ΕΝΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΘΡΥΛΟΣ ΣΤΟ ΜΧ ... ''David Bailey'' !!! *

[ktm isa]

Ένα κείμενο απο τους : Κασμίρη Κατερίνα (ktm_isa) και Κώστας Λαμάρης (Λάμαρης).


Πρίν ξεκινήσω το αφιέρωμα μου για έναν απο τους καλύτερους οδηγούς όλων των εποχών, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις, συναισθήματα, εικόνες, γύρω απο εκείνη την ημέρα (31 Ιανουαρίου 1987) και λίγα λόγια σχετικά με το ατύχημα που του άλλαξε όλη την ζωή.

Αναρωτιέμαι γνωρίζοντας όλο και περισσότερο τον David Bailey πόσοι πραγματικά έχουμε προσπαθήσει να ζήσουμε εκείνη την στιγμή, έστω και εικονικά?
Πόσοι άραγε προσπαθήσαμε να μπούμε στην θέση του David Bailey και όλων αυτών των ανθρώπων που μέσα σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου που απο μια κακιά στιγμή, χάνουν για πάντα, την δυνατότητα να κάνουν αυτό που πραγματικά αγάπησαν?

Νομίζω πως είμαστε πολλοί λίγοι, θα τολμούσα να πώ μετρημένοι στα δάχτυλα των δυο μου χεριών .
Πόσοι δύναμη όλοι αυτοί, γνωστοί και άγνωστοι, μπορούσαν να έχουνε για να καταφέρουν να μαζέψουν τα κομμάτια εκείνου του τεράστιου-πολύχρωμου πάζλ της ζωής τους ?
Οι περισσότεροι απο εσάς θα διαβάσουν αυτό το κείμενο, θα στεναχωρηθούν, θα συμπονέσουν τον David Bailey και τον κάθε David και μετά απο μια ωρίτσα θα το έχουν ξεχάσει.
Αξίζει άραγε να ξεχαστεί ?
Δεν αξίζουν όλοι αυτοί που παλεύουν καθημερινά ένα αφιέρωμα, μια φωτογραφία, μια συζήτηση, ένα e-mail... ?

Δεν αξίζει να ξέρουν πως κάποιοι τους θυμούνται ακόμη, όχι με λύπη, ούτε με συμπόνια, χωρίς πόνο, αλλά με ένα χαμόγελο που θα μπορέσουμε να περάσουμε και στους ίδιους και να τους δώσουμε δύναμη, απο την δύναμη μας να συνεχίσουν στο δύσκολο μονοπάτι που χαράχτηκε χωρίς να το θέλουν, ''ένα μονοπάτι που ούτε και αυτοί δεν είχαν φανταστεί ποτέ οτι θα συναντούσαν''.


Ο David Βailey μεγάλωσε με μια μοτοσικλέτα, ήταν η ζωή του, η αγάπη του, το πάθος του, η χαρά του, η παιδικότητα του, η καθημερινότητα του ..

Πως μπορεί ένας νέος 25 ετών να δεχτεί και να συνειδητοποίηση αυτό που του συνέβη?
Πόση δύναμη μπορεί να αντέξει μια νεανική ψυχη?
Τι έζησε?
Ήταν η αρχή μιας ολόκληρης ζωής..

Πόσα όνειρα άραγε έμειναν απραγματοποίητα?


Έχει αναρωτηθεί κανείς πως θα μπορούσε να ήταν η πρώτη χρονική περίοδος της ζωής του μετά το ατύχημα???
Το σοκ αυτού του νέου παιδιού, την άρνηση μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που του συνέβει?
Φέρτε στο μυαλό σας την ελπίδα που έκρυβαν αυτα τα θλιμμένα μάτια, την ελπίδα για αποκατάσταση του τραυματισμού, την ελπίδα οτι κάποια ημέρα σύντομα θα ξανά οδηγούσε για το ''Team Honda''.

Πόσο θυμό άραγε ένιωσε προς τον ίδιο του τον εαυτό, ενοχές για το ότι "ίσως" θα μπορούσε να ''είχε προβλέψει το λάθος σε εκείνο το διπλό ανηφορικό άλμα'' ...

Πόσο μόνος άραγε να ένιωθε τις ατελείωτες εκείνες πρώτες νύχτες στο νοσοκομείο, ξαπλωμένος στο κρεβάτι με ατέλειωτες σκέψεις να βασανίζουν το μυαλό του, ''ελπίζωντας μόνο σε ένα θαύμα'' ...

