BAZELOS

[Alext]

Ήµουν εντελώς κενός σαν άνθρωπος πριν ΤΗΝ γνωρίσω. Το µόνο πράγµα που µου έδινε
χαρά ήταν να ßλέπω τον ολυµπιακό να χάνει. Έχανε; ήµουν ευτυχισµένος. Κέρδιζε;
Ήµουν δυστυχής.

Αδειος. Τελείως άδειος από αληθινά συναισθήµατα, αγάπη και ζωή. Ήθελα να το
αλλάξω αυτό. Δεν µπορούσα όµως. Κάθε φορά που ξεκόλλαγα, µετά από λίγο
ξαναγύριζα στα ίδια.

Και ξαφνικά µπήκε ΕΚΕΙΝΗ στη ζωή µου. Ήταν µια οπτασία. Δεν είχα ξανανιώσει
έτσι. ΤΗΝ αγάπησα από την πρώτη στιγµή. Η καρδιά µου γέµισε από τρυφερά
συναισθήµατα.

Επιτέλους, τώρα πια δε µε ένοιαζε το ποδόσφαιρο. Σκεφτόµουν µόνο ΕΚΕΙΝΗ. Όταν µε
κοίταζε ένιωθα την καρδιά µου να φτερουγίζει. Επιτέλους για πρώτη φορά στη ζωή
µου ήµουν γεµάτος από πραγµατικά συναισθήµατα.

Ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα ποίηµα για χάρη ΤΗΣ. Πως θα µπορούσα όµως; Δεν
είχα καµία σχέση µε κάτι τέτοιο.
Χµµµµµµ
Θα άφηνα την καρδιά µου να γράψει. Θα έκλεινα τα µάτια. Θα έπιανα το στυλό και
η ψυχή θα οδηγούσε το χέρι µου.

Και η τρυφερή ψυχή µίλησε. Αυθόρµητη και ελεύθερη. Τίποτε πια δε θα µε γύριζε
πίσω.

Βλέπω το σώµα σου που είναι κρίνο
Κι από τα µάτια σου το δάκρυ πίνω
Κι όλη η φύση ανθεί για µας
**********ο θρύλος κι ο Πειραιάς

[konstantinos]

:sm5::sm5:

[Jefe]

Jefe

[Arkas]