Long Way Round Europe 2010: Κυνηγώντας όνειρα σε 13 χώρες...

[Ταξιδευτης]

Οι ροδες πατανε πλεον στη Λιθουανια. Οι δρομοι αν και σχετικα μικροι, ηταν αψογοι. Απεραντες ευθειες μεχρι τον οριζοντα, με ασφαλτο που συγκρινοταν ανετα με τις καλυτερες πιστες, και βεβαια ουτε υποψια λακουβας η ανωμαλιας.





Εκεινο ομως που μου εκανε μεγαλυτερη εντυπωση ηταν οι οδηγοι. Ολοι οδηγουσαν πολυ ηρεμα και τηρωντας ευλαβικα τα ορια ταχυτητας: 70 χλμ/ωρα. Χμμμ. Τι να κανω; Να αρχισω να προσπερναω; Αν και αρκετα δυσκολο να κρατησω τοσο χαμηλες ταχυτητες σε δρομους σαν αυτους, ακολουθησα τη γενικη κινηση με υπομονη μιας που μια δεν ηθελα να γινω στοχος για τον τοπικο σεριφη: μια μηχανη που κανει διηθηση με +40 δεν νομιζω οτι θα περνουσε απαρατηρητη... Τουλαχιστον οι οδηγοι εκαναν οτι μπορουσαν για να με διευκολυνουν: με το που πλησιαζα απο πισω εκαναν αμεσως δεξια για να με αφησουν να περασω με ασφαλεια...

Η φυση παρεμενε γνωριμη απο την βορειοανατολικη Πολωνια που ειχαμε ηδη περασει, αλλα το αναγλυφο του εδαφους ηταν εντελως επιπεδο τωρα.


Οι πινακιδες στην ακρη του δρομου ειχαν ονοματα γλωσσοδετες και αναρωτηθηκα τι προελευσης να ηταν η γλωσσα σε αυτο τον τοπο...


Αυτο ομως που μου υπενθυμιζε οτι ημασταν πλεον αρκετα βορεια ηταν η αρχιτεκτονικη των σπιτιων που δεν εμοιαζε με οτι ειχαμε δει μεχρι τωρα: εντονα χρωματα και λιτα σχεδια, θυμιζοντας εντονα τις Βορειες χωρες που ξεραμε.

[Ταξιδευτης]

Περνωντας εξω απο το Kaunas ο δρομος ανοιξε και εγινε μια ωραιοτατη εθνικη οδος, και ο ρυθμος ανεβηκε με πολυ προσοχη... Καθε λιγα χιλιομετρα καμερες! Και το χειροτερο -αν δεν ειχες το νου σου μπορουσες να την αγνοησεις τελειως και να περασεις με πολλα...



Φθανοντας στη λιμνη Trakai οπου θα διανυκτερευαμε σημερα το τοπιο αλλαξε και παλι...
Μικροι δασικοι δρομοι χανονταν μεσα σε πυκνα δαση, αλλα παντα με μια ασφαλτο που αν την εβλεπαν οι Σερρες θα κλαιγανε με μαυρο δακρυ....

[Ταξιδευτης]

Και να o πολυ γραφικος οικισμος του Trakai μπροστα μας!



Με τα μικρα ξυλινα σπιτακια του χτισμενα σε μια λωριδα γης αναμεσα στις λιμνες Luka και Totoriskiu, το Trakai εμοιαζε να εχει βγει απο ζωγραφια...





Ομως περα απο την ομορφια, το μερος εχει και μια μεγαλη ιστορια πισω του. Ο πρωτος ηγεμονας της Λιθουανιας, Gediminas εκανε το Trakai την πρωτευουσα του το 1320, και εχτισε εδω ενα μεγαλοπρεπεστατο καστρο πανω σε ενα νησακι στη μεση της λιμνης.
Περιμεναμε να δουμε ενα ομορφο καστρο ισως, αλλα το θεαμα που μας περιμενε μας αφησε εκθαμβους με την ομορφια του....
Με το χαρακτηριστικο κοκκινο χρωμα του να γινεται ακομα πιο εντονο απο το ηλιοβασιλεμα, το καστρο εμοιαζε να λαμπει σαν χρυσος μεσα στο τοπιο!

[Ταξιδευτης]

Ακριβως διπλα στο χωριο και μεσα σε αυτη τη μαγευτικη τοποθεσια ηταν το μερος που θα μεναμε: το Kempingas Slenyje.



To camping ηταν εξαιρετικο. Πεντακαθαρο, ησυχο με πολυ πρασινο παντου.