Κι όμως έπνιξε κάθε συναίσθημα βαθιά μέσα του, κάθε ελπίδα για αποκατάσταση, κατάφερε να ξεπεράσει την θλίψη, την οργή, τον θυμό, την στεναχώρια, την απώλεια, και εν τέλει τον ίδιο του τον εαυτό.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ:

Στις 31 Δεκεμβρίου 1961 γεννιόταν ένα λαμπερό και φωτεινό αστέρι στο San Diego στην Καλιφόρνια, που απο ''τα πρώτα του βήματα θα ξεχώριζε στο MX''.
Ο πραγματικός πατέρας του ήταν ο Τerry Μartin διάσημος βιοτέχνης ιστιοσανίδων στο εργοστάσιο Ηοbie Capistranο και πολύ καλός surfer.

Οι γονείς του χωρίσανε στα 10 του χρόνια και η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε τον πολύ γνωστό και παλιό μοτοκροσα Gary Βailey.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ-GARY BAILEY :


Ο Gary Βailey, ο θετός του πατέρας ηταν ένας επαγγελματίας οδηγός ΜΧ την δεκαετία του '70, και ''πρώτος που δημιούργησε σχολή ΜΧ στην Αμερική'' στα μέσα της ίδιας δεκαετίας.

Με σωστή δουλειά και πολύ πάθος για αυτό που έκανε, κατάφερε για αρκετά χρόνια να είναι η μοναδική σχολή ΜΧ πασίγνωστη σ'όλο τον κόσμο.
Φανταστείτε πως ''για να κλείσεις θέση θα έπρεπε να περιμένεις μήνες''!!!









Το όνομα που ηταν γνωστός ο πατέρας του David, σε όλο τον κόσμο ηταν ''Professor Gary Βailey''.

Ο τρόπος οδήγησης που δίδασκε ο πατέρας και εφάρμοζε ο γιός του, ''έφερε επανάσταση'' στις αρχές της δεκαετίας του ΄80.
Χαρακτηριστικό της ?
Το ''Attack Position''.
Ένας τρόπος οδήγησης που με τον καλύτερο τρόπο διαφήμιζε ο γιός του David.

Μερικά χαρακτηριστικά της οδήγησης που δίδασκε ο Gary και εφάρμοζε ο David :

-Σηκωμένοι αγκώνες.
-Χέρι και παλάμη σε μια ευθεία.
-Κεφάλι πάντα πάνω απο το τιμόνι.
-Πλήρης έλεγχος της μπροστινής ρόδας.
Attack : Επιθετική και όχι παθητική οδήγηση.

Θα ήθελα τέλος να κάνω μια τελευταία σημείωση όσο αναφορά τον GARY BAILEY και την σχολή του.

Σταδιακά μετά το ατύχημα του γιού του, εκείνη η τόσο διάσημη σχολή ΜΧ δεν ήταν ποτέ η ίδια.


Ίσως ο ανταγωνισμός?
Ίσως επειδή δεν ήταν η μόνο σχολή ΜΧ πια?
Ίσως η στεναχώρια του πατέρα για τον γιό του?


Το σίγουρο είναι πως μετά απο εκείνο το άσχημο γεγονός, τα φώτα δεν θα έλαμπαν ξανά ποτέ όπως πρώτα.
Η σχολή λειτουργεί μέχρι και σήμερα μα για τον Gary ...
Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο ...
Η απουσία του David είναι αισθητή ...










Η ΑΥΛΑΙΑ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΙ ΤΑ ΕΚΤΥΦΛΩΤΙΚΑ ΦΩΤΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ:

Οι γόνεις του στα 10 του χρόνια του αγόρασαν την πρώτη του μοτοσικλέτα. Ένα Yamaha 60cc.
Την ίδια στιγμή ο David, άρχισε και τους αγώνες.

Το 1978 στα 16 του χρόνια ήρθε και η πρώτη διάκριση.
Κέρδισε το ερασιτεχνικό εθνικό πρωτάθλημα Αμερικής με μια Bultaco 250cc.
Το 1979 γίνεται πλέον ''επαγγελματίας οδηγός ΜΧ''.


