Αρχίζουν οι απολύσεις στο Δημόσιο

[ortho]

Σίγουρα πράγματα! θα δούμε πάλι τάξεις με 35 και 40 μαθητές.....


Τέλος πάντων, ας περιμένουμε λίγο ακόμη και θα το σχολιάσουμε.....

[italos]

Mιας και η μητέρα μου είναι υπάλληλος της ΕΡΤ --- και επειδή δούλεψα και εγώ στο κανάλι 3 χρόνια σαν συμβασιούχος ---- και επειδη έζησα απο την ΕΡΤ---και επιδη μεγάλωσα μέσα στους διαδρόμους του καναλιού και το ξέρω απο έξω και ανακατωτά ίσως έχω έναν λόγο παραπάνω σε αυτό το θέμα......

Δεν θα σχολιάσω την κατάσταση της μητέρας μου γυρνώντας στο σπίτι....και πόση ψυχολογική υποστήριξη πρέπει να κάνεις σε έναν άνθρωπο κοντά στα 60 με τόσα έξοδα που όλοι ξέρουμε ...αλλά και τι θα κάνει στην συνέχεια της ζωής της.....

ΥΓ μην πει κανένας "ευχομαι τα καλύτερα Νικόλα για την μητέρα σου κτλ κτλ .....έγω δεδώ μέσα ξέρω πολύ καλά ποιοί λένε....πώς τα λένε και γιατί τα λένε.....


Πάμε στο ζουμάκι λοιπόν...........

Ερώτηση: Ποιοί από εδώ μέσα θέλουν απολυμένους ανθρώπους????άνεργους ???? χωρίς δουλειά???? Γιατί τόσο μένος ποιά??? Δεν μας φτάνουν 2 εκατομμύρια φτωχοί?????θέλετε και άλλους??? θέλετε να χυθεί αίμα???τι θα σας έφτιαχνε την διάθεση??? πώς θα κοιμόσασταν καλύτερα το βράδυ??? αν απολυθούνε 500.000 δημ.υπάληλοι θα είστε ευχαριστημένοι??


Για να μην παρεξηγηθώ....όταν βγήκε ο πράσινος ήλιος το 2009 ......κάποιο εδώ μέσα πο ασχολήστε με τα συγκεκριμένα θέματα επι της καθημερινότητας μου λέγατε σε 2 χρόνια θα είναι όλα τέλεια.......όποιος θέλει να πάει στα παλιά ποστ να δεί τι λέγανε κάποιοι εδώ μέσα και τι έλεγα εγώ.....τώρα έχουμε 2013 και έχουμε και συνέχεια....

Συνεχίζω λοιπόν όχι επειδή η μητέρα μου δουλεύει στο κανάλι.....αλλά αυτή είναι η αποψή μου.....κάποιοι στη ζωή είτε με μέσον ....είτε με εξετάσεις...είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο μπήκανε στο δημόσιο.....εμείς τι θέλουμε τώρα????? να απολυθούνε για να μας σηκώνεται πιο εύκολα το βράδυ?????????????????να τους πετάξουμε στο δρόμο για να σταματήσουμε να δέρνουμε τις γυναίκες μας στο σπίτι????

Τι θέλουμε αίμα δημόσιου υπαλλήλου???

Πάντα έλεγα...δεν θέλω καμία απόλυση απο το δημ.τομέα , θέλω όμως αυτοί που δουλεύουν εκεί να "δουλέψουν πραγματικά" όπως φτύνουμε αίμα στη δουλειά όλοι στο ιδ.τομέα!!!

Δεν καταλαβαίνεται ποια ότι όλοι είμαστε άνθρωποι.....ουε και αλοίμονό μας λαμογια και μας κλάσει κανένας να δω με τέτοιο μίσος που έχουνε κάποιοι, ομολογουμένος αρκετοί απέναντι στον συνάνθρωπο, τι θα γίνει σε αυτή τη χώρα.....

