One more cup of coffee for the road

[Slane]

Λίγες παρόλες για αρχή : Από τότε που κόλλησα το μικρόβιο της μοτοσικλέτας στον ελεύθερο χρόνο μου διαβάζω ταξιδιωτικά. Έχω διαβάσει κάθε λογής από αυτά σε διάφορους προορισμούς, από διάφορα παιδιά. Με τον καιρό έγινε κι εμένα όνειρό μου ένα ταξίδι στο εξωτερικό με τη δική μου μοτοσικλέτα. Μετά μου έγινε έμμονη ιδέα, το σκεφτόμουν και το ονειρευόμουν κάθε φορά που το μυαλό είχε ελεύθερο χρόνο. Κάθε φορά που βρισκόμουν περιμένοντας για κάτι έβαζα στο κινητό μου το google maps και μετρούσε χιλιομετρικές αποστάσεις.

Θαυμάζω απεριόριστα τον κινεζικό πολιτισμό. Λένε λοιπόν οι κινέζοι ότι “ το ταξίδι των χιλίων μιλίων ξεκινάει με ένα βήμα”. Μια μέρα του χειμώνα άκουγα ραδιόφωνο και ο παραγωγός έλεγε “σήμερα είναι 12.12. του 2012. Σημαδιακή ημερομηνία, πρέπει να κάνετε κάτι σπουδαίο για τον εαυτό σας..” Η μέρα αυτή ήταν κομβική. Αγόρασα ένα κουμπάρα για αυτό το σκοπό, για να ξεκινήσω να μαζεύω χρήματα. Το πρώτο βήμα είχε γίνει. Βέβαια όταν τον άνοιξα το καλοκαίρι είχε μέσα 157 € όλα κι όλα αλλά δε βαριέσαι..








Όσο για τον τίτλο του ταξιδιωτικού δεν ήθελα να βάλω κάτι κλισέ γύρω από Βαλκάνια και πρώην Γιουγκοσλαβία οπότε επέλεξα ένα παλιό τραγούδι του Dylan. Κολέγκα Βασίλη ήπιαμε καφέδες σε πολύ ωραία μέρη εκεί πάνω.


Μια όμορφη διασκευή του κομματιού

[Slane]

Πρωταγωνιστές ο Βασίλης – Kyma too

Και η αφεντομουτσουνάρα μου Γιώργος - Slane

[gelasios]

Αρχική Δημοσίευση από Slane

Πρωταγωνιστές ο Βασίλης – Kyma too

Και η αφεντομουτσουνάρα μου Γιώργος - Slane

Ρε συ Βασίλη πολυκαπνιζεις ρε συ... Απ' τ' αφτί σου βγαίνει...


Δώσε πόνο Γιωργαρα!!!

Sent from my Nexus 4 using Tapatalk

[Slane]

Σάββατο 10.8

Πειραιάς – Θεσσαλονίκη 507 km


Το πρωινό του Σαββάτου μας βρίσκει να ξυπνάμε νωρίτερα από την ανατολή του ήλιου για να κατεβούμε στο γκαράζ και να βγάλουμε τις καλές μας έξω. Στην πραγματικότητα εγώ είχα ξυπνήσει κανένα δίωρο πριν από ανυπομονησία.
Εδώ είμαστε στο λιμάνι του Πειραιά έτοιμοι προς αναχώρηση για βόρεια






Ανεφοδιασμός κάπου πριν τη Λαμία και στάση για τσιγάρο κάπου στην κοιλάδα των Τεμπών.






Σε λιγότερο από μια ώρα ήμασταν στην παραλία της Κατερίνης που μας περίμενε ο Γιάννης – Katsab από το Ηράκλειο ο οποίος τα καλοκαίρια τρέχει μια οικογενειακή, ξενοδοχειακή μονάδα εκεί. Ήπιαμε καφεδάκι στη σκιά αφού η ζέστη (τη λέξη ζέστη θα βαρεθείτε να τη διαβάζετε) ήταν έντονη.
Γιάννης – Katsab στα αριστερά και Βασίλης – kyma too στα δεξιά






Και η παραλία της περιοχής






Σε καμιά ωρίτσα ήμασταν χαλαρά στη νύφη του βορά. Έφτασα στο σπίτι της αδερφής μου στον Εύοσμο, έριξα λίγο νερό πάνω μου, ξεκούραση και το απογευματάκι είχε κάτι πάρα πολύ αγαπημένο για μένα : Ένας περίπατος στη λεωφόρο Νίκης. Ρε καρντάσια είστε ευλογημένοι που ζείτε εκεί. Μια πόλη τόσο όμορφη και τόσο μποέμ αλλά και τόσες ομορφιές τόσο από την Ελλάδα αλλά και από τα Βαλκάνια στα πόδια σας. Πόσο σας ζηλεύω..