Μετά απο μια δύσκολη πρώτη χρονιά ώς επαγγελματίας το 1980 έρχεται το πρώτο του συμβόλαιο.
Ο David Bailey είναι πλέον μέλος της επίσημης εργοστασιακής ομάδας της ''Kawasaki''.

Θα παραμείνει με την ομάδα αυτή για 2 χρόνια.


Η μεγάλη του μεταγραφή θα γίνει το 1982.

Τότε ηταν που ο ''Roger De Coster'' τον κάλεσε για να οδηγήσει για το παντοδύναμο τότε ...
''Team Honda''.

Ηταν η αρχή μιας λαμπρής καριέρας γεμάτη απο διακρίσεις που θα διαρκούσε μέχρι τον Ιανουάριο 1987.
Απο το 1982 μέχρι και το 1986 ηταν κάθε χρόνο μέλος της Εθνικής Ομάδας της Αμερικής στους αγώνες motocross και trophe des nations κατακτώντας κάθε χρόνο την νίκη, πλάι σε οδηγούς όπως ο Danny Chandler, Jim Gibson, Johnny O' Μara, Ricky Johnson, Ron Lechien, Jeff Ward, Mark Barnett και Broc Glover.

Το 1983 κερδίζει το Πρωτάθλημα Supercross και Outdoor 250cc και ανακυρίσετε ο ''Grand National Champion'' και για πρώτη φορά απο την επόμενη χρονιά εμφανίζεται η μοτοσικλέτα του με το κίτρινο νούμερο 1 σε μπλέ φόντο.

Το 1985 κερδίζει το Εθνικό Πρωτάθλημα Αμερικής Outdoor 500cc.

Αξέχαστος θα μείνει σε πάρα πολλούς ο ανεπανάληπτος και μοναδικός αγώνας που είχε με τον συναθλητή του και team mate στην ομάδα της Honda Ricky Johnson στον αγώνα Supercross στο San Diego, τον Ιανουάριο του 1986 !!!

Για πολλούς ίσως η καλύτερη ''ΜΑΧΗ'' σε αγώνα supercross μέχρι και σήμερα ...

Έγινε ένας απο τους πιο ακριβοπληρωμένους οδηγούς motocross-supercross, με ετήσιες απολαβές που έφτασαν μέχρι και τα 400.000$ ετησίως.(ασύληπτο ποσό για εκείνη την εποχή).



Όσο αναφορά την συνεργασία του με την Honda θυμάται και λέει :



Ήθελα από μικρός πολύ να οδηγήσω για την Ηonda, ήταν ένα απο τα όνειρα μου που τελικά κατάφερα και πραγματοποίησα.

Ήξερα πως μπορούσα να με πάρουν για τίποτα και ήμουν πρόθυμος να οδηγήσω για τίποτα.

Χωρίς συμφέροντα, χωρίς χρήματα, χωρίς τίποτα, μόνο για να κυνηγήσω το όνειρο μου.


Με την ομάδα της Ηonda ήμασταν σαν οικογένεια.

Τρώγαμε μαζί, μοιραζόμασταν τα δωμάτια μαζί, περπατούσαμε τις πίστες, σχολιάζαμε και μοιραζόμασταν τα σωστά πατήματα.


ΤΑ ΦΩΤΑ ΕΣΒΗΣΑΝ-Η ΑΥΛΑΙΑ ΕΠΕΣΕ-ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΤΟΥ:


Ήταν 31 Ιανουαρίου 1987 .
Ένας αγώνας προετοιμασίας για την σεζόν του '87 στην πίστα του Lake Huron στην California.
Ο David είναι σε μια απο τις καλύτερες του στιγμές.
Έχοντας χάσει το πρωτάθλημα του 1986 απο τον Ricky Johnson ''έχει ορκιστεί οτι αυτό του 1987 θα είναι δικό του''.
<<Η σκληρή προπόνηση του χειμώνα έχει αποδώσει ...
Ο David οδηγάει γρηγορότερα απο ποτέ ...
Αισθάνεται πιο σίγουρος απο ποτέ ...
Είναι σίγουρος οτι η σεζόν που μόλις άρχιζε ''του ανήκει''.

Θυμάται:

Η ατμόσφαιρα στο Lake Huron έκείνη την μέρα ηταν εκπληκτική.
Θόρυβος, πλήθος κόσμου, ενθουσιασμός, θετική ενέργεια, τόσος πολύς κόσμος μπροστά μου.
'Ηθελα εκείνη η μέρα να ''μείνει αξέχαστη'' σε πολλούς και να μιλούν αργότερα όλοι για αυτήν.


