διαδρομη!!!!

[yannis]

Αρχική Δημοσίευση από arisxios

Και το μοναχικό ταξίδι έχει την χάρη του

Φίλε...
Τουλάχιστον ένα μοναχικό ταξίδι στη ζωή το οφείλει ο κάθε άνθρωπος. Να κάνει "βουτιά" μέσα του και να γνωρίσει ποιός είναι και τι θέλει.
"Γνώθι σ' αυτόν" έλεγαν οι παπούδες μας... κάτι θα ήξεραν !!!!!!!!!!

[emix]

Οπως ολοι γνωριζετε, τον περασμενο Ιουλιο ταξιδεψα μεχρι το Γκετεμποργκ της Σουηδιας μονος.Οχτω μερες ταξιδιου μοναχικες και το 80% της διαδρομης υπο καταρακτωδη βροχη!

Αν μου επιτρεπετε, θελω να σας μεταφερω τα συναισθηματα που βιωσα:

Θα παρακαμψω οτι μου ελειπαν τα παιδια μου, ειδικα ο μικρος, γιατι τον μεγαλο τον συναντησα στην Σουηδια.
Κατα την διαρκεια της διαδρομης αυτα που περνουσαν απο το μυαλο μου ειναι βασικα δυο πραγματα:
1.Να μην παθει τιποτα η μηχανη και μεινω μεσα στην μεσα του δρομου και σε μια αγνωστη χωρα. Τι θα μπορουσα να κανω και πως θα εδινα λυση; Λυση, ειτε να την εφτιαχνα και να συνεχιζα, ειτε να γυρνουσα πισω.
2.Να μην παθω τιποτα (ειτε απο ατυχημα, ειτε απο προβλημα υγειας), γιατι ποιος θα με φροντιζε και πως θα γυρνουσα πισω; Φροντιζα δηλαδη να μην τρωω απ οπου ναναι και οτι ναναι και φυσικα να οδηγω παρα πολυ προσεκτικα.

Σκεφτουμουν παρα πολυ την ζωη μου, αυτην που περασε και αυτην που ερχεται. Σκεφτομουν την γυναικα μου, τα παιδια μου, την δουλεια μου.
Ζουσα καθε στιγμη γιατι ηξερα οτι δεν προκειται να ξαναπερασω απο κει οδικως ποτε ξανα.
Υπηρχαν στιγμες που περασε απο το μυαλο μου να γυρισω πισω. Με ειχε κουρασει η πολυ βροχη που ειχα φαει. Ομως κι αυτο το ζουσα, οπως εγραψα παραπανω.
Το ταξιδι ειχε πολλα σκαμπανεβασματα απο πλευρας ψυχολογιας. Ειδικα την τριτη μερα οπου οδηγουσα για 4 ωρες υπο καταρακτωδη βροχη, ειχα φθασει σχεδον στα ορια μου.

Για να μην σας κουραζω, το γενικο συμπερασμα ενος μοναχικου ταξιδιου,για εμενα, ειναι το εξης:

Ενα μοναχικο ταξιδι ειναι ΟΤΙ καλυτερο, εφοσον τα εχεις βρει με τον εαυτο σου. Δεν εξαρτασαι απο κανεναν και κανεις οτι θελεις.Πρεπει να εχεις μαθει ομως να διαχειριζεσαι τα συναισθηματα σου, ειδικα οταν βρεθεις σε δυσκολες καταστασεις.
Το καλυτερο ειναι να ταξιδευουν δυο ατομα ομως.Πολυ θα ηθελα να ειχα καποιον διπλα μου εκεινες τις ωρες, να παιρνω θαρρος για να συνεχισω. Ο μονος που μου εδινες θαρρος ηταν φυσικα η μοτοσυκλετα μου, οσο παραξενο και ν ακουγεται.
Δεν ξερω αν θα ξαναπηγαινα ενα τετοιο ταξιδι μονος ή αν το συνιστω. Βασικα πρεπει να μην φοβασαι και να ξερεις οτι εισαι ενταξυ με τον εαυτο σου.
Το σιγουρο ειναι οτι δεν το μετανιωσα ποτε μου.

[tsompanis]

ένα μοναχικό ταξίδι,ειδικά αν πιστεύεις στον εαυτό σου και τις δυνατοτητές του είναι τρόπος ζωής.ακόμη και ένα μηχανικό πρόβλημα μπορεί να σου δώσει νέες εικόνες και πολλές χαριτωμένες λεπτομέρειες που δεν θα ξεχάσεις ακόμη και μετά απο 20 χρόνια.

μεγάλα ταξίδια τα έχω κάνει μόνος μου και φρόντιζα να τα περιγράψω τόσο δραματικά στην σύζηγο (κούραση ταλαιπορία κ.λ.π) για να την αποθαρύνω.
χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μου αρέσει να κάνω βόλτες διπλός ή και με παρέα

[vp_68]

:sm5:

[ΔΟΥΚΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Είμαι τύπος που του αρέσει η παρέα.Πάντα φίλοι μεγάλη παρέα χαβαλές.Να πειράζει ο ένας τον άλλον.
Πάραυτα τις μαγαλύτερες απολαυσεις τις έχω ζήσει μόνος μου.Θεωρώ και πιστεύω οτι το μεγαλείο που ζείς βλέπεις και αντιλαμβάνεσαι είναι πολύ δύσκολο να το νοιώσεις,να το μοιραστείς.
Σπάνια κάποιος μπορεί να δεί όπως εσύ.
Άραγε απολαμβάνεις τις εικόνες σου και εάν έχεις κάποιο να τις μοιραστείς το απολαμβάνεις διπλά.....