"ΙΡΑΝ …λοξοδρομώντας με 4 γαλαζοελικόφρονες"

[Uriah Heep]

Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε coast to coast την Κασπία. Κάποια στιγμή μπήκαμε σε μιά αμμουδιά για να πιούμε έναν "καραβίσιο".
Εκεί χαλαρωμένοι πίνοντας τον καφέ μας υπό τους ήχους των κυμάτων της θάλασσας, ακούμε ένα θόρυβο...
.
.
...πλακώνουν 2-3 παπάκια, το ένα δικάβαλο σκάζοντας τα μοτέρ στην τελική τους και μπαίνουν με ...χίλια στην άμμο!

Τα γνωστά!

Μας είχαν μυριστεί από κάποιο ψαροχώρι και ήρθαν να κάνουν τις καγκουριές τους για να μας εντυπωσιάσουν.

Εδώ είναι που "ξεφτελίζεσαι" τελείως...
Είναι σαν τη γνωστή ιστορία στο βουνό, που με πανάκριβες μοτοσυκλέτες και εξοπλισμούς, αμορτισέρ, ειδικές τεχνικές και πίστη ότι γράφεις καινούργια κεφάλαια στη δίτροχη περιπέτεια...
.
.
...πετάγεται νεαρός που "φέρνει" σε Νεπαλέζο πωλητή cd και σε προσπερνάει σαν σταματημένο με σαγιονάρα, ξεκράνοτος και χαμογελαστός και σε περιμένει κανένα χλμ παρακάτω για να θαυμάσει τη μηχανή σου και να σε χαιρετίσει εγκάρδια, ανυποψίαστος γι΄αυτό που συμβαίνει!

Φωτό. Ο τύπος γαζώνει στην άμμο και κάποιος άλλος πιάνει τελική παράλληλα στο κύμα (εκτός φωτό)...

[Uriah Heep]

Χαλαρές στιγμές στην ακροθαλασσιά στην Κασπία Θάλασσα...

[Uriah Heep]

Σταματήσαμε σε ψαροχώρι για να δοκιμάσουμε το γνωστό χαβιάρι...

Εκεί διαδραματίστηκαν παράλογες ιστορίες!
Καθόμαστε σε ένα γραφικό μαγαζί, κυριολεκτικά πάνω στη θάλασσα.
Ένας νεαρός δίπλα στον ιδιοκτήτη συνεννοείται μαζί μας στ΄αγγλικά.
-Θέλουμε χαβιάρι.
-Δεν έχουμε, αλλά μπορώ να σας βρώ!
-Σαλάτες, αράβικες λαγάνες και τα τοιαύτα?
-Βεβαίως!
Γνώριζα, ότι δεν βρίσκεις εύκολα χαβιάρι στο Ιράν γιατί όλο πάει για εξαγωγή.
Αφού διαπραγματευτήκαμε την πανάκριβη τιμή που μας είπε, γύρω στις 10 φορές, έφυγε αφού το προπληρώσαμε να το φέρει εντός ημιώρου.

Παραγγείλαμε τσάι, δεύτερο τσάι, ναργιλέ...
.
...που να φανεί ο νεαρός!

Μετά από 2 ώρες κι αφού είχαμε εκνευριστεί εμφανίστηκε με τις ζεστές λαγάνες, τις σαλάτες και το χαβιάρι.

Τελικά αποδείχθηκε ότι το μαγαζί, σέρβιρε μόνο τσάι και ναργιλέ και ο νεαρός δεν ήταν σεβιτόρος ούτε είχε καμία σχέσει με το μαγαζί...
.
...απλά είχε αναλάβει να οργανώσει όλο το ιδιόρυθμο γεύμα σαν μεσάζων!

Αφού μας χτύπησε αλύπητα στο λογαρισμό για τα τσάγια και τον ναργιλέ, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, διαπιστώσαμε πόσο ομφαλόψυχοι, αεριτζήδες και κηφήνες είναι οι άνθρωποι στα τουριστικά και πιο αναπτυγμένα μέρη σε σχέση με τους αγνούς ανθρώπους της ηπειρωτικής χώρας.

Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε την υφέρπουσα πολυπλοκότητα συμπεριφορών και νοοτροπιών, είχαμε φύγει σαν μαδημένα κοτόπουλα!
Παρά τον εκνευρισμό και την καθυστέρηση, εκείνο το πρωινό ήταν μιά εμπειρία.
Δεν έχει σημασία, αν ήταν καλή ή κακή...
.
.
...οι ζόρικες εμπειρίες "γράφουν" καλύτερα...
.
...άλλωστε τι θα θυμόμασταν από ένα συνηθισμένο γεύμα με άλλο ένα πετυχημένο κεμπάπ?

Φωτό. Ο γλοιώδης νεαρός με την επηρμένη συνοικιακή αλαζονεία, μαζί με τον ιδιοκτήτη της παραθαλάσσιας τσαγιερί, σχεδιάζουν πως θα "ξεσκίσουν" τους εν βουλιμία δυτικούς δοκιμαστές ωών οξυρρύγχου!

[Uriah Heep]

Έχουν έρθει τα χαβιάρια, οι σαλάτες και οι ζεστές αράβικες πίττες!

Τα καταβροχθήσαμε ακρατείς και λαίμαργοι!

[Uriah Heep]

Αυτό τελικά ήταν το μαύρο χαβιάρι της Κασπίας...
.
.
...όταν έβλεπα το ντοκιμαντέρ, πριν από πολλά χρόνια, θα ήταν αδιανόητο να φανταστώ πως θα έφτανα σ΄αυτό το μέρος και υπό ποιές συνθήκες...
.
.
...η ζωή είναι απίθανη τελικά!

[Uriah Heep]

Όση ώρα μείναμε στο συγκεκριμένο μέρος, ο κόσμος τόριχνε στις βαρκάδες με διάφορους τρόπους...


Με μεγάλες βάρκες...



...ή με μικρές!

[Uriah Heep]

Κασπία...
...και μετά?
Τίποτα! Αρχίζει η επιστροφή, βάζοντας στόχους, χρονοδιαγράμματα και ####διαγράμματα...Σήμερα πάμε εκεί, αύριο οπωσδήποτε πρέπει νάμαστε εκεί...
.
...με μέση ωριαία θα κάνουμε στάση εκεί...
.
...γιατί μεθαύριο το πρωί, οπωσδήποτε πρέπει να έχουμε περάσει τα σύνορα του Ιράν, για να πάμε Καππαδοκία!

Και δώσ' του οδήγηση βραδιάτικα, και δώσ' του μεσάνυχτα να ψάχνουμε για ξενοδοχεία, με αποκορύφωμα, να διανυκτερεύσουμε για δεύτερη φορά στις ίδιες πόλεις, την Ταμπρίζ και την Κασβίν!
Λες και δεν υπάρχουν άλλες πόλεις, κωμοπόλεις στην Περσία! Να φύγουμε όπως-όπως...
.
...τέτοιο "στραμπουληγμένο" πρόγραμμα δεν έχει ούτε το εκδρομικό του ΤΕΒΕ!

Το ΄χω γράψει πολλές φορές αλλά θα το ΄χετε ξεχάσει...
"Άμα θες να κάνεις το Θεό να γελάσει, πες του τα σχέδιά σου για το μέλλον!" Σρι Μαχαράζ

Εδώ δεν έχουμε ξεκαθαρίσει, αν θέλουμε να ταξιδεύουμε σαν άνθρωποι...
.
.
...ή απλά να υπάρχουμε σαν άτομα, σ΄ένα ταξιδιωτικό αφρόλουτρο!

Φεύγοντας βράδυ από την Κασπία, κατεβήκαμε νότια στο δρόμο για την Τεχεράνη και πετύχαμε την "επιστροφή των εκδρομέων προς το Κλεινόν Άστυ" ...

...όπως θα περιέγραφε ρεπόρτερ ελληνικού καναλιού, με κουλτούρα και φαντασία αυτιστικού κουνουπιδιού.
Δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιες προσπεράσεις!
Για τα πρώτα 50-60 χιλιόμετρα σε ορεινά στροφιλίκια, οι ενθουσιώδεις Πέρσες οδηγοί, με αποφασιστικότητα πιλότου καταδιωκτικού, εκτελούσαν κάτι 2πλές-3πλές τυφλές προσπεράσεις στο αντίθετο ρεύμα, με σβηστά τα φώτα...
.
.
...που θα ανάγκαζαν τον κλασσικό αρειμάνιο μυστακοφόρο, βαθυχαιτήεντα και ορχιφορούντα Έλληνα νταλικιέρη, να "μαζευτεί" σαν χαμηλοβλεπούσα ναζιάρα γατούλα, περιμένοντας τα μεσάνυχτα, μέχρι να περάσει ο κίνδυνος!

