Αλβανία - Komani Lake

[D_Artagian]

Πρίν κάποιο καιρό είχαμε κάνει μια συζήτηση με το Μάριο και τον Βασίλη ξεκλέβοντας λίγο χρόνο από την πίεση , για ενα τριήμερο πιο δυνατό απο τα συνηθιεσμένα , σε off-road ή κατι αντίστοιχο. Μετά από κάποιους καφέδες κλπ , η απόφαση ήταν να πάμε σε οικονομική κατάστασση στην Αλβανία , για να δουμε την λίμνη Komani κατα βάση , όπου ο φίλος Βασίλης μας είχε προτείνει. Η λίμνη Komani είναι μια μια μακρόστενη κατα βάση λίμνη όπου περνάς ανάμεσα από 2 βουνά-ψηλούς λόφους, πείτε το όπως το θέλετε..

Το πρόγραμμα φτιάχτηκε με μερικές εναλλακτικές (ανάλογα με το πως θα έβγαινε)..
Το πολύ βασικό πρόγραμμα έλεγε 1η μέρα απο Πάτρα έως Σκόδρα από την πιο όμορφη «παραλιακή οδό», τη 2η μέρα ,βόλτα στη λίμνη και κατέβασμα προς τα κάτω, από Kukes προς Peskope, με κάποια χωμάτινα κομμάται, και είσοδος στα Σκόπια προς Debar και διανυκτέρευση στην Οχρίδα.. Το θέμα του αν θα ήταν ανοιχτά τα σύνορα Αλβανίας – Σκοπίων ήταν κάτι που θα λέπαμε μπαίνοντας Αλβανία και θα πράταμε αναλόγως.... Το concept ήταν «όλη μέρα στη μοτό» και βλέπουμε.

[D_Artagian]

Έτσι λοιπον, εξοπλισμός σωστός αλλά “light” , όρεξη στο φουλ , και βουρ στο δρόμο..

Ραντεού λοιπόν στις 5.30 το πρωί ,για εκκίνηση στις 6 , όπου φυσικά άργησαν να έρθουν τα καλά μου παιδιά (συνήθως αργώ εγώ..) , και φύγαμε κατά τις 7 παρά (αλλά με τα καφεδάκια μας στο full) .

[D_Artagian]

Μικρή στάση αμφιλοχία για 5 λεπτάκια και κατευθείαν Γιάννενα και σύνορα από την Σαγιάδα (τέεεεεεερμα αριστερά στο χάρτη..)

Ήρεμα στους ελέγχους και βουρ για να περάσουμε από το Burtnit (αυτός ήταν και ο λόγος του περάσματος από Σαγιάδα για σύνορα) , ένα χωριό όπου ο μέγιστος Βασίλης ήξερε-έμαθε (δεν ξέρω) οτι ο δρόμος κόβεται από ένα ποταμάκι , και για να περάσουμε απέναντι έπρεπε να μπούμε σε μια πλατφόρμα....Έ τσι και έγινε λοιπον , πράγμα το οποίο ήταν πολύ ωραίο.

[D_Artagian]

Στην πλατφόρμα , όλοι οι ντόπιοι κοίταζαν τις πινακίδες μας (τουλ. Αυτό κατάλαβα εγώ) , και ρωτούσαν απο που είαμστε !!
Ο δρόμος έως εκεί ήταν νορμάλ, με κομμάτια χαλικιού και προσοχή.

[D_Artagian]

Φεύγουμε από εκει, και ακολουθώντας τον δρόμο φτάνουμε Αγ. Σαράνα όπου κάνουμε μια στάση για καφέ – ομελέτα , όλοι μιλουν κανονικά Ελληνικά και καταλαβαίνουμε τις στενές σχέσεις που υπάχουν μεταξύ μας..Φύγοντας,βάζουμε βενζίνη , μας πιάνει τον κ.... ο βενζινάς , αφού δεν είχαμε κάνει συννάλαγμα , και συνεχίζουμε για Αυλώνα , Fier με τελικό προορισμό Σκόδρα..

Ο Μέγας Βασίλης εξηγεί - εξιστορεί και εμείς μόνο ακούμε.. :-)

[D_Artagian]

Πέρα απο το γεγονός οτι οι δρόμοι είναι λίγο περίεργοι, κάτι σαν τους δικούς μας επαρχιακούς , το κομμάτι από Αγ. Σαράντα – Αυλώνα θυμίζει λίγο Κεφαλλονια , καθώς είμαστε σε λιγο ύψος , βλέποντας τη θάλασσα..







Ακριβώς μετά τη Χειμάρα , ο δρόμος ομορφαίνει περνώντας μέσα από ένα βουνό-δάσος που σου δείχνει να καταλάβεις οτι βρίσκεσαι σε άλλη χώρα..

[D_Artagian]

Μετά από αυτό το κομμάτι , ανεβαίνουμε κατευθείαν ένα βουνό όπου βλέπεις πολύυυυυυ μακρυά , απότομη η άνοδος..και καταλήγουμε σε αυτό το εγκαταλελημένο (προφανώς στρατιωτικό) κτίριο, Θέλοντας και μη, μια στάση είναι επιβεβλημένη..

[D_Artagian]

Το μοντέλο μας πάντα έτοιμο για να βγάλει φωτογραφίες

[D_Artagian]

Προχωράμε στον δρόμο , περνάμε την Αυλώνα με τους τραγικούς δρόμους εκεί (κάνουμε και μια στάση με 30 oC έτσι για να γουστάρουμε)






και βλέπoυμε στο χάρτη νέο κομμάτι προς Fier , «ωραια....φύγαμεε σφαίρα» . Πράγματι ο δρόμος ήταν καλός, κλειστός ημι-αυτοκινητόδρομος, αλλά εκείνα τα τελευταία 10 χλμ , τα κάναμε 50 λεπτα !!! Με 20, γούβες, αυτοκίνητα να έρχονται απο όπου να’ναι !!!

[D_Artagian]

Στάση για ψυχολογικό ανέβασμα, και τελικά βουρ για Σκόδρα όπως και έγινε , άφιξη περί τις 8 το απόγευμα σε μια όμρφη εμφανισιακά πόλη μπαίνοντας , αλλά ακόμα και μία από τις κεντρικές πλατείες γκρεμισμένες !! (αναμένω από τους δύο υποχθόνιους φίλους να ανεβάσουν φωτό , γιατί δυστυχώς δεν έχω το χρόνο που χρειάζομαι για να μοιραστώ περισσότερες πληροφορίες)..

Ενδειτικό οτι στον κύριο πεζόδρομο , με το που τελειώνει, ο κάθετος δρόμος είναι γκρμίσματα !!

Το δωμάτιο ήταν μια τρέλα , 3 κρεβατάκια και άπειρη αυλη, που χωρίς αυτή δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα πραγματικά..

ΆΛΛΛΟΟΟΟ δωμάτιο...