Πολλα ομορφα ξυλινα σπιτακια ηταν στημενα περιμετρικα απο ενα μεγαλο πλατωμα με τεραστιους χωρους για σκηνες και τροχοσπιτα.



Το πιο ωραιο ηταν αυτο το ...τροχοσπιτοδεντρο ακριβως διπλα στη ρεσεψιον!



Διαλεξαμε ενα ομορφο μερος πανω απο το πλατωμα και αποφασισαμε να εγκατασταθουμε εκει.
Επιασα κουβεντα με ενα ζευγαρι αυστριακων που ηταν ακριβως απεναντι μας οι οποιοι ειχαν την ευγενη καλοσυνη και προσφερθηκαν να φυλαξουν τις βαλιτσες της μηχανης αν θελαμε να φυγουμε και να παμε στο Vilnius κατευθειαν.

Κατι τετοιο ομως δεν χρειαστηκε: μιας που η σκηνη ηταν γρηγορης τοποθετησης, αποφασισα να στησω το τσαντιρι στα γρηγορα και μετα να κατεβουμε στην πολη.
Μιση ωριτσα μετα ολα ηταν ετοιμα: Καιρος λοιπον να επισκευτουμε το μυστηριωδες Vilnius!

[Ταξιδευτης]

Vilnius

Μπηκαμε στην πολη και κατευθυνθηκαμε στην καρδια του ιστορικου κεντρου.



Εδω θα ηταν η αφετηρια για να ανακαλυψουμε αυτο τον αγνωστο τοπο.
Παρκαραμε στη Gedimino Prospektas -εναν μεγαλο δρομο που χανοταν στην ευθεια μεχρι την παλια πολη και ηταν απο τους πιο κεντρικους δρομους. Ομως ειχε κατι παραξενο... Δεν ειχε καμια κινηση απο οχηματα!



Οντας στρωμενος με πετρα ευκολα θα πιστευε κανεις οτι προκειται για πεζοδρομο, κατι που ομως δεν ισχυε μιας που τα πρωινα γινοταν μια πολυβουη λεωφορος. Η ελλειψη κινησης ομως τωρα ηταν ιδανικη και εδινε εναν επιπλεον αερα μυστηριου στην πολη.

[Ταξιδευτης]

Ο καιρος ηταν με το μερος μας και μας ειχε χαρισει ενα ζεστο καλοκαιρινο απογευμα. Ο ουρανος ηταν περιεργος, εχοντας ενα αποκοσμο ροζ χρωμα... Κοιταξα το ρολοι της μηχανης. Εδειχνε αλλα απο οτι το GPS και συνειδητοποιησα οτι μπαινοντας στη χωρα ειχαμε αλλαξει χρονικη ζωνη και ημασταν 1 ωρα μπροστα σε σχεση με την Πολωνια. Ε; Σιγουρα; Δηλαδη τωρα ηταν 6 η 7;

Τι σημασια ειχε... Ενοιωθα σαν το μικρο παιδι στο λουνα παρκ! Παντου γυρω μου νεες εικονες και εκανα οτι μπορουσα για να τις αποθανατισω.





Στο πλαι ενος κτηριου ειδαμε κατι πολυ παραξενο: καθε πετρα ειχε και ενα ονομα επανω μαζι με μια ημερομηνια που θυμιζαν εντονα τις επιγραφες που βλεπει κανεις σε ταφους!!
Ο οδηγος εδωσε την λυση στο μυστηριο: αυτο ηταν το συγκλονιστικο κτηριο της KGB που ομως θα βλεπαμε αυριο καλυτερα...



Τωρα ηταν η ωρα να δουμε την υπολοιπη πολη, η οποια ξεδιπλωνε απιστευτες εικονες σε καθε της γωνια... Τι αρχιτεκτονικη...

[Ταξιδευτης]

Καθως πλησιαζαμε την Katedros aikste, η αλλιως πλατεια του καθεδρικου ναου, η δυση του ηλιου εδινε ενα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ χρωμα στον ουρανο, βαφοντας τα παντα ....ροζ!




Η Katedros aikste φιλοξενει την Arkikatedra bazilika, το εθνικο συμβολο λατρειας των Λιθουανων -εδω μεχρι και το μεσαιωνα λατρευοταν ο Perkunas, ο θεος του κεραυνου. Οι Σοβιετικοι μετετρεψαν το ναο σε ...γκαλερι , ενω το 1989 επανηλθε στην αρχικη του λειτουργια ως εκκλησια... Ο πρωτος ναος ηταν ξυλινος και φτιαχτηκε το 1387, το 15ο αιωνα ο Αρχιδουκας Vytautas την επεκτεινε σε γοτθικο ρυθμο, ενω πηρε τη σημερινη του νεοκλασσικη μορφη γυρω στο 1801.
Δειτε θεαμα.... Δεν υπαρχουν λογια!