Τι να σας πρωτογράψω για την ΕΡΤ δεν έχει νόημα τίποτα να γράψω γιατί δεν πρόκυται να αλλάξει κάτι στην άποψη των περισσοτέρων μας.....


Θέλετε απολύσεις....????? ή εξορθολογισμό???? πλέον οι δημόσιοι υπάλληλοι με 25-30 χρόνια αν παίρνουμε 1200 ευροπουλακια είναι ζήτημα...ούτε δώρα ούτε επιδόματα...ούτε τίποτα......δεν σας ευχαρίστησε αυτό αρκετά για να μας σηκώνετε το βράδυ πιο εύκολα??? όχι ε??? να απολυθούνε να γίνου ακόμα πιο φτωχοί και τότε ??????όλα θα αλλάξουν θα γίνουν τέλεια ε????




Νοιώθω ντροπή για την κατάσταση που μας έχει φέρει η ζωή να είμαστε όλοι γίδια.....

Δεν έχω να πώ τίποτα άλλο....


Με τις υγείες μας σε όλους!!!!

[ortho]

Αυτό που θα έπρεπε να γίνει, πολλά χρόνια τώρα, θα ήταν επαναξιολόγηση και καταρτισμός από το 0 των οργανογραμμάτων κάθε υπηρεσίας.
Εννοείται ότι πρέπει να κλείσουν υπηρεσίες άνευ αντικειμένου.
Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό φροντίζοντας πρωτίστως τα δικά του συμφέροντα έβαζε σωρηδόν κόσμο στο δημόσιο. Αδιαφόρησαν πλήρως για το πως θα πληρωθούν αυτοί οι άνθρωποι. Δανεικά και πάλι δανεικά και ξανά δανεικά. Γέμισαν την επαρχία σχολές με ότι αυτό συνεπάγεται. Πολλά είναι αυτά που έγιναν στραβά και πρέπει να διορθωθούν!

Δεν εξετάζω καν αν όλοι όσοι εργάζονται στο δημόσιο είναι άξιοι, αυτή τη στιγμή είναι δευτερεύον! Γεγονός παραμένει ότι όλοι αυτοί, όπως φυσικά κι οι του ιδιωτικού τομέα είχαν κάνει έναν προγραμματισμό ζωής που για τη μεγάλη πλειοψηφία, σε άλλους περισσότερο και σε κάποιους λιγότερο έχει ανατραπεί.

Με βάση τη σημερινή κατάσταση δεν έχει νόημα να αυξηθεί ο αριθμός των ανέργων. Μην κοροϊδευόμαστε, δεν υπάρχει περίπτωση να βρουν δουλειά αυτοί οι άνθρωποι, σίγουρα όχι όσοι είναι ήδη μεγαλύτεροι σε ηλικία. Δεν ξέρω ποιά μπορεί να είναι η λύση, ίσως και να μην υπάρχει....

Από την άλλη, υπάρχουν ( εδώ θα συμφωνήσω με τον ΓιώργοΠ ) χιλιάδες πλέον συνταξιούχοι των 40 και 45 ετών που δουλεύουν και παίρνουν τις εν δυνάμει θέσεις άλλων. Σε αυτούς κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να δοθεί ( επιβληθεί ) η επιλογή....είτε παίρνουν τη σύνταξη και κάνουν ταξίδια, είτε δουλεύουν και αναστέλλεται η καταβολή της σύνταξης και φυσικά πληρώνουν εκ νέου εισφορές μέχρι να αποφασίσουν να κάνουν ταξίδια.

Το θέμα είναι τεράστιο....

Προσωπικά διαφωνώ με τις απολύσεις στο δημόσιο, δε θα κερδίσουμε τίποτε.


Πριν χρόνια, στη Γερμανία η Λουφτάνζα είχε πρόβλημα, οι εργαζόμενοι δέχτηκαν πάγωμα και μειώσεις μισθών μέχρι η εταιρεία να ορθοποδήσει. Μιλάμε για συμφωνία κυριών που η εταιρεία πήγε να καταπατήσει....της τράβηξαν οι πιλότοι κυρίως μιά ξεγυρισμένη απεργία και το θέμα λύθηκε.

