"ΙΡΑΝ …λοξοδρομώντας με 4 γαλαζοελικόφρονες"

[Uriah Heep]

Πριν κοιμηθούμε, αργά το βράδυ, διέκοψα για λίγο από τη τσόντα τους 2 νεαρούς Τούρκους ιδιοκτήτες στο δωμάτιο-ρεσεψιόν, για να μπω σε μοτοσυκλετιστικό φόρουμ.

[Uriah Heep]

O Θωμάς δεν χαμπαριάζει από τίποτα!

Παντός καιρού...

[Uriah Heep]

Και πάνω στο γκαϊλέ να προλάβουμε να φτάσουμε, την επόμενη μέρα, στη συνοριακή πόλη Μακού...
.
...δώσαμε λαβή για σχόλια στους adv Γαλαζοελικόφρωνες!

Έμεινα από βενζίνη...
Ευτυχώς έμεινε και ο Θωμάς 1 χλμ πιό πίσω, γιατί τη ντροπή από την καζούρα δεν θα την ξέπλενε ούτε ο ποταμός Zayandeh του Ισπαχάν!

Στην προσπάθειά μας να προλάβουμε, πήγαινα με 140+ ταχύτητα που η "Βασίλισσα" καίει το κάτι τις παραπάνω. Άμα το συνδυάσεις με τον κόντρα πολύ δυνατό άνεμο και τις αλουμινένιες βαλίτσες, που όταν πατούσα συμπλέκτη, το μηχανάκι φρενάριζε σαν να άνοιγε πίσω αλεξίπτωτο, λογικό ήταν να γίνει το κακό!

Με 90χλμ/ω "βγάζω" 450χλμ, με 110-130 "βγάζω 380 περίπου...
.
...που να φανταστώ ότι θά έμενα στα 258, κύριε Πρόεδρε?

Φυσικά, όταν έχεις σκάσει 20 χιλιάρικα, προσπαθείς να δικαιολογήσεις την επιλογή σου!
Τι περίμενες να μΕ πουνε, μεγάλε?
Είναι σαν να περιμένεις να βρεις συμπόνια και παρηγοριά, στο λάκκο με τους κροταλίες!

Κατ΄ευθείαν οτοστόπ ένα φορτηγό που το πλήρωμά του, με ανάγκασε να τρώω καθ΄όλη τη διάρκεια των 50 χλμ κολοκυθόσπορα και να πίνω τσάι!

Στη φωτό το ...βενζινάδικο

[Uriah Heep]

Και εννοείται με την δίωρη καθυστέρηση που είχαμε, δεν φτάσαμε στο Μακού. Σταματήσαμε στην Ταμπρίζ για διανυκτέρευση και το απαραίτητο κεμπάπ ...μέσα στο χώρο του ξενοδοχείου!
Όχι! Δεν ζήτησαν από τη ρεσεψιόν το dvd με τ΄αξιοθέατα της πόλης, γιατί είχαν κάνει την προηγούμενη βδομάδα τη σχετική βόλτα για την εύρεση-εκκένωση παραδοσιακού κεμπαπάδικου.

Σιγά...
Δεν σας είπα τι έγινε με τον Θωμά που έμεινε κι αυτός πίσω μου.
Αυτοκίνητο με κούρδους, σταματάει στον Μάκη που φύλαγε στο δρόμο τη μηχανή μου. Τον ρωτάνε αν χρειάζεται τίποτα και ο Μάκης τους εξηγεί την κατάσταση, ενημερώνοντάς τους ότι άλλη μία μηχανή πρέπει να έχει μείνει παραπίσω. Κάνουν αναστροφή και γυρίζουν κόντρα στο ρεύμα από την βοηθητική λωρίδα και φτάνουν στον Θωμά. Ανοίγουν το ρεζερβουάρ τους και με το λάστιχο που είχε ο Θωμάς, δια παν ενδεχόμενον, μία γυναίκα από την παρέα, ρουφάει με το στόμα και φτύνοντας στο τέλος βενζίνη, του βάζει μερικά λίτρα για να συνεχίσει!

Απίστευτες ιστορίες!