Πλατεία Αριστοτέλους by night

[Slane]

Κυριακή 11.8
Θεσσαλονίκη – Novi sad ( Serbia) 721 km

Συνάντηση στα κεντρικά κτίρια των υπεραστικών λεωφορείων στον Εύοσμο κατά τις 8. Είχαμε να καλύψουμε περισσότερα από 700 km ως το Νόβισαντ με σύντομο πέρασμα από το Βελιγράδι. Περνάμε τα σύνορα Ελλάδας – Σκοπίων με το σκοπιανό συνοριοφύλακα να είναι σχολαστικός κάνοντας αρκετές ερωτήσεις τουλάχιστον σε μένα.

Προσωπικά ένοιωσα μια έντονη σιχασιά για τα σκόπια καθώς παντού έβλεπες τις λέξεις Μακεδονία και Αλέξανδρος. Κάθε λίγα km ταμπέλα στον Ε-75 “ Aleksandr Makedonicki” αεροδρόμιο “Αλέξανδρος” και πάρα πολλά άλλα.

Είπα στο Βασίλη πως δεν τους αφήνουμε ούτε ένα ευρώ εκεί πλην των διοδίων που δε μπορούσαμε να αποφύγουμε.
Επίσης στα σκόπια τα καζίνο ήταν παντού.





Μπαίνουμε στη Σερβία και πρώτη μας στάση σε ξένο έδαφος για καφέ ήταν στο Vranje





Στη νότια Σερβία η κεντρική αρτηρία Ε-75 έχει ένα ρεύμα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση και δε μπορούσαμε να κινηθούμε και ιδιαίτερα γρήγορα αφού η κίνηση και τα φορτηγά ήταν πάρα πολλά. Η ζέστη άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία της. Βλέπαμε αμέτρητες ταμπέλες “Beograd” αλλά Beograd δε βλέπαμε. Κάνουμε μια στάση σε ένα πρατήριο βενζίνης λίγα km πριν το Βελιγράδι να ρίξουμε λίγο νερό στα πρόσωπα μας και μετά από λίγο είχαμε φτάσει στα διόδια εισόδου για Βελιγράδι.

[forester]

Είσαι σε καλό δρόμο

Δώσε....

[Slane]

Από την πόλη του Βελιγραδίου πήραμε ένα μικρό δείγμα αφού καθίσαμε μόλις ένα δίωρο. Περάσαμε ακριβώς έξω από το βομβαρδισμένο υπουργείο άμυνας της Σερβίας από το ΝΑΤΟ το 1999 όμως δε σταμάτησα για φωτογραφία με τον φόβο να μην χαθώ με το Βασίλη που είχε φύγει μπροστά. Αφορμή να ξαναπάω εκεί #1.

Μετά από λίγες βόλτες με τις μηχανές στην πρωτεύουσα της Σερβίας και μερικές ερωτήσεις ήρθε η ώρα της στάσης.





Είχαμε φτάσει εκεί που χτυπάει η καρδιά του Βελιγραδίου, στον ξακουστό πεζόδρομο Knez Mihailova Street.
Η Knez Mihailova street ή Ulica Knez Mihailova είναι ο κεντρικός πεζόδρομος του Βελιγραδίου και βασική εμπορική ζώνη η οποία προστατεύεται νομικά ως ένα από τα παλαιότερα και πολυτιμότερα μνημεία της πόλης. Πήρε το όνομά της από τον πρίγκιπα Mihailo Obrenović τον τρίτο και διαθέτει μια μεγάλη σειρά από εντυπωσιακά κτίρια και αρχοντικά που χτίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα.






Ο πεζόδρομος αυτός είναι ένα κοινό σημείο συνάντησης για τους σέρβους και είναι γεμάτος παλμό από τουρίστες και ντόπιους. Χιλιάδες άνθρωποι βολτάρουν κατά μήκος του κάθε μέρα. Είναι γεμάτος από καταστήματα και γραφεία πολυεθνικών εταιριών και από ότι έμαθα σχετικά με την αξία των ακινήτων, οι ιδιοκτησίες μέσα και γύρω από την οδό Knez Mihailova είναι από τις πλέον ακριβές στο Βελιγράδι. Ο δρόμος είναι το σπίτι της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (SANU), του ινστιτούτου Cervantes, του Goethe-Institut, καθώς εκεί βρίσκονται πολλά άλλα κορυφαία καταστήματα και αρκετές καφετέριες.









O Βασίλης άραξε για καφέ και εγώ πήρα τους δρόμους για να πάρω περισσότερη γεύση από το κυριακάτικο Βελιγράδι. Βρέθηκα σε ένα παρακείμενο πάρκο που είχε μια αγορά σουβενίρ και έσφυζε από ζωή.