Στο ελληνικό κράτος βέβαια ποιός θα δώσει το χέρι του και δε θα κοιτάει μετά αν λείπει κάποιο δάχτυλο;!

Εξακολουθώ να διερωτώμαι γιατί συμβαίνουν όλα αυτά.....

[peterv]

Εδώ δημιουργούν διευθύνσεις στον ίδιο φορέα με τα ίδια ακριβώς καθήκοντα , κάτι που απαγορεύεται ρητά με τον Καλλικρατη. Αυτό είναι νόμιμο , αυτοί που εργάζονται εκεί φταίνε.

Θέλετε να μου πείτε ότι πάλι φταίει ο εργαζόμενος που δεν πάει καλά το δημόσιο. Ο πωλητής φταίει που δεν παει καλά το μαγαζί και όχι ο ιδιοκτήτης και η τιμολόγιακή του πολιτική ;

Συνεχίστε να βλέπετε το δένδρο και να χάνετε το δάσος.
Οσοι και να απολυθούν σε δημόσιο και ιδιωτικό πάλι τα ίδια θα συμβούν σε μερικά χρόνια.

Το ψάρι βρωμάει απο το κεφάλι ,εσείς βαράτε την ουρά και περιμένετε κόσμογόνιμες αλλαγές στο δημόσιο.

Κατακαιμενη Αράχωβα


Sent from my iPhone using Tapatalk 2

[Slane]

Από τη στιγμή που σε ημερήσια βάση χάνουν τη δουλειά τους περισσότεροι από 500 ιδιωτικοί υπάλληλοι ανά την Ελλάδα δεν καταλαβαίνω γιατί τόση φασαρία να χάσουν τη δουλειά τους κ μερικοί δημόσιοι. Ποιος θα τους πληρώνει όλους αυτούς στο τέλος ;

Το ζήτημα είναι να παραμείνουν όλα αυτά τα παιδιά που μπήκαν μέσω Α.Σ.Ε.Π. , έχουν εφόδια κ θα βοηθήσουν πραγματικά τον δημόσιο τομέα κ να απομακρυνθούν όσοι μπήκαν προεκλογικά κ δε το άξιζαν.

[ortho]

Η υψηλή ανεργία που έχουμε σήμερα στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού είναι μια τραγωδία, όχι μόνο λόγω της συνολικής απώλειας παραγωγής που αυτό συνεπάγεται, αλλά και λόγω του προσωπικού και συναισθηματικού κόστους για τους ανέργους, που δεν είναι μέρος της λειτουργικής κοινωνίας, γράφει ο Robert J. Shiller, Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Yale.

Η λιτότητα, σύμφωνα με ορισμένους θιασώτες της, υποτίθεται ότι θα βελτιώσει την ηθική. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, υπερασπιστής της λιτότητας, πιστεύει ότι το πρόγραμμά του μειώνει την «εξάρτηση από την πρόνοια», επαναφέρει την «αυστηρότητα» και ενθαρρύνει όσους «πράττουν, δημιουργούν, επιβεβαιώνουν τη ζωή».

Ομοίως, ο γερουσιαστής των ΗΠΑ Πολ Ράιαν λέει ότι το πρόγραμμά του είναι μέρος ενός σχεδίου για την προώθηση της «δημιουργικότητας και του επιχειρηματικού πνεύματος».