Μία από τις 50 φωτογραφίες που μ΄έχουν απαθανατίσει οι συνταξιδευτές μου με το μπετόνι!
Ο Uriah Heep εξηγεί στην παρέα, πως αρκεί να τοποθετήσει ένα 43άρι ντεπόζιτο στην "Βασίλισσα" (με 500-600 ευρώ από την βιοτεχνία του Cuneo στην Ιταλία) και τέρμα οι αυταπάτες, οι μαξιμαλισμοί και τα fame stοry της βαυαρέζικης αυτονομίας!

[Uriah Heep]

Φτωχικά παραδοσιακά χωριά στο δρόμο της επιστροφής, που λέγαμε, για Ταμπρίζ.
Χωμάτινα σπίτια που κατοικούνται εδώ και αιώνες, στις περισσότερες αραβικές και Β. Αφρικανικές χώρες.

[Uriah Heep]

Την επόμενη μέρα φύγαμε καρφωτοί για Μακού, τελευταίος φτηνός ανεφοδιασμός και σύνορα Ιράν-Τουρκίας.
Αυτή τη φορά είχε λιακάδα και πλησιάζοντας στα σύνορα, είδαμε με δέος το χιονισμένο Αραράτ!

[Uriah Heep]

Περάσαμε τα Ιρανικά σύνορα γρήγορα και χωρίς προβλήματα.
Τις διατυπώσεις στα Τουρκικά, ανέλαβε κούρδος αεραδόρος που "εκινείτο" στα γραφεία σαν να τον είχες αλλοίψει με σαπούνι!

Καθώς οι τουρκάλες του πούλμαν άρχισαν να διαμαρτύρονται για το "βίσμα", ο "αέρινος" άνθρωπός μας κατάφερε συμφωνία ...1 δικό μας προς 3 δικά τους.
Σε καμιά ώρα είχαμε καθαρίσει με τους 4 ελέγχους τελωνείων κλπ
Μην αρνηθείτε τις υπηρεσίες τους. Δεν το μετανοιώσαμε ούτε στο "πάνε", ούτε στο "έλα".

[Uriah Heep]

Όση ώρα περιμέναμε στα σύνορα, γνωρίσαμε 2 Τούρκους μηχανόβιους...
Έναν κανονικό κι έναν του γνωστού Τάγματος ..... GS 1200adv.....
.
.
...τα γνωστά, με τη γυναίκα του, που πήγαιναν στο Ιράν.

[Uriah Heep]

Oι διαδικασίες στα σύνορα τελείωσαν. Μπήκε και η τελευταία σφραγίδα και καταφθάνει ο Μάκης με τον αέρινο διεκπεραιωτή πάνω στα μπαγκάζια!

Μπαίνουμε στην Τουρκία. Στόχος να μπούμε όσο γίνεται πιό μέσα στην Ανατολία, ώστε την επομένη να φτάσουμε στην Καππαδοκία...

[Uriah Heep]

Ο καιρός ήταν απαίσιος! Χιόνια στα υψίπεδα που διασχίζαμε, θερμοκρασίες 2-4 βαθμοί, βροχή και χαλάζι.
Μετά από καμιά 200αριά χλμ μέσα στην Τουρκία η παρέα γίνεται μικρότερη.
Ο Νώντας φεύγει "καρφί" για Ελλάδα. Οι υπόλοιποι 4 βάζουμε στόχο για διανυκτέρευση το Erzincan, μιά τυπική τουρκική επαρχιακή πόλη, φουλ στις τούρκικες σημαίες. Παρά την προκατάληψη που μας μετέδωσε ο Κεμάλ σχετικά με την συμπεριφορά των κατοίκων της Ανατολίας προς τους Έλληνες, τα πράγματα κύλισαν ευχάριστα.
Σε ταβέρνα που μας υπέδειξε ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου γνωρίσαμε τον "Voyager"!
Έναν Τούρκο, σωσία του Τσάρλυ Μπούρμαν, που με το που άκουσε ότι ήμασταν ταξιδευτές, άρχισε να μας αποκαλεί ενθουσιασμένος "voyagers", είχε σουρώσει κι από τις μπύρες ...
.
.
...και μιά με το "voyagers" μιά με το "γείτονες Έλληνες" πέρασε ευχάριστα η βραδιά...

Φωτό. Erzincan