Είχε φτάσει η ώρα να μπεί στην πίστα για ζέσταμα.
Απο τον πρώτο κιόλας γύρο η σιγουριά του David αποτυπωνόταν στην οδήγηση και στους χρόνους του.

Ο Johnny O'Mara, κάθεται απο έξω και χαζεύει τις γραμμές και τον τρόπο οδήγησης του David.

Στην πίστα υπάρχει ένα μεγάλο ανηφορικό διπλό άλμα το οποίο μέχρι εκείνη την στιγμή , κανένας δεν είχε προσπαθήσει.
Παρατηρεί ο Johnny, οτι ο David απο τους πρώτους γύρους προβληματίζεται για το κατα πόσο πρέπει να το προσπαθήσει.
Έχοντας ένα ''κακό προαίσθημα'', ο Johnny αποφασίζει να βγεί στο pit lane και να του μιλήσει ...
Του λέει λοιπόν, οτι η οδήγηση του είναι καλύτερη απο κάθε άλλη φορά αλλά συγχρόνως τον προειδοποιεί να ''μην παρασυρθεί και ξεπεράσει τα όρια του'' ...

''Κρύος'' ακόμη, ξαναμπαίνει στην πίστα να συνεχίσει την προπόνηση του.
''Ο David ένιωθε πολύ σίγουρος'' ...
Παίρνει την απόφαση οτι στον επόμενο γύρο θα ''καθαρίσει'' το διπλό ανηφορικό.
Φούλ γκάζι, σωστή θέση και έτοιμος για ακόμη μία πρόκληση, να είναι ο πρώτος που θα ####### το άλμα και θα κερδίσει μερικά δευτερόλεπτα στον γύρο.


''Δυστυχώς όμως δεν θα τα καταφέρει'' ...
Απο την στιγμή της απογείωσης είχε καταλλάβει οτι το άλμα δεν έβγαινε.
Του είχε ξανασυμβεί και στο παρελθόν.
Ενδεχομένος μια τούμπα, ένα σπάσιμο χεριού, ένα σπάσιμο ποδιού, γύψος, λίγη ανάρρωση και ξανά στις πίστες ...
Όλα αυτά που περνάνε απο το μυαλό του κάθε αναβάτη οταν χάνει τον έλεγχο και ετοιμάζεται για μια άσχημη πτώση.

Αυτή η φορά όμως δεν θα ήταν η ίδια ...

Έχοντας χάσει τον έλεγχο, την στιγμή της πτώσης η μοτοσικλέτα του τον ακολουθεί, και με μεγάλη δύναμη τον ΄΄χτυπάει στην πλάτη΄΄ ...
Ο David μένει ακίνητος στο χώμα ...
Ο κόσμος όλος παγώνει ...
Το ιατρικό επιτελείο φτάνει αμέσως εκεί ...
Ο David έχει τις αισθήσεις του ...
Έχει όμως και έναν αφόρητο πόνο ψηλά στην πλάτη ...
Δοκιμάζει να σηκωθεί ...
Δεν μπορεί ...
Για την ακρίβεια δεν αισθάνεται καθόλου το κάτω μέρος του σώματος του ...
Συνεχίζει να πιστεύει ότι είναι κάτι παροδικό ...
Όλοι τριγύρω αυτό πιστεύουν ...

Λίγο αργότερα όμως, στην μονάδα της εντατικής, τα πράγματα δεν θα είναι και τόσο ευχάριστα ...
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα δείξουν διελυμένους τον 6ο και 7ο Θωρακικό Σπόνδυλο.
Ο David Bailey ''ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕ ΠΟΤΕ''.



Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ:


Πέρασαν 7 χρόνια απο την τραγική εκείνη ημέρα οταν ο David θα ξαναγύριζε κοντά σε αυτό που αγάπησε, με μια διαφορετική ιδιότητα,'' σαν σχολιαστής του τηλεοπτικού καναλιού ESPN'' για τους αγώνες motocross και supercross.

Πέρα όμως απο την ενασχόληση του αυτή ο David δεν έπαψε ποτέ να είναι ένας πραγματικός αθλητής γεννημένος για να είναι ''ΝΙΚΗΤΗΣ''.