Κάποια είδη προγραμμάτων λιτότητας μπορεί να ενισχύσουν πραγματικά το ηθικό. Οι μοναχοί βρίσκουν το νόημα της ζωής τους σε ένα πιο αυστηρό περιβάλλον και θεωρείται ότι τα στρατιωτικά στρατόπεδα χτίζουν χαρακτήρα. Αλλά το είδος της δημοσιονομικής λιτότητας που εφαρμόζεται τώρα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την ανεργία και δίνει στους ανθρώπους την αίσθηση της απόρριψης και του αποκλεισμού. Κάποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ένα ξόρκι για την ανεργία θα μπορούσε να είναι μια περίοδος περισυλλογής, αποκατάστασης των προσωπικών συνδέσεων και επιστροφής στις θεμελιώδεις αξίες. Ορισμένοι οικονομολόγοι πίστευαν ακόμη εδώ και καιρό ότι θα πρέπει να απολαμβάνουμε πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Ο Τζον Μέιναρντ Κέινς, το 1930, στο δοκίμιό του «Οικονομικές δυνατότητες των εγγονών μας», σκέφτηκε ότι σε εκατό χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2030, τα υψηλότερα εισοδήματα θα μείωναν τη μέση εργάσιμη ημέρα σε μόλις τρεις ώρες για ένα σύνολο εργασιακής εβδομάδας μόλις 15 ωρών.

Ενώ απομένουν ακόμη 17 χρόνια, φαίνεται ότι απέχουμε πολύ από αυτό το σημείο του Κέινς. Το ίδιο και o Ρόμπερτ Θίομπολντ, ο οποίος το 1963, στο βιβλίο του «Ελεύθεροι άνθρωποι και ελεύθερες αγορές» αμφισβήτησε την αποστροφή του λαού προς την υψηλή ανεργία. Υποστήριξε ότι «μπορούμε να έχουμε ουσιαστικό ελεύθερο χρόνο και όχι καταστροφική ανεργία» και ότι δεν χρειαζόμαστε «μια στροβιλιζόμενη οικονομία που εξαρτάται από την ψυχαναγκαστική κατανάλωση». Αλλά το να βρούμε κάτι ικανοποιητικό να κάνουμε με το χρόνο μας φαίνεται αναπόφευκτα ότι συνεπάγεται κάποιο είδος εργασίας: ο «ουσιαστικός ελεύθερος χρόνος» φθείρεται μετά από λίγο. Οι άνθρωποι φαίνεται πως θέλουν να εργάζονται περισσότερο από τρεις ώρες την ημέρα, ακόμα κι αν είναι μια εργασία συναρμολόγησης. Και η ευκαιρία να εργαστούν θα πρέπει να είναι μια βασική ελευθερία.

Η ανεργία είναι ένα προϊόν του καπιταλισμού: οι άνθρωποι που δεν χρειάζονται πλέον, απλά απολύονται. Στο παραδοσιακό οικογενειακό αγρόκτημα δεν υπήρχε ανεργία. Η λιτότητα εκθέτει την έλλειψη της διαπροσωπικής σύνδεσης της σύγχρονης οικονομίας και του ηθικού κόστους που αυτή συνεπάγεται. Ο επιμερισμός της εργασίας μπορεί να κρατήσει περισσότερους ανθρώπους οριακά συνδεδεμένους με τις θέσεις εργασίας τους σε μια οικονομική ύφεση, διατηρώντας έτσι την αυτοεκτίμησή τους. Αντί μια εταιρεία να απολύσει το 25% του εργατικού δυναμικού της σε μια ύφεση, θα μπορούσε να μειώσει προσωρινά τις ώρες των εργαζομένων από, ας πούμε, οκτώ ημερησίως σε έξι. Όλοι θα παραμείνουν στις θέσεις τους και όλοι θα έρθουν λίγο πιο κοντά στο ιδανικό του Κέινς. Ορισμένες χώρες, κυρίως η Γερμανία, έχουν ενθαρρύνει αυτή την προσέγγιση.