Τα αγαλματα στην προσοψη περιλαμβανουν την Αγια Ελενη, τους δουκες της Λιθουανιας καθως και διαφορους αποστολους και αγιους...



Τα μεγεθη ηταν πραγματικα τεραστια και μετα βιας χωρουσαν στον ευρυγωνιο της Nikon...

[Ταξιδευτης]

Η πλατεια του Καθεδρικου ηταν απο το μεσαιωνα ακομα κομβικο σημειο για την πολη. Το 19ο αιωνα εδω υπηρχαν αγορες και παζαρια, ενω μια μεγαλη ταφρος κυκλωνε την περιμετρο της πλατειας, ετσι ωστε πλοια να μπορουν να φτασουν μεχρι την εισοδο του καθεδρικου ναου!
Εντος της περιμετρου της ταφρου υπηρχαν τειχη και πυργοι, με μονο το 57 μετρων καμπαναριο να σωζεται απο τοτε μεχρι σημερα....




Ομως η πλατεια φημιζεται και για κατι ακομα που δειχνει το μεγαλειο των ανθρωπων οταν συνεργαζονται και θα ηταν αδικο να μην αναφερω: το Stebuklas.

Στα Λιθουανικα σημαινει "θαυμα", και προκειται για ενα πλακακι στην πλατεια, στο οποιο η συγκλονιστικη ανθρωπινη αλυσιδα 2 εκατομμυριων ανθρωπων και 650 χιλιομετρων που φτιαχτηκε το 1989 απο το Tallinn της Εσθονιας μεχρι το Vilnius της Λιθουανιας ως ενδειξη διαμαρτυριας απεναντι στη Σοβιετικη κατοχη.
Σε αυτο το σημειο στεκοταν ο τελευταιος ανθρωπος της αλυσιδας αυτης και σηματοδοτηθηκε με τη λεξη "θαυμα".


Ο τοπικος θρυλος θελει ως γρουσουζια το να αναφερει καποιος ακριβως το σημειο οπου βρισκεται αυτο το πλακακι, οποτε ο επισκεπτης πρεπει να ψαξει να το βρει μονος του... Λενε δε πως αν σταθει επανω του και κανει εναν ολοκληρο κυκλο γυρω απο τον εαυτο του κανοντας μια ευχη, αυτη θα πραγματοποιηθει!

[Ταξιδευτης]

Ακριβως πισω απο τον Καθεδρικο ηταν μια πλευρα του Valdovų rūmai, του Βασιλικου Παλατιου της πολης. Χτιστηκε το 15ο αιωνα και για 4 αιωνες ηταν το πολιτικο και διοικητικο κεντρο της χωρας, δυστυχως ομως κατεδαφιστηκε το 1801. Αυτο που εβλεπα μπροστα μου ηταν το νεο παλατι που ειχε ξεκινησει να κατασκευαζεται ως πιστο αντιγραφο του παλιου.



Η πολη ηταν γεματη μικρες γωνιες με παραξενα θεαματα... Οπως οι τρεις μουσες στην εισοδο του Εθνικου Δραματικου θεατρου...

[Ταξιδευτης]

Αφησαμε πισω την πλατεια του Καθεδρικου και ξεκινησαμε την περιπλανηση στην καρδια της μεσαιωνικης Senamiestis (Παλια Πολη).
Τριγυρω υπηρχαν παντου γραφικα -αν και καπως τουριστικα- εστιατορια και καφε οπου ο κοσμος καθοταν και απολαμβανε το ομορφο βραδυ...





Το Vilnius συνδιαζε κατα εναν περιεργο τροπο το high tec με το παλιομοδιτικο και το μοντερνο με το παλιο....



Προχωροντας, συντομα βρεθηκαμε σε μια μεγαλη πλατεια με ενα εντυπωσιακα φωτισμενο κτηριο στην ακρη της. Ηταν το Vilniaus rotušė, το Δημαρχειο της πολης. Οπως και ο Καθεδρικος ναος, το Δημαρχειο κατασκευαστηκε αρχικα το 1432 σε γοτθικο ρυθμο ενω το 1799 ανακατασκευαστηκε στον νεοκλασσικο ρυθμο που βλεπαμε τωρα.


Περιμετρικα της πλατειας υπηρχαν πολλα ομορφα εστιατορια και μπαρακια που ειχαν πιασει διαφορες γωνιες της πλατειας....