Το 1997 άρχισε την προπόνηση για την συμμετοχή του την επόμενη χρονιά στους ''Παγκόσμιους Αγώνες Ironman Triathlon'' στη Χαβάη.

-Την πρώτη του χρονιά τερματίζει 3ος στην κατηγορία του.
-Την δεύτερη του χρονιά τερματίζει 2ος.
-Και το 2000 τελικά κατακτά τον τίτλο του ''ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ'' σε μια απο τις δυσκολότερες δοκιμασίες για κάθε αθλητή.


Ο David Bailey για ακόμη μια φορά 13 χρόνια μετά το ατύχημα του επιβεβαίωσε οτι ηταν γεννημένος ''ΝΙΚΗΤΗΣ''.

Ο Bailey κατάφερε να κερδίσει τον Carlos Moleda το 2000 μετά από μια προσπάθεια τριών ετών…όταν το κατάφερε περίμενε τον Moleda στον τερματισμό, τον αγκάλιασε και του είπε “σε ευχαριστώ που με έσπρωξες στα όρια που δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεπεράσω μόνος μου”

Το 1999 ο David Bailey έγινε μέλος του Hall Of Fame της Αμερικάνικης Ομοσπονδίας ΑΜΑ.
Συμπληρωματικά όλων των δραστηριοτήτων του ο David είναι και ο εκπρόσωπος τύπου του μή κερδοσκοπικού ιδρύματος Full Circle Foundation , ενα ίδρυμα που σκοπό του έχει την έρευνα και να ''βοηθάει ανθρώπους με τραυματισμούς στην σπονδυλική στήλη''.




















Παράλληλα δουλεύει ως ''Σύμβουλος σε εταιρία παραγωγής προ'ι'όντων για οδηγούς ΜΧ''.


Συνέντευξη 2008 :

















Ο David Bailey ανέβηκε ξανά σε μοτοσικλέτα ΜΧ τον Φεβρουάριο του 2006.

Με ειδικά διαμορφωμένα τα φρένα στο χέρι, την σέλα, και σίδερα για να κρατάνε τα πόδια του σταθερά, ο David μαζί με τον γιό του Sean έκαναν αρκετούς γύρους σε πίστα supercross καθώς και στην πίστα του Lake Elsinore, ''σε πραγματικά εντυπωσιακά γρήγορους ρυθμους''.
















Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του :


''ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΟ ΠΟΔΙ ΜΟΥ ΣΤΙΣ ΣΤΡΟΦΕΣ, ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΟΔΗΓΟΥΣΑ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΟΣΟ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ 25 ΧΡΟΝΩΝ''....................................




''DAVID BAILEY'' ...




DAVID BAILEY ΕΝΑΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ :








































Υ.Γ.Θα ήθελα να ευχαριστήσω ολόψυχα τον Κώστα Λαμάρη για την άψογη συνεργασία του και για τις σημαντικές πληροφορίες.





Να σημειώσω πως είχε την χαρά και την τιμή να τον γνωρίσει απο κοντά στην Ιταλία τον Σεπτέμβριο του 1986 όπως και στο Bercy στο Παρίσι αργότερα την ίδια χρονιά.













Κώστας Λαμάρης - ''Ένας άνθρωπος που έζησε απο κοντά το ΜΧ εκείνης της δεκαετίας και που ο David Bailey παραμένει για αυτόν μέχρι και σήμερα ο ''ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΟΛΩΝ''.










Ο χρόνος, που ''αφιερώσαμε'' για τον David Bailey νομίζω πως ηταν απο τους καλύτερους που έχουμε αφιερώσει ποτέ στην ζωή μας.













Πάντα θα αξίζει τα καλύτερα ... και ... Πάντα θα τον θυμόμαστε με ένα ''ΧΑΜΟΓΕΛΟ''.
DAVID BAILEY : Ένας αναβάτης του ΜΧ που αξίζει να μείνει ζωντανός στην σκέψη μας.

BAILEY'S STORY: ΕΝΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΘΡΥΛΟΣ ΣΤΟ ΜΧ ... ''David Bailey'' !!!

[ARGI]

[Papadopaidi]

Κατερίνα κ Κώστα, μπράβο σας,
έχω δει πολλά αφιερώματα αυτό ήταν ιδιαίτερο γιατί
αποτυπώνει κ την αγάπη σας για το άθλημα αλλά κ τον
θαυμασμό σας για το μεγαλείο του αθλητή-ανθρώπου
David Bailey.