Αλλά ο επιμερισμός της εργασίας δημιουργεί τεχνικά προβλήματα αν αυξηθεί ξαφνικά για να αντιμετωπιστεί μια οικονομική κρίση όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα. Τα προβλήματα αυτά εμποδίζουν την απότομη κίνηση προς το ιδανικό του περισσότερου ελεύθερου χρόνου που διακήρυξαν στοχαστές όπως ο Κέινς και ο Θίομπολντ. Ένα πρόβλημα είναι ότι οι εργαζόμενοι έχουν πάγια έξοδα, όπως η μεταφορά στην εργασία ή κάτι σχετικό με την υγεία, που δεν μειώνονται όταν κόβονται οι ώρες (συνεπώς και οι μισθοί). Τα χρέη και οι υποχρεώσεις τους έχουν καθοριστεί ανάλογα. Θα μπορούσαν να έχουν αγοράσει ένα μικρότερο σπίτι αν ήξεραν ότι θα μειώνονταν οι ώρες τους, αλλά πλέον είναι δύσκολο να συρρικνώσουν αυτό που έχουν αγοράσει.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι μπορεί να είναι δύσκολο να μειώσεις τη δουλειά του καθενός κατά το ίδιο ποσό, διότι ορισμένες θέσεις εργασίας εξαρτώνται από την παραγωγή, ενώ άλλες όχι. Στο βιβλίο του «Γιατί οι μισθοί δεν μειώνονται κατά τη διάρκεια μιας ύφεσης», ο Τρούμαν Μπιούλι του Πανεπιστημίου του Yale αναφέρθηκε σε μια εκτενή σειρά συνεντεύξεων με στελέχη επιχειρήσεων που ασχολούνται με τον καθορισμό των μισθών και τις απολύσεις. Βρήκε ότι πίστευαν πως ένα σοβαρό ηθικό πρόβλημα θα προέκυπτε από τη μείωση των ωρών και των πληρωμών κατά τη διάρκεια μιας ύφεσης. Στη συνέχεια, όλοι οι εργαζόμενοι θα άρχιζαν να αισθάνονται σαν να μην είχαν μια πραγματική δουλειά.

Σε συνεντεύξεις του με μάνατζερ, του είπαν ότι είναι καλύτερο (τουλάχιστον κατά την άποψη των μάνατζερ), αν ο πόνος της μείωσης των εργαζομένων συγκεντρωθεί σε μερικούς ανθρώπους, των οποίων η γκρίνια δεν ακούγεται από τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Οι εργοδότες ανησυχούν για το ηθικό στον χώρο εργασίας, όχι για το ηθικό των εργαζομένων που απολύουν. Το κατεστραμμένο ηθικό τους σίγουρα επηρεάζει τους άλλους ως ένα είδος εξωτερικότητας, η οποία έχει πολύ μεγάλη σημασία. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία για την εταιρεία που τους έχει απολύσει.

Ίσως θα μπορούσαμε όλοι να είμαστε ευτυχισμένοι δουλεύοντας λιγότερες ώρες, εάν η πτώση αυτή αντανακλούσε τη σταδιακή κοινωνική πρόοδο. Αλλά δεν είμαστε ευχαριστημένοι με την ανεργία που προκύπτει από μια ξαφνική δημοσιονομική κρίση. Γι’ αυτό η ξαφνική λιτότητα δεν μπορεί να οικοδομεί ηθική. Για την ηθική, χρειαζόμαστε ένα κοινωνικό συμβόλαιο που βρίσκει ένα σκοπό για τον καθένα, έναν τρόπο που θα δείχνει πως κάποιος είναι μέρος της κοινωνίας με το να είναι κάποιου είδους εργαζόμενος.

Και για αυτό χρειαζόμαστε οικονομικά κίνητρα – στην ιδανική περίπτωση, το φιλικό στο χρέος ερέθισμα που αυξάνει τους φόρους και τις δαπάνες εξίσου. Η αυξημένη φορολογική επιβάρυνση για όλους όσους απασχολούνται είναι ανάλογη της μείωσης των ωρών στον επιμερισμό εργασίας. Αλλά, αν οι αυξήσεις των φόρων δεν είναι πολιτικά σκόπιμες, οι πολιτικοί θα πρέπει να προχωρήσουν με τις παλιομοδίτικες ελλειμματικές δαπάνες. Το σημαντικό είναι να επιτευχθούν οποιαδήποτε φορολογικά κίνητρα ενισχύουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας και κάνουν τους ανέργους να επιστρέψουν στην εργασία.

