοίκους των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων η κυρίαρχη θρησκεία είναι η βουντού, που χρησιμοποιείται από την ιθύνουσα τάξη για πολιτικούς σκοπούς και περιλαμβάνει ακόμη και τελετές μαύρης μαγείας. Το βουντού προέρχεται από τη Δαχομέη (σημερινό Μπενίν) και έχει καθαρά αφρικανικές ρίζες.
Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Πορτ-ο-Πρενς, η οποία βρίσκεται στη δυτική ακτή του νησιού Ισπανιόλα και σημαίνει «Πριγκιπικό Λιμάνι». Η πόλη αποτελεί αξιόλογο τουριστικό και βιομηχανικό κέντρο, με λιμάνι και αεροδρόμιο. Άλλες σημαντικές πόλεις είναι η Καπ Αϊσιέν, η οποία είναι και πρωτεύουσα του Βόρειου Διαμερίσματος, η Λε Καγί, η Ζερεμί, η Ζοκμέλ και η Πορ ντε Πε.


Οικονομία
Το ΑΕΠ της χώρας είναι 6,908 δισ. $ (133η στον κόσμο) και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 772 $ (στοιχεία 2009).
Η κυριότερη ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργία (80%) και κατά δεύτερο λόγο οι εξορύξεις και ο τουρισμός.
Ειδικότερα, στον τομέα της αγροτικής παραγωγής, η χώρα παράγει καφέ, ζαχαροκάλαμο, Βαμβάκι, σιζάλ, μπανάνες και άλλα προϊόντα. Ορυκτά προϊόντα είναι ο βωξίτης, ο χαλκός και το μαγνήσιο. Το 70% των εξαγωγών καλύπτονται από τον καφέ. Ελάχιστα αναπτυγμένη είναι η βιομηχανία, ενώ μεγάλη ανάπτυξη έχει τα τελευταία χρόνια και ο τουρισμός, ο οποίος συμμετέχει όλο και με μεγαλύτερο ποσοστό στο εθνικό εισόδημα. Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί και η υλοτομία.
Πολύ κοινό φαινόμενο είναι οι κοινωνικές διαφορές στη χώρα. Το χάσμα ανάμεσα στους υπαλλήλους της δημόσιας διοίκησης , οι οποίοι αποτελούν και τα πλουσιότερα άτομα στη χώρα, και στους χωρικούς είναι πολύ μεγάλο. Η ασταθής πολιτική κατάσταση είχε επίσης άμεσο αντίκτυπο στην οικονομία. Ο κύριος επενδυτής στην Αϊτή είναι οι ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί βοήθησαν επίσης στη δημιουργία συγκροτημάτων για τη μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, όπως εργοστάσια ζάχαρης, επεξεργασίας καπνού, οινοπνευματωδών ποτών και βυρσοδεψίας. Στην πρωτεύουσα είναι αναπτυγμένο το εμπόριο γεωργικών και ζωοτεχνικών προϊόντων της ευρύτερης περιοχής.
Αρκετές εγκαταστάσεις παρέχουν υδροηλεκτρική ενέργεια, όπως αυτή στον ποταμό Αρτιμπονίτ.


Πολιτισμός
Τα περισσότερα μνημεία και αξιοθέατα στο νησί χρονολογούνται από το 19ο αιώνα και αντανακλούν τους αγώνες των Νέγρων για ανεξαρτησία. Το οχυρό του Ανρί Κριστόφ (1805- 1820) είναι ένα τέτοιο μνημείο, ενώ εντυπωσιακά είναι και τα ανάκτορα του Σαν Σουσί, τα οποία έχουν ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάςαπό την ΟΥΝΕΣΚΟ, το 1982. Ωραία κτήρια υπάρχουν και στην πόλη Ζακμέλ, όπως και στη Ραμιέρ. Το Εθνικό Ιστορικό πάρκο στην Καπ Αϊσιέν έχει έμβλημα την καλοδιατηρημένη της ακρόπολη.

[MARK]

Ευχαριστούμε.....