Να μη τα πολυλογώ. Φτάσαμε αργά το βράδυ σε μια πόλη κοντά στην Τεχεράνη. Κι επειδή τα ψάρια και χαβιάρια της Κασπίας μας χαλάσαν τη ...ρέγουλα, σταματήσαμε σε σουβλατζίδικο για κοτόπουλα, λουκάνικα και τινές ακόμη υγιεινές και διαιτητικές τροφές...
.
...για να πάρουμε τη ρεβάνς!

Δυστυχώς δεν βρήκαμε ξενοδοχείο, παρά τις προσπάθειες του σουβλατζή που άφησε το μαγαζί του, για να μας βοηθήσει και μιας ασύλληπτης συμμορίας ποδηλατών!
Ενώ ο σουβλατζής κανόνιζε να διανυκτερεύσουμε σε ...στρατόπεδο και δύο άλλοι Ιρανοί μας πρότειναν να μας παραχωρήσουν κάποια άδεια μαγαζιά σε μία έρημη γειτονιά για δανυκτέρευση,
πάρθηκε η απόφαση στις 1 το βράδυ να την κάνουμε για Κασβίν, γύρω στα 100-120 χλμ. και να ξαναπάμε στο ίδιο ξενοδοχείο που είχαμε μείνει πριν μιά βδομάδα.

Τώρα θα μΕ πεις, που αφήνεις ρε φίλε μιά adv 20.000 ευρώ?
Μα άμα αυτή ΔΕΝ σΕ αφήνει να κάνεις adv ταξίδι και αποζητάς συνεχώς την σιγουριά του φυλασσόμενου πάρκιν του luxurius ξενοδοχείου, γιατί να σκάσεις τα 20.000 ευρώ?
Προσπαθώ να βρώ λύση σ΄αυτά τα φιλοσοφικά ερωτήματα...

...ακούγοντας Tom Waits.

Το "Rusted brandy in a diamond glass" (μουχλιασμένο μπράντυ σ΄ένα διαμαντένιο ποτήρι) μΕ κάνει να χαμογελάσω...
.
.
...ότι πρέπει για μουσική υπόκρουση του ΑΝΤΙΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ.

Φωτό. Στο μικρό σουβλατζίδικο για σαβούρωμα, λίγο πριν ξεκινήσουμε για Κασβίν.

[Uriah Heep]

Φτάσαμε στην Κασβίν στις 2.30' τα ξημερώματα. Δωμάτια ελεύθερα για διανυκτέρευση δεν υπήρχαν.
Ο ξενοδόχος προσπάθησε, μάταια, να μας βρει σε άλλα ξενοδοχεία. Ήταν όλα γεμάτα!

Με μεσολάβηση του ξενοδόχου μείναμε στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, προφανώς σε δωμάτια αθλητών της Ιρανικής Ολυμπιακής ομάδας.
Ο ξενοδόχος κάλεσε ένα ταξί για να το ακολουθήσουμε, έτσι ώστε να μην ταλαιπωρηθούμε άλλο νυχτιάτικα.

Κερδίσαμε λίγες ανούσιες ώρες για την επιστροφή...
.
.
...χάσαμε πολλές σημαντικές στιγμές, από τον ανεπανάληπτο χρόνο παραμονής μας στο Ιράν!

Φωτό. Οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις που διανυκτερεύσαμε...
...με το αζημίωτο φυσικά!

[Uriah Heep]

Αλλαγές λαδιών για την "Βασίλισσα" και την 1150 του Θωμά...

...στο κτίριο που διανυκτερεύσαμε!

[Uriah Heep]

Βρήκα 2 φωτό από την πρώτη βραδιά στο #########ξενοδοχείο στο Γκολτσούν.
Για να πάρετε μία ιδέα για την εμπειρία του 6άκλινου στο 3Χ3 δωμάτιο, με εξωτερική φρικαλέ τουαλέτα!


Τα βλέμματα ...σκοτώνουν!