project-syndicate


Λιτότητα και αποηθικοποίηση | ANTINEWS

[Albatros]

Αντε επιτέλους να ψοφήσει και ο γάιδαρος του γείτονα(Δημοσίου Υπαλλήλου)...
τώρα θα μειωθούν οι απολύσεις στον Ιδιωτικό τομέα, θα ανέβουν οι μισθοί και οι συντάξεις, θα μειωθεί η ανεργία, θα πέσουν οι τιμές στην αγορά,θα φτιάξει το ΕΣΥ, κλπ
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

[kostas_366]

Αρχική Δημοσίευση από peterv

Εδώ δημιουργούν διευθύνσεις στον ίδιο φορέα με τα ίδια ακριβώς καθήκοντα , κάτι που απαγορεύεται ρητά με τον Καλλικρατη. Αυτό είναι νόμιμο , αυτοί που εργάζονται εκεί φταίνε.

Θέλετε να μου πείτε ότι πάλι φταίει ο εργαζόμενος που δεν πάει καλά το δημόσιο. Ο πωλητής φταίει που δεν παει καλά το μαγαζί και όχι ο ιδιοκτήτης και η τιμολόγιακή του πολιτική ;

Συνεχίστε να βλέπετε το δένδρο και να χάνετε το δάσος.
Οσοι και να απολυθούν σε δημόσιο και ιδιωτικό πάλι τα ίδια θα συμβούν σε μερικά χρόνια.

Το ψάρι βρωμάει απο το κεφάλι ,εσείς βαράτε την ουρά και περιμένετε κόσμογόνιμες αλλαγές στο δημόσιο.

Κατακαιμενη Αράχωβα

Ξέρεις πάρα πολλά και τα λες ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ. Τα παραδείγματα είναι πολλά (τα γνωρίζω από την εργασία μου) και γίνεται ακριβώς αυτό. Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, διότι δεν γίνεται αυτό που χρειάζετε, πραγματική μείωση εκεί που χρειάζεται, αξιολόγηση η οποία να είναι από ψηλά (χαμηλά σε ποσοστό 75% έχει γίνει) και οργανισμοί οι οποίοι να βλέπουν κέρδος και αναπτυξη και όχι κέρδος για τους πάνω. Οι ΠΙΝΑΚΕΣ θα λένε απολύσεις, θα βγει ένα ποσοστό έξω όπως ορίζει το μνημόνιο, αλλά στην πραγματικότητα το πρόβλημα θα μεγαλώνει, διότι φεύγει η παραγωγική τάξη (η οποία είναι και πολύ φτηνή) και μένει η ακριβή και μη παραγωγική τάξη εργαζομένων.
Ένα παράδειγμα ο Ο.Π.Ε.Π. και μπορώ να πω άλλα 100 παραδείγματα. Εαν θέλετε σας εξηγώ τι γίνεται και γιατί δεν θα δωθεί λύση όπως αναφέρω παραπάνω. Στον παραπάνω οργανισμό την ``πάτησαν`` οι 35-38 πωλητές 7μηνης σύμβασης (680ε μηνι'ατικο) που ήταν παραγωγικοί, πουλούσαν και το πάλευαν να πουλήσουν τα είδη (που δεν πουλούσαν ) που αποφάσιζαν διευ/τες (γιατί τα έπερναν από κάτω από το τραπέζι) και οι 210 διευ/τες - διοικ/οί (και ακριβοί, από 1800ε - 4500ε και λιμοζίνα παρακαλώ, οι οποίοι έπερναν και αποφάσεις για να μπει 15 εκτ ευρώ μέσα ο οργανισμός) είναι στην εργασία ακόμη.... Τι καλά που λύθηκε το πρόβλημα.