Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από paschalis
Ειναι η μοιρα των νεων που χανονται αναμεσα σε νεους να ξεχνιουνται.
Κι ομως, σε θυμηθηκα προχθες στις αγριες πετρες της Αλβανιας.
Εγω το πηρα το αντβε για να το σκισω
Ετσι ειχες πει στα χιονια του Βερμιου.
Και δε θα το ξεχασω ποτε κι ας μην ημουν εκει.
Και παντα, οταν θα χαιρομαι αυτη τη μοτοσυκλετα,
θα σε θυμαμαι ρε μπαγασα..
Δυο χρονια κι ειναι σαν χθες,,,,,,,
|
Κανείς δεν ξέχασε κανέναν Πασχάλη μου. 2 χρόνια τώρα μετράμε την κάθε μας στιγμή χωρίς αυτόν και τη ζυγίζουμε ανάλογα με το τι θα έκανε ή θα έλεγε αν ήταν εδώ, κι έτσι ζούμε λίγο την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ακόμη μαζί εδώ.
Τη συγκεκριμένη ατάκα πάντως μου την είπε από τότε που πρωτοπήρε την ADV και την διακωμωδούσαμε ανάλογα τότε, λέγοντάς του, "...τότε να μην διαμαρτύρεσαι όταν το σκίσιμο αυτό μετακυλίεται στο λογαριασμό του σέρβις της μπουμπούς σου" και τότε έπαιρνε εκείνο το γνωστό ύφος που έλεγε, χωρίς να μιλάει, "το ξέρω, αλλά τι να κάνω που μ'αρέσουν τα χώματα και οι λάσπες;"