Markas&yns παρουσιάζουν: Μοτοκάμπινγκ στην Ορεινή Έρημο

[Markas]

Η Κική δεν ντρέπεται, έχει ήδη βάλει τα δύο ισοθερμικά της, το μπλουζάκι, και το μπουφάν της μηχανής από πάνω…





Και οι υπόλοιποι προσθέτουμε σιγά σιγά στρώσεις ρούχων πάνω μας.

[Markas]

Έτοιμα και τα Τορτελίνια!
Πώς τα σουρώνεις από το καυτό νερό χωρίς σουρωτήρι στη μέση του πουθενά;





Απλό, βάζεις γάντια για προστασία από το καυτό νερό και τουμπάρεις την κατσαρόλα με κλειστό καπάκι βέβαια!

[Markas]

Η θερμοκρασία συνεχίζει ακόμα να πέφτει, οπότε νομίζω πως σε αυτό το σημείο ταιριάζει να σας πω μια μικρή ιστορία…





(Ήδη ακούω τον Γιάννη να λέει ΩΧ…)

[yns]

ΩΧ

[Markas]

Όταν λοιπόν είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο την παραμονή της βόλτας, τον είχα ρωτήσει:
Τι κρατάς από ρούχα; 
«Καλοκαιρινά» μου απαντάει…
Κρυγιότη θα κάνει εκεί πάνω Γιαννιό, να περάσω από το σπίτι σου να σου πάρω δυο ισοθερμικά;
«Οκ» μου λέει…
Πάω σπίτι του, μου ανοίγει ο αδερφός του, ψάχνω στη ντουλάπα που μου είχε πει, βρίσκω δύο ισοθερμικές μπλούζες, δε βρίσκω ισοθερμικό κολάν και τον παίρνω τηλέφωνο…
Γιάννη, το και το…
«Έλα μωρέ, σιγά, και κακώς σου είπα να τα φέρεις, πιάσε μια ισοθερμική μπλούζα και καλά είσαι, εδώ βράζει ο κόσμος, Αύγουστο έχουμε…»,

[Markas]

Ρε Γιάννη, εκεί πάνω έχει κρύο εγώ θα πάρω δύο να τα φορέσω το ένα πάνω στο άλλο, το ίδιο και η Κική…
«Σιγά μωρέ, φοβήθηκες λίγη δροσούλα, εσύ μετά θα πας σπίτι σου, εγώ συνεχίζω τα κάμπινγκ και τις διακοπές, μη με φορτώνεις με άχρηστα ρούχα».
Καλά, είναι μία χοντρή και μία λεπτή, ποια ισοθερμική να πάρω;
«Τη λεπτή βέβαια, τι νομίζεις, εγώ είμαι ΑΝΤΡΑΣ!»

[Markas]

«Κρυγιώνουν μωρέ οι άντρες;» είπε…

[Markas]

Πάντως, όντως είχε πέσει πολλή υγρασία και η αίσθηση του κρύου ήταν τρομερά έντονη! Εννοείται πως έμεινα με το κοντομάνικο όσο περισσότερο μπορούσα για να πειράζω τον Γιάννη με την ψυχή μου! Κάποια στιγμή, ακόμα και εγώ δεν άντεξα και έβαλα τα δύο ισοθερμικά, το Tshirt μου, ακόμα και το μπουφάν της μηχανής για να μην κρυώνω.

[Markas]

Ανάβουμε τη φωτιά και μετακομίζουμε τα πράγματά μας δίπλα για να ζεσταθούμε.





Ο άνεμος πλέον έχει πέσει και επικρατεί απόλυτη ησυχία. Που και που όμως συμβαίνει το εξής πραγματικά αξιοπερίεργο: Ακούμε φασαρία, πέτρες να κυλάνε, σα να έρχεται κάποιο αυτοκίνητο από τον κοντινό χωματόδρομο. Φώτα δε βλέπουμε όμως! Περνάνε 20-30 δευτερόλεπτα και μετά πφφφφφ δυνατές ριπές αέρα για κάνα λεπτό μέχρι να ησυχάσει πάλι. Και αυτό να συμβαίνει κάθε 30-40 λεπτά όσο μείναμε ξύπνιοι. Αργότερα έμαθα πως γενικά φυσούσε στην Κρήτη, εμείς όμως φαίνεται έτσι όπως ήμασταν κρυμμένοι πίσω από τα βουνά προστατευόμασταν, εκτός από κάποιες φορές που τα αέρια ρεύματα έβρισκαν δρόμο μέσα από τις βουνοκορυφές.

[Markas]

Κατά τα άλλα; Πολύ κρύο σε ένα τοπίο μαγικό, με το φεγγάρι να είναι έτοιμο να δύσει και αυτό με τη σειρά του…