[Slane]

Στο περιφερειακό Βελιγράδι μου έκαναν μεγάλη εντύπωση τα αμέτρητα σπίτια με κεραμίδια, είτε μικρά είτε μεγάλα, το κέντρο όμως ήταν γεμάτο από τα βαριά, κλασσικά κτίρια απομεινάρια μιας άλλης εποχής











Υπαίθριο piano bar





Μια από τις τελευταίες εικόνες του Βελιγραδίου ήταν οι πλανόδιοι μικροπωλητές στα στενά της Knez Mihailova street όπως αυτός με τα βιβλία και τα βινύλια

[Eftixis]

Επιτέλους Γιώργο άντε να δούμε πως περάσατε στο πανέμορφο ταξίδι σας που το ακούγαμε αλλά δεν το είχαμε δει Δώσε πράμα στον Λαό

[Slane]

Πριν αναχωρήσουμε από το Ηράκλειο με το Βασίλη βρεθήκαμε σε μεγάλο δίλημμα σχετικά με το που θα διανυκτερεύαμε το πρώτο βράδυ, στο Βελιγράδι ή στο Νόβισαντ. Είχα πάρει πολλές γνώμες, είχα διαβάσει πολλά ταξιδιωτικά και πληροφορίες. Τελικά υπερίσχυσε το Νόβισαντ αν και είχαμε αρκετές αμφιβολίες. Μας απέμενε ακόμα μια ωρίτσα δρόμος όμως είχε πέσει απόγευμα και κάπως η ζέστη είχε μαλακώσει. Αφήσαμε την πρωτεύουσα της Σερβίας λοιπόν και ο δρόμος για τον τελικό προορισμό της ημέρας βγήκε εύκολα. Πριν φτάσουμε περάσαμε από το ομορφότερο σημείο του επταημέρου, τη μεγάλη γέφυρα πάνω από το Δούναβη που όμως δυστυχώς δεν μπορέσαμε να φωτογραφίσουμε καθώς δεν είχε σημείο για στάση.

Φτάσαμε στην πόλη και στην αρχή της ήταν το κατάλυμα που θα διαμέναμε. Ένα ροζ κτίριο και μπήκαμε σε περίεργες σκέψεις..να κλείσαμε δωμάτιο σε ξενοδοχείο ημιδιαμονής ;





Τελικά όλα ήταν μια χαρά και οι οικογένεια που έτρεχε την επιχείρηση φιλικότατη. Είχαμε φτάσει στο ..





Πολλά τα χιλιόμετρα της ημέρας και μέχρι να τακτοποιηθούμε στο δωμάτιο το οποίο είχε κανένα εικοσάλεπτο περπάτημα από το κέντρο δυστυχώς είχε πλέον σουρουπώσει. Οι πρώτες εικόνες μας έχουν απογοητεύσει : Πολυκατοικίες ανατολικού μπλοκ, παντού κατεστραμμένα πεζοδρόμια και ερημιά. Να κάναμε λάθος που το προτιμήσαμε από το Βελιγράδι ρε κολέγκα Βασίλη ; Για να δούμε..





To Νοβισαντ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας και διοικητική έδρα της Βοϊβοντίνα με πληθυσμό γύρω στους 342.000 κάτοικους, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή. Βρίσκεται στις όχθες του Δούναβη και ιδρύθηκε το 1694 όταν σέρβοι έμποροι σχημάτισαν μια αποικία δίπλα στο ποτάμι σε ένα στρατηγικό στρατιωτικό σημείο για τους Αψβούργους.






Τον 18ο και 19ο αιώνα έγινε ένα σημαντικό εμπορικό και μεταποιητικό κέντρο , καθώς και κέντρο πολιτισμού της Σερβίας στην εν λόγω περίοδο κερδίζοντας το παρατσούκλι “Αθήνα της Σερβίας” ! Καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό στην επανάσταση του 1848 αλλά στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε . Σήμερα είναι ένα βιομηχανικό και οικονομικό κέντρο της σερβικής οικονομίας.

Είναι το δεύτερο πολιτιστικό κέντρο στη Σερβία μετά την πρωτεύουσα και οι τοπικοί άρχοντες προσπαθούν να κάνουν την πόλη πιο ελκυστική τουριστικά με πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις και συναυλίες. Από το 2000 στο Νόβι Σαντ πραγματοποιείται το διάσημο φεστιβάλ EXIT , το μεγαλύτερο καλοκαιρινό φεστιβάλ μουσικής στη Σερβία και την ευρύτερη περιοχή, όπως επίσης και το φεστιβάλ νέου εναλλακτικού θεάτρου.







Η αρχική ασχήμια είχε αποχωρήσει και τη θέση της είχε πάρει η γοητεία μιας όμορφης πόλης, γεμάτης ζωή και με όμορφα φωτισμένα νεοκλασικά κτίρια. Οι αμφιβολίες μας για το αν κάναμε σωστά που την προτιμήσαμε από το πολύβουο Βελιγράδι την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια..